Morgunblaðið - 06.11.1986, Blaðsíða 39

áttu Björg og Jón djúpar rætur.
Það var líkast sem þar væri heim-
ili þeirra, en dvölin á Akranesi
væri afmörkuð í stuttan tíma.
Lífsbarátta fólksins í suðurhluta
Dalasýslu átti hug þeirra allan.
Þangað lá leiðin oft og frændsemi
og fom vinátta rækt, eins og best
getur orðið. Eftir að sjúkrahúsið tók
til starfa á Akranesi voru þau
fundvís á sjúklinga úr Dalasýslu,
sem þar dvöldu og veittu þeim alla
þá aðstoð, sem í þeirra valdi stóð.
Þau ákváðu legstað sinn að Stóra-
Vatnshomi í Haukadal og að allar
eigur þeirra skyldu ganga til bygg-
ingar elliheimilisins í Búðardal. Allt
þetta sýnir mjög rækilega þá ein-
stæðu tryggð, sem þau bám til
átthaga sinna.
Það var Björgu mikið áfall, þegar
Jón féll skyndilega frá vorið 1978.
En þá kom best í ljós hvem mann-
dóm hún hafði að geyma. Allar
nauðsynlegar ráðstafanir gerði hún
með bú þeirra hjóna. Seldi húsið,
gerði arfleiðsluskrá og sótti um
dvöl hjá St. Fransiskussystrum í
Stykkishólmi. Þar hefur hún dvalið
sl. 8 ár við frábæra umhyggju
þeirra. Akvörðun hennar um vistun
í Stykkishólmi mun hafa verið í
sambandi við það, að tveir bræður
hennar höfðu dvalið þar í nokkur
ár og líkaði vistin mjög vel. Það
varð Björgu svo nýtt áfall er þeir
létust báðir á sama klukkutímanum
ári síðar. Þá raun stóðst hún þó
með prýði. í Stykkishólmi undi hún
hag sínum furðu vel, en á þessu
ári fór líf hennar að fjara út, smátt
og smátt, enda aldurinn orðinn hár.
Lífsbraut Bjargar lá úr Hauka-
dalnum til Akraness og heim aftur
— með viðkomu í Stykkishólmi.
Þaðan blasti Hvammsfjörðurinn við
henni og fyrirheitna landið — æsku-
stöðvamar í Dölum. Björgu fannst
biðin orðin helst til löng. Hún þráði
að komast heim, því hún var löngu
ferðbúin. Nú hefur hún fengið þá
ósk sína uppfyllta. Að lokum vil ég
MORGUNBLAÐÍÐ, FIMMTUDAGÚR 6. NÓVEMBER 1986
leyfa mér að þakka St. Fransiskus-
systrum í Stykkishólmi og starfs-
fólki þeirra fyrir þá ástúð og
umhyggju, sem Björg naut þar und-
anfarin 8 ár, sem var með sérstök-
um ágætum. Síðustu æviárin urðu
því betri en margir vinir hennar
þorðu að vona. Hún er kvödd með
þakklæti og virðingu. Frændgarð-
urinn í Dalasýslu og vinahópurinn
þar og á Akranesi blessar minningu
hennar.
Gott er sjúkum að sofa,
meðan sólin í djúpinu er
og ef ti! vill dreymir þá eitthvað,
sem enginn í vðku sér.
(D. St.)
Dan. Ágústínusson
Um miðjan október sl. lést í St.
Fransiskusspítalnum í Stykkis-
hólmi, Björg Jónasdóttir. Björg bjó
lengst af á Akranesi ásamt manni
sínum Jóni Kr. Guðmundssyni skó-
smið, en fluttist að Jóni látnum
fyrir um 8 árum á öldrunardeild
Fransiskussystra í Stykkishólmi.
Nú við fráfall Bjargar er mér það
bæði ljúft og skylt að minnast henn-
ar og þeirra hjóna beggja, því svo
samofin eru þau í endurminning-
unni að erfítt reynist mér að sjá
þau fyrir mér sitt í hvoru lagi.
Upphaf vináttu okkar hefur
líklega verið nálægðin, þar sem lóð-
in heima á Akranesi lá að garðinum
þeirra Bjargar og Jóns og sennilega
hef ég skriðið yfir til þeirra strax
og burðir leyfðu því ég minnist
ekki æskuáranna öðruvísi en í ná-
lægð þessara sæmdarhjóna sem
veittu mér athvarf og hlýju allt til
fullorðinsára.
Björg og Jón voru fyrir margra
hluta sakir sérstæð og ekki allra,
eins og sagt er. Þau voru aldamóta-
böm og mótuð hugsjónum þess
tíma. Tengsl þeirra við átthagana
vestur í dölum voru sterk. Þau
höfðu lifað kreppu og tvær heims-
styijaldir. Þau höfðu tekið þátt í
þjóðfrelsisbaráttunni, þau voru
ungmennafélagsfólk og vildu að orð
stæðu og mátu menn og málefni í
samræmi við þessa lífsskoðun.
Líklega var ég þó undantekningin
sem sannaði regluna því bryti ég
eitthvað af mér gagnvart þeim var
það ævinlega fært á betri veg.
Færi ég einhvers á leit var reynt
að verða við ósk minni. Eg undi
mér oft hjá þeim tímunum saman
ýmist niðri á skósmíðaverkstæðinu
hjá Jóni eða uppi hjá Björgu. Það
var slíkur hafsjór af sögnum og
ævintýrum að unun var á að hlýða.
Björg hafði mikið yndi af hann-
yrðum og gjarnan greip hún prjóna
eða heklunál undir sögunum hans
Jóns. Jón safnaði aftur á móti bók-
um og blöðum enda var hann
jafnframt skósmíðaverkstæðinu
dyggur dreifingarstjóri dagblaðsins
Tímans. Framsóknarflokkurinn átti
líka hug hans og hjarta á stjóm-
málasviðinu.
Nýtni og aðhaldssemi var dyggð
hjá þeim hjónum ekiki síður en
rausnarskapurinn þegar slíkt átti
við. Fram á seinustu ár fór Jón jafn-
an á grasaíjall og tíndi fjallgrös.
Úr þessu lagaði Björg svo grasa-
seyði sem drukkið var dag hvem í
stað kaffis. Að fara í fjallið var og
siður Jóns sem og fleiri Skaga-
manna en það var að fara í eggja-
leiðangur uppá Akraíjall í varplönd
veiðibjöllunnar. Þrátt fyrir að Jón
væri kominn undir áttrætt var hug-
urinn slíkur að ég sem unglingur
átti fullt í fangi með að fylgja hon-
um eftir á slíkum ferðum. Þegar
heim kom og vel hafði gengið ríkti
á heimilinu sú bamslega gleði sem
einkennir hjartahreint fólk.
Ég vil ljúka þessum fátæklegu
skrifum mínum um Björgu og Jón
með þakklæti fyrir þá ómetanlegu
og ljúfu endurminningu sem vinátt-
an við þau skilur eftir.
Blessuð sé minning þeirra.
Kristján Pétur Guðnason
ÁGÆTIS
KARTÖFLUR
ÓÞVEGNAR
FERSKAR HORNAFJARÐAR KARTÖFLUR
AF HVERJU ERU KARTÖFLURNAR ÓÞVEGNAR POKANUM?
ÓÞVEGNAR kartöflur hafa oröið fyrir minna HNJASKI
ÓÞVEGNAR kartöflur hafa meira GEYMSLUÞOL
AF HVERJU SELJUM VIÐ ÞÆR í BRÉFPOKUM?
BRÉFPOKINN tryggir að kartöflurnar verða ekki GRÆNAR
vegna birtu.
BRÉFPOKINN tryggir rétt RAKASTIG á kartöflunum.
ÁGÆTI tryggir að í pokanum séu einungis ÁGÆTIS kartöflur.
Á GáM : býður áf ram
þvegnar kartöflur
í plastpokum.
Cl-\ - L'L'n; LLl VfcLLú

ARGUS/SlA 401-003 mmmmmmmmmmmm 6u!SA|6ne S!iæ6?/BlSnu9fde6u!SA|6nB SBp)l/\|