Morgunblaðið - 20.01.1988, Síða 50

50
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 20. JANÚAR 1988
HCEAAIÍfi
______________6> 1985 Universal Press Syndicate_3-Q,
;/Ef híin samþylckir ab eida.,helcl
'eg oub þú ættir oub geía. •ítxllisb
<x Litasjónvarp í eJdhúsi& ''
Ast er..
7-2.
.. . að þegja þegar hann
talar.
TM R*fl. U.S. P«t Off. —all nghts res«rved
° 1987 Los Angetes Times Syndicete
\2\Z
Hafðu auga með hinum
bílunum, því ökumenn
þeirra eru eins og þú, al-
veg óútreiknanlegir ...
Vertu í pelsinum. Ég svaf
ekkert í heila viku eftir
siðustu heimsókn þína ...
HÖGNI HREKKVÍSI
Fuglakorn sem Sólskríkjusjóðurinn hefúr árlega sent til margra barnaskóla landsins er væntanlegt.
Vonandi fá sem flestir smáfúglar að njóta þess og í leiðinni að lífga uppá tilveru okkar mannfólksins.
Sólskríkjusjóðurinn:
Fuglakornið er á leiðinni
Kæri Velvakandi
Mig langar til að biðja þig að
birta fyrir mig nokkur orð viðvíkj--
andi Sólskríkjusjóðnum, sem
Guðrún Erlingsdóttir stofnaði fyrir
réttum 40 árum í minningu Þor-
steins skálds föður míns. Eftir lát
móður minnar, 1960, hef ég séð
Til Velvakanda
Nýlega birtist grein í Morgun-
blaðinu með yfírskriftinni Norð-
lenska og Skaftfellska á undan-
haldi. Er hún um rannsókn sem
Höskuldur Þráinsson og Kristján
Ámason gerðu nýlega á framburði
fólks hér á landi. Eins og fyrirsögn
fréttarinnar ber með sér er norð-
lenskur framburður (raddaður
framburður) og Skaftfellskur, þ.e.
hv-framburður, á undanhaldi. Það
sem ég vil gera athugasemd við er
að hv-framburðurinn sé bundinn við
Skaftfellinga eina. Þetta er ekki
rétt, hv-framburðurinn var ríkjandi
um alit Suðurland, að minnsta kosti
austan Hellisheiðar.
En það er þetta með góðan og
vondan framburð, það er að nokkru
um útvegun fuglafóðurs og útsend-
ingu þess til flestra bamaskóla úti
á landi, einkum þó á Norður-, Vest-
ur- og Norð-Austurlandi. Oftast hef
ég sent komið seint í nóvember en
síðast dróst það fram í desember
af óviðráðanlegum ástæðum.
Að þessu sinni hefur það þó dreg-
leyti smekksatriði og um smekk
þýðir ekki að deila. Heyrst hefur
sú skoðun að skilyrði fyrir góðum
framburði sé að tala raddaða norð-
lensku. Ég er ekki þeirrar skoðunar,
ég vil meina að fólk geti talað ágæta
og skýra íslensku þó það hafí annan
framburð. Vil ég þar nefna til
nokkra af okkar góðu og gömlu
þulum, fyrrverandi og núverandi
t.d. Sigrúnu Ogmundsdóttur, Þor-
stein Ö. Stephensen, Sigurð Einars-
son, Pétur Pétursson, Jón Mula og
að . endingu konurnar Ragnheiði
Ástu og Gerði Bjarklind. Já og ekki
má gleyma Helga Hjörvar. Ekkert
af þessu fólki talar eða talaði
raddaða norðlensku en var og er
að flestra dómi prýðilega talandi.
Gestur Sturluson
ist enn lengur. Ástæðan er sú að
ekki hefur enn tekist að fá undan-
þágu frá kjamfóðursgjaldi hjá
Pjármálaráðuneytinu fyrir kurlaðan
maís eins og á undanfömum árum.
Við höfum því beðið til að reyna
að fá sem mest fyrir aurana því
ekki eru þeir of margir í sjóðnum.
Nú er ekki hægt að bíða lengur
svo ég hef ákveðið að kaupa kornið
að mestu hjá Kötlu, sem nýlega er
farin að kurla maís og er því miður
nokkur salli og mjöl í kurlinu en
það stendur væntanlega til bóta.
Sekkimir hjá þeim eru svolítið
minni en við erum vanir að senda
en þar eð eiginlegur vetur er fyrst
nýiega byijaður vona ég að þetta
dugi. Ég sendi þó nokkra stærri
sekki með þangað sem þörfin er
mest. Það em fymingar frá í fyrra
frá Fóðurblöndunni en hún var að
fá sendingu af maískurli frá útlönd-
um fyrir nokkrum dögum. Verðið á
því er óvíst enn þar eð undanþága
frá fyrmefndu gjaldi er en óaf-
greidd frá Fjármálaráðuneytinu.
Fuglakomið er nú komið til flug-
félaganna og verður flogið með það
út um landið við fyrsta tækifæri.
Sendi bestu kveðjur til barnaskóla-
stjóra og vonast til að heyra frá
þeim. Munið að vera dugleg að
gefa fuglunum.
Erlingur Þorsteinsson
Um framburð
Víkveni skrifar
Víkveiji fagnar auglýsingu frá
borgaryfirvöldum, sem hann
sá í Morgunblaðinu á sunnudag.
Þar er skýrt frá því, að nú geti
gestir sundstaða borgarinnar keypt
árskort. Þurfa menn að leggja fram
mynd af sér og tilskylda greiðslu
og síðan fá þeir kortið skráð á sitt
nafn og aðeins til afnota fyrir þá
sjálfa. Af þessu tilefni sneri Víkveiji.
sér til eins af sundstöðum borgar-
innar og spurðist fyrir um verð á
kortunum, en frá því var ekki skýrt
í auglýsingunni. Svörin sem
Víkveiji fékk voru þessi: Sé árskort
fyrir fíillorðna keypt nú í janúar
kostar það 8.000 krónur en fyrir
böm 13 ára og yngri kostar árskor-
tið 3.000. Verð á kortinu lækkar
hlutfallslega eftir því sem líður á
árið.
Þessi Víkveiji er einn þeirra, sem
reynir að stunda sund fímm daga
vikunnar. Nú kostar hvert skipti
fyrir fullorðna 60 kr. en 47 kr. ef
keypt er 30 miða afsláttarkort fyrir
1.400 kr. (hvert skipti fyrir böm
kostar 30 kr.). Nú borgar fastagest-
ur sem sé minnst 47 kr. fyrir hvert
skipti fari hann fímm sinnum í viku
í sund; í 52 vikur á ári eru það 260
skipti og margfaldað með 47 kr.
kostar það 12.220 kr. en fyrir 8.000
kr geta menn farið í 170 skipti ef
þeir greiða 47 kr. fyrir skiptið.
Eftir að hafa velt fyrir sér þess-
um tölum og tekið mið af fyrir-
huguðum sundferðum sínum á
árinu, er Víkveiji eindregið þeirrar
skoðunar, að hagkvæmt sé fyrir sig
að kaupa árskort. Það sparar ekki
aðeins fjármuni heldur afgreiðslu-
fólki sundstaða einnig tíma.
XXX
Víkveiji var undrandi á því, þeg-
ar hann las auglýsinguna um
árskort sundstaða í Morgunblaðinu,
að íþrótta- og tómstundaráð
Reykjavíkur skyldi ekki sjá ástæðu
til að kynna þar verð á kortunum.
Að sjálfsögðu ræður verðið því,
hvort fastagestir sundstaða ákveða
að kaupa árskortin eða ekid.
Þessi skortur á upplýsingum í
auglýsingum um verð á vörum eða
þjónustu er síður en svo einsdæmi.
Það getur sparað neytandanum
mörg spor eða annars konar um-
stang að sjá í auglýsingu verð á
því, stem hann er að velta fyrir sér.
Þannig hefði Víkveiji ekki þurft að
hringja í sundstaði eftir að hann las
auglýsinguna í Morgunblaðinu til
að afla sér vitneskju um, hvað í
henni fælist fyrir hann. Það væri
áreiðanlega liður í virku verðlag-
seftirliti nú á þessum hættutímum
fyrir okkur neytendur, ef unnt yrði
að fá fyrirtæki til að birta jafnan
verð á varningi sínum og þjónustu
í auglýsingum.
XXX
Að gefnu tilefni vill Víkveiji
vekja athygli lesenda sinna á
bráðri hættu, sem steðjar að okkur
öllum er stundum -ritstörf á tölvur
og skrifum milliliðalaust til lesenda,
ef þannig má að orði komast. Hætt-
an er þessi: það er ákaflega auðvelt
að breyta skrifuðum texta; fella
niður orð eða bæta inn orðum. Ef
þetta er gert á síðustu stundu, eins
og oftast, gleymist oft í flýtinum
að laga föll nafnorða eða beygingu
sagnorða að breytingunni og á
stundum leiðir þetta til tvöfaldrar
neitunar eða annarra slíkra mállýta.
Gegn þessari hættu dugar árvekni
að sjálfsögðu best. Skorti hana
hrópar villan á lesandann daginn
eftir og gefur til kynna, að höfund-
urinn hafí að minnsta kosti glatað
tilfínningunni fyrir grundvallarregl-
um tungunnar.