Morgunblaðið - 27.03.1988, Síða 56

56
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 27. MARZ 1988
4
+
Þökkum innilega auðsýnda samúö og vinarhug viö andlát eigin-
konu minnar og móður okkar,
KRISTÍNAR JENNÝAR JAKOBSDÓTTUR,
Neðstabergi 7.
Gunnar Á. Ingvarsson og synir.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð viö andlát og útför móðursyst-
ur minnar,
ÞORGERÐAR JÓNSDÓTTUR.
Ragnhildur Gísladóttir
og aðrir vandamenn.
Ingibjörg Sigurgeirs-
dóttir — Kveðjuorð
Við andlát gamallar nágrannakonu
og vinkonu, Ingibjargar Sigurgeirs-
dóttur, verður mér hugsað til æsku-
ára minna á Snorrabraut 36 í
Reykjavík. Þar bjó ég ásamt foreld-
rum mínum og systur fram á ungl-
ingsár. Þetta var sambýlishús með
ellefu íbúðum og í minningunni fínnst
mér að þar hafí búið sama fólkið all-
an tímann. Allir þekktust og deildu á
einhvem hátt lífínu hvert með öðru
og nánast á hverri hæð voru leiksyst-
ur á sama reki og ég. Við hliðina á
okkur bjó Imba, eins og hún var allt-
af kölluð, ásamt fósturmóður sinni,
dóttur og bróðurdóttur. Við Kata dótt-
ir hennar fæddumst þama á efstu
hæðinni með nokkurra mánaða milli-
bili í miðju stríðinu. Við urðum óað-
skiljanlegar vinkonur og bekkjarsyst-
ur allan bamaskólann og þótt leiðir
skildu að nokkru á unglingsárunum,
hefur vináttan haldist allt fram á
þennan dag.
Imba var fædd 1919, yngst í hópi
sex bama þeirra Bóelar Bergsdóttur
og Sigurgeirs Jóhannssonar. Þegar
hún var aðeins um tveggja ára dó
móðir hennar úr spönsku veikinni. ■
Inga var þá tekin í fóstur af Gróu
Bjamadóttur og manni hennar Þor-
varði Þorvarðarsyni prentsmiðju-
stjóra. Þau reyndust henni hinir bestu
foreldrar og þar eignaðist Imba annan
fímm manna systkinahóp. Hún hélt
alla tíð mikilli tryggð við systkini sín
Við hjá SS mælum sérstaklega með rauðvínslegnu eða
jurtakrydduðu lambalærií hátíðarmatinn. Rauðvínslegnu
og jurtakrydduðu lambalærin frá SS eru eingöngu unnin
úr nýju, fyrsta flokks hráefni og eru tilbúin í ofninn.
Sannarlega gómsætur hátíðarmatur.
og fóstursystkini. Þorvarður dó árið
1936 þegar Imba var enn á unglings-
aldri. í sameiningu ráku þær Imba
og Gróa heimili sitt eftir það og ólu
upp þær Kötu og Helgu sem var son-
ardóttir Gróu.
Imba var starfsmaður Sundhallar
Reykjavíkur í tæplega 47 ár og var
einn af þeim starfsmönnum sem lætur
sig vart vanta í vinnuna nokkum
dag. Það eru margar kynslóðir bama
sem verið hafa í skólasundi í Sund-
höllinni sem orðið hafa kunningjar og
vinir Imbu, auk allra fastagestanna í
gegnum árin. Um tíma gegndi hún
starfí forstjóra Sundhallarinnar, en
þegar formlega var valinn nýr for-
stjóri, varð hún ekki sá umsækjandi
sem fyrir valinu varð. Ég man hvað
mér fannst hún, konan, huguð að
sækja um starfíð! Kata hefur fetað í
fótspor móður sinnar og er nú starfs-
maður Sundhallar Reykjavíkur.
Árum saman var ég heimagangur
á heimili þeirra Imbu og Gróu. Það
var eins og þar væri meira rými til
að leika sér en heima hjá mér og við
Kata og Helga lékum okkur mikið í
alls kyns úthugsuðum leikjum sem
voru eftirlíkingar af lífi og starfí hinna
fullorðnu. Þetta voru umfangsmiklir
búðarleikir, þar sem t.d. allur fata-
skápur Imbu var til sölu eða notaður
sem hráefni í fatahreinsunarleik,
mömmuleikir þar sem öll íbúðin var
lögð undir og svefnherbergi þeirra
Imbu og Kötu gat á augabragði breyst
í leikhús eða skólastofu. Ég hef oft
hugsað um það síðan, einkum þegar
mér fundust mín böm „róta ansi mik-
ið til“, hvað Imba var þolinmóð yfir
öllu þessu umstangi og hvemig hún
gat innrætt okkur fyrirhafnarlaust
að eftir slíkan leik tæki maður allt
til að kvöldi og kæmi hveijum hlut á
sinn stað. Ég minnist líka bæjarferð-
anna með Imbu. Hún vann vaktavinnu
og þá daga sem hún átti frí fyrri
partinn labbaði hún gjaman niður í
bæ og oft vorum við stelpurnar með.
Þá var alltaf komið við hjá Tótu syst-
ur hennar í Hannyrðaverslun Þuríðar
Siguijónsdóttur í Bankastræti og við
fengum að fara „á bak við“ sem var
heilagur staður í hverri búð á þeim
tímum í augum barna. Þær systur
vom miklar hannyrðakonur og eftir
Imbu liggja ótaldir fallegir útsaums-
hlutir, púðar, stólar, veggmyndir og
dúkar sem nú prýða og gera hlýlegt
hennar eigið heimili og annarra. Þeg-
ar Imba kom heim úr vinnunni á
kvöldin eftir kvöldvakt kom hún
stundum með smásælgæti handa okk-
ur stelpunum og alltaf fékk ég líka
minn skammt. Við Katá stunduðum
Sundhöllina stíft og Imba tók okkur
með á sundmótin sem voru í þá daga
fjölsótt af áhorfendum. Á sumrin
dvaldi Kata svo gjaman hjá okkur í
sumarbústað foreldra minna utan við
Reykjavík. Það var því mikill sam-
gangur á milli þessara fjölskyldna á
þessum árum.
Þegar Kata kynntist núverandi eig-
inmanni sínum, Sigurði Svavarssyni,
var honum tekið af mikilli hlýju af
Imbu og hann varð strax einn af fjöl-
skyldunni. Hann hefur á móti reynst
Imbu sem hinn besti sonur og hafa
þau þijú haldið heimili saman síðan
Gróa dó. Sigurður er línumaður hjá
Rafmagnsveitu Reykjavíkur. Barna-
bömin, þau Ingibjörg, Einar og Gróa,
áttu huga ömmu sinnar og síðan komu
bamabamabömin, þau Katrín Ósk og
Guðni, böm Ingibjargar og Alexand-
ers Briddé, og Imba gætti Katrínar
litlu þegar mamma hennar lauk sínu
síðasta ári í Kennaraháskólanum.
Imba var jarðsett sl. mánudag 21.
mars. Ég vil að leiðarlokum þakka
henni samfylgdina þessi mótunarár
mín. Elsku Kata og Siggi, innilegar
samúðarkveðjur til ykkar og barna
ykkar og tengdabama frá mér og
móður minni Jónu Hannesdóttur.
Gerður G. Óskarsdóttir