Morgunblaðið - 09.06.1988, Blaðsíða 56

56
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 9. JÚNÍ 1988
er látin.
Í
Frú SigríAur Ragnarsdóttir Michelsen,
Krummahólum 6,
Paul V. Mlchelsen
og fjölskylda.
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóöir og amma,
LOVISA DAGMAR HARALDSDÓTTIR,
Birkiteigi 6,
Keflavík,
verður jarðsungin frá Keflavíkurkirkju föstudaginn 10. júní kl. 14.00.
Gfsli Halldórsson,
Kristjana Björg Gfsladóttir, Ólafur Eggertsson,
Helga Gfsladóttlr,
Haraldur Gfslason, Þorbjörg Þórarlnsdóttlr
og barnabörn.
+
Eiginmaður minn, faöir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ANTON ÍSAKSSON,
Hlföarvegi 22,
Kópavogl,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju föstudaginn 10. júní kl.
13.30.
Margrét Guömundsdóttir,
Sigurjón Antonsson,
Hrafn Antonsson, lAa Bré Þórhallsdóttir,
Hilmar Antonsson, Þóra GuAmundsdóttir,
Rúnar Antonsson, Birna Ragnarsdóttir,
GuAmundur Antonsson, AuAur Gunnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær sonur minn, bróðir okkar og mágur,
HÖRÐUR GUÐMAR JÓHANNESSON,
Skálageröi 13,
Reykjavfk,
verðurjarðsunginnfrá Fossvogskirkju föstudaginn 10-júníkl. 15.00.
Þeim sem vildu minnast hans er bent á Hjálparsveit skáta, Reykjavík.
Slgurbjörg Ólafsdóttir,
Anna Ó. Jóhannesdóttlr, Sæmundur I. Sveinsson,
Ragnar V. Jóhannesson, Hafdfs H. Moldof,
Erna S. Jóhannesdóttir, Kristlnn B. GuAlaugsson,
Grettir K. Jóhannesson, SlgrfAur Arngrfmsdóttir.
+
Móðir mín, tengdamóöir, amma og langamma,
HELGAJ. JÓNSDÓTTIR,
Bragagötu 38,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 9. júní kl. 15.00.
Guöbjörg Egilsdóttir, Róbert Jóhannsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Útför elskulegrar móður minnar og dóttur,
EDNU HOVGAARD,
Ménagötu 13,
Reykjavfk,
sem lást í Landspítalanum 3. júní sl. fer fram frá Fossvogskirkju
föstudaginn 10. júní kl. 10.30.
Samúel Torfinn ÓAinsson,
Mlmmf Midjord.
+
Móöir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
HEIÐRÚN BJÖRNSDÓTTIR
frá HelAarbæ,
Villlngaholtshreppl,
lést mánudaginn 30. mal í Sjúkrahúsinu á Selfossi. Kveðjuathöfn
verður frá Selfosskirkju laugardaginn 11. júní kl. 14.00.
Jarösett verður í Villingaholti strax að athöfn lokinni.
Hafsteinn B. Halldórsson,
Hákon Halldórsson,
Sjöfn Halldórsdóttir,
Unnur Halldórsdóttir,
GuAný Halldórsdóttir,
Bergþór Halldórsson,
Blrna Halldórsdóttir,
barnabörn og
Unnur Zophonfasdóttir,
Eyvindur Erlendsson,
Páll Slgurþórsson,
Margrét FrlAbergsdóttlr,
Jónflnn Joensen,
barnabarnabörn.
Kveðjuorð:
Sigrún Ámadótt-
ir, Reyðarfirði
Fædd 14. september
Dáin 21. mars 1988
Sigrún Ámadóttir, sem hér er
minnst, var dóttir hjónanna Ragn-
heiðar Pétursdóttur og Árna Guð-
mundssonar en þau bjuggu í Stóru-
Skógum í Stafholtstungum í Mýra-
sýslu. Alsystkini Sigrúnar voru tvö:
Ingólfur, sem fæddur var aldamóta-
árið og rak þvottahúsið Laug í
Reykjavík síðustu áratugi ævi
sinnar og Ágústa, er dó í bernsku.
En einnig ólst upp á heimilinu Ólína
I. Jónsdóttir, sem síðar varð hús-
freyja á Skipanesi í Leirársveit og
býr nú á Akranesi. Ragnheiður
Pétursdóttir lést árið 1917 og
nokkrum árum síðar hóf Ámi aftur
búskap með Jónínu Guðrúnu Jóns-
dóttur. Eignuðust þau tvo syni:
Guðmann, sem dó komungur og
Jónmund Heiðar, sem varð bóndi á
Ölvaldsstöðum í Borgarhreppi og
lést í dráttarvélarslysi í blóma lífs
síns.
Sigrún ólst upp í Stóru-Skógum
við allt venjulegt atferli sveita-
bama. Hún gerþekkti allt það starf
og strit, sem sveitalífi fýlgdi. Árið
áður en hún fermdist var hún vest-
ur í Dölum hjá föðursystur sinni
en fermdist frá Stóru-Skógum. Um
tvítugt fór Sigrún til Reykjavíkur
og hóf að vinna þar fyrir sér við
margs konar störf; vistir í húsum,
fiskvinnu, sauma- og kaupavinnu á
summm. Hún var t.d. lengi í vist
hjá Einari H. Kvaran og hún vann
í þvottahúsi ásamt Jónínu Narfa-
dóttur, sem lést á sl. ári. Urðu þær
vinkonur og síðar mágkonur eftir
að Jónína giftist Ingólfi bróður
Sigrúnar. Leið svo tíminn fram til
sumarsins 1930 að hún réð sig í
kaupavinnu að Prestbakka í Bæjar-
hreppi í Strandasýslu. Þama var
líka ungur kaupamaður, Arthúr
Guðnason frá Reyðarfirði. Tókust
með þeim kynni og fóru þau að búa
saman árið eftir. Fluttu þau þá
austur á Reyðarfjörð á miðju ári
og bjuggu fyrst í húsinu Klöpp, sem
er yst í Búðareyrarkauptúni, en
hófust svo handa um að byggja sér
hús. Er það utarlega í kauptúninu,
skammt frá Klöpp og nefnist Sól-
berg. Bjuggu þau þar alla tíð síðan.
Til þeirra var gott að koma og vin-
hlýtt viðmót húsfreyjunnar veitti
birtu og yl til þeirra setn að garði
bar. Nú býr Arthúr þar einn eftir
lát konu sinnar.
Þrjú em böm Arthúrs og Sigrún-
ar. Elst er Ásdís Ragnheiður, bú-
sett í Reykjavík; næstur er Guðni
Aðalsteinn, búsettur á Reyðarfirði
en yngstur er Ámi Ingólfur, búsett-
ur í Reykjavík.
Á Reyðarfirði stundaði Arthúr
alla algenga verkamannavinnu,
jafnt á eyrinni sem við byggingar,
en auk þess höfðu þau stuðning af
landbúnaði, höfðu kú fyrst en einn-
ig garða og kindur allan búskapar-
tímann. Á stríðsámnum vann hann
mikið við smíðar. Oft var vinnudag-
urinn langur og þurfti Sigrún þá
að grípa í útistörfin auk þess að
sjá um heimilið. En hún pijónaði
einnig og saumaði heima til að
drýgja tekjur heimilsins. Kom sér
vel að vera uppalin við sterkar
vinnuvenjur til að geta beitt sér í
lífsbaráttunni svo að unnt væri að
komast sæmilega af. En Sigrún
undi sér vel á Reyðarfirði og fann
lífsgæfu sína þar. Henni þótti þó
alla ævi vænt um æskuslóðimar í
Borgarfirði og þegar leiðin lá upp
á Hérað hafði hún orð á því hversu
fagurt væri þar um að litast víða,
þar væri svo svipað því sem hefði
verið heima. Og satt er það að
byggðum Borgarfjarðar svipar á
ýmsan hátt til Fljótsdalshéraðs,
langir, lágir ásar með flötum blám
á milli, marflöt nes og straumhæg
vatnsfjöll, víðlend öræfi liggjandi
að háfjöllum og jöklum inn til lands-
ins. Hafði Sigrún látið orð falla um
að hún gæti vel hugsað sér að eiga
heima á Héraði.
Höfundur þessarar samantektar
má minnast sumardags fyrir 54
ámm. Ég stóð einn á engjum og
rakaði slægju. Kom þá móðir mín
skyndilega, kallaði til mín og sagði
mér að koma strax heim, því nú
væru komnir gestir. Þá sá ég Arth-
úr og Sigrúnu í fyrsta skipti, en
við Arthús erum hálfbræður, sam-
mæðra. Hafði ég ekki séð þau áður
svo að ég mundi eftir. Varð ég
þama fyrst undrandi og svo glað-
ur. Síðar kom ég nokkrum sinnum
til þeirra að Sólbergi, helst á haust-
um, þegar við Héraðsmenn vorum
að reka sláturfé á Reyðarfjörð. Þá
gisti ég stundum hjá þeim. Minnis-
stæðast verður mér kvöld í sept-
ember 1945 er ég gisti þar eina
nótt, meðan ég beið eftir skipi á
leið til Reykjavíkur. Ég var að fara
þangað í skóla og um leið í fyrsta
sinn út í hinn stóra heim, öllum
+
Eiginkona mfn, móöir, tengdamóöir og amma,
KARÓLÍNA GUÐMUNDSDÓTTIR,
lést f Landspítalanum 8. þessa mánaöar.
SlgurAur Björnsson,
GuAmundur K. Helgason, GuArún B. Hauksdóttlr,
Sævar Þór SigurAsson,
Erla Björk SigurAardóttlr,
Rafnkell SlgurAsson
og barnabörn.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
SIGURÐUR BACHMANN ÁRNASON,
umsjónarmaður f Sjómannaskólanum,
Nóatúni 32,
Reykjavfk,
verðurjarðsunginnfrá Dómkirkjunni föstudaginn 10. júníkl. 10.30.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Krabbameinsfélag fslands.
Valgerður Jakobsdóttir,
Emilfa Ásgelrsdóttlr,
AuAur FriAriksdóttlr,
André Bachmann,
Jakob S. Bachmann,
Sigurður V. Bachmann,
Halldóra F. SlgurAardóttir,
Heiðar Slgurðsson,
Sigurbjörn F. Bachmann,
Jóhannes S. Bachmann,
Kristfn Sigurðardóttir
Runólfur Slgtryggsson,
Krlstfn Birglsdóttlr,
og barnabörn.
ókunnugur syðra. Naut ég nú ráð-
legginga Sigrúnar um það hveija
ég skyldi hitta þegar þangað kæmi.
Hún var þaulkunnug ýmsum þar
og sagði mér frá fólki, sem reynd-
ist mér hjálplegt þegar ég kom til
Reykjavíkur. Þannig vísaði hún mér
veginn og hennar ráð brugðust
ekki. Fyrir þau ráð og kynni sem
af þeim tókust má ég vera þakklát-
ur.
Sigrún Ámadóttir á Sólbergi var
ein af þeim manneskjum, sem ætíð
ganga hljóðlega, ótrauðar og æðru-
laust til starfa, vitandi að lífið er
beint af augum og engin leið til
baka, nema í huganum og á hljóðum
stundum. Við leiðarskil kom mér í
hug orð, sem sveitungi hennar og
nærri jafnaldra, Sigríður Einars frá
Munaðarnesi, lætur falla í ljóðabók-
inni Kveður í runni árið 1930:
Langt að baki er lífsins skýjaborg
löngu brennd með allan dreymda auðinn.
Við skulum halda áfram, hægt og hljótt.
Þetta gætu verið einkunnarorð í
lífi Sigrúnar Ámadóttur.
Ég votta Arthúr bóður mínum,
bömum hans og fjölskyldum þeirra
mína innilegustu samúð og bið þeim
allrar blessunar.
Sigurður Kristinsson
Það var mánudaginn 21. mars
sl. að síminn hringdi hjá mér. Sá,
sem talaði til mín var Arthúr
Guðnason á Reyðarfirði. „Sigrún,
konan mín, er dáin, hún dó í morg-
un, eftir að hafa legið veik á sjúkra-
húsi aðeins í viku“. „Guð blessi
minningu hennar" var svar mitt.
„Ég hef samband við þig seinna,"
sagði Arthúr og það gerði hann.
Ég var stundum í vetur að velta
því fyrir mér að heimsækja hana á
Reyðarfjörð, ef við báðar lifðum.
Nú var það orðin staðreynd að sú
ferð verður ekki farin. Ég hafði
farið í heimsókn til þessara hjóna
af og til á síðustu áratugum. Leiðin
um Fagradal hreif mig ætíð með
sínum vinalegu hlíðum og skógi og
neðar með ægilegum gljúfrum á
hægri hönd. Svo allt í einu opnaðist
Reyðarfjörður, oft spegilsléttur á
milli hárra fjalja — hvert eitt með
sinn svipmót. Ávallt fékk ég góðar
móttökur. Var þá keyrð um ná-
grennið, ýmist af eiginmanni Sig-
rúnar eða Guðna syni þeirra. Stund-
um gengum við Sigrún út saman,
því okkur báðum voru þær sam-
verustundir kærar.
Á Reyðarfirði, æskuslóðum
hennar, átti Sigrún heima nær sex
áratugi. Þau byggu sér nýtt hús
utarlega í þorpinu og nefndu það
Sólberg. Mér féll það heiti sérlega
vel. Sambúð þeirra hjóna var farsæl
og hamingjusól þeirra gekk aldrei
til viðar. Náttúrlega höfðu skipst á
skin og skúrir í langri lífsbaráttu,
hvemig gat annað átt sér stað?
Þau áttu ætíð skepnur, kú og
kindur, fyrstu árin, síðar aðeins
kindumar. Arthúr stundaði ýmsa
smíðavinnu, því hann var einkar
lagtækur maður en Sigrún saumaði
og pijónaði með heimilisverkunum.
Allt lék í höndum hennar. Svo fædd-
ust þeim þijú böm, sem heita Ásdís
Ragnheiður, Guðni Aðalsteinn og
Ámi Ingólfur, yngstur. Öll eiga þau
afkomendur. Þau hjón studdu böm
sín eftir mætti fram á veginn, uns
þau giftust öll og stofnuðu sín eig-
in heimili. Þá unni Sigrún mikið