Morgunblaðið - 14.03.1985, Qupperneq 16

16
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 14. MARZ 1985
Brotajárn
frá Norður-
löndunum
Hljóm-
plotur
Siguröur Sverrisson
Ýmsir flytjendur
Scandinavian metal attack
RCA/Skífan
Lengstum hefur mér þótt lítið
til frænda vorra á Norðurlönd-
um koma hvað popp og rokk
áhrærir. Það er helst að hinn
finnski Jukka Tolonen lifi í
minningunni, sem afburða gít-
arleikari, svo og norski
TNT-flokkurinn hin seinni ár,
sem besta þungarokkssveit
Norðurlanda.
Ég varð því harla undrandi er
ég fékk í hendur eigi alls fyrir
löngu safngrip þennan með
þessu líka fáránlega heiti. Ekki
hélt ég að þungarokkssveitir
Norðurlanda væru það magnað-
ar að þær gætu staðið fyrir árás-
um af einu eða öðru tagi, hvorki
einar á báti né í samfloti við aðr-
ar, enda kom það átakanlega í
ljós við hlustun. Drýsill okkar
Islendinga stendur öllum þess-
um fimm sveitum, sem hér koma
fram, langtum framar. Ég vildi
bara segja ykkur það.
Á Scandinavian metal attack
(ég á bágt með að skella ekki upp
úr við að sjá þennan titil) koma
fram fimm sveitir, hver með tvö
lög. Og þær heita Oz, Spitfire,
Bathory, Zero Nine og Trash. Sú
síðastnefnda kemur einna best
út á plötunni þótt nafn hennar
sé ekki beint uppörvandi. Nöfn
hinna sveitanna segja meira en
margt um tónlistina. Oz, Bath-
ory og Spitfire eru allar gikk-
fastar í þungarokki eins og það
var á blómaskeiði Black Sabbath
1969—1973. Sú finnska, Zero
Nine (ekki er hægt að átta sig á
því hvaðan af Norðurlöndunum
hinar koma, m.a. vegna þess að
ensk nöfn eru ríkjandi innan
þeirra) sýnir smálit í öðru laga
sinna en þar með er það upptal-
ið. Ekki bætir það úr skák að
upptökustjórn á plötunni er
bágborinn og megnar ekki einu
sinni að sparsla í stærstu rifurn-
ar, sem oft er nú hægt að gera.
Sjálfur er ég einlægur unn-
andi þungarokks en menn verða
að vera gersamlega forfallnir til
að kyngja þessu.
Mætti ég orða það svo að þær
séu með ákveðinn gæðastimpil
og er hér fjarri verið að gera
lítið úr leiklist í öðrum skólum
— alls ekki.
Mikill fjöldi kemur við sögu
í sýningunni Náðarskotið, ekki
aðeins leikarar, heldur og að-
stoðarfólk fyrir sýningu,
ljósamenn eru önnum kafnir
alla sýninguna, og níu manna
hljómsveit lætur ekki sitt eftir
liggja. Og það er freistandi
eftir að hafa horft á sýning-
una að taka einnig undir þau
með erfitt hlutverk Gloriu,
stúlkunnar sem á sér ekki við-
reisnar von og hlýtur að far-
ast. Halldóra var sviðsvön og
greinargóð í leik sínum, en
skorti að draga fram þá djúpu
angist er því veldur, að hún
getur ekki afborið að lifa leng-
ur. Sæmundur Norðfjörð er
Robert, mótdansari hennar,
einlægur í túlkun og sýnir
töluverð tilþrif í yfirheyrslun-
um. Maríó, Baltasars
Kormáks Samper var liðugur í
hreyfingum og með góða mim-
Sviósmyndir úr Náðarhöggi sem Herranótt MR fnimsýndi á þriðju-
dagskvöldið.
í trylltum dansi
Myndlíst
Jóhanna Kristjónsdóttir
Herranótt Menntaskólans í
Reykjavík sýnir á Broadway:
Náðarskotið eftir Ray Herman,
byggt á sögu Horace McCoy.
Þýðing: Karl Ágúst Úlfsson
Búningar: Vilhjálmur Vil-
hjálmsson
Lýsing: Ágúst Pétursson
Tónlistarútsetning: Jóhann
Moravek
Leikstjóri: Viðar Eggertsson.
Auðvelt er að taka undir orð
í leikskrá um að metnaður
hafi oft og einatt einkennt
sýningar némenda Mennta-
skóla Reykjavíkur. Nemendur
MR hafa ráðist í að sýna mjög
svo fjölbreytileg verk og auð-
vitað þarf ekki að orðlengja
um þann sess sem Herranótt
hefur fyrir löngu áunnið sér í
menningarlífi borgarinnar.
Augljóst er að löng hefð leik-
listar í MR er sýningum til
framdráttar fyrirfram, og
enda yfir þeim nokkuð annar
blær en á sýningum ýmissa
annarra framhaldsskóla.
orð leikstjóra, að skólayfirvöld
meti framlag nemenda á
Herranótt til umbunar, þegar
námsárangur er metinn. Hug-
mynd sem mætti komast í
framkvæmd.
Efni leiksins er ekki beinlín-
is ástæða til að rekja, enda
mörgum kunnugt sem séð
hafa kvikmyndina. Hilmar
Jónsson stóð sig með afbrigð-
um vel í hlutverki hins spillta
og ófyrirleitna dansstjóra.
Framsögn skýr og blæbrigða-
rík og hæfilega töff og hreyf-
ingar og fas til fyrirmyndar.
Halldóra Björnsdóttir fer
ik, aftur á móti ekki alltaf
skýrmæltur, bjagað mál hans
átti áreiðanlega að vera skilj-
anlegra. Þetta kann að mega
rekja til mismunandi hljóm-
burðar í húsinu. Stúlkan Mary
var í góðum höndum Sigurrós-
ar Friðriksdóttur og Guðbjörg
Daníelsdóttir söng ágæta vel,
naut þess að visu að fá að hafa
míkrófón, sem hefði til dæmis
hjálpað Halldóru Björnsdótt-
ur, einkum í fyrsta söngnum.
Góðar týpur þau Brynhildur
Ólafsdóttir og Björn M. Sigur-
jónsson. Mér finnst ástæða til
að geta Ingibjargar Stephen-
sen sem fór með ýmis hlutverk
og sagði líklega aldrei orð, en
illúderaði ágætlega einkum
sem fegurðardrottningin.
Enn er margra ógetið sem
skiluðu sínu með sóma. Viðar
Eggertsson hefur unnið mjög
vel úr þeim unga og ólíka efni-
við sem hann fékk í hendurnar
svo að úr verður eftirminnileg
menntaskólasýning.
Veröld gefur
út „Stríðsdag“
ÚT ER komin hjá Bókaklúbbnum Ver-
öld skáldsagan „Stríðsdagur" eftir
handari.sku höfundana Whitley Strieb-
er og James Kunetka.
í frétt frá veröld segir m.a. um efni
bókanna:
„Sjö milljónir Bandaríkjamanna
farast í skyndilegum ógnareldi.
Milljónir til viðbótar farast vegna
geisiunar, hungurs og sjúkdóma á
næstu árum. Milljónir lifa af, millj-
ónir manna sem vissu að land þeirra
hafði orðið fyrir kjarnorkusprengju
— en ekki hvers vegna.
Dagana og mánuðina á eftir börð-
ust öll Bandaríkin fyrir lífi sínu,
myrkvuð og lömuð. En fimm árum
eftir að kjarnaflaugin sprakk leggja
tveir þeirra er eftir lifðu land undir
fót, þvert yfir Ameríku. Þeir eru
ákveðnir í að komast að þvf hvað
gerst hefur í öðrum hlutum þessa
stóra lands. Og för þeirra verður
mikil landkönnunarför, sársaukafull
för — en full vonar. Þeir fara frá
Texas til Kaliforníu, yfir hinar miklu
sléttur og til hinna fyrrum stoltu
miðstöð viðskipta og valda á austur-
ströndinni."
„Striðsdagur" kom út samtfmis
viða um heim og hefur vakið mikla
athygli, segir í frétt Veraldar. Bókin
er 368 bls. f stóru broti. Álfheiður
Kjartansdóttir þýddi. Prentsmiðjan
Oddi prentaði. Káputeikning er gcrð
hjá Auglýsingastofunni Octavo.