Morgunblaðið - 21.06.1988, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 21. JÚNÍ 1988
23
Gísli Helgason
„En ef fötluðum er
sköpuð aðstaða til
vinnu, þá þéna þeir pen-
inga, borga sína skatta
og eru ánægðir með
sitt. Því væri óskandi
að hæstvirtur fjármála-
ráðherra sæi nó að sér
og beitti sér fyrir betr-
umbótum þessa máls.“
ir mína hönd um sérstakan blindra-
letursskjá sem tengja má við venju-
lega PC-tölvu, en með honum get-
ur blindur maður lesið á tölvuna.
Jákvætt svar fékkst frá Trygg-
ingastofnun. Sem sagt, skjárinn
minn eða ykkar allra, sem ég verð
með í láni, er á leiðinni! Þessi skjár
mun kosta eitthvað um hálfa millj-
ón króna, en með söluskattinum
hækkar hann um tæp þijú hundruð
þúsund og fer upp í tæpar átta
hundruð þúsund krónur. Óljóst er
nú á þessari stundu hvort ég þarf
sjálfur að greiða þijú hundruð þús-
und krónur í söluskatt af þessu
nauðsynlega hjálpartæki, en
blindraletursskjárinn er forsenda
þess að ég geti sinnt mínu starfi.
Fleiri dæmi gæti ég nefnt, en þetta
skal látið nægja.
I rauninni er þetta afturhvarf
til gamla tímans, þegar ráðherra
og erlendir stjórnarerindrekar
höfðu tollafríðindi á bílum og
brennivíni en fatlaðir þurftu að
borga bílana dýru verði og öll sjú-
kragögn voru í hæstu tollaflokk-
um. Það gerðist fyrir um það bil
einum og hálfum áratug að sænska
öryrkjabandalagið gaf Öryrkja-
bandalagi Íslands sérstakan bíl til
þess að flytja fólk í hjólastólum.
Guðmundur Löve, sem þá var
framkvæmdastjóri Öryrkjabanda-
lags íslands skrifaði yfirvöldum
bréf og fór fram á að Öryrkja-
bandalagið þyrfti ekki að greiða
tolla af bílnum. Svör voru nei-
kvæð, því miður voru það aðeins
ráðherrar og erlendir sendiráðs-
starfsmenn sem nutu tollafríðinda.
Sigurður Sigurðsson fréttamaður
hjá Ríkisútvarpinu frétti af þessu
og kom því á framfæri. Svo vel
vildi til að Ásbjörn heitinn Ólafsson
stórkaupmaður heyrði þessa frétt
þegar hann var að borða kvöldmat-
inn sinn. Hann tók upp símann,
hringdi í Guðmund Löve og spurði
hvort hann Oddur frændi sinn
væri ekki eitthvað viðriðinn þetta
mál. Guðmundur kvað svo vera,
Oddur Ólafsson væri einn af for-
svarsmönnum Öryrkjabandalags-
ins. Þá sagði Ásbjörn: „Segðu hon-
um Oddi frænda að ég skuli leysa
út bílinn á morgun úr því að ríkið
hefur ekki efni á að gefa þetta
eftir.“ Og við það stóð.
Nú er grátlegt til þess að vita
að hið opinbera skuli taka aðflutn-
ingsgjöld og söluskatt af hjálpar-
tækjum. Tilgangurinn með hjálp-
artækjum er fyrst og fremst sá
að veita fötluðum aukna möguleika
á almennri vinnu, annars myndu
þeir flestir þurfa hærri örorkulí-
feyri og þeirra félagslegu vanda-
mál myndu vaxa að mun. Þá þyrfti
að ráða fullt af félagsráðgjöfum,
sálfræðingum, hjúkrunarfólki og
geðlæknum til að sinna því og
kostnaðurinn mundi vaxa að sama
skapi. En ef fötluðum er sköpuð
aðstaða til vinnu, þá þéna þeir
peninga, borga sína skatta og eru
ánægðir með sitt. Því væri óskandi
að hæstvirtur fjármálaráðherra
sæi nú að s£r og beitti sér fyrir
betrumbótum þessa máls. Þá
myndi vegsemd hans og virðing
vaxa ög hann yrði raunverulegur
boðberi jafnaðarmennskunnar hér
á landi.
Höfundur er tónlistarmaður og
deildarstjóri á blindrabókasafni
íslands.
Leitað eftir
íslenskri
verkkunn-
áttu
Grindavík.
„Jú, það er rétt. Ég hef verið
beðinn um að ráða tvo menn til
starfa hjá stóru fiskvinnslufyrir-
tæld í Miðausturlöndum, sem
gerir út á ýmsar veiðar á Ind-
landshafi," sagði Ingvar Níelsson
verkfræðingur er fréttaritari
Morgunblaðsins bar undir hann
þá sögusögn að hann leitaði að
íslenskum stjórnendum á báta og
í fiskvinnslu i Afríku.
„Kunningi minn hafði samband
við mig og bað mig að útvega sér
vélstjóra, sem hefði góða þekkingu
á litlum og meðalstórum díselvélum.
Hann á að vera útgerðarstjóri
rækjubáta, sem fyrirtækið gerir út.
Þá átti ég að ráða mann í fiskvinnsl-
una og er hann fundinn," sagði
Ingvar og bætti við að þetta væri
stórt og vandað fyrirtæki, sem rek-
ið væri á vestrænan hátt að öllu
leyti, nema því að það skilaði hagn-
aði en væri ekki vælandi eftir ríkis-
styrkjum. í boði eru góð laun og
mikil fríðindi.
Kr. Ben.
Athugasemd
eftirArna Askelsson
Eftir að hafa lesið gagnrýni
Ragnars Björnssonar um ágæta
tónleika Sigurðar Bragasonar barít-
ons í Norræna húsinu þann 5. júní
síðastliðinn finn ég mig knúinn til
að gera nokkrar athugasemdir við
þau skrif.
Fyrst vil ég nefna það sem R.B.
segir um rödd Sigurðar: „Rödd Sig-
urðar er ljós baríton, svo ljós að á
mörkunum er hægt að kalla hana
baríton." (Leturbr. mín.) Þessu er
ég algjörlega ósammála. Sigurður
hefur að mínu mati mjög fallega
ljósa barítonrödd, en að efast um
að röddin sé baríton held ég að
enginn geri nema R.B. Hvað segir
hann þá um menn eins og Hakon
Hagegard eða Tito Gobbi á sínum
yngri árum? Eða þá Jorma Hynnin-
en, sem hér söng á dögunum og
er jafnvel enn ljósari en Sigurður
Bragason. Er háttvirtur gagnrýn-
andi Morgunblaðsins í vafa um
hvort þeir séu barítonar? Hann ætti
þá kannski að benda þeim á það.
Sú fullvrðing R.B. að innihald
tónleikanna hafi ekki að fullu náð
til áheyrenda nær ekki nokkurri
átt. Þó að innihaldið hafi ekki af
einhveijum ástæðum náð til hans
getur hann ekki talað fyrir munn
annarra í salnum. R.B. spyr hvers
vegna ekki hafi verið nútímatónlist
á tónleikunum. Hvað með „Fiski-
róður“ Atla Heimis sem Sigurður
söng sem aukalag? Er það ekki
nútímatónlist? R.B. kvartar yfir fá-
menni á tónleikunum. Ég hélt að
það þætti gott að fá 90 manns í
120 manna sal í því tónleikaflóði
sem verið hefur í vor.
Að lokum vil ég þakka Sigurði
Bragasyni og Þóru Fríðu Sæmunds-
dóttur fyrir mjög góða tónleika. Ég
er sannfærður um að þau eiga mikla
framtíð fyrir sér á listabrautinni.
Það sýndu best hinar góðu undir-
tektir áheyrenda á tónleikunum.
Höfundur er hljóðfæraleikari í
Sinfóníuhljómsveit Islands.
SALLAFÍN
SÆTAÁKLÆÐI!
Sætaáklæöi, hjólkoppar og gúmmímottur.
í flestar gerðir bifreiöa!
Straumur bíleigenda liggur í Borgartún 26.
Þar er úrvalið mest í bílinn. Láttu sjá þig
sem fyrst. Þú og bíllinn þinn njótið góðs af
heimsókninni.
BORGARTÚNI 26, SÍMI 62 22 62
Stórmarkaður bíleigenda
GÍSLI J. JOHNSEN SF.
n
NÝBÝLAVEGI 16 - P.O.BOX 397 - KÓPAVOGI - SÍMI 641222