Morgunblaðið - 25.10.1986, Side 43

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 25. OKTÓBER 1986
43
Ragnheiður Brynjólfsdóttir
fæddist á Sauðárkróki 31. október
1930. Foreldrar hennar voru Emelía
Lárusdóttir, sem er em og býr á
Sauðárkróki, og Brynjólfur Dani-
valsson.
Ég vil votta móður, systkinum,
einkasyni, tengdadóttur og bama-
bömum mína inniiegustu samúð,
en áður en ég lýk þessum fátæk-
legu kveðjuorðum langar mig til að
minnast á Jóhönnu Brynjólfsdóttur
hjúkrunarforstjóra, systur hennar,
og mann hennar John. Þau reynd-
ust Ragnheiði svo einstaklega vel í
veikindum hennar. Megi guð blessa
þau og böm þeirra fyrir allt það
sem þau gerðu tit að létta henni
baráttuna við sjúkdóminn. Þann
mikla stuðning og hjúkmn sem hún
varð aðnjótandi frá þeim. Hún sagði
mér frá því hvað hún mat það mik-
ils þessa síðustu stund sem við
áttum saman.
Við emm margar vinkonur
Röggu sem kveðjum og þökkum
allar þær stundir sem hún ávallt
var hrókur alls fagnaðar. Ég og
^ölskylda mín kveðjum hana með
þessum orðum:
Allt er hjóm. Við dauðadóminn
drúpa blóm og fegurð þver.
Bindur drómi hörpuhljóminn,
hinstu ómar hverfa þér.
(S.H. - Geislabrot)
Halla Haraldsdóttir
Elskuleg vinkona mín, Ragn-
heiður Brynjólfsdóttir, heftir kvatt
þennan heim svo langt um aldur
fram og svo snöggt. Hún sem var
svo ung í anda og heilbrigð. Það
er óskiljanlegt, hvemig einn mesti
ógnvaldur mannkynsins í dag,
krabbameinið, velur fómarlömb sín.
Ég kynntist Röggu í bamæsku
er hún var tíður gestur á heimili
foreldra minna og m.a. man ég eft-
ir aðfangadagskvöldi, er þær
systur, Jóhanna og hún, deildu
þessari hátíðlegu stund með fjöl-
skyldu minni. En það var svo fýrir
10 árum, þegar kom að því að ég
eignaðist mitt fyrsta bam, að ég
fann svo vel hvem mann Ragga
hafði að geyma og hversu hæf ljós-
móðir hún var. Hún átti stóran þátt
í að gera þann atburð að einni af
unaðslegustu stundum lífs míns.
Samverustundir okkar Röggu
áttu eftir að verða fleiri og ræddum
við oft saman hinar ýmsu hliðar
mannlegs lífs.
Ragga var einstök kona, fremur
dul, en sjálfri sér samkvæm. Hún
var ekki með orðalengingar um
hlutina en hún hafði sterka réttlæt-
iskennd og henni sámaði ef réttlæt-
ið náði ekki fram að ganga.
Henni var mjög umhugað um til-
finningar annarra, en sínar eigin
bar hún ekki á torg. Það var henni
mikið kappsmál að fólk fengi að
fæðast í þennan heim og deyja með
reisn. Sérstaka umhyggju bar hún
fyrir því að konur fengju að ala
böm sín í þennan heim með reisn
og bar mikla virðingu fyrir þeirri
kvenlegu athöfn sem fæðingin er.
Lagði hún allt af mörkum til að
konan sjálf fengi að ráða andrúms-
loftinu á fæðingarstofunni. Einmitt
þá sýndi Ragga þá lotningu, það
traust og þá umhyggju sem henni
einni var lagið. Hin virta ljósmóðir
mátti hvergi vamm sitt vita og þær
vom ekki metnar til fjár, þær vitjan-
ir sem hún fór í í heimahús til að
sitja yfir konum. Hvort sem var að
nóttu eða degi, ýmist fyrir fæðing-
una eða þegar hún veitti aðstoð
vegna bijóstagjafar.
Ragga starfaði með soroptem-
istasystrum í Keflavík frá upphafi
og var valin til trúnaðarstarfa,
bæði í þeim félagsskap og á vinnu-
stað sínum, en umfram allt helgaði
hún líf sitt ljósmóðurstarfinu og
vann um 20 ára skeið við Sjúkrahús
Keflavíkurlæknishéraðs við góðan
orðstír.
Sl. 4 ár vann hún á Sjúkrahúsi
Sauðárkróks og bjó á æskuheimili
sínu þar, Árbæ, einu elsta húsinu
á Króknum. Þegar upp komst um
veikindi hennar var hún umvafín
hlýju sinna nánustu, háaldraðrar
móður sinnar Emelíu, sonar sfns
og systkina. Síðustu vikumar naut
hún sérstakrar aðhlynningar og
hjúkmnar á heimili Jóhönnu systur
sinnar í Keflavík.
Aðdáunarvert er, eins veik og
hún var, hvemig hún gekk frá
blóma- og matjurtagarðinum í tún-
jaðrinum við Árbæinn sl. sumar.
Þar var vandvirknin og nákvæmnin
höfð í fyrirrúmi.
Ragga var náttúmbam og naut
þess að vera ein úti í náttúmnni.
T.d. em frægar beijaferðir hennar
sem svo margir fengju að njóta
góðs af, er hún deildi bróðurlega
afrakstrinum með vinum og kunn-
ingjum hér suður með sjó. Hún
vílaði heldur ekki fyrir sér að skjót-
ast milli Sauðárkróks og Keflavíkur
á dimmum vetramóttum, gjaman
ein á ferð.
Mér er minnisstæð ferð okkar í
Skaftafell í fyrrasumar og eiga
dætur mínar góðar minningar um
Röggu ljósmóður eins og hún var
kölluð. Eg dáðist að því hvemig
henni tókst að lifa sig inn í heim
þeirra, hnýtti blómakransa fyrir
þær og sagði þeim sögur sem lifa
í bamssálunum.
Mér er efst í huga þakklæti fyrir
að fá að njóta samvista við þessa
hæfu konu og ég veit að svo er
einnig um mæður þeirra rúmlega
3.000 bama, sem hún tók á móti.
Ég er sannfærð um að hinum
megin við móðuna miklu mun al-
mættið sjá svo um, að um hana
verði farið eins mjúkum höndum
og hún gerði er hún tók á móti
nýjum einstaklingum í þennan
heim.
Eftirfarandi ljóðlínur Davíðs
Stefánssonar koma mér í huga er
ég hugsa um hvemig hún brást við
* >
Asgeir Asgríms-
son - Kveðja
Hann Ásgeir frændi er farinn frá
okkur, langt fyrir aldur fram. Erf-
itt er að gera sér grein fyrir því
að maður eigi ekki eftir að rabba
saman i tíma og ótfma um þau
mörgu sameiginlegu áhugamál sem
við áttum. Því Láki, eins og hann
var kallaður af okkur vinnufélögun-
um, var alltaf jákvæður, léttur í
skapi og félagslyndur. Láki var
sannur drengur, það vita félagar
hans sem hafa misst svo mikið við
fráfall hans. Ég er svo heppinn að
hafa farið einu sinni í veiðitúr með
frænda, sem er mér mjög minnis-
stæður því á kvöldvökunni hafði
hann frá svo mörgu skemmtileg um
sögum að segja, að laxinn fékk frið
fyrir barsmíðum okkar um morgun-
inn.
Minningin um Ásgeir mun lifa
sterk í huga mfnum, því mörg góð
ráð gaf hann mér, sem ég hef not-
ið góðs af og mun njóta á hinum
mörgu sviðum lífsins.
Með þessum fátæklegu orðum
sendum við hjónin innilegar samúð-
arkveðjur til Guðbjargar, dætra og
annarra ástvina.
Halldór M. Sigurgeirsson
veikindum sfnum og hvemig hún
háði sitt dauðastríð:
Langt inn í skóginn leitar hindin særð
og leynist þar sem enginn hjörtur býr,
en yfir hana færist fró og værð
Svo fjarar lífið út...
Ó kviku dýr,
reikið þið hægt, er rökkva tekur að
og ijúfið ekki heilög skógarvé,
því lítil hind, sem fann sér felustað
vill fá að deyja, ein á bak við tré.
Um blóð, sem fyrr var bæði ungt og heitt
mun bleikur mosinn engum segja neitt.
(Höf. Davíð Stefánsson)
Ég og fjölskylda mín vottum
aðstandendum innilega samúð.
Blessuð sé minning Röggu ljósmóð-
ur.
Helga Margrét
Horfin er af sjónarsviðinu frænka
mín Ragnheiður Brynjólfsdóttir,
ljósmóðir á Sauðárkróki, langt um
aldur fram.
Hún fæddist á Sauðárkróki 31.
október 1930. Foreldrar hennar
voru hjónin Emilfa Lárusdóttir, frá
Skarði, Gönguskörðum, Skagafirði,
og Brynjólfur Danivalsson frá
Litla-Vatnsskarði, Austur-Húna-
vatnssýslu.
Hún ólst upp í foreldrahúsum
ásamt systkinum sínum fjórum,
þeim Jóhönnu og Sveini, sem bú-
sett eru í Keflavík, Stefáníu, búsett
í Reykjavík, og Erlu, sem býr í
heimahúsum ásamt móður sinni á
Sauðárkróki. Brynjólfur andaðist
14. september 1972, mikill sóma-
maður.
Fyrir hjúskap eignaðist Brynjólf-
ur son, Björgvin, sem er til heimilis
á Skagaströnd.
Ég minnist Röggu eins og
skyldulið og vinir hennar ætíð köll-
uðu hana, sem hinnar glöðu og
hugljúfu frænku, sem cllum vildi
hjálpa.
Eftir að hún fluttist að heiman
vann hún í Keflavík og Reykjavík
nokkur ár.
Árið 1963 útskrifaðist hún úr
Ljósmæðraskóla íslands og hóf þá
strax störf, sem ljósmóðir við
Sjúkrahús Keflavíkurlæknishéraðs.
í Keflavík vann hún öll sín bestu
ár eða til 1982, við miklar vinsæld-
ir. Hún var einstaklega samvisku-
söm og dugleg í starfi og framkoma
hennar í garð allra þeirra kvenna,
sem hún sinnti á þessum árum voru
aðeins á einn veg, að á betra varð
ekki kosið. Ég veit að ég mæli fyr-
ir munn fjölmargra hér í bæ, sem
minnast hennar nú með hlýhug og
þakklæti. Þvi miður fyrir okkur
Keflvíkinga fluttist hún aftur norð-
ur á sínar æskuslóðir og hóf
ljósmóðurstörf við sjúkrahúsið á
Sauðárkróki sumarið 1982 og vann
þar til yfir lauk, sárþjáð síðustu
mánuðina.
Á báðum sjúkrahúsunum í
Keflavík og á Sauðárkróki var hún
trúnaðarmaður starfsfólks á vinnu-
stað og sýnir það traust samstarfs-
fólks til hennar. En hag launafólks
bar hún allta tíð fyrir bijósti, enda
alin upp í slíku umhverfi.
Þá var hún starfandi í félagi
Soroptimista-systra í Keflavík,
meðan hún bjó hér.
Son eignaðist Ragga, Brynjólf
Dan Halldórsson, sem býr á Sauðár-
króki, sambýliskona hans er Kol-
brún Hauksdóttir frá Blönduósi og
eiga þau tvö böm, Ragnheiði Láru
og Emil.
Eftir að hún fluttist norður var
hún í meiri nálægð við son sinn og
hans fjölskyldu, sem var henni mik-
ils virði, en hún bjó hjá móður sinni
háaldraðri, og systur, Erlu, sem er
heilsuveil og var það mikil hjálp og
blessun fyrir þær mæðgur að hafa
hana hjá sér.
Þá féll það oft í hlut Röggu að
sjá um böm Jóhönnu systur sinnar
vegna fjarveru hennar og eigin-
manns hennar, sakna þau nú sárt
móðursystur sinnar, sem alla tíð
reyndist þeim svo vel.
Ragga er öllum harmdauði sem
hana þekktu, við hér suður með sjó
sjáum eftir traustum og góðum vini.
Eftir að hún fluttist aftur norður,
hafði hún þá reglu að heimsækja
frændfólk og vini sína hér eins oft
og frekast var unnt og dáðist ég
oft af frænku minni, þegar hún kom
akandi að norðan að vetrarlagi,
stundum í vonskuveðri, stoppaði
stundum aðeins á milli vakta, en
alltaf var hún mætt á réttum tíma
til vinnu sinnar á Krókinn. Eftir
þessum ferðum hennar var tekið,
þær sögðu sína sögu um trygg-
lyndi, sem henni var í blóð borið. í
fari hennar bjó mikil fómfysi og
hjálpsemi, sem margir urðu aðnjót-
andi.
Á æskuheimili Röggu að Árbæ
(nú Suðurg. 24.) Sauðárkróki, ríkti
gleði og gestrisni. Þegar bræður
mínir Jóhann og Kristján, og ég
vomm að alast upp í nágrenni Sauð-
árkróks, vomm við sendir ýmissa
erinda í kaupstaðinn, þá var það
föst venja okkar að heimsækja
skyldfólk okkar í Árbæ. Þangað var
gott að koma fyrir uppburðalitla
sveitamenn og frá þessum upp-
vaxtarámm okkar hefur þetta
heimili alltaf verið okkur einkar
kært.
Á sl. sumri komu ég og fjöl-
skylda mín í Árbæ eins og venjulega
þegar við fömm um Skagafjörð, þar
var okkur tekið eins og alltaf áður
með einstakri gestrisni, en nú hafði
ský dregið fyrir sólu, þótt reynt
væri að láta sem minnst bera á
hvemig komið var, þá duldist ekki
að hinn banvæni sjúkdómur hafði
heltekið frænku mína. Nokkra
stund ræddi hún við okkur í gömlu
stofunni á sinn létta og skemmti-
lega hátt og nokkrar góðar sögur
sagðar. í þessari gömlu snyrtilegu
stofu í Árbæ hafa verið sagðar
fleiri sögur og betri en annars stað-
ar og hvergi hef ég hlegið innilegar
en þar, enda Brynjólfur heitinn og
Emilía sérfræðingar í allri frásögn.
í sínum miklu veikindum í sumar
reyndi Ragga að sinna garðinum
fyrir sunnan Árbæ. Aldrei hefur
mér fundist garðurinn fegurri en á
liðnu sumri. Snilldarhandtök
frænku minnar vom þá í síðasta
sinn að bera ávöxt. Nú á þessum
dimmu haustdögum em hennar fal-
legu blóm að falla i garðinum á
sama tíma og hún yfirgefur okkur.
Skyldfólk og vinir í Keflavík,
kveðja nú Ragnheiði Brynjólfsdótt-
ur hinstu kveðju og votta einkasyn-
inum og fjölskyldu hans svo og
aðstandendum öllum innilega sam-
úð.
Blessuð sé minning hennar.
Hilmar Pétursson
Geislandi heilbrigð lífsgleði er
kraftur frá einstaka persónuleika,
sem umvefur samferðamanninn og
veitir honum í óteljandi myndum
styrk og hamingju, oft án þess að
veita því eftirtekt fyrr en orkan
dvínar og deyr.
Ragnheiður Brynjólfsdóttir var
ein af þeim sem gat veitt þessa
hamingju og hressandi vinarhug,
hvert sem hún fór.
Við í Soroptimistaklúbb Keflavík-
ur urðum þess aðnjótandi að hafa
hana að klúbbfélaga um 10 ára
skeið.
Við þökkum henni samveruna af
alhug.
Minningar um hana geymast
meðal okkar og gleymast ekki, svo
sterk var persóna hennar.
Við biðjum Guð að styrkja aldna
móður hennar og son, systkini og
alla ástvini.
Guð blessi minningu hennar.
Klúbbsystur
Það er erfitt að sjá bak jafn
elskulegri vinkonu og Röggu.
Okkar fyrstu kynni voru fyrir 22
árum á Sjúkrahúsi Keflavíkur, þeg-
ar ég fór að vinna þar sem
gangastúlka. Þá var mér tekið opn-
um örmum af þeim systrum Röggu
og Jóhönnu, en þá starfaði Ragga
sem ljósmóðir og Jóhanna sem yfir-
hjúkrunarkona.
í þá daga var Sjúkrahús
Keflavíkur eins og lítið heimili, þá
mynduðust góð og traust tengsl á
milli starfsfólksins, og það var upp-
hafíð að okkar sterku böndum.
Ragga var sérstök kona, hún
elskaði lífíð og hún miðlaði mér af
þekkingu sinni, þar sem hún var
eldri og reyndari en ég. Alltaf var
hún fús til að koma ef eitthvað
amaði að, og rétta út hjálparhönd.
Þegar ég eignaðist mitt fyrsta
bam fann ég fyrst hvað það var
dásamlegt að hafa jafn trausta og
örugga ljósmóður og Ragga var,
hún var svo einstaklega hlý og
nærgætin.
En ég var ekki sú eina sem naut
þess að hafa hana hjá mér sem ljós-
móður, því hún tók á móti yfir þijú
þúsund bömum.
Hún var einstakur heimilisvinur,
og ég og fjölskylda mín söknuðum
hennar mikið þegar hún fluttist til
Sauðárkróks fyrir fjórum árum. En
alltaf var jafn dásamlegt þegar hún
birtist óvænt eins og ljósgeisli. Hún
lagði það jafnvel á sig að keyra
alein að norðan, jafnt um sumar
sem vetur, til að hitta ættingja og
vini, það sýndi best hversu trygg
hún var.
Öllum aðstandendum og fjöl-
skyldu þeirra votta ég mína innileg-
ustu samúð.
Megi góður guð varðveita elsku
Röggu mína.
Ég kveð hana með þessu kvæði
eftir Davíð Stefánsson:
Gott er sjúkum að sofna
meðan sólin er aftamjóð
og mjallhvítir svanir syngja
sorgblíð vögguljóð.
Gott er sjúkum að sofa
meðan sólin í djúpinu er
og ef til vill dreymir þá eitthvað
sem enginn í vöku sér.
Þórunn Jóhannsdóttir
Morgunblaðið tekur af-
mælis- og minningargreinar
til birtingar endurgjaldslaust.
Tekið er við greinum á rit-
stjórn blaðsins á 2. hæð í
Aðalstræti 6, Reykjavík og á
skrifstofu blaðsins í Hafnar-
stræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að
greinar verða að berast með
góðum fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði að berast síðdegis á
mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.
í minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Ekki eru
tekin til birtingar frumort ljóð
um hinn látna. Leyfilegt er að
birta ljóð eftir þekkt skáld, 1—3
erindi og skal þá höfundar getið.
Sama gildir ef sálmur er birtur.
Meginregla er sú, að minningar-
greinar birtist undir fullu nafiii
höfundar.
Við birtingu afmælisgreina
gildir sú regla, að aðeins eru
birtar greinar um fólk sem er
70 ára eða eldra. Hins vegar eru
birtar afmælisfréttir með mynd
í dagbók um fólk sem er 50 ára
eða eldra.
Mikil áhersla er á það lögð
að handrit séu vel frá gengin,
vélrituð og með góðu línubili.
Hótel Saga Siml 1 2013
Blóm og
skreytingar
við öll tœkifœri
Legsteinar
. Unnarbraut 19, Seltjarnarnesi,
'lúMU i.f sími 91-620809