Morgunblaðið - 17.08.1986, Blaðsíða 1

f
T£Tjt>* .vx fVJpiÁfliwwMZ
PRENTSMIÐJA MORGUNBLAÐSINS SUNNUDAGUR 17. ÁGÚST 1986
BLAÐ
<|,'U;
, nj;
Í'J'
ni
|er
tvn-,
föc
liji
Wiv
feit
f!fl
;> i
pv
u
f's.
r
f •*
ÍíVr
fí t
JlK
M6
ifii
'X
(ho
01
il ’l
H
' Jc. ’
} ,!
U-'>
icí
l •
h<vl
L
'II!.
:ni.
'ni
«bt
í iiai
fl';
l'n
l'-

pn;
Austurstræti
i
Nú rerður aftur hlýtt og bjart um bæinn.
Af bemskuglóðum hlátri strætið ómar,
því vorið kemur sunnan yfir sæinn.
Sjá, sólskinið á gangstéttunum Ijómar.
Og daprar sálir söngvar vorsins yngja.
Og svo er mikill Ijóssins undrakraftur,
að jafnvel gamlir símastaurar syngja
í sólskininu og verða grænir aftur.
Og þúsund hjörtu grípur gömul kæti.
Oggömul hjörtu þrá á ný og sakna.
0, bemsku vorrar athvarf, Austurstræti,
hve endurminningamar hjá þér vakna.
II
Hér lærðist oss að skrópa úr lifsins skóla.
Hér skalf vort hjarta sumarlangt afást.
Og þó hún endist sjaldan heila sóla,
fann sál vor nýja, þegar önnur brást.
Þá færðust okkar fyrstu Ijóð í letur,
þvi lifið mjög á hjörtu okkar fékk.
Og geri margir menntaskólar betur:
Eg minnist sextán skálda i fjórða bekk.
Og samt var stöðugt yfir okkur kvartað,
og eflaust hefur námið gengið tregt.
Við lögðum aðal áberzlu á hjartað,
því okkur þótti hitt of veraldlcgt.
En seirma féll víst sumum þetta miður
með sálina, og hafa um köllun skipt.
Þá veittist mörgum létt að leggja niður
það litla, sem þeir höfðu af andagift.
Svo gleypir timinn gömul vinakynni
oggamlan drykkjuskap og stefnumót.
Þvi menn em bara ungir einu sinm\
og ýmsir harla stutt, í þokkabót.
III
Hvað varð um yður, Austurstrætisdætur,
með æskuléttan svip oggranna fætur,
sem ungir sveinar buðu í Bíó forðum
og bekkjarskáldin vöfðu hlýjum orðum'
Þær hvila sumar suður í kirkjugarði,
og sumar urðu gamlar fyrr en varði,
og ein var máske úr sveit og send til baka,
og svo em þær, sem bamavögnum aka. -
/á, þannig endar lífsins sólskinssaga!
Vort sumar stendur aðeins fáa daga.
En kannske á upprisunnar mikla morgni
við mætumst öll á nýju götuhomi.
IV
En æskan gengur enn á þínum vegi.
Og enn em þeir til í vom landi,
sem clska meira á einum heitum degi,
en öðmm tókst í löngu hjónabandi.
Þvílífið helduiáfram, Austurstræti,
og önnur kynslóð tekur við afhinni,
sem forðum daga fór með þys og læti
og fagnaði og hló á gangstétt þinni.
Svo jafnvel þó að þynnist okkar flokkur,
við þurfum ekki heimsins vegna að kviða.
Þvi eilífðina munar minnst um okkur,
- og munar ekki vitund um að biða!
V
Strætið mitt! Þú ert enn á æskuskeiði,
órótt þitt skap og fullt af strákapömm.
Siðferðið stundum eins og hurð á hjömm.
Hverfult að böm þin skuldir sinar greiði.
Blika samt lengi, likt og sól í heiði,
ljós þin um búðarglugga, fulla af vömm,
sem eflaust fást með afargóðum kjömm.
Innflutningshöftoggjaldþrothjáþérsneiði.
í tilef ni af 200 ára afmæli Reykjavíkurborgar gerði Torf i
Jónsson þessa vatnsiitamynd við ljóð Tómasar Guð-
mundssonar Austurstræti að beiðni Morgunblaðsins, en
sunnudagsblaðið í dag er helgað af mælinu.
Biðjum þess öll, að bankar þinir dafni.
Bömin þín leggi niður svik og klæki,
svo feti þinar dætur dyggðaveginn.
Og kaupmenn þinir sönnum auði safni
og setji hann i ömgg fyrirtæki,
efekkiþessa heims, þá hinumegin!