Morgunblaðið - 15.03.1986, Blaðsíða 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR15. MARZ1986
Fólkið gefur
mér svo mikið
— Eg verð að gefa því enn meira
í gallabuxum og gulum bol merktum Maryland-háskóla þar sem
hann lauk prófi í fyrra situr hann og hámar í sig pizzu á E1 Sombr-
ero ásamt móður sinni og landa sínum, hljómsveitarstjóranum Karo-
los Trikolidis. Nefið er grískt og ákafinn í fasinu leynir sér ekki.
„Undrabamið" frá Pireus virðist hafa öll algengustu einkenni venju-
legs heilbrigðs unglings, — forvitnina, óstýrilætið, kátínuna og
ágengnina — og þörfina fyrir öryggi móðurinnar. Það er hlustað á
hann og tekið undir það sem hann segir eftir atvikum og svo er
hann áminntur vinsamlega þegar hann fer út af sporinu.
„Kenndu mér íslenzk orð,“ segir
Dmitris Sgouros strax og hefð-
bundnar kveðjur hafa farið fram
og á andlit móðurinnar kemur þessi
kunnuglegi svipur sem mæður allra
landa setja upp þegar þeim þykja
afkvæmin full framhleypin. Hann
tekur eftir því og biðst afsökunar
en situr þó við sinn keip og tekur
gleði sína á ný þegar hann fær já-
kvæðar undirtektir. Og á meðan ég
útlista fyrir honum hvemig eigi að
tjá velþóknun og vanþóknun og já
og nei á íslenzka tungu og hver sá
munurinn á þ og ð segir móðirin
góðlátlega:
„Það þarf dálítið að halda þessum
krökkum í skefjum, annars fer þeim
bara að iíða illa.“
„Er hann vandmeðfarinn?"
„Nei, nei. Það hafa aldrei verið
nein vandræði með hann. Hann er
skapstór en feikilega duglegur og
tápmikill. Eins og aðrir krakkar og
reyndar allt fólk hefur hann sína
einstaklingsbundnu persónuleika-
þætti og þar á meðal eru hæfileikar
sem em mjög óvenjulegir. Það
skiptir mestu máli að veita þeim í
réttan farveg."
„Hvenær kom í Ijós að hann
var „undrabam?“
Hún ypptir öxlum. „Við höfum
aldrei litið á hann sem undrabam
og ekki umgengizt hann sem slíkan.
Hann var sjö ára þegar hann fór
að leika á píanó. Eins og mörg
böm var ég í spilatímum í eina tíð
og ég átti píanó sem ég spilaði
stundum á mér til skemmtunar.
Önnur tónlist var eiginlega ekki
höfð um hönd á heimilinu, enda þótt
við hjónin höfum haft ánægju af
tónlist og fömm á tónleika svona
eins og gengur og gerist hjá fólki.
En hann fór að eiga við þetta píanó
og sýndi því strax svo mikinn áhuga
að ég kom honum í spilatíma hjá
gamla kennaranum mínum. Fram-
farimar vom ótrúlegar. Á einu ári
lærði hann miklu meira en ég kunni
eftir að hafa fengizt við þetta ára-
tugum saman. Við foreldrar hans
höfum frá upphafí gert okkur grein
fyrir því að frægð og frami em
tvíeggjuð, ekki sízt þegar óharðnað-
ur unglingur á hlut að máli. Því
höfum við reynt að fara bil beggja,
gefíð honum tækifæri til að kom
fram á tónleikum og hrærast í þessu
alþjóðlega tónlistarlífi að vissu
marki en ávallt gætt þess að það
kæmi ekki niður á skólanum og
því sem böm og unglingar hafa
venjulega fyrir stafni. Þannig hefur
tónleikahaldið takmarkast við þann
tíma sem hann er í leyfí frá skólan-
um á sumrin og um hátíðar en þó
kemur hann fram þrjátíu sinnum á
ári. Hann virðist alveg valda þessu
og við höfum aldrei haft áhrif á það
hvemig hann hefur hagað þeirri
vinnu sem hann leggur á sig í
sambandi við tónlistina."
„Ertu alltaf með honum í för?“
„Já, maður sendir ekki ungling
einan síns liðs í tónleikaferðir
heimshoma á milli. Maðurinn minn
er læknir í sjúkrahúsi í Píreus og
er mjög önnum kafínn, en þegar
hægt er að koma því við fer hann
með okkur í þessar ferðir og einnig
yngri bróðir Dmitris sem er tíu ára.“
„Er hann lika í tónlist?"
„Nei, hann byijaði að læra á fíðlu
en nennti því svo ekki. Hann er
allur í fótboltanum."
„Dmitris, hvað þykir þér
skemmtilegasta fagið i skólan-
um?“
„Stærðfræði. Hún er lang-
skemmtilegust en eg hef líka gaman
af tungumálum. Á ég að segja þér
hvaða tungumál ég kann?“ Svo fer
hann að telja á fíngrum sér.
„Spænsku, ensku, þýzku og grísku
og itölsku og...“ „Sko, ég kann
þetta náttúrulega ekki allt jafnvel,
en ég ætla að læra mörg tungumál.
Spænskan er mjög skemmtilegt
Með Leonard Bernstein
Með Rostropovich
Með Herbert von Karajan
tungumál," segir hann og fer svo
að útlista framburð mismunandi
hljóða í spönsku eftir því hvort það
er Spánveiji eða Suður-Ameríku-
maður sem talar. „Spænskukennar-
inn minnn er frá Barcelóna," segir
hann og er dijúgur með sig. „Katal-
ónar tala beztu spönskuna," bætir
hann við og lítur á mig viðurkenn-
ingaraugum þegar ég kveðst hafa
lesið um það einhvem tíma. Svo
þarf hann að vita ýmislegt um
norrænu málin og hvort erfitt sé
að læra þau. Honum fínnst það
merkilegt að íslenzkan skuli vera
flóknust en kemst þó að þeirri nið-
urstöðu að gríska muni vera enn
erfiðari viðfangs en íslenzkan og
t.d. þýzkan.
„I hvaða skóla ertu?“
„Menntaskóla. Ég á tvö ár eftir.“
„Ætlarðu svo í háskóla?"
„Já, auðvitað."
„Hvað ætlarðu að læra þar?“
„Stærðfræði. En það geri ég
bara að gamni mínu. Píanóið er
auðvitað númer eitt. Ég lifí og
hrærist í tónlistinni. Allt annað sem
éggeri skiptir minna máli.“
„Kanntu á tölvu?“
„Nei, og mig langar ekkert til
aðlæraáþær."
„Hvað gerirðu þér til skenunt-
SÖLUSKRIFSTOFA HÚSEININGA HF. SIGLUFIRÐI
ER FLUTT
að Hyrjarhöfða 4, Reykjavík, sími 91-67 23 23
í húsnæði Nafta hf.
Komdu eða hringdu og fáðu nýja bæklinginn okkar. ? S
HÚSEININGAR HF
SIGLUFIRÐI LÆKJARGÖTU 1 3 SÍMI 96-71340
REYKJAVÍK HYRJARHÖFÐA 4 SÍMI 91-67 23 23