Morgunblaðið - 23.11.1985, Síða 42

42
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 23. NÓVEMBER1985
f
I
I
\
\
*
*
I
Móöir okkar, + ADALBJÖRG BJARNADÓTTIR,
Garóabraut 8,
Akranesi,
andaöist í Sjúkrahúsi Akraness 21. nóvember.
Margrét Þorvaldsdóttir, Elín Þorvaldsdóttir, Svanhildur Þorvaldsdóttir, Þréinn Þorvaldsson.
+
Eiginmaöur minn,
SIGMAR BRYNJÓLFSSON,
vistmaöur að Garðvangi,
Garöí,
iést í Borgarspitalanum aö morgni 21. nóvember.
Ester Jóhannesdóttir.
JÓN KJARTANSSON
lorstjóri,
andaöist 21. nóvember. Útförin veröur auglýst síöar.
Þórný Tómasdóttir,
born, tengdabörn og barnabörn.
+
Fóstra mín og amma okkar,
GUÐRÚN VIGFÚSDÓTTIR,
Bjargarstíg 2,
Reykjavik,
lóst aöheimilisínu þann 16. þ.m.
Jaröarförin hefur fariö fram í kyrrþey aö ósk hinnar látnu.
Lóló Feldsher,
Hrund Elvan Friðriksdóttir,
Vigfús Elvan Friöriksson,
Heiðar Elvan Friðriksson,
Guörún Elvan Friöriksdóttir.
+
Elsku sonur okkar og bróöir,
FINNUR KRISTJÁN HALLDÓRSSON
Borgarvegi 32, Njarövik,
veröur jarösunginn frá Ytri-Njarövíkurkirkju þriöjudaginn 26. nóv-
emberkl. 13.30.
Jenný Jónsdóttir, Halldór Arason,
systkini og aórir aóstandendur.
+
Útför bróður míns,
STEINDÓRS GÍSLASONAR,
fór fram í kyrrþey 20. nóvember s.l.
Halldór Gíslason.
Innilegt þakklæti fyrir auösýnda ■■ samúö, hlýhug og vináttu viö
andlát og útför eiginmanns míns, fööur okkar, tengdafööur, afa og
langafa.
ÁSGEIRS GUÐNA GUNNARSSONAR,
Suðurgötu 41, Siglufiröi.
Guörún Hafliöadóttír,
Hafliöi Sigurösson, Jóhanna Vernharösdóttir,
Sigríóur Asgeirsdóttir, Sölvi Guönason,
Ásdís Ásgeirsdóttir, Jóhann Halldórsson,
Gunnar Asgeirsson, Klara Björnsdóttir,
Guóbjörg Asgeirsdóttir, Jón Sigurósson,
Pétur Ásgeirsson, Oddný Laxdal,
Jón Ásgeirsson, Kristin Ragnarsdóttir.
+
Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug vegna andláts
og útfarar,
MAGNÚSAR ÍSLEIFSSONAR,
Stykkishólmi.
Bergþóra Þorgeirsdóttir,
Níelsa Magnúsdóttir, Jón L. Bergsveinsson,
Þórhildur Magnúsdóttir, Kristinn Ó. Jónsson,
Guórún Erna Magnúsdóttir, Pálmi Ólafsson
og aörir aöstandendur.
Þórdís Jóhannes-
dóttir — Minning
Fædd 14. október 1913
Dáin 15. nóvember 1985
Það kom ekki á óvart þegar Dísa
kvaddi þennan heim. Hún hafði
lengi átt við veikindi að stríða —
barðist hetjulega við erfiðan sjúk-
dóm. Aldrei náði vonleysið þó yfir-
höndinni, allt fram á síðustu
stundu horfði hún glöð fram á
veginn. Hún vissi hvert stefndi -
þangað sem allir enda að lokum
og hún sætti sig við að nú væri
komið að henni.
Dísa verður borin til grafar í
Vestmannaeyjum í dag. Hún var
trúuð mjög og nú hefur hún flutt
sig um set — komin inn fyrir
Gullna hliðið þar sem hún mun
halda áfram að veita úr brunni
kærleiks síns og gleði.
Við systurnar þökkum forlögun-
um þá gæfu að hafa kynnst Dísu
ömmusystur okkar. Þær eru
ógleymanlegar stundirnar þegar
hún og Óskar eftirlifandi eigin-
maður hennar heimsóttu okkur til
Akureyrar, en það gerðu þau á
hverju sumri síðan við munum —
nema síðastliðið sumar þegar
kraftar Dísu leyfðu ekki slíkt
ferðalag þó andlega hefði hún
örugglega verið tilbúin.
Dísa fæddist að Stóra Dunhaga
í Hörgárdal. Hún var fjórða yngst
af þrettán systkinum, og sjöunda
systkinið sem deyr. Hún hafði búið
í 49 ár í Vestmannaeyjum er hún
lést. Þau Óskar áttu tvo syni, Viðar
og Jóhannes.
Við vottum ykkur öllum samúð
okkar en samgleðjumst ykkur yfir
því að haa fengið að eiga Dísu að.
Það er mikil og góð lífsreynsla sem
því miður ekki öllum gefst, að lifa
í návist slíkrar manneskju.
Sólveig, Sigrún og Þórdís Ósk.
Það er 15. nóvember. Ég horfi út
um gluggann minn á næturfjól-
urnar, sem sofa. Fyrstu blómin í
garðinum mínum, blómin hennar
Dísu. Við, sem þekktum hana,
grátum ekki ein. Himinninn græt-
ur með okkur. Vindurinn gnauðar.
Hvert sem ég horfi sé ég dapur-
leika, hryggð. Við ættum að vera
glöð, en það er of erfitt að kveðja.
Þórdís fæddist á Stóra-Dunhaga
í Hörgárdal. Systkinin voru þrett-
án og misstu þau móður sína,
þegar Þórdís var fjórtán ára.
Þegar hún minntist á móður sína
varð manni ljóst, hve móðurmiss-
irinn hafði verið sár. Árið 1938
giftist hún eftirlifandi manni sín-
um, óskari Þorsteinssyni frá Vest-
mannaeyjum. Þau eignuðust tvo
drengi, sem báðir eru búsettir í
Eyjum: Viðar, kvæntur Sigur-
björgu Jónasdóttur, og Jóhannes,
kvæntur Ásgerði Margréti Þor-
steinsdóttur. Barnabörnin eru
fjögur.
Þórdís var mikil gæfukona í sínu
einkalífi. Hún þakkaði oft Drottni
fyrir það lán, sem felst í því að
eiga góða fjölskyldu. Hún vissi,
hversu rík hún var. Tengdadæt-
urnar voru henni alla tíð sem bestu
dætur og nú, í erfiðum veikindum,
viku þær ekki frá henni.
Þórdís var um margt afar sér-
stök kona. Hún var mjög trúhneigð
og allt henar lif bar þess glöggt
vitni. Hún var lærisveinn Drottins
alla tið. Hún skildi þann boðskap,
sem Kristur bauð öllum mönnum
að flytja, þ.e. „Farið og gjörið allar
þjóðir jarðarinnar að mínum læri-
sveinum." Hún skildi, hvað það
þýðir að vera kristinn maður og
fann til þeirrar ábyrgðar, sem þvi
fylgir.
Minningar mínar um þessa góðu
konu eru allar svo fallegar. Hún
var mágkona móður minnar.
Samgangur fjölskyldnanna var
mikill, einkum á meðan við bjugg-
um í Vestmannaeyjum. Árið 1955
fluttist fjölskylda mín frá Eyjum.
Ég minnist þess sérstaklega hvað
jólin voru tóm og öðruvísi fyrstu
árin á eftir. Ef til vill mest, vegna
þess að ég fann hvað móðir mín
átti erfitt á slikum stundum. En
tíminn vinnur með okkur riú sem
þá. Á sumrin fékk ég að fara til
Vestmannaeyja og var þar oft
þrjár til fjórar vikur í einu næstu
árin. Þá var ég auðvitað hjá Disu
og óskari.
Minningarnar hrannast upp i
huga mínum. Ég er þakklát fyrir
þær stundir, sem ég átti á heimili
þessara ástvina minna. Heimili
hennar allt og störf hennar innan
þess báru vott um þann kærleika,
sem fylgdi henni hvert sem hún
fór. Ég fann kærleika hennar í
minn garð og mat hann mikils.
Þórdís var afskaplega vel gerð og
þroskuð kona. Ég veit, að hópur
þeirra barna er stór, sem þáði þá
elsku, sem hún hafði að gefa. Börn
voru henni mikils virði. Þau voru
ávallt bestu vinir hennar. Hvar
sem ég fór með Dísu minni var
kallað úr öllum áttum: Dísa, halló
Dísa.
Ég held að hún hafi skipað hærri
sess í hugum þeirra barna, sem
þekktu hana, en aðrir. Hún var
eitthvað sérstakt fyrir þeim, enda
virtist hún alltaf hafa nægan tíma,
þegar þau voru annars vegar. Það
fallega bros, sem færðist yfir
andlit hennar í návist barna, sagði
ef til vill meira um afstöðu hennar
til þeirra en flest annað.
Fædd 20. júlí 1907
Dáin 7. nóvember 1985
Föstudaginn 15. nóvember sl.
voru undirrituð saman komin til
að fylgja Ástu Bjarnadóttur til
hinstu hvílu. Öll eigum við það
sameiginlegt að hafa leigt hjá
Ástu á Grettisgötu 56, þær fyrstu
fyrir6árum.
Það var gott að leigja hjá Ástu
því hún mat meira mannleg sam-
Þórdís og óskar bjuggu fyrstu
árin á Vesturvegi 29 í Vestmanna-
eyjum. Árið 1949 fluttu þau í nýtt
hús að Brimhólabraut 21. Þetta
hús er alltaf jafn fallegt í mínum
huga. Þegar ég var fjögurra eða
fimm ára týndist ég einn daginn.
Þá tók ég mér ferð á hendur og
sýndi nokkrum vinkonum mínum
húsið hennar Dísu. Ég man enn,
þar sem við stóðum í rigningunni
og ég benti á húsið: „Þarna er það.“
Garður þeirra hjóna var ein-
staklega fallegur. Þau voru óvenju
samrýnd og góð hvort við annað.
f raun fannst mér Dísa alltaf vita
allt um blóm. Hún hafði þetta
innsæi, sem ekki er öllum gefið.
Það var eins og hún skildi blómin,
gæti talað við þau. Ilminn úr garð-
inum lagði allt í kring. Á kvöldin,
þegar gengið var inn eftir gang-
stéttinni var ilmur næturfjólunn-
ar yfirgnæfandi.
Það er kominn nýr dagur, 16.
nóvember. Veðurofsinn hefur
gengið niður, allt er bjartara. Ég
finn, að einnig ég er rólegri. Ég
horfi út um gluggann minn. Næt-
urfjólurnar sofa enn. Ég hlakka
til að sjá þær bera blóm að vori.
Hlakka til að finna ilminn, sem
minnir mig á Disu mína og það
fallega mannlíf, sem hún lifði.
Fyrir hönd fjölskyldu minnar,
systkina og foreldra sendi ég
Oskari og öðrum aðstandendum
innilegar samúðarkveðjur.
Hjartans þökk fyrir samfylgd-
ina.
Stella Óskarsdóttir
skipti en veraldleg gæði. Við vor-
um alltaf velkomin til hennar,
hvenær sem var. Alltaf var heitt
á könnunni og meðlæti á borðum
og stundum kallaði hún á okkur i
kjötsúpu eða hangikjöt. Oftast sát-
um við þó og spjölluðum saman
og ekki skorti umræðuefnin. Hún
hafði áhuga á lífi okkar og þvi sem
við vorum að gera og hið margum-
talaða kynslóðabil háði ekki sam-
skiptum okkar við hana.
Við minnumst þess hve Ásta var
skilningsrík ogþökkum henni allar
indælu samverustundirnar.
Bryndís, Dagný Björk, Guðrún
Ösp, Inga Þöll, Kristín Rut,
Kristján og Kagna Dóra.
+
Þökkum auösýnda samúö og vináttu vlö andlát litlu dóttur okkar
og systur,
ADALHEIÐAR ÍRISAR JÓNSDÓTTUR.
Kolbrún Ámundadóttir,
Jón Þorsteinsson,
Helga Valdís Jónsdóttir.
Legsteinar
granít — marmari
Opið alla daga,
einníg kvöld
og helgar.
Hanii ó.f
Unnarbraut 19, Seltjarnarnesi,
símar 620809 og 72818.
Kveðja:
Asta Bjarnadóttir