Morgunblaðið - 01.11.1987, Side 52

52 B
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 1. NÓVEMBER 1987

6^

Með
morgunkaffiiiu
Ég veit ekki betur en þetta
sé tannbursti?
HÖGNIHREKKVÍSI
£ |i öl • l f j. • o * ^
„EINWveR BTOK PLONTURNAR. mÍNAK .BEST AP ÖW

Bömin og friðarkeðjan í Kópaseli
Til Velvakanda.
Eitthvað óvenjulegt lá í loftinu,
en var hulið leyndardómi sem ekki
mátti ijúfa. Afastelpa var að æfa og
æfa á bamaheimilinu Kópaseli, og
það mátti ekkert úr missa, jafnvel
þótt annar fótur væri í gifsi — þá
mátti bara hoppa á hinum.
Loks var hulunni létt af, þegar
hún kom til mín og bauð afa, ömmu
og frænku að koma á hátíðarsam-
komu i Kópaseli, þar sem bömin sæu
um skemmtiatriðin. Og líka afí, „að
sjá teikningar og friðarkeðju sem við
bjuggum til“.
Hátíðardagurinn var fyrsti vetrar-
dagur sem einnig var dagur Samein-
uðu þjóðanna og við sem vomm
gestir, pabbamir, mömmumar, afar,
ömmur, frændur, frænkur og systk-
ini, flölmenntum í Kópasel, og þar
bar margt að líta.
Fóstmmar höfðu tekið við áskomn
frá bamaheimilinu að Marbakka,
friðarkeðju sem verkefni til útfærslu
og ffæðslu. í flórar vikur samfleytt
var teiknað, lesið og sungið um fíið
og bræðralag og stefnt að því að
sýna árangurinn vandamönnum
bamanna.
Og nú var stóra stundin mnnin
upp og gestir leiddir um húsakynnin,
af mismunandi upplitsdjörfum en
stoltum erfíngjum landsins sem
sýndu teikningar sínar og lífssýn.
Hápunkturinn var síðan, er hóp-
amir kanínur og fílar mynduðu tvo
kóra og sungu með sínum skæm
bamsröddum nokkra vel æfða
söngva. Einnig sýndu þau brúðuleik-
hús og buðu kaffí með piparkökum.
Hin bamslega einlægni, efni völu-
vísu og skærar söngraddimar köll-
uðu fram hughrif, sem flæddu um
mig og ég óskaði þess að þessir tón-
ar næðu til allra, sem gætu haft
áhrif á friðarmál heimsins, því þessi
er hinn eini sanni tónn, sem bræðir
hjörtun — þótt steinmnnin séu.
Fóstmnum þakka ég framtak
þeirra og vona, að keðjan berist
áfram sem lengst og árangursríkast.
Við afastelpu og öll hin bömin vil
ég segja „takk fyrir að afí fékk að
vera með í friðarkeðjunni ykkar".
Hreinn Bergsveinsson
Bjórfrumvarpið:
„Samviskuna get ég grætt
og gefið henni sitthvað inn“
Til Velvakanda.
Enn á ný er bjórfmmvarpið komið
fram á Alþingi og þetta á að verða
jólaglaðningurinn í ár að boði flutn-
ingsmanna, tveggja lögfræðinga,
kvenvemdara smælingja og svo úr
íþróttastarfínu. Allir sjálfsagt sann-
færðir um að þetta sé það eina og
sanna í uppbyggingu vímulausrar
æsku og á réttri leið til að gera ein-
staklinginn hamingjusamari og leiða
hann þannig í átt til afvötnunar-
stöðva og geðdeilda framtíðarinnar.
Glæsilegt takmark þeim sem eið
hafa unnið að stjómarskránni og lof-
að að láta samviskuna vísa veginn í
átt til uppbyggingar að heilbrigðu
þjóðfélagi. Já, það er margt skrýti-
legt í kýrhausnum, stendur þar.
Um leið og þeir sömu hafa á lands-
fundum rétt höndina hátt á loft til
samþykkis um að vemda þjóðina
fýrir afleiðingum áfengis og annarra
skaðlegra vímugjafa. Stórfínt. Og
svona hlýtur að vekja meira traust
á helgustu stofnun þjóðarinnar. Og
flutningsmennimir eru vissir um að
fólkið hafí ekkert annað við pening-
ana að gera en eyða þeim í bjór og
brennivín og svo sé langfínast þegar
á að greiða aðrar þarfír að gera sig
bara gjaldþrota og eru þá öll þessi
óskaplegu gjaldþrot í dag skiljanleg?
Þeir vita einnig að besta framtíð
þjóðarinnar liggur um afvötnunar-
stöðvar, heilsuhæli og geðdeildir og
þeim má að skaðlausu fjölga sem
sagt menn eiga að vera frjálsir að
öllu nema haga sér skikkanlega.
Þetta eru út af fyrir sig stórkostleg
tíðindi og merkilegt að þetta hafí
ekki verið athugað fyrr. Já, vissulega
skín það í gegn að með þessu fmm-
varpi er verið að auka á réttlæti og
fíjálsræði í þjóðfélaginu þegar full-
trúar Alþingis sjá ekkert athugavert
við aukningu á þeirri vímu sem alls
staðar er blóð og tárum lituð dags-
daglega í lífinu. Þeim finnst ekkert
athugavert við að fjölga fréttum af
allskonar skemmdarverkum, nauðg-
unum, innbrotum, slagsmálum,
misþyrmingum og jafnvel morðum
sem hljóta að aukast með meiri vímu.
Páll Ólafsson sagði: Samviskuna
get ég grætt og gefið henni sitthvað
inn. Og það geta flutningsmenn einn-
ig og allt má afsaka. Svona einfalt
er þetta. Og vissulega er það álit,
sem verið er að útbreiða f landinu,
að það sé hreinasta heimska að lifa
í bjór og brennivínslausu samfélagi
táknrænt. Og hvaða vit er að hlúa
að manndómi f brennivínsþjóðfélagi?
Þetta sjá háttvirtir flutningsmenn.
Og rétt er það hjá þeim að þegar
aðrar þjóðir stynja undan áhrifum
bjórs og brennivíns, þá er það ekki
samboðið ftjálshyggjunni að íslend-
ingar skuli ekki fá að stynja líka.
En vantar ekki eitt í frumvarpið svo
það sé sjálfu sér samkvæmt? Og rétt
að bæta við: „Enda sjái ríkisstjómin
til þess að byggðar verði á næstu
árum nægilega margar afvötnunar-
stöðvar meðan bjórinn er að geijast
f sálarfylgsnum neytenda, því framtí-
ðarþjóðfélag verður að hafa nægileg-
ar afvötnunarstöðvar meðan
sveitimar fara í eyði og enginn fæst
í fískvinnsiuna." Punktur komma
strik. Ljómandi. Þannig á hugsjónin
að vaxa og hugsjónamennimir vita
hvað landi og þjóð er fyrir bestu.
Og svo væri tilvalið að drekka upp
í fjárlagagatið, jafnvel þótt eftir-
stöðvamar nagi það í gegn aftur.
Þessi vísindi gæti svo Þjóðhagsstofn-
un notað sem lið f verðbólguspá.
Arni Helgason
Víkveiji skrifar
Endur fyrir löngu var vikið að
því hér í dálkunum hvað það
væri bagalegt og jafnvel kaldrana-
legt hve tannlæknar væru nískir á
tíma sinn um helgar hér á Stór-
Reykjavíkursvæðinu sem svo er
kallað.
Viðbrögðin voru svo sem ekkert
til að státa af: Engum tannlækninum,
fannst þetta nöldur semsagt svara-
vert. Þó hermir símaskráin að þeir
séu ekki færri en nokkuð á annað
hundraðið á umræddu svæði, þar sem
nær helmingur þjóðarinnar er búsett-
ur, og þyrfti því hver og einn þessara
ágætu manna ekki að spandéra nema
svosem eins og einni helgi annað-
hvort ár til þess að linna þrautir
sárkvalinna tannpínusjúklinga, hvað
sýnist nú engin ofrausn.
XXX
Að þessu er ekki vikið hér aftur
af tilefni afmælis tannlæknafé-
lagsins, sem kvað vera sextugt um
þessar mundir, heldur vegna þess
að svokölluð neyðarvakt tannlækn-
anna, það litla hún var, sýnist nú
dottin upp fyrir með öllu. Þó að hljótt
hafí farið mun hún meira að segja
hafa gefið upp andann í apríl síðast-
liðnum.
Málið er auk þess komið í einn
af þessum hnútum sem við íslending-
ar erum svo lagnir að hnýta, einn
af þessum sláturhúsahnútum eins og
nú mætti líkast til orða það og sem
meinfysinn starfsbróðir okkar kallaði
Bíldudalsbölið nú fyrir skemmstu.
Fram kemur hjá DV, sem kannaði
rembihnútinn, að tannlæknar krefj-
ast ókeypis húsnæðis til þessara
líknarstarfa, en Skúli borgarlæknir
hefur aftur á móti þegar lýst yfír
og snúðugt nokkuð: „Við höfum ta-
lið að ef tannlæknar teldu þetta
nauðsynlega þjónustu mundu þeir
geta skipt vöktum á stofur sínar rétt
eins og apótekin skipta með sér neyð-
arvöktum."
XXX
Og óneitanlega sýnist maðurinn
hafa nokkuð til síns máls. Sem
fyrr segir er þarna múgur manns sem
gæti skipt þessu bróðurlega á sig
og varla mundi það leggja stofur
þessara meðbræðra okkar í rúst þó
að menn fengju að tylla sér í þær í
fáeinar mínútur svo sem einu sinni
tvisvar á ári þó að um helgi væri;
og gegn sanngjamri þóknun vitan-
lega.
Aftur á móti finnst Víkveija borg-
arlæknir sjálfur vera óþarflega
harðbijósta (nema kokhraustur sé
betra orð) þegar hann segir að lokum
í umfjöllun sinni:
„Það stafar engin stór heilsufars-
leg hætta af því að komast ekki til
tannlæknis á stundinni. Tannpína á
ekki að geta komið upp ef fólk hugs-
ar vel um tennurnar, þannig að ef
hún kemur upp og fólk þarf að bíða
eftir að komast til tannlæknis þá
lærir það kannski af því og fer reglu-
lega til tannlæknis."
Við skulum vona að Skúli sé vel
tenntur.
XXX
Víkvetji greip fyrir skemmstu
ofan í grein um nýjustu morðtól
og morðtólaáætlanir stórveldanna og
rakst þar á einhveijar verstu fréttim-
ar sem hann hefur fengið af þessum
vígstöðvum síðan fyrsta kjarnorku-
sprengjan sprakk framan í okkur.
Þar sagði frá einskonar vélmenni
sem nú er á teikniborði Vesturveld-
anna og sem fræðingamir fullyrða
að geti allt í senn: Hannað drápstæk-
in, smíðað þau og stjómað þeim.