Morgunblaðið - 31.10.1985, Qupperneq 54

54
MORGUNBLAÐIP, FIMMTUDAGUR 31. OKTÓBER1985
„Ef þeir étCL ekki leifour vcrð ég
Skilct þeim ojPtur í bubira.."
Ast er.
Uaj
... að finna ör-
yggi ífaðmi hans.
Hvernig er háttað feröatryggingum aldraðra?
Þessir hringdu . .
Hóptryggingar
aldraðra
Undrandi hringdi og gerði að
umtalsefni ferðatryggingar aldr-
aðra.
„Nýlega tók hópur eldri borg-
ara sig saman og ákvað að fara
saman í ferðalag. Ætlunin var
að fá hóptryggingu fyrir allan
hópinn í einu og tókust samning-
ar milli ferðaskrifstofunnar og
tryggingarfélagsins „Reykvísk
endurtrygging".
Þegar ferðalangarnir fengu
afhent tryggingaskírteinin sín
ásamt farseðlunum, kom i ljós
að 75 ára og eldri fengu farang-
urs- og sjúkratryggingu en ekki
slysatryggingu, meðan þeir sem
voru yngri en 75 ára fengu allar
þessar tryggingar. Var hinum
eldri gert að tryggja sig sjálfir
fyrir mun haerra iðgjald en í
hóptryggingunni og þrátt fyrir
ítrekaðar fyrirspurnir fengust
engar skýringar á þessu af hálfu
félagsins.
Ég tel að með þessu móti hafi
ferðafólkinu verið gróflega mis-
munað auk þess sem þessi af-
greiðsla er í hæsta máta ósmekk-
leg, og varpar fram þeirri spurn-
ingu hvort fólk eldra en 75 ára
sé óæðra en þeir sem yngri eru.
Lakleg þjónusta á
El Sombrero
Guðrún Jóhannsdóttirhringdi
og vildi koma á framfæri kvörtun
vegna matsölustaðarins „El
Sombrero" við Laugaveg.
„Fyrir skömmu átti ég afmæli
og ákváðum við hjónin að gera
okkar dagamun og fara út að
borða. Þar sem ég er í skóla
síðdegis þótti okkur rétt að
hringja og panta borð á fyrr-
nefndum stað til þess að við
gætum treyst því að geta gengið
að vísu borði.
Ég hringdi með tveggja daga
fyrirvara og óskaði eftir því við
þjóninn að tekið yrði frá borð
þetta kvöld. Hann spurði þá
hvort við gætum komið klukkan
7.00 sem ég kvað nei við. Vildi
hann þá að við kæmum klukkan
7.30. Mér fundust þetta furðuleg-
ar athugasemdir þar sem fólk
pantar borð með margra daga
fyrirvara til þess að geta gengið
að því vísu þegar það óskar eftir.
Ég sættist þó á þennan tíma.
Vitaskuld vissu flestir skólafé-
lagar mínir af afmælinu og þótti
þeim forvitnilegt að vita hvað ég
ætlaði að gera til tilbreytingar.
Á afmælisdaginn var ég í skólan-
um til sjö og ákváðum við hjónin
að taka strætó niður í bæ því við
ætluðum að fá okkur vín með
matnum. Strætóferðin tók 5
mínútur og vorum við komin á
matsölustaðinn þegar klukkuna
vantaði 5 mínútur í átta. Þegar
okkur tókst loks að ná í einn af
þjónunum kom í ljós að búið var
að láta borðið okkar! Hann bauð
okkur að bíða sem við þáðum
ekki, heldur freistuðum við þess
að komast að annars staðar sem
tókst á veitingastaðnum Alex við
Hlemm.
Ég þekki nokkuð til veitinga-
húsareksturs og er það venja að
geyma pantað borð í minnst hálf-
tíma, auk þess sem ekki tíðkast
að þvinga gesti til að koma á
þeim tíma sem hentar þjónunum.
Þegar ég mætti í skólann dag-
inn eftir, heldur vinsvikin með
þjónustuna á El Sombrero, kom
í ljós að margir af mlnum skóla-
félögum höfðu sömu sögu að
segja af staðnum. Vegna þessa
finnst mér full ástæða til að vara
fólk við að snæða á El Sombrero
því aðstandendur hans telja sig
hafa svo mikið að gera að þeir
þurfi ekki að veita gestum sínum
lágmarksþjónustu.
Víkverji skrifar
Reynir Sverrir Hermannsson
að endurreisa zetuna? Nýi
menntamálaráðherrann barðist
sem kunnugt er manna harðast
fyrir tilverurétti hennar þegar
Magnús Torfi ólafsson þáverandi
menntamálaráðherra, var að
ganga af henni dauðri með full-
tingi þingmeirihluta og aðskiljan'-
legra málvísindamanna.
Flestir telja samt líklegast að
þótt Sverrir sé harðfylginn, leyfi
hann hinum útskúfaða bókstaf að
hvíla í friði. Það væri enda að æra
óstöðugan að hefja stafsetningar-
dansinn að nýju. Roskið fólk hefur
mátt láta sig hafa það að kasta
að minnsta kosti í þrígang mikil-
vægum stafsetningarregium fyrir
borð og fara í einskonar endur-
hæfingu í blessuðu móðurmálinu.
„Mundu nú að það er einfaldur
samhljóði þarna," var látið dynja
á þessu aumingja fólki fyrir prófið,
og svo var það naumast fyrr búið
að skila prófgögnunum en sam-
hljóðinn var orðinn tvöfaldur.
XXX
Eitt mun samt einn ganginn enn
koma til umræðu í þinginu:
það er eins víst og tvisvar tveir
eru fjórir, dagur fylgir nótt og
pólitík er pólitík. Einhver mun
vekja máls á því og heilmikill kór
taka undir, hvað það sé bráðnauð-
synlegt að fækka bönkunum.
Þetta er orðinn árviss atburður,
fastur liður í dagskránni, og um-
ræðunni fylgir mikill hvalablástur
og margar heitstrengingar og
margt háfleygt orðið er látið falla
úr ræðustólnum um hagkvæmni
þessarar brýnu ráðstöfunar. Þjóð-
þrifamál heitir það hástöfum að
taka til hendi og fækka bönkum.
Þá eru skipaðar nefndir og
samdar skýrslur og álitsgerðir og
vitrustu menn gerðir út af örkinni
með fríðu föruneyti að kanna
hvernig þessu sé háttað í út-
landinu; og koma heim aftur frá
Kína og nálægum löndum og semja
skýrslur og álitsgerðir og komast
að þeirri niðurstöðu að það þurfi
að fækka bönkunum.
Allir eru sammála og ekkert er
gert.
Enda yrði þá ekki hægt að taka
málið upp að nýju á næsta þingi.
XXX
Ungur íslenskur maður sem
Víkverji ræddi við l Noregi lét
vel af vistinni þar. Hann vann á
bílaverkstæði og sagðist komast
bara bærilega af með átta stunda
vinnudegi. Þeir komu sér alltaf
heim klukkan fjögur síðdegis,
sagði hann, sem er víst algengt á
þessum slóðum.
Samt ætlaði þessi ungi maður
ekki að ílendast þarna. Hann hafði
þessa seigdrepandi íslensku heim-
þrá. En þá yrði vinnudagurinn
naumast styttri en tíu tólf tímar,
hélt hann samt, „ef maður ætlar
að skrimta".
XXX
En það er spurning hvort þeir
vinna samt ekki betur, Norsar-
arnir, þann tíma sem þeir eru að,
hvort „vinnuaginn" hjá þeim sé
ekki öllu strangari en hér heima.
Nágranni Víkverja þurfti á
dögunum einmitt á bílaverkstæði
og var stefnt þangað klukkan átta
á mánudagsmorgni. Gætti þess að
vera nú stundvís; það er ekki alltaf
svo auðvelt að fá inni á þessum
stöðum. Og mátti híma í góðan
hálftíma við dyrnar á verkstæðinu
áður en fyrsti starfsmaðurinn
sýndi sig.