Morgunblaðið - 01.02.1986, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR1. FEBRÚAR1986
Minning:
Ásgrímur Stefánsson
verksmiðjusljóri
Fæddur 20. júlí 1916
Dáinn 24. janúar 1986
Vinur minn og samstarfsmaður
um áratuga skeið, Ásgrímur Stef-
ánsson verksmiðjustjóri, lést föstu-
daginn 24. janúar.
Asgrímur fæddist á Akureyri
þann 20. júií 1916, sonur hjónanna
Kristínar Jónsdóttir frá Litlu Há-
mundarstöðum í Vopnafirði og
Stefáns Ásgrímssonar vélstjóra á
Akureyri.
Ásgrímur hóf störf hjá Kaup-
félagi Eyfirðinga árið 1934, í mat-
vörudeild, og var m.a. útibússtjóri
í Strandgötu 25, fyrsta útibúinu
sem KEA setti upp. Hann starfaði
hjá KEA til 1940, að undanskildum
vetrinum 1937—1938 er hann mpð
stuðningi frá Vilhjálmi Þór, sem þá
var kaupfélagsstjórí KEA, stundaði
nám við Samvinnuskólann.
Um mitt ár 1940 veiktist Ás-
grímur af berklum og dvaidi á
Kristneshæli í tvö ár. Það voru
erfiðir tímar fyrir ungan þá nýgift-
an mann að vera innilokaður á
heilsuhæli í tvö ár. En honum tókst
að yfirbuga berklana og komast til
góðrar heilsu. Eftir að hann kom
heim frá Kristnesi stofnsetti hann
pijónastofu með Guðrúnu konu
sinni í kjallara Hafnarstrætis 13,
þar sem þau bjuggu. Þetta fyrirtæki
óx og dafnaði fyrir dugnað og
hagsýni þeirra hjóna. Árið 1946
leitaði Ásgrímur til Vilhjálms Þórs,
sem þá var orðinn forstjóri Sam-
bands ísl. samvinnufélaga, um
hugsanlegan útflutning á pijóna-
vörum. Þær viðræður enduðu þann-
ig að Sambandið keypti pijónastof-
una. Breytt var um nafn á fyrirtæk-
inu og hlaut það nafnið Fataverk-
smiðjan Hekla. Ásgrímur var ráðinn
framkvæmdastjóri og starfsemin
aukin. Ásgrímur fór til Bandaríkj-
anna þar sem hann kynnti sér fram-
leiðslu á vinnumarkaði og setti upp
vinnufatadeild í húsnæði KEA við
Hafnarstræti, en þangað flutti
t
Móðir okkar og tengdamóðir,
KATRÍN JÓNSDÓTTIR,
Hringbraut 41,
verður jarðsungin frá Frfkirkjunni í Reykjavík mánudaginn 3. febrú-
ar kl. 1.30.
Björgvin Guðmundsson,
Guðjón Guðmundsson,
Sólrún Guðmundsdóttir,
Magnús Guðmundsson,
Dagrún Þorvaldsdóttir,
Ása Aðalsteinsdóttir,
Guðfinnur Magnússon,
Sœdfs Jónsdóttir.
t
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og vináttu við
andlát og jarðarför móður okkar, tengdamóður, systur, ömmu
og langömmu,
SOFFÍU HÓSEASDÓTTUR,
Glitvangi 31,
Hafnarfirði.
Hrönn Kjartansdóttir, Kristján Stefánsson,
Kjartan Kjartansson, Ingibjörg Pálsdóttlr,
Gylfi Kjartansson, Ása Arnadóttir,
Jóhannes Kjartansson, Hjördfs Árnadóttir,
Ragnheiður Hóseasdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Alúðarþakkir fyrir auðsýnda samúö og hlýhug við andlát og útför
systur okkar og mágkonu,
VALBORGAR SANDHOLT,
Njálsgötu 59,
Reykjavík.
Egill Th. Sandholt, Sigrfður M. Sandholt,
Ásgeir Sandholt, Þóra K. Sandholt,
Hanna Sandholt, Camilla Sandholt,
Martha Sandholt.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur samúö og vináttu
við andlát og útför föður okkar, tengdaföður og afa,
JÓNS PÁLS FRIÐMUNDSSONAR,
málarameistara,
Suðurgötu 5,
Keflavfk,
Sigurbjörg Pálsdóttir, Þorbergur Friðriksson,
Þorbjörg Pálsdóttir, Eyjólfur Eysteinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Hjartans þakkir til allra þeirra er sýndu okkur samúð og vináttu
við andlát og útför mannsins míns, föður okkar og tengdaföður,
ÁRNA BJÖRNS ÞORVALDSSONAR,
framkvæmdastjóra,
Höfðabrekku 2, Húsavík.
Jóna Guðlaugsdóttir,
börn og tengdabörn.
pijónastofan einnig. Ásgrímur rak
verksmiðjuna af miklum krafti,
stækkaði hana og efldi. Árið 1962
flutti hún í nýtt húsnæði á Glerár-
eyrum. Þar var framleiðslan enn
aukin meðal annars með framleiðslu
á mokkaskinnum. Ásgrímur fékk
snemma áhuga á útflutningi á ullar-
vörum og árið 1959 hófst útflutn-
ingur á peysum til Rússlands. Má
segja að Ásgrímur hafi verið frum-
kvöðull að ullarvöruútflutningi frá
íslandi. Sú starfsemi _ átti eftir að
eflast ár frá ári og Ásgrímur var
hugmyndaríkur að nýjungum til
þess að efla þá starfsemi. Sjálfur
annaðist hann alla hönnun fyrir
peysudeildina í áravfs.
Rekstur Ásgríms á fyrirtækinu
sem var brátt orðið stærsta sinnar
tegundar hér á landi var til sér-
stakrar fyrirmyndar. Hann hafði
svo næma tilfinningu fyrir rekstrin-
um að hann vissi nákvæmlega um
stöðu fyrirtækisins á hveijum tíma,
þótt staðan í bókhaldi kæmi í raun-
inni ekki fram fyrr en mörgum
mánuðum seinna. Það þarf ekkert
smá átak til þess að sjá um stjómun
á svo stórri verksmiðju sem Fata-
verksmiðjan Hekla var. Til þess
verða menn að gefa sig alla. Það
gerði Asgrímur heilshugar. Þar var
aldrei nein hálfvelgja. Hann var
samvinnumaður af lífi og sál og
vann fyrir samvinnuhreyfinguna af
miklum hugsjónaeldi.
Vinnudagur Ásgríms var yfirleitt
langur og vinnugleðin slík að oft
gleymdi hann stund og stað. Hann
var ávallt tilbúinn að taka að sér
verkefni, leysti þau fljótt og vei af
hendi og gætti alls af einstakri
natni.
Þegar ég fluttist til Akureyrar í
ársbyijun 1952 hafði ég kynnst
Ásgrími gegnum starf mitt hjá
Iðnaðardeildinni í Reykjavík. Hann
tók strax á móti mér af hlýju og
vinsemd sem aldrei kom hnökri á.
Við unnum mikið saman að fram-
leiðslu og sölumálum og hann lá
aldrei á liði sínu að ná sem bestum
sameiginlegum árangri. Við ferðuð-
umst mikið utanlands, oft langar
og strangar utanlandsferðir og betri
ferðafélaga er vart hægt að hugsa
sér. Ásgrímur hafði mörg áhuga-
mál. Hann vann mikið að félagsmál-
um, var m.a. í stjóm félags verslun-
ar- og skrifstofufólks á Akureyri
1939 og formaður 1940—’45. Hann
starfaði í Framsóknarfélagi Akur-
eyrar og var formaður þess
1953—’54. Hann var um tíma for-
maður Íslenska/Ameríska félagsins
og átti sæti í nefnd Kristneshælis.
Minning:
ÞorvaldurE. Valdi-
marsson vélstjóri
Fæddur 6. október 1954
Dáinn 22. janúar 1986
Sú harmafregn barst mér 22.
janúar, að Emil, bjarti og fallegi
sonurinn hennar Grímu, hefði dáið
af siysförum þann sama dag.
Enn einu sinni hefur okkur verið
sýnt hve örstutt bilið er sem skilur
að lífið og dauðann.
Þorvaldur Emil fæddist í Reykja-
vík 6. október 1954. Foreldrar hans
vora hjónin Gríma Thoroddsen og
Valdimar Kristjánsson vélsmiður,
sem nú er látinn. Var hann yngstur
þriggja sona þeirra. Eldri honum
era Kristján og Bolli. Leiðir foreldra
hans skildu og fylgdi hann móður
sinni. Var ætíð innilegt trúnaðar-
samband á milli þeirra mæðgnanna.
Jarðarfarar-
skreytingar
Kistuskreytingar, krans-
ar, krossar.
Græna höndin
Gróðrarstöö viö Hagkaup,
sími 82895.
Seinni maður móður hans er
Sumarliði Gunnarsson. Stofnuðu
þau heimili sitt í Vík í Mýrdal, þar
sem Emil átti sín fyrstu bemskuár.
Seinna fluttist fjölskyldan til Kefla-
víkur. Reyndist Sumarliði Emil allt-
af góður og hlýr faðir. í Keflavík
ólst hann upp við yl góðs heimilis
í hópi margra bama. Hljóður og
harmi sleginn er hinn stóri systkina-
hópur sem nú sér á bak ástúðlegum
og hreinlyndum bróður.
Hann var góðum hæfileikum
búinn og meðfram námi í grann-
skólanum var Emil í tónlistarskóla
Keflavíkur. Lá það nám mjög vel
fyrir honum og spilaði hann á túpu
í drengjalúðrasveit í mörg ár. Alla
tíð átti tónlistin hug hans.
Eftir grannskólanám stundaði
Emil nám við Vélskóla íslands.
Varð sjómennskan lífsstarf hans og
var hann vélstjóri á ýmsum skipum.
Reyndist hann dugmikill og farsæll
í starfí sínu. Síðasta skipið sem
hann var á var Bergvík KE 22.
Emil var dulur maður og hóglát-
ur, en í fárra manna hópi var hann
gamansamur og glettinn. Viðmót
hans var hlýtt og samúð og næm-
leika hafði hann til að bera til þeirra
er stóðu höllum fæti. Yfir honum
hvfldi fallegurþokki.
En lífið var þessum mannkosta-
manni ekki alltaf eins bjart og
vænta hefði mátt. Háði hann bar-
áttu við vágest sem mörgum hefur
reynst þungur í skauti.
Grímu mágkonu minni, Sumar-
liða, Kristjáni, Bolla, Gunnari, Ingi-
björgu, Kristínu, Ragnhildi, Ásthildi
og Ingibjörgu ömmu hans, sendi ég
einlægar samúðarkveðjur.
Legsteinar
granít — marmari
Opiö alla daga,
einnig kvöld
og helgar.
f 'Umíi ój.
Unnarbraut 19, Seltjarnarnesi,
símar 620809 og 72818.
Málefnum SÍBS sinnti hann mikið
þegar verið var að byggja upp
aðstöðuna á Reykjalundi. Alla tíð
hafði hann mikla trú á islenskum
iðnaði og studdi þar við bakið á
mörgum framleiðendum. Þann 6.
ágúst 1938 kvæntist Ásgrímur
Guðrúnu Friðriku Adolfsdóttur frá
Akureyri. Foreldrar hennar vora
Adolf Kristjánsson skipstjóri frá
Akureyri og Friðrika Friðriksdóttir
frá Hánefsstöðum í Svarfaðardal.
Eins og áður er sagt stofnuðu
þau hjón Pijónastofu Ásgríms Stef-
ánssonar og alla tíð hafði Guðrún
mikinn áhuga á störfum manns síns
og studdi hann með ráðum og dáð.
Þau komu sér upp fallegu heimili
þar sem gott var að koma. Böm
þeirra era: Adolf, rafmagnstækni-
fræðingur hjá Jámblendiverksm. á
Grandartanga, kvæntur Erlu
Óskarsdóttur, Stefán, tannlæknir í
V-Þýskalandi, kvæntur Romy
Feink, og Ásrún sem er búsett í
Stokkhólmi, hennar maður er Sten
Roos. Bamabömin era 7.
Ásgrímur óskaði eftir því að
draga sig f hlé frá forstöðu Fata-
verksmiðjunnar Heklu 1978 eftir
32 ára gæfuríkt starf. Hann var
brautiyðjandi á mörgum sviðum og
á miklar þakkir skilið fyrir það
hvað hann leysti störf sín vel af
hendi. Að leiðarlokum þakka ég
Ásgrími fyrir samstarfíð, vináttu
og góð kjmni. Honum hlotnaðist sú
gæfa að eiga góða konu og böm
og leysa af hendi með sóma mikið
og vandasamt starf.
Við hjónin sendum Guðrúnu og
bömum, tengdabömum og bama-
bömum okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Hjörtur Eiríksson
Brosið hans einlægt og hlýtt og
minning um drengskaparmann sem
öllum vildi vel mun ætíð fylgja þeim.
Ragnhildur Helgadóttir
Kveðja frá mömmu
Lággur fagurt lík á börum,
lífs í broddi dáinn sveinn;
ennþá blaktir bros á vörum,
bjartur svipur er og hreinn,
eins og lokað engill hefði
augum hans með léttri hönd,
og í nánd við náinn tefði
nauðug við hann skilin önd.
Mærin ljós hjá líki stendur,
laugarnáinntárafoss,
leggur sveini um hálsinn hendur,
hinztan gefur ástarkoss.
(Gr.Th.)
Birting
afmœlis- og
minningar-
greina
ATHYGLI skal vakin á því, ad
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með góð-
um fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði, að berast í síðasta lagi
fyrir hádegi á mánudag og hlið-
stætt með greinar aðra daga.