Morgunblaðið - 06.11.1986, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 6. NÓVEMBER 1986
rMielei
Veistu hvað uppþvottur
í ivfiele kostar?
• 4 eða 7 þvottakerfi
• Mjög hljóðlátar
• 53,3 db (A). DIN
• Þrefalt yfirfallsöryggi
• Sérlega sparneytin
• Frá 1,3 kw og 21 I vatns
• Stöðluð ytri mál
• Öflugar vatnsdælur
• 140 I á mínútu
• Rómuð ending
• Hagstætt verð
JÓHANN ÓLAFSSON & CO
Sundaborg 13, sími 688588

Björg Jónasdóttir
Akranesi - Minning
Fædd 15. desember 1897
Dáin 15. október 1986
Björg Jónasdóttir, lengi búsett
að Skólabraut 30 á Akranesi,
andaðist í St. Fransiskussjúkrahús-
inu í Stykkishólmi 15. október sl.
Útför hennar var gerð frá Stóra-
Vatnshomi í Haukadal 24. okt. sl.
að viðstöddum mörgum ættmönn-
um og vinum.
Björg fæddist að Stóra-Vatns-
homi 15. des. 1897. Foreldrar
hennar vora hjónin Jónas Jónsson
frá Hömram í Haukadal og Þuríður
Jónsdóttir frá Jörfa í sömu sveit.
Var Björg næst yngst 13 bama
þeirra hjóna. Jónas faðir hennar var
bóndi að Stóra-Vatnshomi
1883—1920. Síðan næstu 2 árin í
Skriðukoti, en 1922 flutti hann að
Leikskálum og bjó þar til æviloka,
en þá tóku böm hans við. Afkom-
endur hans hafa búið þar síðan.
Það var 5. júlí 1940 að Björg
giftist Jóni Kr. Guðmundssyni frá
Homstöðum (Laxárdal, sem þá rak
skósmíðavinnustofu á Akranesi. Sá
ráðahagur var vel ígrandaður, því
þau höfðu opinberað trúlofun sína
10 áram áður. Móðir hennar var
sjúk hin síðari ár ævinnar og vildi
Björg ekki hverfa frá henni fyrr en
öllu væri lokið. Á Akranesi byggðu
þau myndarlegt tveggja hæða hús.
Ibúð þeirra var á efri hæðinni, en
skósmíðaverkstæði og verslunar-
húsnæði á þeirri neðri. Þar starfaði
Jón að iðn sinni, þar til hann varð
bráðkvaddur 16. maí 1978, þá orð-
inn 85 ára gamall. Jón var mesti
merkismaður. Dugnaðarforkur,
stálgreindur og ákveðinn í skoðun-
um. Er hann samtíðarmönnum
sínum mjög minnisstæður persónu-
leiki.
Á yngri áram hefur Björg áreið-
anlega verið talin glæsileg kona,
eins og margt af hennar ættfólki.
Hún var há vexti, fríð sýnum og
bar sig vel. Engum duldist þó að
langvarandi veikindi settu á hana
nokkurt mark er árin færðust yfir.
Hún var skapstór, en vinföst, hin
RAFMAGNSVEITA
REYKJAVÍKUR
SUDURLANDSBRAUT 34 SÍMI686222
Rafmagn er svo snar þáttur
í lífi okkar að við veitum því
varla athygli. Flest heimilistæki
og vélar á vinnustað ganga
fyrir rafmagni og við erum svo
háð þeim að óbeint göngum
við sjálf fyrir rafmagni.
Þessu ,,sjálfsagða“ raf-
magni er dreift til okkar af
rafmagnsveitu. Rafmagnsveita
Reykjavíkur leggur metnað
sinn í stöðuga og hnökralausa
dreifingu til neytenda. Dreif-
ingarkostnaður greiðist af
orkugjaldi.
Ógreiddir reikningar hlaða
á sig háum vaxtakostnaði sem
veldur því að rafmagnið er nær
þriðjungi dýrara hjá þeim
skuldseigustu — þar til þeir
hætta að fá rafmagn.
Láttu orkureikninginn hafa
forgang!
Þaðerdýrt
rafmagnlð sem þú dregur að borga
rausnarlegasta húsmóðir og mynd-
arleg til allra verka. Þá var hún
mikil hagleikskona og gerði til
síðustu ára marga faliega hluti, sem
athygli vöktu. Má þar einkum nefna
forkunnar falleg herðasjöl úr
íslenskri ull,_ sem hún vann að öllu
leyti sjálf. Útsaumaða og heklaða
borðdúka og fjölbreytilegt safn
ýmiskonar minjagripa. Allt ber
þetta vott um frábært handbragð
og smekkvísi, sem margir vinir
hennar hafa notið góðs af.
Þótt þeim hjónum yrði ekki bama
auðið, gátu þau haft mikla ánægju
af bömum, sem vöndu komur sínar
til þeirra og sýnt þeim góðvild og
vináttu. Drengur úr nágrenninu,
Kristján Pétur Guðnason, nú ljós-
myndari í Reykjavík, varð þeim
m.a. mjög handgenginn á unga
aldri. Hefur hann jafnan sýnt þeim
sonarlega umhyggju, sem þau
kunnu vel að meta. Sama má segja
um syni Ólafs, bróður Jóns, en Ólaf-
ur átti um skeið heima á Akranesi
og missti konu sína frá mörgum
ungum bömum. Synir Ólafs vora
m.a. Ásgeir, lengi forstjóri Brana-
bótafélags íslands, og Jón, bóndi á
Dunkárbakka í Hörðudal. Persónu-
lega kynntist ég því, hvemig Ásgeir
reyndist þeim sem besti sonur. Var
ánægjulegt að fylgjast með gagn-
kvæmri vináttu þeirra við hann.
Ég átti þess kost að vera veiðifé-
lagi þeirra frænda, Jóns Kr. og
Ásgeirs, í mörg ár og á sérlega
góðar endurminningar frá þeim
tíma. Verður mér alltaf rík í huga
sú gagnkvæma umhyggja, sem þeir
frændur bára hvor fyrir öðram,
þótt oft væri bragðið á létta strengi.
Ásgeir Ólafsson andaðist í ágúst-
mánuði sl. mjög um aldur fram.
Öllum harmdauði, sem hann
þekktu, enda frábær maður að allri
gerð. Tengsl þeirra hjóna við Jón
bróður hans vora á sömu lund,
mjög náin og vinsamleg og honum
fól Björg að annast ferðalokin.
Hjónaband þeirra Bjargar og
Jóns var sem fagur sólskinsdagur,
þrátt fyrir að nokkum skugga bæri
þar yfir vegna þrálátra veikinda
hennar. Ást og umhyggja gagnvart
hvort örðu var áberandi í fari þeirra.
Lítt bárast þau á um dagana og
létu fátt eftir sér af veraldlegum
gæðum. Persónuleg eyðsla var þeim
flarri skapi, en stuðningur við góð
málefni var þeim lífsfylling og mik-
ill gleðigjafi. Þau gáfu oft íjárhæðir
eða fagra hluti til æskustöðvanna
í Dalasýlsu og ýmissa félagasam-
taka, sem unnu að málum, sem
þeim vora hugleikin, t.d. Krabba-
meinsfélags Islands. Þá fékk
Byggðasafn Dalasýslu að Laugum
mjög verðmæta gripi að gjöf frá
þeim. Allt var þetta í samræmi við
hyggindi þeirra og ráðdeild. Um
slíka ráðstöfun á fjármunum vora
þau jafnan einhuga. Þannig vora
þau Björg og Jón í einu og öllu,
að vart er hægt að tninnast á ann-
að, án þess að geta hins.
í átthögum sínum í Dalasýslu
Fróöleikur og
skemmtun
fyrirháasemlága!