Morgunblaðið - 22.02.1986, Blaðsíða 36

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 22. PEBRÚAR1986
Minning:
Gísli J. Hannesson
og Geir Halldórsson
Gísli Jón Hannesson
Fæddur 9. maí 1968
Dáinn 14. febrúar 1986
Geir Halldórsson
Fæddur 11. desember 1967
Dáinn 14. febrúar 1986
Fræífrostisefur,
fönninei grandarþví.
Drottinsvaldávori
vekurþaðuppáný.
Elskahansgefur
ölllífogskjól.
Guðs míns kærleiks kraftur,
komþúogvermínsól.
(Frostenson — Sigurbj. Einarsson.)
í vorkomu (tíðarfarsins) á hinum
milda vetri, kom kallið stóra og
hreif unga og prúða pilta frá ást-
kærum fjölskyldum og vinum. Fá-
tækleg orð mega sín lítils til þess
að milda þann mikla söknuð, sem
fylgir burtför vinanna tveggja, slíkt
er venjulega ofvaxið mannlegri
getu. I þeim raunum er þvi sá
beðinn um hjálp sem hefur traust
manna til skilnings á því óskiljan-
lega í mannheimi, en það hafa flest-
ir reynt á lífsbraut sinni og fengið
rof í gegnum móðu sorgarinnar.
Minningin um vinina ungu er öll
á einn veg, reglu- og vinnusemi
einkenndi þá báða ásamt prúð-
mannlegri ffamkomu, sem meðal
annars er arfur af uppeldi foreldra
á góðum heimilum þar sem sam-
heldni og hlýja er ofar daglegu
amstri. í mínum huga er minningin
um þá báða eins og sólstafir á vori.
Við hjónin og böm okkar biðjum
alföður að styrkja fjölskyldur þeirra
í þungri raun.
Aðalsteinn Steindórsson.
Af eilífðarljósi bjarmaber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en auga sér,
mótöllumossfaðminnbreiðir. ((E.B.)
Frá Hveragerðiskirkju, í dag,
verður gerð útför tveggja ungra
manna, sem voru burt kallaðir úr
þessari jarðvist, á sviplegan hátt.
Eftir stöndum við hljóð.
Gísli Jón Hannesson átti stutta,
en góða ævi. Elskulegir foreldrar
sakna góðs sonar, sem var svo
fallegur og vel af Guði gerður, tveir
yngri bræður, stóra bróður, afar
og ömmur bamabarnsins síns.
Ykkur öllum sendi ég innilegar
samúðarkveðjur, sem og öðrum
venzlamönnum.
Aldrei er svo bjart
yfiröðlingsmanni,
aðeigigetisyrt
t
Jaröarför
THORBERGS EINARSSONAR,
netagerðameistara,
fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn 24. janúar kl. 13.30.
Ásgeir Jónsson.
t
Sambýlismaður minn, faðir okkar og tengdafaöir,
SÆMUNOUR GUÐBJÖRN LÁRUSSON
bifreiðastjóri,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju mánudaginn 24. febrúar
kl. 15.00.
Sigrföur Geirlaug Kristinsdóttir,
Hulda Sæmundsdóttir, Gerhard Olsen,
Guðlaugur Sæmundsson, Ingibjörg Aðalsteinsdóttir,
Kristján Sœmundsson, Guörún Einarsdóttir,
Anna Markrún Sæmundsdóttir, Baldur Þórðarson.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur samúð, vináttu
og hlýhug við andlát og útför föður okkar og tengdaföður,
GUÐMUNDAR M. ÞORLÁKSSONAR.
Hólmfriöur Guömundsdóttir, Jón M. Baldvinsson,
Jóhannes Guðmundsson, Sigriöur J. Magnúsdóttir.
t
Þökkum af alhug samúð og vinarhug við andlát og útför
GUÐNA ÞORBERGS THEODÓRSSONAR,
Smiðjuvegi 13, Kópavogi.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki A-6 og E-6 á Borgarspital-
anum fyrir frábæra hjúkrun.
Guð blessi ykkur öll.
Sigurborg Einarsdóttir,
Þóra Guðnadóttir, Sigurgeir Ólafsson,
Theodór Guönason, Einar Guðnason
og barnabörn.
Legsteinar
granít — marmari
Opíö alla daga,
einnig kvöld
og helgar.
Haniió.f.
Unnarbraut 19, Seltjarnarnesi,
símar 620809 og 72818.
einssviplegaognú;
ogaldrei ersvosvart
yfirsorgarranni
aðeigigetibirt
fyrir eilifa trú. (MJ.)
Innileg samúð til vandamanna
Geirs Halldórssonar.
Elsku frænda mínum var ekki
lengur til setunnar boðið. Fari hann
ve*- Elín Steinþórsdóttir
Allt eins og blómstrið eina,
uppvexásléttrigrund,
fagurt með fijóvgun hreina,
fyrstum dags morgunstund.
Asnögguaugabragði,
af skoríð verður fljótt,
litogblöðniðurlagði,
líf mannlegt endar skjótt.
H.P.
Við útför tveggja ungmenna frá
Hveragerðiskirkju í dag, 22. febrú-
ar, „drýpur sorg, drýpur hryggð af
rauðum rósum".
Þessi fáu kveðjuorð eru í minn-
ingu elsku frænda míns, Gísla Jóns.
Hann var fæddur 9. maí 1968,
elstur af þrem bræðrum. Foreldrar
eru Sigurbjörg Gísladóttir og Hann-
es Kristmundsson.
Hann fæddist inn í vorið og
kveður okkur mót hækkandi sól,
enda mótaðist öll hans stutta lífs-
ganga af birtu og yl. Hann átti góða
foreldra, kærleiksríkan, leiðbein-
andi föður, móðirin mild og blíð,
takandi á bambrekunum með ró-
semi, en festu. Gísli Jón var glæsi-
legur fulltrúi sinnar kynslóðar og
var því væntingin mikil. Við þenkj-
um, en Guð ræður.
Sigurbjörg mín og Hannes,
þrautaganga ykkar er þung þessa
dagana, en Guð gefi að sporin ykkar
léttist og þið megið njóta samvista
við efnilegu drengina ykkar um
ókomin ár.
Elsku Mundi minn og Siggi, við
skulum hugleiða þessi vers úr
bamasálminum fallega:
Ó, Jesú, bróðir besti
ogbamavinurmesti,
æ breið þú blessun þína
ábamæskunamína.
Þínumsjónæmérhlífi
í öllu mínu lífí,
þín líknarhönd mig leiði
og lífsins veginn greiði.
Guð veri með ykkur alla tíð.
Hér skal vottuð innileg samúð,
foreldrum og vandamönnum Geirs
Halldórssonar.
Bagga mín og Gísli, afi og amma
á Ólafsfirði og allt skyldfólkið, orð
em lítils megnug. Guð gefi ykkur
öllum frið.
Við kveðjum Gísla, frændfólkið á
Reynimel, og þökkum samfylgdina.
Guðríður Steindórsdóttir
Föstudagsins 14 lobrúar sl.
verður lengi minnst her í Hvera-
gerði sem sorgardags. Þá létust
tveir ungir piltar af slysfömm og
aðrir tveir félagar þeirra slösuðust
illa. Þá brá hér sólu á miðjum degi.
Veður hafði verið eindæma fag-
urt undanfama daga, snjór löngu
horfinn af jörðu, vor í lofti og víða
mátti sjá böm og ungmenni við leiki
utan dyra, sem á vordegi væri.
Ein er sú íþrótt sem löngum hefur
heillað unga menn, en það er vél-
hjólaakstur. Þessi íþrótt hefur heill-
að hóp ungmenna hér í byggð og
nú þessa daga er þessi íþrótt undur
skemmtileg í góða veðrinu.
Vinimir hittast á fostudagskvöldi
í blíðviðri og ákveða að skreppa á
Selfoss. Þeir fara saman á tveimur
vélhjólum. Þetta er í þeirra augum
ósköp venjuleg æfingaferð. Þetta
em allt vel yfirvegaðir piltar, reglu-
samir í hvívetna og í einu og öllu
fyrirmynd ungra manna. Á leiðinni
austur dynur ógæfan yfir, annað
vélhjólið lendir í árekstri við fólks-
bfl með þeim hörmulegu afleiðing-
um að tveir piltanna látast þama
samstundis, en hinir tveir sem á
eftir koma, falla illa slasaðir í göt-
una.
Þeir sem þama láta lífið hétu
Gísli Jón Hannesson, fæddur 9.
maí 1968, til heimilis í Þelamörk
42, Hveragerði, sonur hjónanna
Hannesar Kristmundssonar og Sig-
urbjargar Gísladóttur, og Geir
Halldórsson, fæddur 11. desember
1967, til heimilis í Bláskógum 2,
Hveragerði, sonur hjónanna Hall-
dórs Höskuldssonar og Guðrúnar
Kristinsdóttur.
Á augnabliki er hrammur hels
reiddur og slær hart og miskunnar-
laust. Tveimur bráðefnilegum ung-
Steindór Sigursteins-
son, Selfossi - Minning
Kveðja frá sonardóttur
Fæddur 1. október 1913
Dáinn 14. febrúar 1986
Þá fyrst skiljum við dauðann er
hann leggur hönd sína á einhvem
sem við unnum.
Þegar ástvinum er svo skyndi-
lega kippt burtu úr hinu daglega
lífí manns, stendur maður eftir með
allan sinn vanmátt og reynir að
finna fótfestu að nýju.
Það var mér þungt áfall er mér
barst sú fregn að hann Denni afi
væri dáinn, að hann hefði orðið
bráðkvaddur, þar sem hann sat í
stiganum heima á Sólbakka og ég
sem hafði átt við hann samtal þar
fyrir aðeins örskammri stund. En
svo ótrúlega fljótt skipast veður í
lofti og við fáum ekkert að gert.
Guð snart hann með fingri sínum
og hann sofnaði en hann er ekki
horfinn að fullu, hann er aðeins
kominn á undan.
Elsku afa er svo margt, svo ótal
margt að þakka, allar skemmtilegu
samverustundimar í stofunni á Sól-
bakka, góðleg stríðni og kátína,
jafnt sem alvarleg og fróðleg sam-
töl. Allt var hægt að tala um við
afa. Hann skildi okkur unga fólkið,
enda fylgdist hann grannt með
okkur krökkunum, jafnt í leik sem
starfi.
Eg minnist afa sem eins af mín-
um allra bestu vinum og þakka
fyrir ljúfa 20 ára samfylgd.
Algóður guð styrki elsku ömmu
í hennar miklu sorg.
Kallið er komið,
kominernústundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
um piltum er í einni svipan kippt í
burtu af sviðinu og eftir sitja ætt-
ingjar og vinir og syrgja sárt góða
vini.
Minningamar hrannast upp. Ævi
piltanna er stutt, aðeins 17 og 18
ár, en samt koma upp í hugann
hugljúfar minningar um þessa látnu
vini okkar.
Við þekktum þá Gísla Jón og
Geir baeði sem næstu nágranna og
sem leikfélaga bama okkar. Oft var
barið að dyrum til þess að spyrja
um leikfélaga og þá var ávallt
kurteisin og einlægnin ríkjandi.
Maður sá strax í fari þeirra að hér
fóra mikil mannsefni og auðsætt
var að þessir piltar bára æsku ís-
lands fagurt vitni. Þeir ólust upp í
faðmi umhyggjusamra foreldra,
luku hefðbundnu skyldunámi og
vora báðir að búa sig undir að taka
ákvörðun um lífsstarf sitt, þegar
örlögin gripu svona hart í taumana.
Félagamir Geir og Gísli Jón vora
í hópi ungmenna hér í Hveragerði,
sem virtust hafa mikla ánægju af
lífinu. Þeir þurftu aldrei að vera
öðravísi en þeirra heilbrigða upplag
sagði til um. Við sáum í fari þeirra
beggja eiginleika sem hveijum era
nauðsynlegir til farsældar í lífínu.
Af þeim sökum er söknuður allra
ennþá sárari.
Að þeim báðum stóðu merkir og
styrkir stofnar og þvi undraði engan
sem þeim kynntust að þeir bára
báðir með sér manndóm og gjörvi-
leika.
Við syrgjum þessa daga elsku-
lega vini og þökkum þeim sam-
verana hér, sem því miður hefur
orðið allt of stutt. Okkar huggun
er minningin um góða drengi, sem
sýndu á sinni stuttu ævi fagurt
fordæmi, sem mun lifa þá lengi.
Við sendum foreldram, systkin-
um og öllum ættingjum Gísla Jóns
og Geirs dýpstu samúðarkveðjur
með þeirri einlægu von að almættið
megni að lina hina miklu sorg sem
þau öll hafa orðið fyrir.
Hafsteinn Kristinsson
og fjölskylda.
Hinn 14. febrúar síðastliðinn fór-
ust vinir okkar skyndilega af slys-
föram. Þetta var hörmulegur at-
burður sem sló alla. Það er svo ótrú-
legt að þeir séu famir og ekki leng-
ur á meðal okkar hinna. Þeir vora
góðir strákar, reglusamir og hvers
manns hugljúfi. Þeir hljóta að hafa
verið kallaðir til annarra starfa í
öðram heimi.
Við krakkarnir í Hveragerði höld-
um mikið saman. Gísli Jón og Geir
vora sannir vinir allra sem þeir
kynntust og vora ávallt kátir og
skemmtilegir í vinahópi. Það kemur
enginn í þeirra stað.
Við biðjum guð að hjálpa foreldr-
um, systkinum og ættingjum þeirra
í sinni sorg.
Þessi örfáu orð okkar era smá
þakklætisvottur fyrir góð kynni á
liðnum áram.
Ingibjörg, Margrét, Guðrún.
Maigseraðminnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margseraðminnast,
margseraðsakna.
Guð þerri tregatárin strið.
(Vald.Briem)
Nína Guðbjörg Pálsdóttir