Morgunblaðið - 25.11.1987, Blaðsíða 54

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 25. NÓVEMBER 1987
54
Minning:
Ester Sigh vatsdóttír
frá Ragnheiðarstöðum
Fædd 30. maí 1931
Dáin 15. nóvember 1987
Við mættumst í söng, en morgunsins
fyrsti þeyr
fór mjúklega um heimafjöll.
Og sveitin fékk annað yfirbragð þennan dag,
var orðin að tónahöll.
Og hvert okkar átti sinn eigin boga og streng
með ólíkan hreim og lag.
Þinn var jafnan sterkur, bjartur og fijáls
og stef þitt með gieðibrag.
Þótt heimti nú duft þitt héðan hin nakta jörð
til hvfldar í moldarsæng
mun léttfleygur andi svifinn í sólarátt
á söngvanna Ijósa væng.
(Jónas Tiyggvason)
Þegar við, félagamir í Ames-
ingakómum í Reykjavík, komum
saman til æfinga í haust var eitt
sætið 5 fremstu röðinni autt. Ester
Sighvatsdóttir lá í sjúkrahúsi og
barðist við þann sjúkdóm, sem að
lokum varð henni sterkari. Hún
andaðist í Landspítalanum sunnu-
daginn 15. nóvember sl. langt fyrir
aldur fram.
Ester var ein af stofnendum Ar-
nesingakórsins í Reykjavík og
starfaði nær óslitið í honum þau
tuttugu ár sem hann hefur starfað.
Þegar við nú kveðjum Ester sækja
minningamar á — ljúfsárar, en
góðar — eftir margra ára samstarf.
í júní síðastliðnum tóku Ester og
Kristján bóndi hennar á móti okkur
og fjölskyldum okkar í Galtalækjar-
skógi. „Þið þurfíð ekki að óttast
veðrið. Það er alltaf gott veður
þama upp frá hjá okkur,“ sagði
Ester, og það varð orð að sönnu.
Og Ester tók þátt í öllu með okk-
ur, þótt ekki gengi hún heil til
skógar, og engan renndi grun í hinn
alvarlega sjúkdóm sem var að búa
um sig. Þama eyddum við saman
yndislegri helgi við söng, göngu-
ferðir, leiki og dans. „Þetta verðum
við að endurtaka fljótt aftur," kvað
við úr öllum áttum þegar við kvödd-
umst síðdegis á sunnudegi í Galta-
lækjarskógi. En mennimir áætla
en Guð ræður.
Við viljum þakka Ester fyrir allt.
Hún hafði svo mikið að gefa með
þeirri léttu lund og jákvæða lífsvið-
horfi sem hún hafði í svo ríkum
mæli.
Við vottum Kristjáni og öðmm
aðstandendum samúð okkar.
Félagar í Amesingakómum
í Reykjavík
í dag kveðjum við elskulega
tengdamóður okkar, sem lést í
Landspítalanum eftir nokkurra
mánaða baráttu við erfiðan sjúk-
dóm. Hún hafði alla tíð verið mjög
heilsuhraust, þess vegna er erfitt
að sætta sig við það að á svona
stuttum tíma sé þessi sjúkdómur
búinn að draga hana til dauða. Þrátt
fyrir þetta erfiða stríð og mikla álag
lét hún aldrei bugast heldur hélt
sinni rósemd, sem var svo einkenn-
andi fyrir hana. Undir lokin, þegar
hún vissi hvert stefndi, var það hún
sem styrkti sína nánustu.
Tengdamamma hafði létta lund
og var félagslynd. Hún var ein af
stofnfélögum Ámesingakórsins og
var virkur félagi hin síðustu ár og
hafði af því mikla ánægju þar sem
hún var mjög söngelsk kona. Henni
var margt til lista lagt og ber
saumaskapur hennar og hannyrðir
því fagurt vitni.
Ester hafði mikla ánægju af úti-
veru og var mikið austur í Galta-
lækjarskógi á sumrin, þar sem hún
naut sín til fullnustu með alla §öl-
skylduna í kringum sig, og eigum
við öll ljúfar og skemmtilegar minn-
ingar þaðan.
Við söknum hennar öll sárt og
þökkum fyrir að hafa fengið að
kynnast henni. Það er okkur hugg-
un að vita að nú líður henni vel.
Við viljum þakka starfsfólki á
deild 14G og blóðskilunardeild
Landspítalans, fyrir alla þá góðu
og hlýju umönnun sem það veitti
henni og þann stuðning sem það
veitti okkur aðstandendum á erfið-
um stundum.
Við kveðjum hana með þessum
línum.
Þegar endar mitt strið
og sú upp rennur tíð,
að ég eilífðarströndum skal ná.
Jesúm auga mitt sér,
og um eilífð ég er
mínum ástkæra Frelsara hjá.
(Göte Anderson)
Edda Guðmundsdóttir
Ingibjörg Hjaltadóttir
Ingigerður Sigmundsdóttir
í dag kveðjum við ástkæra vin-
konu, Ester Sighvatsdóttur. Hún
hefur haldið yfir í aðra og betri
veröld, þar sem hún getur hvflst,
eftir að hafa barist við erfiðan sjúk-
dóm frá því í sumar.
Ester fæddist í Ártúnum á Rang-
árvöllum 30. maí 1931. Foreldrar
hennar voru Kristín Árnadóttir frá
Odda á Rangárvöllum og Sighvatur
Andrésson frá Hemlu í Vestur-
Landeyjum. Átta ára gömul fluttist
hún með fjölskyldunni að Ragn-
heiðarstöðum í Flóa. Fyrstu tvö
árin bjuggu þau í torfbæ, en að
tveimur árum liðnum var íjölskyld-
an flutt í nýtt og glæsilegt hús sem
stendur þar enn.
Á Ragnheiðarstöðum átti Ester
mjög góða æsku, í stórum hópi glað-
lyndra systkina og góðra vina.
Minningar frá þessum tíma eru
baðaðar í ljóma. Heimilislífið var
með mjög sérstökum blæ. í baðstof-
unni lá háöldruð amma sem kenndi
bömunum meðal annars að lesa og
fylgdist með þegar slegið var upp
balli í baðstofunni, en það var ekki
óalgengt á þeim bæ. Þegar gestir
komu í heimsókn var alltaf sungið,
alltaf búinn til kór, og helst átti að
syngja margraddað. Þama
skemmtu sér saman ungir og aldn-
ir við söng og dans. Og æ síðan
einkennir það hvers kyns samkomur
í fjölskyldunni að fólk syngur. Ein-
hver sest við píanóið og fer að spila
og fyrr en varir eru systkinin og
afkomendur þeirra komin að hljóð-
færinu og farin að syngja.
Systkinin á Ragnheiðarstöðum
gengu í farskóla, sem var til húsa
í stofunni á Fljótshólum, næsta bæ
við Ragnheiðarstaði. Þar var kennt
í hálfan mánuð í senn, allan dag-
inn, og svo var hálfsmánaðar frí.
Kennari bamanna var Guðmundur
Frímannsson. Hann hafði unun af
kennslunni og hafði sérstakt lag á
því að laða fram það besta í hveiju
bami. Sérstaka rækt lagði hann við
sönginn og myndlistina. Lét hann
bömin syngja mikið og spilaði sjálf-
ur undir á fíðlu. Oftar er einu sinni
kom það vfst fyrir að þau gleymdu
sér og sungu alveg frá hádegi og
fram úr.
Ekki er hægt að tala um Ester
án þess að minnast á Engjarósim-
ar. I skólanum vom þijár systur frá
Ragnheiðarstöðum og þijár frá
Fljótshólum. Þær létu sér ekki
nægja að syngja í skólanum og
heima í baðstofunni, en fóru að æfa
saman og syngja opinberlega. Fyrst
komu þær fram á skemmtun hjá
nýstofnaðri stúku og síðar á
skemmtunum ungmennafélagsins
og á böllum í sveitinni. Þegar svo
var komið þurfti að gefa sextettin-
um nafn og þá urðu Engjarósimar
til. Engjarósir sungu saman lengi
og þó að þær hafi svo farið að
hugsa um böm og bú var gítarinn
alltaf tekinn fram þegar þær hitt-
ust. Og þegar ungmennafélagið var
70 ára voru þær beðnar að rifja
t
Nafna mín og frænka,
VALGERDUR KRISTINSDÓTTIR,
áður Hverfisgötu 66,
lést 24. nóvember.
Fyrir hönd aöstandenda.
Valgeröur Jónsdóttir.
t
Eiginmaður minn, faöir okkar, tengdafaöir, afi og langafi,
HAFSTEINN ÓLAFSSON,
Esklhlfð 33,
veröur jarösunginn fró Fríkirkjunni í Reykjavík föstudaginn
27. nóvember kl. 13.30.
Steinunn Lilja Sigurbjörnsdóttir,
Hafþór Jóhannsson,
Kristján Tryggvason,
Agnar Árnason,
Sigþór Guðmundsson,
Steinn Halldórsson,
Kristín Siggeirsdóttir,
Ólafur Magnússon,
Brynja Gunnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Grétar Hafsteinsson,
Aðalheiður Hafsteinsdóttir,
Jóna Hafsteinsdóttir,
Hulda Hafsteinsdóttir,
Lilja Hafsteinsdóttir,
Guðlaug Hafsteinsdóttir,
Ólafur Hafsteinsson,
Guðbjörg Hafsteinsdóttir,
Atii Hafsteinsson,
t
Útför eiginmanns mins, föður okkar, tengdaföður og afa,
HAUKS MAGNÚSSONAR,
Tunguvegi3,
Hafnarfirði,
fer fram frá Þjóökirkjunni ( Hafnarfiröi fimmtudaginn 26. nóvember
kl. 13.30.
Kristín Þorleifsdóttir,
Bjarni Hauksson, Gyða Hauksdóttir,
Auður Hauksdóttir, Þráinn Hauksson,
Hulda Hauksdóttir
og fjölskyldur.
t
Eiginkona mín, móöir, tengdamóöir og amma,
ESTER SIGHVATSDÓTTIR,
Blöndubakka 3,
veröur jarösungin frá Fossvogskirkju miövikudaginn 25. nóvem-
ber kl. 13.30.
Kristján Jónsson,
María Kristjánsdóttir,
Jón Kristjánsson, Ingibjörg Hjaltadóttir,
Sighvatur Kristjánsson, Ingigerður Sigmundsdóttir,
Helgi Kristjánsson, Edda Guðmundsdóttir
og barnabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, stjúpfaöir, tengdafaöir, afi og lang-
afi,
PÁLMI SVEINSSON,
Eyjabakka 3,
verður jarösunginn föstudaginn 27. nóvember frá Fossvogskirkju
kl. 15.00.
Guölaug Magnúsdóttir,
Guðrún Konný Pálmadóttir, Jón Markússon,
Þorvaldur Pálmason,
Konráð Breiðfjörð Pálmason,
Halldór Bjarni Pálmason,
Sveinn Grjétar Pálmason,
Þorsteinn Guðmundsson,
Sigrfður Einarsdóttir,
Marín Sigurgeirsdóttir,
Guðrún Brynjólfsdóttir,
Þórunn Ósk Ástþórsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
t
PÁLL GUÐMUNDSSON
frá Höfða,
í Kirkjuhvammshreppi,
lést á sjúkrahúsinu á Hvammstanga 22. nóvember.
Útförin fer fram frá Melstaðarkirkju i Miöfiröi, föstudaginn
27. nóvember kl. 14.00.
Ferð veröurfrá Umferðarmiðstööinni í Reykjavík sama dag kl. 9.00.
Herdfs Sturiudóttir,
Guðmundur Már Sigurðsson,
Ragnhlldur Karlsdóttir.
upp gömul kynni og syngja sem þær
og gerðu og höfðu mikla ánægju
af sjálfar.
Ester hafði alltaf mikið jmdi af
því að syngja. Fyrir tuttugu árum
tók hún þátt í því að stofna Ámes-
ingakórinn í Reykjavík og nýlega
var henni færður silfurskjöldur fyr-
ir að hafa starfað með kómum nær
samfellt frá upphafi.
Á unglingsámm sínum vann Est-
er á vetuma á saumastofu föður-
bróður síns, Andrésar Andréssonar,
klæðskera í Reykjavík. Um tvítugt
fór hún í Húsmæðraskólann á Hall-
ormsstað með vinkonu sinni af
næsta bæ. Þær stöllur völdu Hall-
ormsstað vegna þess að þær langaði
að fara eitthvað sem þær hefðu
ekki farið áður, þær vildu skoða
heiminn. Á Hallormsstað var Ester
vinsæl þó að hún hafi haft þann
starfa að vekja hinar stúlkumar,
hringja skólabjöllunni, og mun
henni aldrei hafa skeikað í því starfi
frekar en öðm.
Veturinn eftir dvölina á Hall-
ormsstað vann hún ýmist á
saumastofunni eða á heimili Andr-
ésar og heimili Fríðu, dóttur hans.
Þar var hún þegar hún kynntist
Kristjáni Jónssyni frá Akureyri.
Ester og Kristján gengu svo í hjóna-
band 14. mars 1954 á afmælisdegi
Sighvats, föður Esterar.
Kristján og Ester eignuðust fjög-
ur böm. Þau em: Jón, kvæntur
Ingibjörgu Hjaltadóttur, Sighvatur,
kvæntur Ingigerði Sigmundsdóttur,
Helgi, kvæntur Eddu Guðmunds-
dóttur, og María, sem nú er átján
ára og er enn í heimahúsum.
Ester og Kristján stofnuðu heim-
ili við Langholtsveg, en leigðu síðar
íbúð með systur Esterar og manni
hennar í Miðstræti og oft heyrði
ég þær systur, mömmu og Ester,
rifja upp gömlu, góðu dagana í
Miðstrætinu. Árið 1957 fluttu þau
svo á Hringbraut 97 og þaðan eiga
margir góðar minningar. Þau
bjuggu á efstu hæð í frekar lítilli
íbúð á mælikvarða nútímans, en
ekki man ég samt eftir öðm en að
alltaf hafi verið nóg pláss. Það var
ekki fyrr en seinna að ég gerði mér
grein fyrir að þarna hlýtur að hafa
verið þröngt, með þijár kraftmikla
stráka á skemmtilegum aldri. Samt
var alltaf nægt gistiiými fyrir utan-
bæjarfólkið, systurina af Suðumesj-
um og fjölskyldu hennar. Ég man
hvað mér fannst gaman að fá að
gista hjá Ester. Ég man eftir kojun-
um, niðnum frá umferðinni á
Hringbrautinni, en umfram allt
hlýjunni sem alltaf streymdi frá
Ester, og lífinu og fjörinu sem allt-
af _var í kringum hana.
í ársbyijun 1970 fluttu Ester og
Kristján í íbúð sem þau byggðu á
Blöndubakka 3 í Breiðholti og þar
hafa þau búið síðan.
Ester vann lengst af við húsmóð-
urstörf og bamauppeldi og seinni
árin vann hún einnig utan heimilis,
mikið við saumaskap en einnig var
hún um tíma aðstoðarfóstra á dag-
vistarheimilinu Amarborg í Breið-
holti.
Ester hafði unun af útiveru og
ferðalögum. Mér em minnisstæðar
allar útilegumar, sem við fórum í
saman, fjölskyldumar tvær. Ég
man eftir hvíta tjaldinu, sem Ester
hafði alltaf með, það var matartjald
— eða réttara sagt. kaffitjald. Og
ég sé þær fyrir mér, Ester og
mömmu, að fá sér kaffi og spjalla
saman og hlæja. Já, þær gátu svo
oft hlegið saman og höfðu þann