Morgunblaðið - 10.10.1987, Blaðsíða 48

48
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 10. OKTÓBER 1987
Ásta Jónsdóttir
\
Reyðarfirði-Minning
Fædd 5. september 1923
Dáin 29. september 1987
Að heiman berst mér harmljóð
með haustblænum. Burtu er kölluð
kær vinkona og félagi um fjölda
ára. Svo alltof snöggt og óvægilega
er á lífsþráðinn klippt og eftir
stöndum við hnípin og hrærð and-
spænis grimmum örlögum, í
orðvana spum.
Hún Asta, sem ljómaði af
lífskrafti og gekk glöð til starfs og
anna, er í snöggri andrá horfín
okkur. Umferðin hefur enn tekið
sinn toll — dýrari og óbætanlegri
öllum tollum — lífíð sjálft. í hljóðri
þökk með huga döprum er minnzt
allra þeirra ágætu stunda er við
áttum með Ástu í Garði, þar sem
hjálpfús hönd og heið hugarsýn
voru ætíð æðst.
Og glögglega geri ég mér þess
grein, að byggðarlagið mitt verður
ekki samt og áður, þegar Ásta vin-
kona okkar er ekki lengur á
vettvangi með leiftrandi gleðina og
ljúfan hressileikann á hraðbergi.
Hennar er minningin mæt og margt
á ég henni að þakka.
Fáein kveðjuorð við hinzta beð
segja svo undurfátt um þessa hug-
prúðu hæfíleikakonu, um önn
hennar og allt starf heima og heim-
an, um fágætlega vel rækt félags-
málastörf, um einlægni hennar og
hjartagæzlu. Ég hlýt þó að rekja
æviferil og ýmis þau leiðarmerki á
lífsgöngunni, sem ljósast merla.
Ásta var sannarlega mikil og
farsæl félagshyggjukona; hvenær
sem liðsinnis var leitað, var hún til
taks, ágæt greind og glöggskyggni
gerðu henni allt auðveldara, er hún
tók sér fyrir hendur á félagsmála-
sviði, og byggðarlagið okkar litla
naut í margri grein góðra, skap-
andi hæfíleika hennar. Síkvik og
áhugasöm hafði hún ævinlega gott
til mála að leggja og fylgdi þeim
málum fram af festu, heitu skapi
en léttri lund. Hún lagði hveiju
þörfu máli lið og örfá brotabrot
megna vonandi að sýna hversu víða
og farsællega var að verki komið.
Kvenfélag Reyðarfjarðar naut
ötullega starfskrafta hennar um
flölda ára, hún var löngum meðal
burðarása þess ágæta félags, enda
að vonum, þar sem fómfysi og
kærleikslund eru allra dyggða
æðstar. Hún söng um árabil í
kirkjukómum, hafði reglulega fal-
lega söngrödd, var tónelsk og
tónvís, og enn er mér í minni er
hún söng einsöng með kómum á
samkomum af öryggi og ærinni
fágun.
Áhugasvið Ástu var vítt, en
ævinlega vom mennta- og menn-
ingarmál henni ofarlega í huga.
Hún sat lengi í skólanefnd, ýmist
sem aðal- eða varamaður, og hafði
þar sín áhrif í því, sem mestu máli
skiptir, enda hafði hún einlægan
metnað fyrir hönd hinna ungu, að
þau mættu sem allra bezt mennt-
ast og mannast.
Ásta var sanníir Reyðfírðingur,
hún var stolt yfír búsældarlegri
byggð, en vildi stuðla að því að
gera gott betra. Hún vildi sjá fram-
tíðina fegurri og bjartari, fólkið
glaðara og ríkara að raungæðum.
Þessi viðhorf mótuðu starf hennar
að sveitarstjómarmálum, en ná-
lægt þeim kom hún talsvert og er
þá komið að grundvallarskoðun
hennar, fastmótaðri og farsællega
gmndaðri þar sem jafnrétti ogjöfn-
uður vom efst í öndvegi. Otulli
málsvara og ákveðnari með heita
sannfæring og góða málafylgju var
ekki unnt að eiga.
Ásta sat oftsinnis fundi í sveitar-
stjóm Reyðarfjarðarhrepps sem
varamaður 1962—1966 og aftur
og enn frekar á ámnum
1974—1978, þegar undirritaður sat
á Alþingi og meginþungi alls starfs
í_ sveitarstjóm lenti sjálfkrafa á
Ástu, sem þá annars fulltrúa Al-
þýðubandalagsins. Hvort tveggja
var, að aðalfulltrúinn var mikill
afbragðsmaður og eins hitt að Ásta
var öllum hnútum gjörkunnug,
enda var ég með öllu áhyggjulaus
og mátti sannarlega vera með slíka
öndvegisfulltrúa heima.
Vissulega mætti segja mikla og
góða sögu af stjómmálaafskiptum
Ástu, áróðurshæfni hennar og ein-
lægum sannfæringarkrafti, en það
eitt fullyrt hér, að ráðhollari félaga
var ekki unnt að eiga, hreinskilnin
og trúmennskan héldust svo í hend-
ur, að hennar leiðsögn var hollt að
fylgja.
Fyrir óeigingjamt starf í þágu
hreyfingar okkar era nú fluttar
alúðarþakkir. Mættum við eignast
sem allra flesta líka Ástu í Garði
að allri gerð og athöfn. Og af því
á athöfn var minnzt þá var Ásta
auðvitað mikil og góð húsmóðir,
hörkudugleg til allra verka, enda
kom það sér vel, heimili stórt en
húsnæði lítið, gestagangur mjög
mikill, enda óvíða betra inn að líta,
en hjartarúmið nægt og öilum af
alúð tekið.
Um langt árabil annaðist Ásta
afgreiðslustörf í heilsugæzluselinu
og til hennar var leitað jafnt á
nótt sem degi, ef á lyfjum eða ann-
arri slíkri aðstoð þurfti að halda. í
þessu starfí sýndi Ásta einstaka
óeigingimi og heilladrjúga hjálp-
semi. Og allt var það gert af lipurð
og með ljúfu geði. Reyðfírðingar
mega og eiga vissulega að þakka
þessa afbragðsþjónustu og ég veit
að þökkin býr í þeli margra í dag,
þökk fyrir mikið starf og erilsamt,
innt af hendi af þeirri skyldurækni
og þeim náungakærleik sem Ástu
voru svo eiginleg.
Ég gæti haldið áfram lengi enn
að lýsa eðliskostum og athöfn
minnar látnu vinkonu, en þann
eðliskost vissi ég þó einna sterkast-
an að láta ekki mikið yfír sér eða
sínum gjörðum og henni því lítt að
skapi að mæra hana svo sem vert
væri.
Ásta Ambjörg var fædd á Reyð-
arfírði hinn 5. september 1923 og
var því aðeins sextíu og fjögurra
ára er hún lézt svo sviplega. For-
eldrar hennar vom hjónin Ragn-
heiður Sölvadóttir og Jón Ámason
skipstjóri. Faðir hennar dmkknaði,
er Ásta var á fyrsta ári og hún
ólst upp hjá þeim sæmdarhjónum
Ásgeiri Ámasyni, föðurbróður
sínum, og konu hans, Lám Jónas-
dóttur, en þau bjuggu einnig á
Reyðarfirði. Þær Lára og Ragn-
heiður em báðar á lífi.
Ásta þráði eins og margir á þeim
tíma að fara í skóla, það kvað hún
hafa verið sinn óskadraum, er aldr-
ei rættist, því kröpp kjör þá og
ýmsar aðstæður öftmðu þeirri för
hjá alltof mörgum, erjgóðar náms-
gáfur höfðu eins og Asta.
Þann 1. apríl 1945 giftist Ásta
Metúsalem Sigmarssyni bifreiðar-
stjóra og síðar verkstæðisformanni
en búskap hófu þau 1941 og á
Reyðarfírði hefur aðsetur þeirra
verið alla tíð. Hjónaband þeirra var
Nýja mjúka heimilistækjalínan er komin
Blomberg kynna fyrstir heimilistækja-
framleiðenda glæsilegu mjúku línuna
Blomberg býður stærra og
glæsilegra úrval í innbygging-
artækjum en nokkur annar.
Verið velkomin, við höfum
tímafyrirþig.
Mercedes Benz og BMW riðu
á vaðið, svo komu húsgagna-
framleiðendurnir.
Nú kynna Blomberg fyrstir
heimilistækjaframleiðenda
þessa gullfallegu línu.
UE614 gufugleypir. BA2334 glerhelluborð
Kraftmikill en lágvær. með rofuhn. Auðvelt i
vTíX*0’' V ■ þrifum.
J
KE2520 kæliskápur
til innbyggingar með eða
án frystihólfs.
ÍZ9*'0’ \
BO2230 Ofn '
með blæstri, grilli og yfir-
og undirhita.
í ái'-800-
Blomberq
Þetta er örlítið sýnishorn
af tækjum.
///• Líttu við. Opið á laugardögum kl. 10-12. Einar Farestveit &Co.hf.
Borgartúni 28, símar 91-16995, 91-622900.

hið farsælasta.Metúsalem var hinn
prúði og duli þegn með sína nota-
legu kímni, verklaginn hið bezta
og ljómandi heimilisfaðir. Hans er
nú missir mestur en fleiri eiga um
sárt að binda.
Þau hjón höfðu mikið bamalán
og eignuðust fimm efnisböm: Ás-
geir, fulltrúa, Reyðarfírði, hans
kona er Inga Ingvarsdóttir og eiga
þau fímm böm; Hildi, húsmóður á
Eskifírði, hennar maður er Svavar
Kristinsson og eiga þau þijú böm,
Lám Ragnheiði, húsmóður á Eski-
fírði, hennar maður er Guðni
Elísson og eiga þau þijú böm,
Guðlaugu, húsmóður í Grindavík,
hennar maður er Sigurður Krist-
jánsson og eiga þau tvö böm og
ynstur er Sigmar háskólanemi.
Æviferill Ástu verður ekki frek-
ar rakinn, en framúrskarandi góða
starfssögu átti hún á heimili sem
utan þess, dugur og velvirkni sáu
til þess. Garðurinn hennar ber
gleggst vitni nærfæmi og natni,
góðri smekkvísi og mikili alúð, en
þar undu þau hjón löngum við að
hlynna og hlúa að viðkvæmum og
vandmeðfömum gróðri. Slík
handaverk segja mikið um mann-
eskjuna, sem á þau verk.
Harmljóðið í haustblænum hefur
einnig að geyma leiftrandi ljósbrot
mætra minninga um kæra vinkonu
okkar hjóna, sem ævinlega lagði
okkur örláta liðsemd og lífgaði upp
á gráma daganna, með geislandi
lífsorku sinni og glöðu viðmóti. Það
em tærir tónar harms og hugljúfra
minninga, sem ymja okkur nú, sem
áttum hana Ástu að vin. Við send-
um eiginmanni hennar, bömum og
aðstandendum öðmm okkar inni-
legustu samúðarkveðjur og biðjum
þeim allrar blessunar.
Farsæl æviganga er á enda svo
alltof skjótt. Eftir situr minningin
ein, sem góð kona gaf okkur af
vörmu og veitulu hjarta. í einlægri
þökk fyrir allt kveð ég kæran fé-
laga og mæta manneskju — sanna
og heilsteypta, en umfram allt gef-
andi umhverfí sínu öllu. Hennar er
gott að minnast í harmi þessara
haustdaga.
Blessuð sé minningin mæt.
Helgi Seljan
Mér er bæði ljúft og skylt að
minnast hennar Ástu vinkonu
minnar. Hún var fædd 5. septem-
ber 1923 og var því nýlega orðin
64 ára er hún lést, þann 29. sept-
ember 1987, eftir hörmulegt
bílslys. Á blindhæð kom bfll á móti,
lenti beint framan á bíl þeim sem
hún var í ásamt eiginmanni sínum,
Metúsalem Sigmarssyni, er nú ligg-
ur slasaður á Norðfjarðarspítala
eftir þetta slys og syrgir konu síná.
Metúsalem, er ávallt er kallaður
Dúlli, var samstarfsmaður undirrit-
aðs hjá sama fyrirtæki í 30 ár og
ér hann mikill vinur minn. Þau hjón
eignuðust 5 böm sem öll em mann-
vænleg og góðir þjóðfélagsþegnar.
Hjónaband þeirra Dúlla og Ástu
var elskulegt og þar bar aldrei
skugga á. Bæði með eindæmum
gestrisin og frá þeim fór enginn
án þess að þiggja góðgerðir. Ásta
var mikil og góð húsmóðir, hún
gekk nú ekki menntaveginn eins
og kallað er, en þegar héraðslækn-
ir Reyðarfjarðar stofnaði þar
lyQaverzlun fékk hann Ástu til
þess að afgreiða lyfin, sem hún
gerði með miklum sóma til dauða-
dags, með heiðarleika og trú-
mennsku, eins og allt sem hún tók
að sér. Ásta var trúuð kona og nú
hefur hún lagt í sína hinstu för og
komin til Guðs og nú veit ég að
henni líður vel, því svo er með þá
sem á hann trúa og til hans koma.
Ég sendi eiginmanni og aldraðri
móður hennar, sem er góðvinkona
mín og nágranni, innilegar samúð-
arkveðjur, svo og bömum þeirra
hjóna, systkinum Ástu og öðram
ættingjum og bið Guð að styrkja
þau öll í þeirra miklu sorg.
Kveð ég nú góða konu með þess-
um orðum,
„Far þú í friði
friður guðs þig blessi
hafðu þökk fyrir allt og allt.“
Minningin um Ástu lifír.
Jóhann Þórólfsson