Morgunblaðið - 06.11.1986, Blaðsíða 48

48
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 6. NÓVEMBER 1986
3! t
flCBAAim
„ Hot-fcL þöl- lcLjfi iryvig
-Fimm sfáSamælasektii' á dnum ciegii?"
© 1985 Universal Pre*s Synd'cate
... a<5 leyfa henni
að vera heima á
meðan þúgeririnn-
kaupin.
TM Reg. U.S. Pat. Otl.—all rights reserved
® 1986 Los Angeles Times Syndicate
? — Ekki stend ég á haus,
það veit ég.
Með
morgnnkafíinu
Það var stór maður. —
Innanmálið um mitti
105—107. Skreflengdin
140.
HÖGNI HREKKVlSI
„ ÉG VlSSl A£> þETTA TVESÖJAA4ANNA -
HEK0ERGI VÆKI Ó/V1Ö60LEGT.' "
Skautafólk á hrakhólum
Kæri Velvakandi
Ég er héma 13 ára stelpa úr
Kópavoginum. Ég hef mikinn
áhuga á skautum. Þegar Melavöll-
urinn var og hét, stundaði ég hann
mikið með foreldrum mínum og vin-
um. Tjömina notuðum við líka,
þegar hún var sprautuð (svo sjaldan
sem það nú var). Núna er hún eina
almennilega skautasvellið á
Reykj avíkursvæðinu.
Mér finnst að eitthvað ætti að
gera í málinu. Annaðhvort skafa
tjömina reglulega (þegar frost er)
eða sprauta einhvem íþróttavöllinn
eða svæði. Og síðast en ekki síst,
auglýsa það rækilega eins og gert
var við Melavöllinn. Því ekki
skreppur fólk úr Kópavogi niður í
bæ til að gá að skautasvelli.
Gaman þætti mér að fleiri krakk-
ar, og fullorðnir líka, létu álit sitt
í ljós svo eitthvað verði nú gert í
þessu máli.
Hjördís úr Kóp.
Skautafólk á Reykjavíkursvæðinu á i fá hús að venda, tjörnin er
þeirra eina athvarf. En náttúran er látin ein um að mynda og móta
þar svell og því verður það ekki alltaf sem best og stundum alveg
ófært fólki á skautum.
Þorkell átti dætur tvær...
Kona úr Skaftafellssýslu skrifar:
Það hefur nýlega verið spurt eftir
þessari þulu í Velvakanda; hér kem-
ur hún eins og ég lærði hana af
móður minni:
Þorkell átti dætur tvær
léku þær sér í skógi,
snemma morgna sváfu þær
frúarinnar sómi.
Sváfu þær svo lengi
að sólin skein á mengi.
Sváfu þær svo langa stund
að sólin skein á Heiðarmund.
Svo gengu þær til brunna
þvoðu hendur og munna.
Svo gengu þær til kirkju
lögðu yfir sig skikkju.
Svo gengu þær á björgin fram
hittu fyrir sér háan mann,
heilar og sælar
þær vildu ekki mæla
Mariukirkju þjónum vér (eða þjónið þér)
hvort viljið þið láta ykkar lif
eða vera mitt eigið víf,
svaraði sú hin yngri
sú mun þrautin þyngri
svaraði sú hin eldri
dauðann kýs ég heldur
tók hann upp sinn knífur hníf
systra beggja sveik hann líf.
Sté hann á sinn gráa hest
allra manna reið hann best.
Komið var að kveldi
er Þorkell réð fyrir veldi
klappar á dyr með lófa sín
ljúktu upp Asa litla mín,
ég læt hér enga loku frá
því mér er enginn héma hjá.
Netta hafði fingur smá
með listum plokkar hann lokuna frá.
Asa litla svaf hjá mér
silkisekkinn gef ég þér
leys upp sekk og lát mig sjá
systraklæðnað þekkti hún þá
sté hún í það háa loft
hennar faðir var þar oft.
Líttu upp Þorkell faðir minn
hér er dætra bani þinn.
Þorkell kastar hörpu á gólf
hmkku úr henni strengir tólf
Þorkell kastar í annað sinn
hrukku úr henni strengir fimm.
Velkominn Gunnar mágur minn
hér er boðið mjöður og vín.
Þreif hann í hans gula lokk
hjó hann niður við Hallarstokk
Þorkeil leið í austurheim
logaði Ijós yfir systmm tveim.
Víkverji skrifar
að er nánast sama hvar leiðin
liggur um heiminn þessa dag-
ana, allstaðar vita menn nú einhver
deili á íslandi og Reykjavík. Þetta
er árangur leiðtogafundarins í
Reykjavík í síðasta mánuði og eftir-
mála hans.
Jafnvel á fjarlægum stöðum eins
og austur í Bangkok í Thailandi eru
leiðsögumenn og leigubílstjórar
með á nótunum þegar þeir fá að
vita hvaðan viðskiptavinir þeirra
eru. „Aha, Island og Reykjavík,"
segja þeir og kinka kolli, „Reagan
og Gorbachev." Kunningi Víkveija
var síðan á ferð vítt og breitt um
Bandaríkin á dögunum og þar var
sama sagan. Hvar sem hann kom
höfðu heimamenn það nú á hreinu
hvar Island væri og að höfuðborgin
væri Reykjavík. Hann var meira að
segja dreginn í viðtöl hjá aðskiljan-
legum útvarpsstöðvum og dagblöð-
um, því að mönnum lék hugur á
að vita hvað ísland hefði upp á að
bjóða annað en að geta haldið leið-
togafundi sem sóma.
Leiðtogafundurinn hefur þannig
tvímælalaust orðið sú landkynning
sem Islendingar vonuðu, þegar
ákveðið var hér að halda þennan
fund með skömmum fyrirvara.
Leiðtogafundurinn hefur því sparað
mönnum ómælda fyrirhöfn og þá
forvinnu að koma Islandi einfald-
lega á landakortið í vitund fólks
um víða veröld, sem er aftur for-
senda þess að unnt sé að hefja sókn
til kynningar á afmörkuðum þáttum
sem þetta land og þjóðin sem það
byggir, telur sig hafa upp á að
bjóða.
En hvernig verður þessum
árangri nú fylgt eftir? Eru uppi ein-
hveijar áætlanir hér heima fyrir að
notfæra sér þennan árangur til að
festa í sessi frekar en orðið er t.d.
ýmsar íslenskar útflutningsvörur á
erlendum mörkuðum með mark-
vissri kynningarstarfsemi og draga
fram sérkenni íslands sem ferða-
mannalands? Einhvern veginn hefur
maður á tilfinningunni að ekki sé
ýkja mikið aðhafst í þessu efni,
sennilega vegna þess að hvergi
hefur verið gert ráð fyriur fjármun-
um til að vetja í þessu skyni. Það
er miður, því að það væri mikil
skammsýni að láta þetta tækifæri
ganga sér úr greipum, því að það
verður að teljast harla ósennilegt
að annar eins hvalreki reki á fjörur
okkar í bráð.
XXX
Tillaga er kominn fram um það
á Alþingi að hækka hámarks-
hraða í umferðinni og það rökstutt
með því að á þann hátt verði dreg-
ið úr slysahættu. Framkvæmda-
stjóri Umferðarráðs, Óli H.
Þórðarson, hefur efnislega tekið
undir sjónarmið flutningsmannsins,
Páls Péturssonar en harmað að
hann skuli taka þetta eina atriði
út úr heildarlöggjöf um umferðina
sem nú hefur legið um skeið fyrir
þinginu til endurskoðunar.
Óli hefur einnig sagt að hann
telji brýnni aðgerð til að draga úr
slysum í umferðinni að setja viður-
lög við því ef ekki eru notuð bílbelti.
Notkun bílbelta eru lögbundin hér
á landi en framkvæmd laganna
verið meira og minna í molum
vegna þess að engin viðurlög eru
við því ef menn fara ekki að lögun-
um. Vikvetji telur ástæðu til að
taka undir þetta sjónarmið fram-
kvæmdastjóra Umferðarráðs. Á
ferðum erlendis verður þess æ víðar
vart að það er beinlínis orðin skylda
að nota bílbelti og t.d. leigubílstjór-
ar leggja að farþegum í framsætum
að nota belti vegna þess að ella eru
þeir ábyrgir og látnir sæta sektum
ef þeir sjá ekki til þess að farþeginn
noti bílbelti. Þessi lög eru tilkomin
vegna þess að þar þykir mönnum
sýnt orðið að notkun bílbelta dragi
úr slysum og engin ástæða til að
ætla annað en hið sama gildi hér á
landi, enda væri vart búið að lög-
leiða notkun bílbelta hér að öðrum
kosti. Hins vegar er einsýnt að þessi
lög verða ekki virk fyrr en farið
verður að beita viðurlögum, ef menn
hlýta ekki lögunum.