Morgunblaðið - 19.03.1988, Page 46

46
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 19. MARZ 1988
Ingólfur Theódórs-
son netagerðar-
meistari — Minning
Ég kynntist Ingólfi Theódórssyni
ekki fyír en fyrir 13 árum. Bók-
haldsmál Netagerðarinnar Ingólfs
hf. voru í mínum höndum, og þess
vegna hafði ég mjög mikil og náin
samskipti við Ingólf. Allt var það
samstarf á einn veg; afar ánægju-
legt og lærdómsríkt fyrir mig. —
Það blésu auðvitað vindar á stund-
um, gerði meira að segja brælur og
stórsjói, en ávallt stóð Ingólfur upp-
úr, kletturinn í hafrótinu.
Ég dáðist oft að því hve áhuga-
samur hann var um allar nýjungar
er sneru að netagerð, og þegar hann
reisti hina stórglæsilegu viðbygg-
ingu við verkstæðishúsið á Flötum,
var gaman að fylgjast með karlinum.
Ófá bréf sömdum við, þar sem hann
vildi koma skoðunum sínum fram
við lánastofnanir, og ekki hikaði
hann við að senda ráðherrum og
þingmönnum álit sitt bréflega, því
hann var afskaplega hreinskiptinn í
viðskiptum, og sagði alltaf sína
meiningu skorinort.
Við gerðum okkur ávallt far um
að spjalla saman svona frekar á'léttu
nótunum, og get ég ekki stillt mig
um að rifja upp ljúfa endurminningu
frá byggingartímanum. — Hingað
til Eyja komu stjórn og kommisar
Byggðastofnunar, og bauð Ingólfur
þeim að skoða framkvæmdimar.
Þá var einmitt verið að reisa
lfmtrésbitana, og þegar „hersingin"
var búin að kynna sér viðbygging-
una, segir Ingólfur: „Jæja, ætlið þið
svo ekki að líta á leðurhægindin!",
og vfsaði þeim inn á skrifstofu sína.
Og mikið urðu þeir hissa að sjá
hvemig búið var að forstjóranum
sjálfum. — Það var nú reyndar það
eina, sem ég fann að við Ingólf öll
árin, sem við áttum samleið, og það
var hve illa hann raunverulega bjó
að sjálfum sér á verkstæðinu. En
hann lagði ekki uppúr því, heldur
vildi hafa starfsaðstöðuna betri fyrir
strákana frammi í sal, og það er hún
svo sannariega, eflaust með því
bezta á landinu í þessari iðngrein.
Ég þakka Ingólfí Theódórssyni
alltof stutt en þeim mun ánægju-
legra samstarf, sem ég naut og hafði
mikið gagn af.
Sigga mín, þér og þínum bið ég
Guðs blessunar í sorg og söknuði.
Ágxist Karlsson
Ég vil hér með nokkrum orðum
minnast Ingólfs Theódórssonar
Blómabúóin
vor
Austurveri
Sími 84940
Sendum
blóm
Visa- og Euro-þjónusta
í gegnum síma.
Blóma- og
w skreytingaþjónusta Cj
™ hverí sem tilefnið er. ^
GLÆSIBLÓMIÐ
GLÆSIBÆ,
Álíheimum 74. símí 84200
netagerðarmeistara er lést á Sjúkra-
húsi Vestmannaeyja 14. mars síðast-
liðinn á 76. aldursári.
Með Ingólfí er fallinn frá einn
virtasti og áhrifamesti netagerðar-
meistari landsins um langt skeið.
Má segja að á skömmum tíma hafí
verið höggvið stórt skarð í raðir
netagerðarmeistara, því nú hafa á
um einu ári látist þrír af helstu
meisturunum. Áður létust þeir Guð-
mundur Sveinsson frá fsafirði og
Pétur Georgsson frá Akranesi. Báðir
alveg einstakir heiðursmenn og stétt
sinni til mikils sóma.
Ingólfur hóf ungur nám í neta-
gerð hjá Bimi Benediktssyni í
Reykjavík og starfaði við netagerð
allan sinn starfsaldur. Árið 1939
settist hann að í Vestmannaeyjum
og stofnsetur fyrirtæki sitt, Neta-
gerðina Ingólf, 1947, þar sem hann
rak umfangsmikla starfsemi við
framleiðslu og viðhald á veiðarfær-
um.
Ég kynntist fyrst Ingólfí er ég
réðst til vinnu hjá honum í nokkra
mánuði veturinn 1970. Þessir mán-
uðir verða mér alltaf minnisstæðir
vegna kynna minna af Ingólfí og
þeirri stemmningu og vinnugleði
sem rikti á netagerðinni þrátt fyrir
mikið vinnuálag þar sem unnið var
dögpm saman langt fram yfír þau
vinnutímamörk sem gilda nú til
dags.
Þetta var ekki síst því að þakka
að Ingólfur dró ekkert af sjálfur og
vann af lífi og sál við að skipu-
leggja verkefni og stjóma sínum
mönnum af miklu kappi og áhuga
sem var með ólíkindum því hann
gekk ekki heill til skógar hvað
heilsufar snerti.
Jafnframt fylgdist hann af ákafa
með aflabrögðum alla tíð og sem
dæmi um þetta má nefna að þegar
Ingólfur dvaldi á Heilsuhælinu í
Hveragerði sér til heilsubótar þá
hafði hann með sér farsíma svo hann
gæti fylgst betur með. Ég varð vitni
að því þegar einn skipstjórinn
hringdi og lét hann vita að hann
væri á leiðinni til hafnar með full-
fermi af loðnu.
Það má segja að það hafí sjaldan
ríkt lognmolla í kringum Ingólf The-
ódórsson því hann sagði umbúða-
laust hug sinn ef því var að skipta
hvort sem mönnum líkaði betur eða
verr og naut virðingar fyrir.
Hann gat stundum verið hijúfur
á manninn en undir niðri sló stórt
hjarta sem ávallt var reiðubúið að
hjálpa þeim sem minna máttu sín
ef svo bar við.
Ingólfur var sæmdur riddara-
krossi Fálkaorðunnar 1983 fyrir
störf í þágu sjávarútvegsins og var
kjörinn heiðursfélagi Landsambands
veiðarfæragerða 1985, en hann átti
lengi sæti í stjóm sambandsins, þar
sem hann vann ötullega að málefn-
um netagerðarmanna.
Ég votta eftirlifandi eiginkonu
Ingólfs, Sigríði Sigurðardóttur, og
bömum þeirra beggja mína dýpstu
samúð í sorg þeirra og flyt sérstak-
ar þakkir til Sigríðar frá okkur Jonnu
með þakklæti fyrir einstaklega góð
viðkynni og samveru á undanfömum
ámm. Það var aðdáunarvert hvað
hún annaðist Ingólf af kostgæfni og
ástúð svo af bar. Guð blessi þig og
styrki Sigga mín í framtíðinni.
Guðmundur Gunnarsson
Við viljum með fáum orðum minn-
ast Ingólfs Theódórssonar og votta
honum virðingu okkar. Ingólfur var,
mikil kempa og setti svip á bæinn.
Það var því harmaffegn þegar það
barst út um bæinn sl. mánudag 14.
mars að Ingólfur T. hefði látist á
Sjúkrahúsi Vestmannaeyja. Hann
hafði lengi átt við vanheilsu að stríða
en þó kom fráfall hans óvænt. Fán-
ar voru dregnir í hálfa stöng og
menn minntust góðs drengs, mikils
athafíia- og eljumanns.
Ingólfur kom til Eyja árið 1939
að beiðni útvegsbænda í Vestmanna-
eyjum. Var það mikil gæfa fyrir
Vestmannaeyjar að fá Ingóif hingað
til starfa. Hann hóf störf á netaverk-
stæði því sem útgerðarmenn áttu
en árið 1947 stofnaði hann sitt eigið
fyrirtæki, Netagerðina Ingólf. Gerði
hann það fyrirtæki að stórveldi í
þessari grein og þekktu um land
allt. En það kostaði vinnu og meiri
vinnu en það var það sem Ingólfur
vildi og gat látið í té. Hann var sjálf-
ur ótrúlega kappsamur og ósér-
hlífinn og með góðum starfsmönnum
vann hann þrekvirki. Hann var
þekktur af hreinskilni, áreiðanleika
og dugnaði í öllum viðskiptum. Fyrr
á árum fylgdi hann ásamt starfs-
mönnum sínum síldarflotanum bæði
norður og austur og var þá vakað
sólarhringum saman þegar mikið lá
við. Alls staðar þar sem Ingólfur kom
og fór vakti hann athygli fyrir karl-
mennsku og þrótt.
Við vorum í viðskiptum við Ingólf
með bát sem við gerðum út fyrir
gos en þegar við komum með fyrsta
skuttogarann þá vildum við leita til
annarra netagerðarmanna um þjón-
ustu við togarann en þeir treystu
sér ekki til að taka hann í viðskipti.
Var þá leitað til Ingólfs og það var
ekkert hik á svarinu: „Auðvitað, stóð
eitthvað annað til?“ Þannig var Ing-
ólfur. Aldrei neitt vol eða víl. Hann
fór niður á verkstæði til að vinna
og fylgjast með þótt oft hefði hann
heilsunnar vegna átt að vera heima.
Hann fylgdist vel með öllu við höfn-
ina og hafði allar upplýsingar um
afla báta og komutíma. Það brást
ekki að leita til hans um slíkar upp-
lýsingar.
Ingólfur átti góða konu, Sigríði
Sigurðardóttur frá Skuld í Vest-
mannaeyjum. Fylgdi hún manni
sínum á ferðum hans um landið og
stýrði öllu heima við af röggsemi.
Þau eignuust 6 böm en misstu eitt
þeirra í bemsku. Bömin þeirra eru:
Sigurður Ingi, Hugrún, Kristín
Hrönn og yngstar em tvíburamir
Elfa Dröfn og Harpa Fold. Þijár
dætur átti Ingólfur áður, Jóhönnu,
Komelíu og Amilíu.
Þegar Ingólfur er kvaddur hinstu
kveðju frá Landakirkju viljum við
þakka honum samfylgdina og sam-
starfíð og biðjum fyrir innilegar sam-
úðarkveðjur til eiginkonu hans og
annarra ástvina.
Kristinn Pálsson,
Magnús Kristinsson.
í dag verður gerð frá Landakirkju
í Vestmannaeyjum útför Ingólfs
Theódórssonar, netagerðarmeistara,
sem lést á Sjúkrahúsi Vestmanna-
eyja 14. mars sl.
Ingólfur var fæddur 10. nóvember
1912 á Siglufirði, sonur hjónanna
Theódórs Pálssonar og Guðrúnar
Ólafsdóttur.
Hann lauk námi í netagerð hjá
Bimi Benediktssyni í Reykjavík og
hóf fyrst netagerð Hafnarfirði. Hann
fór síðan til Vestmannaeyja 1939
og stofnaði netagerðina Ingólf árið
1949, sem hann vann við til dauða-
dags.
Ingólfur Theódórsson kaus sér
starfsvettvang á sviði netagerðai
með því, sem því fylgdi. Hann byggði
upp eina myndarlegustu netagerð á
landinu og var mjög vakandi fyrir
öllum nýjungum í sinni grein. Hann
hafði góða aðstöðu í netagerðinni til
að vinna við veiðarfærin. Ahugi hans
lá í því, að veiðarfærin væm alltaf
sem best. Hugur hans stóð til sjávar-
ins og þess sem átti sér stað á sjón-
um og sem úr sjónum kom. Hann
vildi láta hlutina vera í lagi og var
mjög greiðvikinn, oft við útgerðar-
menn, sem áttu takmarkaða pen-
inga. Stundum mátti hann súpa
seyðið af greiðvikni sinni. Hann
hafði áhuga á því, að bátar, sem
vom með veiðarfæri frá honum, físk-
uðu sem best.
Ég kynntist Ingólfí Theódórssyni
vel árið 1975, er ég flutti til Vest-
mannaeyja. Hann er mér minnis-
stæður, bæði sem sérstæður per-
sónuleiki og góður maður. Hann var
hreinn og beinn við alla, talaði tæpit-
ungulaust og hafði skoðanir á mönn-
um og málefnum og lét það hiklaust
f ljós. Ingólfur reyndist mér alltaf
mjög vel. Hann sá um allar nætur
á bátum okkar í 20 til 30 ár og em
margir af þeim með aflahæstu skip-
um á landinu. Það sýnir best hversu
vel tókst til á starfsvettvangi hans.
Ingólfur Theódórsson vildi hætta
eigin rekstri árið 1986 og seldi Hrað-
frystistöð Vestmannaeyja hf. neta-
gerðina en hann hélt áfram að starfa
við hana til dauðadags.
Eftir að Ingólfur Theódórsson
hafði selt netagerðina, lagði hann
sig enn meira fram við rekstur henn-
ar, að hún gengi vel, því að hann
vildi vinna enn betur fyrir aðra en
fyrir sjálfan sig. Slíkur var Ingólfur
Theódórsson.
Ingólfur tók mikinn þátt í ýmsum
félagsstörfum og var í fjölda mörg-
um félögum, bæði í Vestmannaeyj-
um og annars staðar. Hann var heið-
ursfélagi f Félagi netagerðarmeist-
ara. Hann var m.a. félagi i Odd-
fellow-reglunni og Rotary. Hann var
höfðinglegur maður ásýndum og
höfðingi í raun. Hann var stórbrotinn
persónuleiki og verður minnisstæður
öllum sem kynntust honum.
Ingólfur lætur eftir sig eiginkonu,
Sigríði Sigurðardóttur frá Skuld, og
eignuðust þau sex böm, þar af eru
fímm á lífi. Áður hafði Ingólfur eign-
ast þijár dætur.
Ég vildi að lokum þakka Ingólfi
Theódórssyni fyrir góða samfylgd
og bið ástvinum hans Guðs blessun-
ar.
Sigurður Einarsson
í dag verður faðir minn, Ingólfur
Theódórsson, jarðsettur frá Landa-
kirkju í Vestmannaeyjum. Mig lang-
aði til að setja á blað nokkur atvik
úr lffshlaupi hans, sem ég fékk að
kynnast er við unnum saman til
fjölda ára. Fyrst koma upp í hugann
sumrin þegar pabbi fór norður á
Siglufjörð til að þjónusta síldarflo-
tann úr Eyjum, og aðra viðskipta-
báta. Aðstaða sem netamenn bjuggu
þá við var ekki góð, illa upplýstir
og þröngir braggar. Oft unnu neta-
mann á Sigló lengi, og heyrði maður
ótrúlegar sögur af vinnutíma þeirra.
En þetta var alltaf einkenni pabba
ef viðskiptabát vantaði þjónustu, þá
sat það fyrir öllu, ekki spurt um
svefn eða hvíld. Sama var á sumar-
og haustsíldveiðunum. Þá var hægt
að fá þjónustu hjá honum allan sólar-
hringinn. Oft vakti hann fram eftir
nóttu við hlustun á bátabylgjuna,
og vissi þá fyrstur um aflabrögð að
morgni.
Gaman var er hann haustið 1963
teiknaði og pantaði efni í 28 þorska-
nætur, en þar var hann brautryðj-
andi, eins og á fleiri sviðum neta-
gerðar. Einnig pantaði hann fyrstu
loðnunót landsins frá Noregi fyrir
Þorleif Jónasson, útgerðarmann á
mb. Gullfaxa frá Neskaupstað. Sú
nót var 88 faðma löng og 18 faðma
djúp. Þróunin sem átt hefur sér stað
síðan er ótrúleg, nú eru nætur allt
upp í 100 faðma djúpar. Loðnuveiði
var á byijunarstigi, og vildu þá fáar
verksmiðjur kaupa loðnu til vinnslu.
Honum var mjög annt um mennt-
un og réttindi netagerðarmanna.
Var hann meistari og kenndi fjölda
netagerðarmanna er nú starfa um
land allt. Hann fylgdist alltaf mjög
vel með öllum nýjungum, er snertu
veiðarfæri, og sendi oft starfsmenn
sína á sýningar, er hann taldi að
gæti komið sér vel fyrir viðskipta-
menn sína.
Pabbi fór í útgerð um tíma, og
átti 2 báta, Hafbjörgu og Sæbjörgu.
Var það skemmtilegt tímabil.
Pabbi var skapmaður og fastur á
sínu, eins og ég, sem varð þess vald-
andi að við, árið 1976, hættum að
vinna saman. Pabbi seldi netagerð
sína fyrir nokkru Sigurði Einars-
syni, útgerðarmanni í Vestmanna-
eyjum.
Er ég kveð pabba minn, þá kveð
ég um leið þann mann er hvað lengst
og mest hefur starfað við þessa iðn-
grein. Ég held að ég geti sagt að
hann hafi verið faðir netagerðar á
íslndi.
„Vor ævi stuttrar stundar
er stefnd til Drottins fundar,
að heyra lífs og liðins dóm.
En mannsins sonar mildi
skal máttug standa í gildi.
Hún boðast oss í engils róm.“
(Einar Bened.)
Sigurður Ingi Ingólfsson
Mánudaginn 14. mars, síðdegis,
bárust þau sorgartíðindi um Vest-
mannaeyjabæ, að Ingólfur Theó-
dórsson netagerðarmeistari hefði
látist á Sjúkrahúsi Vestmannaeyja,
upp úr hádegi þann dag. Að vísu
kom það þeim er til þekktu ekki
mjög á óvart, þar sem Ingólfur heit-
inn hafði um árabil átt við vanheilsu
að stríða, sem stafaði af lungna-
skemmd, og óhætt er að fullyrða,
að oft var hann það þjáður, að hann
hefði átt að halda kyrru fyrir, en
þó að mátturinn væri ekki mikill,
þá var viljinn og áhuginn fyrir því
starfi, sem hann helgaði líf sitt svo
sterkur, að flesta daga mætti hann
til vinnu sinnar, og stjómaði neta-
gerðinni Ingólfi, sem hann stofnsetti
ásamt eiginkonu sinni árið 1947 og
starfræktu þau fyrirtækið í 40 ár.
Ingólfur fylgdist alla tíð svo vel með
þeim skipum, er voru í viðskiptum
við fyrirtæki hans, að engu var líkara
en hann ætti þau öll, og æði oft kom
það fyrir þegar útvegsbændum hér
gekk illa að ná sambandi við skipin,
að hringt var í Ingólf, og oftast gat
hann frætt menn um hvað var að
gerast á miðunum, hveijir væru að
fá hann, hveijir á landleið, og yfír-
leitt um það er máli skipti. Hann
var alla tíð vel vakandi yfír störfum
og velferð sjómanna og útvegs-
bænda, og á tímabili átti hann og
gerði út tvo báta.
Ingólfur Theódórsson fæddist á
Siglufírði 10. nóvember 1912. For-
eldrar hans voru Theódór Pálsson
skipstjóri og Guðrún Ólafsdóttir.
Snemma hleypti Ingólfur heimdrag-
anum og hóf ungur nám í netagerð
hjá Bimi Benediktssyni netagerðar-
meistara, Reykjavík. Að því námi
loknu fór hann fljótlega að starfa
sjálfstætt, enda kom það strax í ljós,
að í þessum unga manni bjuggu
bæði framsækni og forustuhæfíleik-
ar.
Árið 1937 stofnaði hann, ásamt
öðrum, sína fyrstu netagerð sem
staðsett var í Hafnarfirði, en árið
1939 ráða útvegsbændur hér Ingólf
til þess að veita fomstu sameigin-
legu netaverkstæði er þeir ráku, og
má með sanni segja að þessi ráðning
hafí verið mikið happaverk fyrir
sjávarútveginn í Vestmannaeyjum,
þar sem Ingólfur settist hér að og
allt frá þeim tíma höfum við notið
þjónustu hans, kunnáttu, drenglynd-
is og umfram allt vináttu, sem var
alveg ómetanleg.
14. október 1944 steig Ingólfur
sitt stærst gæfuspor í lífinu, en þá
kvæntist hann eftirlifandi eiginkonu
sinni, Sigríði Sigurðardóttur frá
Skuld. Sigga var og er Eyjakona,
tíunda bam þeirra sæmdarhjóna frá
Skuld, sem auðguðu Eyjamar okkar
með mörgum dugmiklum afkomend-
um. Sigga bjó manni sínum glæsi-
legt heimili, ól honum sex mann-
vænleg böm, og var honum stoð og
stytta á lífsleiðinni. Á síldarárunum
var stærstur hluti Eyjaflotans á
síldveiðum fyrir Norðurlandi yfir
sumarmánuðina. Oft fór Ingólfur
norður með sina netamenn, til þess
að þjónusta flotann og venjulega var
Sigga með, sá um matseld, þvotta
og þrif fyrir liðið, þó að aðstaðan
væri oft erfíð. Einn var sá þáttur í
lífí Ingólfs, sem fáir þekktu, enda
var þeim málum ekki flíkað. Hann
var trúmaður mikill, hann átti sinn
Guð, og þeir sem best þekktu, vissu
að til Hans var oft leitað í einrúmi.
Góður drengur er genginn, og við
vitum að vel verður á móti honum
tekjð þar sem ríkir dýrð og friður.
Útvegsbændur í Vestmannaeyjum
þakka Ingólfi Theódórssyni hálfrar
aldar samstarf, ómetanlega þjónustu
og einlæga vináttu og senda ekkju
hans, bömum og öðrum aðstandend-
um sínar dýpstu samúðarkveðjur,
og biðja Guð að blessa þau og hugga
í sorginni.
Útvegsbændafélag
Vestmannaeyja