Morgunblaðið - 01.11.1987, Síða 24

24 B
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 1. NÓVEMBER 1987
Manning læknar konu með slitgigt.
Eftir 15 minútna lækningu átti konan ekki í erfiðleikum með að beygja sig og réttnúr sér aftur.
skorðaðist ekki við einn stað, hn
færi um allan líkamann. Lækningin
ætti að endast konunni svo fremi
sem hún gætti þess að ofreyna
ekki bakið. „Eins og þið sáuð þá
er aðferðin sem ég beiti mjög mild
og hlutlaus. Tilgangurinn er að ná
til fólks á andlega sviðinu og láta
því líða betur,“ sagði hann.
„Áhugi á miðlastarfsemi og hug-
lækningum hefur aukist töluvert á
undanfömum árum, það er andleg-
ur kraftur, sjálfsábyrgð sem er að
koma fram. Gott dæmi um það er
Live-Aid framtak Bob Geldofs. Við
sveiflumst á milli þessa andlega
krafts og líkamlegs afls, þ.e. meira
ofbeldis, ágimdar, fátæktar og
stríðs. Mér finnst við vera að fær-
ast í áttina að alheimshruni, sem
mun hefjast á hruni hagkerfísins.
Þið sjáið öll hvað er að gerast í
efnahagslífínu og ég tel því miður
að þetta eigi eftir að versna. Þegar
hrunið verður getum við gert
tvennt; við getum byggt upp á efn-
ishyggju og þá mun þetta endur-
taka sig, eða við getum byggt fyrst
og fremst á andlegum verðmætum
og samvinnu. Ég vona að við berum
gæfu til að velja síðari kostinn. Ég
er aðeins dropi í hafíð, en það sem
ég reyni að gera er ekki að lækna
sjúkdóma, heldur afstöðuna til
lífsins," sagði hann.
Samkomunni lauk með því að
Manning vann með annnan sjúkling
sem var kona með MS-sjúkdóminn
og gat hún ekki hreyft aðra hend-
ina og hvorugan fótinn. Hann bað
þá sem áhuga hefðu á að taka þátt
í lækningunni og þyrftu ef til vill á
lækningu að halda, að koma upp
og mynda lítinn hring í kringum
konuna. Langflestir áheyrenda
stóðu þá upp og mynduðu hring sem
náði allt í kringum altarið. Hann
bað alla viðstadda um að hugsa
hlýlega til konunnar og var leikin
tónlist spiluð á flautu og gítar. Stóð
þessi lækning einnig í fímmtán
mínútur. Að henni aflokinni bað
Manning viðstadda um að þegar
þeir kæmu heim, þá létu þeir þá
sem ekki komu njóta þeirrar vellíð-
unartilfínningu sem gagntók við-
stadda meðan á lækningunni stóð.
Blaðamaður náði tali af konunni
í lok fyrirlestursins. Sagði hún að
mikil vellíðunartilfínning hefði
gagntekið sig. Hún hefði ekki enn
hlotið bata en hún gerði sér vonir
um hann. Þegar blaðamaður spurði
Manning hvort hann teldi að konan
fengi bata sagði hann það byggjast
á hvað hann teldi bata vera. Það
þyrfti ekki að vera að hún fengi
líkamlegan bata, en hann hefði áður
unnið með konu sem þjáðist af MS.
„Hún kom til mín og sagði að ef
ég læknaði sig ekki þá fremdi hún
sjálfsmorð. Mér tókst ekki að lækna
hana af sjúdómnum en hún hlaut
andlegan bata og var reiðubúin að
takast á við lífið þrátt fyrir fötlun
sína.“
Velflestir áheyrenda tóku þátt í lækningunni er Manning vann með
- segirMatthew
Manning
BRESKI huglæknirinn Matt-
hew Manning hélt fyrirlestur
um huglækningar ásamt sýni-
kennslu föstudaginn 23.
október í Langholtskirkju.
Fyrirlesturinn, sem var hald-
inn á vegum Þrídrangs, var
vel sóttur og var kirkjan þétt-
setin áheyrendum. Lýsti
Manning á glettinn hátt starfi
sinu og skoðunum og sýndi
hvemig hann beitir huglækn-
ingu. Hlaut kona með slitgigt
bata.
Manning hóf fundinn á því að
kynna hvað hann hefði aðhafst
síðustu fímmtán árin og sagðist
lengi framan af hafa verið þekktur
fyrir ýmiskonar óknytti og drauga-
læti á nætumar. Hann sagðist síðan
hafa unnið mikið með vísindamönn-
um sem hefðu rannsakað hæfíleika
sína og sagði frá einni slíkri tilraun
en þær skiptu tugum. Hann væri
nú hættur að taka þátt í tilraunum,
því hann vildi heldur vinna með
fólki en vísindamönnum.
Hann lýsti sfðan þeim aðferðum
sem hann beitir við lækningu, en
hann leggur megináherslu á að
sjúklingurinn taki sjálfur þátt í
lækningunni. Sagði hann að um
40% þeirra sem leituðu til sín létu
ekki sjá sig aftur þegar þeir fréttu
þetta. Þetta væru mestmegnis kon-
ur og það segði heilmikið um
kynþokka sinn. Á endanum væri
eftir lítill hópur fólks, en jákvæður
og það bæri árangur. Hann ítrekaði
að menn yrðu að gefa sér tíma til
að vinna með sjálfa sig og sagði í
því sambandi frá þeim vanda sem
hann horfðist oft í augu við, en
hann væri sá að fólk teldi sig ekki
hafa tíma til að sinna sjálfu sér þar
sem það væri of upptekið af að
sinna öðrum, til dæmis fjölskyldu.
Hann sagðist geta kennt fólki að
ná tökum á meðal annars streitu.
Það þyrfti að læra að anda rétt og
að nota kímnina. Það væri afar
nauðsynlegt að menn tækju sig
ekki of alvarlega, margir þeirra sem
kæmu til sín væru mjög alvarlegir
og teldu hann stórskrýtinn þegar
hann reyndi að láta þá hlæja. Það
væri nú sannað að hlátur og fleiri
tilfínningar losuðu sársauka-
stillandi efni, endorfín, sem heilinn
framleiddi.
Hann vék því næst að krabba-
meinssjúklingum en þeir eru um
75% sjúklinga hans. Hann sagði það
sameiginlegt mörgum þeirra að á
síðustu 16 mánuðum fyrir grein-
ingu sjúkdómsins hefðu þeir misst
einhvetja af undirstöðum lífs síns,
þeir hefðu til dæmis misst ástvin,
vinnu eða þurft að flytjast burt.
Hjá sér hefðu um 40 krabbameins-
sjúklingar hlotið fullan bata og
engin merki sjúkdómsins væru sjá-
anleg. Þó fyndist sér mun mikilvæg-
ara að kenna fólki að vera jákvætt
og vinna að þvf að bæta líf þess,
ekki aðeins sjúkdóminn. Margir
þeirra sem hann hefði læknað segð-
ust ekki hafa viljað missa af þeirri
reynslu sem veikindin hefðu veitt,
þau hefðu gert það mun kær-
leiksríkara, ekki aðeins við ástvini
heldur alla þá sem það umgekkst.
En fólkið sem raunverulega þyrfti
á hjálp sinni að halda kæmi ekki.
Þá var komið að því að hann
lýsti sjálfri lækningunni. „Ég fínn
fyrir hita í höndunum og fæ tilfinn-
ingu í þær eins og rafstraum. Fólk
sem ég vinn með segir að ég sé
eins og raforkuver. Þegar ég hreyfí
hendumar koma upp myndir í hug-
ann, táknrænar, sem virðast í
MS-sjÚklÍngÍnn. Morgunblaðið/Korkcll
tengslum við vandann. Þegar ég
lækna, þá hugsa ég í myndum. Ég
nota mikið tónlist, sumar tegundir
hennar hafa mjög góð áhrif á fólk,
áhrif sem eru gagnstæð reiði."
Það gekk erfiðlega að fínna fólk
í salnum sem var „nógu veikt" eins
og hann orðaði það. Helst leitaði
hann að hreyfíhömluðu fólki svo
árangurinn yrði sem sýnilegastur.
Kona, sem þjáðist af slitgigt gaf
sig fram. Hún var beðin að beygja
sig fram, sem hún gerði en átti í
miklum erfíðleikum með að rétta
úr sér aftur. Hann lagði hendur á
axlir konunnar og síðan á mjó-
hrygginn. Undir var leikin tónlist
sem sérstaklega var samin fyrir
hann. Þegar fímmtán mínútur voru
liðnar bað hann konuna að standa
upp og beygja sig fram. Brá nú svo
við að hún rétti úr sér án nokkurra
erfíðleika. Sagði konan að stöðugur
verkur sem hún hefði verið með í
bakinu væri alveg horfínn og fleiri
verkir sem hún hefði þjáðst af.
Manning sagði að lækningin ein-
Þegar ég lækna,
hugsa ég í myndum