Morgunblaðið - 18.07.1987, Qupperneq 58

58
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 18. JÚLÍ 1987
„Annaniaz, Láttu jpéreidá áextcxi huq o&'ep,
hapr eJddi tekicJeffcir pessum ferSum þinum
<5l fióama.rk(z&tmn! 11
Því miður urðum við að
biðja þig að koma úr sum-
arleyfinu til að finna
ársreikninginn.
Með
morgnnkaffinu
Gvendur pókerskalli fékk
alvarlegt áfall í gser. Hann
var með 5 ása á hendinni!
HÖGISTI HREKKVlSI
Þannig nægja 26 þúsund
Mig langar til að svara í nokkr-
um orðum Steinunni Karlsdóttur
sem sendi mér „tóninn" I þessum
Víðförull skrifar:
Ég get nú ekki lengur orða bund-
ist yfír þeim slóðaskap og því
kæruleysi sem virðist htjá einhvetja
af starfsmönnum Reykjavíkurborg-
ar.
Svo er mál með vexti að í Hamra-
hlíðinni hefur einhver snillingurinn
tekið upp á því að grafa nokkurra
fermetra holu í miðjan veginn,
henda ofan í hyldýpið nokkrum
ræfilslegum staurum og láta þetta
síðan standa óhreyft eins og eitt-
dálki á fimmtudaginn. Þykir mér
verst að valda etjum í hjónaband-
inu og það út af matarreikningum
hvert nýlistaverk í ríflega fjórar
vikur. Þetta er ekki í fyrsta sinn
sem starfsmenn borgarinnar gera
þetta því að ekki er langt síðan
þeir lokuðu annarri holu sem hafði
glatt augu og hjólbarða vegfarenda
um nokkurt skeið.
Hér með skora ég á þann eða
þá sem bera ábyrgð á þessu að
bregðast nú röggsamlega við og
gera við holuna í eitt skipti fyrir
öll eða ég tek mig til og fylli upp
í hana í eigin persónu einhvetja
nóttina.
mínum!
Ég get ómögulega að því gert,
þó að matarreikningurinn minn
sé að meðaltali 26 þúsund krónur
á mánuði, en það getur Steinunn
fengið staðfest á skrifstofu JL við
Hringbraut, en þar er ég í föstum
mánaðarreikningi. Að vísu verð
ég að bæta því við, sem Jón Bald-
vin nefndi ekki í umræddum
sjónvarpsþætti, að fískurinn sem
við etum, er ekki innifalinn í þessu
verði, en físk borðum við svo til
daglega.
Ég skal viðurkenna að ég er
líklega það sem kallast nísk, eða
öllu heidur aðhaldssöm, því að
mér fínnst blóðugt að eyða rúm-
lega helmingi mánaðartekna í mat
en það er bara mín sérviska.
Steinunn biður mig um góð ráð
og hér koma þau. Gerðu sjálf inn-
kaupin og aldrei á fastandi maga.
Kauptu físk, hann er stórkostlegt
hráefni í ljúffenga máltíð, kauptu
hakkað kjöt eða kjötfars einu sinni
í viku og ódýra unghænu í helgar-
matinn. Láttu það aldrei, eða alla
vega sjaldan, eftir þér að kaupa
nauta—, kinda—, eða svínakjöt,
álegg, unnar kjötvörur, smjör eða
dósamat. Leggðu þig fram um að
velja ódýrustu tegundina, ef um
margar er að ræða af sömu vöru.
Kauptu sem sagt ódýrt, ferskt
hráefni og beittu síðan hug-
myndafluginu við matargerðina.
En fyrst og síðast hafðu hug-
fast að við lifum ekki til að eta
heldur etum til að geta lifað.
Láttu mig svo vita hvemig
gengur.
Kveðja að norðan
Bryndís Schram
Morgunblaðið/Sverrir
Lífseigar gatna-
framkvæmdir
Víkverji skrifar
að er gaman að fylgjast með
því hversu viðhorf almennings
til skógræktar hér á landi_ hefur
gjörbreyst á nokkrum árum. Ástæð-
an er vafalaust sú að borgar- og
bæjarbúar leggja æ meiri rækt við
garða sína og þannig komast sífellt
fleiri í návist við þá þakklátu iðju
sem skógræktin er. Raddir úrtölu-
manna á sviði skógræktar eru nú
líka að mestu þagnaðar og flestir
viðurkenna gildi hennar fyrir upp-
græðslu landsins.
Undanfarið hafa skógræktar-
menn hyllt Hákon Bjamason
fyrrum skógræktarstjóra á áttræð-
isafmæli hans. Hákon er ágætt
dæmi um það hvemig samtíðinni
skjöplast iðulega um athafnasemi
framsýnna eldhuga meðal sam-
ferðamannana. Hákon talaði
löngum að mestu fyrir daufum eyr-
um hér heima fyrir, þegar hann rak
áróður fyrir gildi skógræktarinnar
og sýndi fram á hvílkur skaðvaldur
sauðkindin gat verið gróðurríki
landsins.
Víkvetji minnist þess að ein-
hvetju sinni þurfti Hákon að mæta
í umræðuþátt í útvarpi gegn Hall-
dóri heitnum Pálssyni, búnaðar-
málastjóra, og mátti þar hlusta á
þau rök um ágæti sauðkindarinnar,
að hún eftirléti gróðri hálendisins
meiri áburð en næmi því sem hún
æti. Gott ef Helgi Sæm. líkti ekki
einhvetju sinni skógræktarstarfinu
á íslandi við það að reyna að rækta
skegghýjung á andliti nakinnar
konu. Mörgum þótti líka Hákon
fara offari í þeirri viðleiti sinni að
flytja inn framandi tijáplöntur og
gróðursetja hér á öllum mögulegum
og ómögulegum stöðum. Ekki síst
var agnúast út í furuna. Hún þótti
ekki eiga sér þegnrétt i voru ísa
kalda landi, því einsýnt var að hún
hafði ekki verið meðal þeirra tijáa
er klæddu landið þegar það var
skógi vaxið milli fjalls og fjöru og
fomar sagnir greina frá. Því var
ort eitthvað á þessa leið:
Þeir rífa upp birkið er guð oss gaf,
græt ég þá fögru hlyni.
Nær væri að höggva hausinn af,
Hákoni Bjamasyni.
XXX
En nú er sem sagt öldin önnur
og rödd hrópandans í eyði-
mörkinni orðin að máttugum kór.
Andrés Kristjánsson, fyrrum rit-
stjóri, lýsir þessu vel í afmælisorð-
um til Hákons í Tímanum í
vikunni:
„Hann sótti nýja og nauðsynlega
landnema í gróðurríki íslands yfír
höf og lönd eins og víkingur á
söguöld. Hann réðst gegn efanum
með brugðnum brandi hvar sem
öxi hans birtist. Hann ýmist heill-
aði menn, ögraði þeim eða kom
við kaunin. Hann hefði getað látið
duga að græða skóg í moldinni,
en hann vissi að það var ekki nóg
eins og á stóð. Þann skóg mundi
kala, ef hann næði ekki að festa
rætur í bijósti þjóðarinnar. Þess
vegna barðist eldhuginn við glám
efans og sigraði með liði sínu og
samverkamönnum sem sífellt
íjölgaði. Þótt nýskógar Íslands,
utan mannsbijóstanna, séu ekki
víðfeðmir enn, er það sem gerst
hefur í skógræktarmálum meðal
bestu gjafa sem þjóðin hefur hlot-
ið á þessari öld.“
Ekki ónýtt að fá slík eftirmæli
um ævistarfið í málgagni sauð-
kindarinnar á íslandi.
XXX
að er ástæða til að benda
útilífsmönnum og göngugörp-
um höfuðborgarsvæðisins á nýlegt
kort yfír Reykjanesfólkvanginn og
Bláfjallasvæðið. Þama eru merkt-
ar inn á allar helstu gönguleiðir á
þessu fallega og sérstæða útivist-
arsvæði og á bakhlið kortsins er
gerð grein fyrir þeim helstu. Nú
ætti enginn að þurfa að leita langt
yfír skammt eftir útivist og hress-
ingargöngu í fögru eða hrikalegu
umhverfi, því að það er allt hér
fyrir hendi í næsta nágrenni.
X X X
Hann er að verða svolítið
skondinn Citroen-bragga
blúsinn hans Jóns Baldvins en
væntanlegur eigandi segir bragg-
ann hafa þann helsta kost að hann
megi skrúfa sundur og saman með
einum og sama skrúflyklinum. Það
verður að benda Jóni Baldvin á
að Citroen-verksmiðjunnar hafa
nýverið tilkynnt að þær ætli að
hætta framleiðslu á bragganum.
Ástæðan var sú að bragginn var
farinn að kosta svo mikið í fram-
leiðslu að hann var orðinn með
dýrustu smábílum miðað við getu
og íburð. Þessi fyrstu meiriháttar
einkainnkaup nýja fjármálaráð-
herrans verða því í þessu ljósi að
teljast vafasöm í meira lagi og
varla vísbending um mikla hagsýni
á þeim bæ.