Morgunblaðið - 25.11.1987, Blaðsíða 56

56
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 25. NÓVEMBER 1987
Jónbjörn Magnús-
son - Minning
Fæddur 3. ágríst 1967
Dáinn 14. nóvember 1987
í dag kveðjum við í hinsta sinn
vin okkar Jónbjörn Magnússon sem
lést í Borgarspítalanum 14. nóvem-
ber.
í ágúst síðastliðnum fengum Við
þær sorgarfréttir að Jómbi hefði
lent í alvarlegu umferðarslysi og
fékk það mikið á okkur. Það gladdi
okkur því mikið þegar Jómbi virtist
vera kominn yfír erfiðasta hjallann
eftir hetjulega baráttu, með dygg-
. um stuðningi Qölskyldunnar, því
ekki hafði útlitið verið bjart fyrst
eftir slysið. Kom það því eins og
reiðarslag yfir vinahópinn þegar
afleiðingar slyssins yfirbuguðu
hann.
Samhentur hópur okkar, nokk-
urra fyrrverandi nemenda Öldu-
selsskóla, hefur á undanfömum
árum átt margar ánægjulegar
stundir saman. Ætíð tók Jómbi
þátt í því sem gert var, jákvæður
og lífsglaður. Nú er höggvið stórt
skarð í vinahópinn og er sárt að
hugsa til þess að sjá ekki kæran
vin framar, en minning hans lifír á
meðal okkar.
Við þökkum Jómba fyrir allar
ánægjustundimar sem við áttum
með honum og sendum foreldrum
og bræðmm hans okkar dýpstu
samúðarkveðjur og biðjum Guð að
styrkja þau.
Agnar Þór Brynjólfsson,
Sigurður Einarsson.
í dag verður vinur okkar og fé-
lagi, Jónbjöm Magnússon, jarð-
sunginn frá Háteigskirkju.
Það er erfitt að sætta sig við
þessi skjótu endalok þó svo að oftar
en einu sinni hafi verið tvísýnt um
líf hans. Þann 16. ágúst sl. lenti
Jómbi, eins og hann var kallaður
meðal vina og kunningja, í alvar-
legu bflslysi og var það kraftaverki
líkast að hann skyldi lifa það af.
Jómbi var á góðum batavegi þegar
hann var skyndilega kallaður burt
úr þessum heimi aðeins tvítugur
að aldri, fullur eftirvæntingar og
bjartsýni um það sem framtíðin
bæri í skauti sér.
Við kynntumst Jómba í gmnn-
skóla og strax þá tókst með okkur
óijúfanleg vinátta. Strax kom í ljós
að Jómbi var sannur vinur vina
sinna, og var hans persónuleiki
þeim eiginleikum gæddur, að
treysta mátti honum fyrir öllum
hugsanlegum vandamálum með
vissu um að hann myndi gera allt
sem í hans valdi stæði til að leysa
úr þeim.
Alltaf var hægt að ræða málin
við Jómba í fullum trúnaði og af
hreinskilni, og má eiginlega segja
að í raun hafí hann verið betri vin-
ur vina sinna en sjálfs sín.
Það fór aldrei mikið fyrir Jómba.
Hann var fremur hlédrægur en
samt sem áður félagslyndur og ein-
stakur á sinn hátt. Em margar
samvemstundir okkar með honum
ógleymanlegar, en þær vom ófáar
, þó svo að þau fáu, en góðu ár sem
hann lifði, hafi ekki orðið fleiri en
tuttugu.
Það er sárt að kveðja svo góðan
og kæran vin sem Jómbi var, og
orð mega sfn lítils á stundu sem
þessari. Við vottum foreldrum hans,
þeim Magnúsi og Önnu, bræðmm
hans, þeim Hilmari og Ingólfí, og
öðmm aðstandendum okkar dýpstu
samúð og megi góður Guð styrkja
þau á þessari stundu.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinarskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
maigt er hér að þakka.
Guð sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
maigs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stn'ð.
Far þú i friði,
.friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljúta skalt.
(V. Briem.)
Birgir, Hlíf, Eyþór
og Sigursteinn.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðasta blund.
(V. Briem.)
Í dag verður lagður til hinstu
hvflu fyrrum skólafélagi okkar og
vinur Jónbjöm Magnússon er and-
aðist á Borgarspítalanum aðfara-
nótt 14. nóvember og langar okkur
að minnast hans í fáum orðum.
Leiðir okkar lágu saman í Öldu-
selsskóla og áttum við þar margar
góðar stundir. Jónbjöm eða Jómbi
eins og við kölluðum hann átti auð-
velt með að sjá björtu hliðamar á
tilverunni og ósjaldan tókst honum
að hrífa okkur með í hlátri sínum
og lífsgleði. Að loknu grunnskóla-
prófi lágu leiðir okkar í ýmsar áttir
og þrátt fyrir að samverustundum
okkar fækkaði héldust áfram sterk
vináttubönd á milli okkar.
Jómbi stundaði blikksmíðanám
síðustu tvö ár og stefndi að sveins-
prófi í greininni. Hann ferðaðist
víða og þótti okkur ætíð gaman að
heyra hann segja frá ferðum sínum
erlendis er fundum okkar bar sam-
an. Jómbi var einmitt að leggja af
stað í eina slíka ferð er örlagaríkir
atburðir áttu sér stað í lífi hans
síðastliðið haust.
Jómbi var góður félagi og sannur
vinur og rejmist okkur erfitt að
sætta okkur við skyndilega brottför
hans.
Viljum við votta fyölskyldu hans
og aðstandendum okkar dýpstu
samúðarkveðjur. Megi Guð styrkja
ykkur og blessa í sorg ykkar.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þðkk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Blessuð sé minning hans.
Gummi J., Siggi,
Steini og Brandur.
Jónbjöm var sonur Magnúsar
Þórs Hilmarssonar og Önnu Þ. Ing-
ólfsdóttur. Hann var elstur þriggja
bræðra, næstur kom Hilmar og svo
Ingólfur. Jónbjöm bjó heima hjá
fyölskyldu sinni í Breiðholtinu.
Við kynntumst Jónbimi eða
Jómba, eins og við kölluðum hann,
í gegnum skólann í Ölduseli sem
við öll sóttum. Hann var mjög fé-
lagslyndur og safnaði að sér
mörgum vinum sem hann hélt
tryggð við alla tíð. Eftir skólaskyld-
una hóf hann nám í blikksmíði og
starfaði við þá iðn hjá Blikk og stál.
Ýmislegt hefur á daga hans drifið
þrátt fyrir stutta ævi en hann jafn-
an sigrast á öllum erfiðleikum
klakklaust með góðum stuðningi frá
fyolskyldu sinni.
í ágúst siðastliðnum lenti hann
í miklu bílslysi sem olli því að hann
var ekki jafii styrkur líkamlega og
áður. Var hann engu síður jafn
lífsglaður og fyrr og lét sér í léttu
rúmi liggja þau áhrif sem það hafði
á hann. Jómbi talaði hversdagslega
um atburðinn og við heyrðum hann
aldrei kvarta eða barma sér á nokk-
um hátt auk þess sem hann
hresstist og styrktist með degi
hveijum. Þar sem Jómbi virtist
kominn það vel á bataveg kom það
mjög á óvart að eftirköst slyssins
skyldu láta til sfn taka svo miklu
síðar og verða honum þá um megn.
Það er þó huggun harmi gegn
hversu hress og glaður hann var
síðustu ævidaga sína sem hann
eyddi í góðu tómi með fyölskyldu
og vinum sínum.
Að kveðja svo góðan vin sem
Jómbi var er mjög erfitt. Minningin
um hann mun lifa meðal okkar og
styrkja okkur, fyölskyldu hans og
aðra sem eiga um sárt að binda
vegna fráfalls hans. Við biðjum
þess að Jónbjöm fái að hvfla í friði
og sendum samúðarkveðjur til fjöl-
skyldu hans og annarra aðstand-
enda. Ólafur Már Ólafsson,
Óskar Gunnarsson,
Björn Sveinbjörnsson.
Ungur frændi og vinur Jónbjöm
Magnússon hefur kvatt okkur, allt
of ungur og allt of snemma.
Við rekum okkur oftar á það,
hvað við fáum litlu ráðið um sam-
veru okkar í þessu lífí, því skulum
við nota tímann okkar vel og sýna
hvort öðru mannkærleik, eins og
ungi vinurinn okkar gerði.
Við þekktum Jónbjöm vel, fylgd-
umst með honum í uppvextinum,
bæði vegna náins skyldleika og
umgengni gegnum árin.
Jónbjöm var góður drengur,
hann var bamgóður, rólegur og til-
litssamur við allt og alla svo af
bar. Kynntumst við þessu vel í fari
hans er hann var í vinnu með okk-
ur um tíma og kom með okkur
heim í vinnuhléum. Vorum við öll
við erfiðisvinnu, þar sem hann hlífði
sér hvergi, en hann lét ekki þar við
sitja heldur hjálpaði til er heim
kom, m.a. að hafa ofan fyrir yngstu
dömunni á bænum. Þessar stundir
vom í alla staði frábærar sem og
aðrar stundir með honum.
Við emm þakklát fyrir að hafa
átt Jónbjöm að vini, og að eiga af
honum fallegar myndir úr minning-
unni sem við varðveitum í hjörtum
okkar.
Elsku Anna, Maggi, Hilmar og
Ingólfur, Guð styrki ykkur og styðji
á slíkri sorgarstund sem og allar
aðrar stundir.
Ei fellur nokkur fugl á jörð
án fóður yðar vilja,
hann alla sína annast hjörð,
þó ei sé gott að skilja.
Hið minnsta stiá, hið minnsta blað
hans milda höndin geymir,
hann eigi vill að eyðist það,
hann aldrei nokkru gleymir.
(Vald. Briem.)
Vala, Fríðbjörn og dætur.
Ástkær vinur okkar Jónbjöm eða
Jómbi eins og hann var alltaf kallað-
ur er látinn. Fregnin um andlát
hans kom eins og reiðarslag yfir
okkur, því eftir að hann lenti í
bflslysinu í ágúst, hafði hann verið
á stöðugum batavegi. Við glödd-
umst allar yfír þessum stórkostlega
bata og því var þetta það seinasta
sem við áttum von á. Osjálfrátt fer
maður að hugsa um hver sé tilgang-
urinn með að hrífa svo ungan og
lífsglaðan dreng í blóma lífsins í
burtu. En einhver ástæða hlýtur
að liggja að baki öllu. Er ekki sagt
að þeir sem guðimir elska deyja
ungir.
Við kynntumst Jómba í grunn-
skóla og allar götur síðan höfum
við haldið sambandi. Margar gleði-
stundimar höfum við átt saman sem
seint munu gleymast. Jómbi var
mjög rólyndur og góður strákur.
Sú manngerð sem maður gat treyst
á. Ef maður var hjálparþurfi þá var
alltaf hægt að leita til hans, hjálp-
semi hans og gjafmildi var ótrúleg.
Ef við lítum til baka þá minnumst
við Jómba alltaf brosandi og í góðu
skapi, því það sem einkenndi hann
var bjartsýni og þægilegt viðmót.
Með þessum fáu orðum viljum
við kveðja Jómba. Sorgin og eftir-
sjáin er mikil. En við huggum okkur
við það að Jómbi er farinn til nýs
og betra lífs, þar sem við munum
öll hittast að nýju. Við vottum for-
eldrum hans Magnúsi og Önnu og
bræðrum hans Hilmari og Ingólfi
okkar innilegustu samúðaróskir. Og
megi Guð styrkja þau í þeirra miklu
sorg. Vigdís, Dísa, Lísa,
Karen, Krístina,
María og Hulda.
Það voru slæm tíðindi er okkur
starfsfélögum og fjölskyldu Jón-
bjöms barst síðla sunnudags 9.
nóvember til Amsterdam, að Jón-
bjöm væri kominn á gjörgæslu
aftur og ekki hugað líf vegna afleið-
inga af bflslysi frá því í ágúst. Þetta
var okkur svo fyarri að trúa því að
svona þyrfti að fara því hann hafði
kvatt móður sína svo ánægður, en
þar sem hann treysti sér ekki með
okkur starfsfélögunum þá lét hann
móður sína njóta farseðilsins með
hópnum.
Jónbjöm var sonur hjónanna
Önnu Ingólfsdóttur og Magnúsar
Hilmarssonar flugvélstjóra. Hann
var fæddur og uppalinn í Reykjavík.
Skólaganga hans var í Breiðholtinu
og átti hann ávallt góðan vinahóp
enda var hann félagslyndur dreng-
ur. Hann hafði ferðast mikið á
uppvaxtarámm sínum bæði innan-
lands sem utan, hann átti yndislega
ömmu í Lúxemborg sem hann heim-
sótti oft, en í einni af síðustu ferðum
sínum til hennar keypti hann falleg-
an bíl sem honum þótti mjög vænt
um.
Jónbjöm byijaði að vinna í
blikksmíði í skólafríum sínum á
sumrin og í fríum um hátíðar, en
þegar hann hafði lokið skyldunámi
fór hann á námssamning í blikk-
smíði hjá okkur. Honum féll fagið
mjög vel og var með lagnari nemum
okkar, það er eins og sagt er, hann
hafði þetta í sér.
í ágúst síðastliðnum varð hann
svo fyrir umferðarslysi ásamt
starfsfélaga sínum og var frá störf-
um síðan, en hafði gott samband
við okkur og starfsfélaga sína þeg-
ar hann komst af sjúkrahúsi og
allt virtist ganga eðlilega sem kom
fram í því að hann var farinn að
hugsa hvemig hann gæti stundað
Iðnskólann á meðan hann væri að
ná sér að verða vinnufær. En það
átti alls ekki fyrir honum að liggja
því hann var burt kvaddur í blóma
lífsins.
Við viljum hér þakka góðum
dreng og frænda góð störf og gott
viðmót um leið og við sendum for-
eldrum, bræðmm og öðrum að-
standendum okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Genginn er góður drengur og
blessuð sé minning hans.
F.h. Blikks og stáls hf.,
Garðar Erlendsson,
Valdimar Jónsson.
Þær vora hörmulegar fréttimar
sem bárust okkur starfsfélögunum
hjá Blikk og stál eftir að við komum
heim úr ferð frá Amsterdam 10.
nóvember sl. Jónbjöm starfsfélagi
okkar og kær vinur lá þungt hald-
inn á spítala. Nokkram dögum
seinna var hann dáinn.
Ég hafði þekkt Jónbjöm síðan
við voram í grannskóla en ég kynnt-
ist honum betur þegar hann kom
að vinna með okkur fyrir tæpum
fjóram áram. Hann var mjög vel
liðinn af starfsfélögunum og
skemmtilegur að vinna með. Hann
hafði ferðast talsvert erlendis og
hafði því frá mörgu skemmtilegu
að segja. í siðustu ferð sinni erlend-
is keypti hann sér bfl sem hann var
mjög stoltur af. En hann fékk ekki
að njóta hans lengi því bfllinn eyði-
lagðist í alvarlegu umferðarslysi í
ágúst sl. En Jónbjöm náði sér fiirðu
vel eftir slysið og var fullur af orku
og lífskrafti þrátt fyrir alvarleg
líkamsmeiðsl. Jónbjöm kom ekki
að vinna með okkur aftur, en við
fylgdumst vel með honum. Hann
átti ekki von á skjótum bata en
horfði ótrauður fram á við. Hann
átti góða fjölskyldu sem stóð að
baki honum og studdi hann í veik-
indum hans.
Ég vil fyrir hönd fjölskyldu
minnar og starfsfélaga senda mínar
dýpstu samúðarkveðjur til foreldra
hans, bræðra og annarra aðstand-
enda.
Missir ykkar er mikill en minn-
ingin um góðan dreng lifir.
F.h. starfsfélaga
Blikk og stál,
Krístínn Á. Krístinsson.
Við voram um 90 krakkamir sem
lukum samræmdu prófunum og
útskrifuðumst úr Ölduselsskóla vor-
ið 1983. Flest okkar höfðu þekkst
lengi, byijað í Ölduselsskóla þegar
á fyrstu starfsáram skólans svo að
það var samstæður hópur sem
kvaddi skólann vorið 1983 og hélt
út í „alvömna", framhaldsnám eða
vinnu.
Við áttum margar ánægjulegar
samverastundir í skólanum og þeg-
ar við héldum nemendamót haustið
1985 urðu ógleymanlegir vinafund-
ir þar sem skólasystkini hittust og
áttu saman gleðistund. í dag kveðj-
um við einn skólabróður okkar og
vin, Jónbjöm Magnússon, sem lézt
aðfaranótt laugardagsins 14. nóv.
sl., aðeins tvítugur að aldri.
Jómbi, eins og hann var alltaf
kallaður, er horfinn okkur, það er
erfitt að skilja hvers vegna svo
ungur maður er hrifinn á brott en
við reynum að sætta okkur við það
og hug^sum: „Þeir deyja ungir sem
guðimir elska" og að Jómba hafí
verið ætlað meira starf á öðra til-
verastigi.
Við sem þessar línur skrifum
þekktum Jómba vel og voram með
honum í skóla í mörg ár en þegar
við útskrifuðumst úr Ölduselsskóla
skildu leiðir eins og oft vill gerast
og við hittumst sjaldnar en áður.
Alltaf vora þó sterk vináttubönd
milli okkar.
Með þessum fátæklegu línum
viljum við fyrir hönd skólasystkina
Jómba úr Ölduselsskóla þakka hon-
um vináttu og samleið, og votta
foreldram hans, bræðram og nán-
ustu aðstandendum okkar dýpstu
samúð. Stjóm nemenda-
félagsins 1982—1983,
Ingimar F. Jóhannsson,
Erlendur Helgason,
Anna Bjamadóttír.
íslendingar ganga í
Samtök evrópskra
tryggingaf élaga
AÐILD Sambands islenskra
tryggingafélaga að Samtökum
evrópskra tryggingafélaga
(CEA) var formlega samþykkt á
þingi samtakanna í París dagana
21. til 23. október.
Nú era nítján þjóðir með fulla
aðild að CEA, en auk þeirra hefur
Júgóslavía svokallaða áheyrnarað-
ild, eitt austantjaldsríkja. CEA
gætir hagsmuna yfir 4500 evróp-
skra tryggingafélaga og nema
iðgjaldatekjur þessara félaga yfir
30% af tryggingaiðgjöldum í heim-
inum. Áætlaður starfsmannafjöldi
allra vátryggingarfélaga sem CEA
er málsvari fyrir nálgast eina millj-
ón.
Tilgangur samtakanna er meðal
annars að miðla upplýsingum milli
landssamtakanna um öll svið vá-
tryggingarmálefna og stunda
rannsóknar- og fræðistörf á sviði
vátrygginga. Þá er samtökunum
ætlað að veita ýmsum alþjóðlegum
stofnunum og samtökum ráðgjöf
og auka veg vátryggingarstarfsem-
innar í aðildarlöndunum og kynna
hana almenningi og stjómvöldum.
Aðsetur samtakanna er í París.