Morgunblaðið - 07.12.1985, Blaðsíða 11

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 7. DESEMBER1985
11
ÉG HELD
GLAÐUR JÓL
Hljómplötur
Egill Friöleifsson
Nýlega kom út hjá Erni og
Örlygi hljómplata er ber heitið
„Ég held glaður jól“, en þar er
að finna jólalög og sálma úr
ýmsum áttum. Flytjendur eru
Kristinn Sigmundsson og Mót-
ettukór Hallgrímskirkju undir
stjórn Harðar Áskelssonar. Auk
þess koma einnig við sögu Ásgeir
Steingrímsson trompetleikari,
Marteinn H. Friðriksson organ-
isti, Szymon Kuran konsert-
meistari ofl. Eins og sjá má er
hér um úrvalsflytjendur að ræða
enda árangur víða góður. Mót-
ettukórinn hefur aðeins starfað
í þrjú ár, en náði á furðu skömm-
um tíma tökum á hinum hreina
tóni. Á þessari plötu gerir hann
margt mætavel, ekki síst í þeim
tveimur lögum er hann syngur
einn án undirleiks, en það er í
hinum gullfallega „Jólasöng frá
Coventry" á hlið I og „Einu sinni
í ættborg Davíðs" á hlið II. Þó
mætti gjarnan styrkja tenórinn
nokkuð, svo jafnvægi milli radda
væri enn betra.
Um ágæti Kristins Sigmunds-
sonar þarf varla að fjölyrða.
Hann hefur skipað sér á bekk
meðal okkar fremstu söngvara
og virðist í stöðugri framför. Það
þýðir þó ekki að menn séu ævin-
Kristinn Sigmundsson
lega sammála túlkun hans á
hinum ýmsu viðfangsefnum.
Þannig finnst mér hann á stund-
um „syngja of mikið" í lögum,
sem að mínu viti hæfði alúðlegri
meðferð og nægir þar að nefna
fyrsta lag plötunnar, „Fögur er
foldin", sem hér var flutt í snot-
urri útsetningu Atla H. Sveins-
sonar. Á öðrum stöðum slær
hann á mildari strengi eins og
t.d. í lagi Praetoriusar „Það aldin
út er sprungið". En best nýtur
hann sín í Bach-aríunum er hann
syngur glæsilega. Upptöku ann-
aðist Halldór Víkingsson, sem
getið hefur sér gott orð á því
sviði. Það furðaði mig því mjög
hve blærinn frá einu lagi til
annars var ólíkur, þar til ég las
það á plötuumslagi að upptökur
voru gerðar í Hallgrímskirkju og
einnig í Kristskirkju, en hljóm-
burður þessara kirkna er mjög
ólíkur. Hvaða nauðsyn rak til
þess átta ég mig ekki alveg á, og
finnst þetta lýta plötuna nokkuð.
Auk þess er jafnvægi milli kórs,
hljómsveitar og einsöngvara
sumstaðar alls ekki nógu gott
eins og t.d. í laginu „Engill fór í
fátækt hús“. Umslag hannaði
Sigurþór Jakobsson og get ég
ekki hrópað húrra fyrir því nema
síður sé. Það hefði farið betur á
því, að myndin á baksíðu hefði
prýtt forsíðu.
í Kaupmannahöfn
FÆST
í BLADASÖLUNNI
Á JÁRNBRAUTA-
STÖÐINNI,
KASTRUPFLUGVELLI
OG Á RÁÐHÚSTORGI
Margot Kidder sem söguhetjan
stadfasta í kröppum leik í Louis-
iana.
Úr skil-
vindunni
Kvikmyndir
Árni Þórarinsson
Regnboginn: Louisiana ★
Frönsk-kanadísk. Árgerð 1984.
Handrit: Etienne Perier, Dom-
inique Fabre, Charles Israel, eftir
skáldsögum Maurice Denuziere.
Leikstjóri: Philippe de Broca. Aðal-
hlutverk: Margot Kidder, Ian Char-
leson, Victor Lanoux, Lloyd Boc-
hner, Andrea Ferreol, Len Cariou.
Þegar tveimur þykkum skáld-
sögum er pakkað niður í stutt-
hund fyrir sjónvarp (miniseríu)
sem síðan er pakkað niður í rúm-
lega tveggja klukkustunda mynd
fyrir kvikmyndahús, er óhjá-
kvæmilegt að lokaniðurstaðan
verði önnur en efnið stendur til.
Þessi mynd hefur lent í slíkri
skilvindu. Ef til vill hafa róman-
arnir tveir sem byggt er á verið
mjólkin, sjónvarpsþættirnir, sem
fengist hafa hér á myndbanda-
leigum, verið rjóminn, en svo
mikið er víst að bíómyndin Louis-
iana er undanrenna.
Louisiana er ættardrama af því
tagi sem svo mjög er algengt hrá-
efni í sjónvarpssyrpur. Þar segir
frá stúlku einni staðfastri sem
kemur til heimabyggðar sinnar í
Louisiana á fyrri hluta 19. aldar
eftir dvöl í Frakklandi og hyggst
verða bæði rík og hamingjusöm.
Við fylgjumst með henni gegnum
þykkt og þunnt, tvö hjónabönd,
áföll og átök, auðlegð og efna-
missi. Og í tímans straumi er
aðeins eitt sem haggast ekki í lífi
hennar, ást hennar á ráðsmannin-
um trausta sem því miður er ófær
um að elska hana líkamlega. Þetta
er svosem gott og blessað sögu-
efni, en ósköp hefðbundið og til-
þrifalítið. 1 myndinni er því hins
vegar þjappað þannig saman að
atburðarás hefur enga undir-
byggingu, persónur enga fyllingu
og allur dramatískur taktur er
fyrir bí. Sá gamli refur franskra
afþreyingarmynda, Philippe de
Broca, leikstýrir á eintómri rút-
ínu og taka, leikur og tónlist eru
sömu gerðar.
Louisiana er líflaus mynd og
heldur leiðinleg.
Sbölláisins
í Söbönea?Wiinen. 1984
Hönnuður. Vico Magistretti.
Hið virta þýska húsbúnaðartímarit Schöner Wohnen
valdi Veranda stólinn í fyrsta sæti í vali sínu á bestu
húsgögnum ársins 1984. Sú viðurkenning segir meira
en mörg orð.
Veranda er stóll sem þú getur lagað eftir þörfum þínum
hverju sinni. Veranda sem stóll og tveggja sæta sófi,
fæst með leðri og tauáklæði.
Þú gengur að gæðunum vísum.
Sérverslun meö listræna húsmuni
Borgartúni 29 Simi 20640