Morgunblaðið - 04.09.1988, Qupperneq 59

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 4. SEPTEMBER 1988
Vestmannaeyja fýsti mig í bátsferð
um eyjamar. Ég fékk upplýsingar
á flugvellinum að best væri að tala
við Pál Pálsson en starfar í fyrir-
tæki föður síns, Páls Helgasonar,
við leiðsögn og kynningu fyrir út-
lendinga á sumrin. Mér tókst að
hafa upp á Páli og sagði honum
að ég væri í erindum fyrir Moggann
og vildi fá hann í spjall um störf
hans og lífið hér í Eyjum.
„Það er sjálfgefið," sagði Páll og
sagði að best væri að hittast þegar
hann væri búinn að sigla með hóp
af Ameríkönum i kringum eyjamar.
Páll bauð mér jafnframt með í báts-
ferðina sem átti að hefjast klukkan
ellefu þá um morguninn.
Við Sigurgeir ljósmyndari vorum
mættir korter fyrir ellefu niðrá höfn
reiðubúnir að leggja upp í bátsferð
og Sigurgeir ætlaði að smella mynd
af Páli. Ekki var Vinur VE kominn
en það heitir bátur Páls en nokkrir
Amenkanar voru mættir. Ein kon-
an, líklega á níræðisaldri, í hópnum
lá við biyggjusporðinn og var að
gera leikfímisæfíngar.
„Um að gera að vera í formi,"
yfirleitt gott og auðvelt að komast
í burtu.
Það er athyglisvert að í svona
ungum bæ er varla möguleiki á að
nokkur sé innfæddur, meira að
segja ég, sem er þó ekki eldri en
28 ára, kem ekki héðan heldur
fæddist ég á Djúpavogi og kom
hingað þegar ég var sex ára gam-
ail. Því eru íbúamir að meirihluta
fólk úr öllum áttum og líkt og ann-
ars staðar er hér mikil hreyfíng,
fólk kemur og fer.
Þó hefur íbúum §ölgað nokkuð
undanfarin ár, sem er gott því vissu-
lega á landsbyggðin undir högg að
sækja vegna þeirrar byggðaþróunar
sem hefur verið í gangi. Fólk hefur
flust í stríðum straumum til
Reykjavíkur, sem aftur veldur því
að við sitjum enn síður við sama
borð og höfuðborgarbúar. Þegar við
eigum svona stórt og stijálbýlt land
verðum við annað- hvort að ákveða
hvar við ætlum að búa, fastsetja
það og flytja fólk þangað, eða þá
að fólk verður að geta búið þar sem
það vill og notið sömu þjónustu og
aðrir.
Kraftur til að ýta
einhveiju af stað
Það má vera að ég sé með mikið
á pijónunum. Ég held hins vegar
að ég sé ekki með meira í gangi
heldur eh svo margt annað ungt
fólk sem er fullt bjartsýni og orku
og nýtir þann kraft til að ýta ein-
hveiju af stað. Án þess að vera
endilega búið að hugsa það alveg
til enda.
Ég veit ekkert um hvað ég geri
í framtíðinni enda eru svo margir
samverkandi þættir í lífi hvers og
eins sem tvinnast saman og sannar-
lega veit enginn sína ævina fyrr en
öll er.
S.Á.
sagði Sigurgeir og ég samsinnti
því. Fimm mínútum fyrir ellefu kom
„Vinurinn" og lagt var upp í báts-
ferð. Páll skýrði nákvæmlega frá
öllu sem fyrir augu bar og þegar
við sigldum inn í Klettshelli sem er
í Ystakletti stöðvaði hann bátinn.
Dró upp þverflautu og spilaði lagið
„í landhelginni". „í góðu veðri heyr-
ist bergmálið úr hellinum alla leið
í land,“ sagði Páll að spileríinu
loknu. „í þessum helli hafa margir
spilað og sungið," sagði Páll. Það
voru eitt sinn (tölsk hjón með mér
í túr héma. Þegar ég hafði spilað
fyrir þau spurði konan mig hvort
hún mætti syngja lag. Auðvitað
mátti hún það. Hún söng svo undir
tók í hellinum og þegar hún hafði
lokið söngnum sagði ég við mann-
inn hennar að hann ætti að senda
hana í söngskóla. Nei, nei, það er
óþarfi, sagði maðurinn. Hún syngur
í Scala-óperunni í Mílanó.
Eftir bátsferðina sem var bæði
lærdómsrík hvað sögu eyjanna
varðar og skemmtileg í blíðskapar-
veðrinu fómm við Palli, sem við
skulum kalla hann, á veitingastað-
inn Skútuna. Ég bað Palla að segja
mér eitthvað frá uppmna sínum.
Ég fæddist hér í Vestmannaeyj-
um 1966, sonur Páls Helgasonar
og Bryndísar Karlsdóttur. Næst-
yngstur þriggja bræðra. Ég er lærð-
ur húsasmiður. Eftir að ég útskrif-
aðist úr framhaldsskóla Vest-
mannaeyja var ég á samningi hjá
meistara. Ég starfaði hjá Erlendi
Péturssyni bæði hér í Eyjum og
einnig fyrir sunnan. Allt mitt skóla-
nám fór fram hér í Eyjum utan
einn vetur í gosinu 1973. Þá var ég
í Vogaskóla í Reykjavík.
— Þú manst eftir gosinu?
Ég var sjö ára gamall. Maður
gleymir þessu aldrei. Ef maður
hugsar svona eftirá þá man ég hvað
allir vora rólegir. Til að mynda þeg-
ar pabbi minn for að ná í mömmu
mína þá sagði hann við mommu
sína: „Við skulum fara niðrá höfn
mamma." Þá sagði amma: „Já, við
skulum fara niðrá höfn. Við sjáum
gosið betur þaðan." Það vom allir
rólegir. Ég man að við flugum í
bæinn. Við biðum það lengi heima.
Ég er viss um að það hefði verið
verra ef gosið hefði orðið um miðjan
dag. Þegar þetta skeði um nóttina
vom allir saman. Fjölskyldan var
öll heima. Flestir komu aftur en
ekki allir.
— Segðu mér eitthvað frá starfí
þínu hér á sumrin Palli.
Ég kallast leiðsögumaður. Við
náum í útlendingana þegar þeir
koma með flugi eða með Heijólfi.
Við keyram og siglum með þá um
eyjamar og segjum sögu eyjanna.
Síðan er kvikmyndasýning um gos-
ið og mynd um afrek Guðlaugs
sundkappa. Mottóið er náttúralega
að fá fleiri ferðamenn og að fá þá
til að gista yfír nótt. Flestir koma
hingað í einsdagsferðir en það næg-
ir ekki til að sjá alla fegurðina hér.
Enda kvartar fólk yfír tímaleysi,
vill sjá meira. Fara upp á Eldfell.
Það er næg ferðamannaþjónusta
héma. Tvö hótel, tvö gistiheimili
og farfuglaheimili. Það koma sífellt
fleiri útlendingar hingað og þeir era
undrandi yfír náttúrufegurðinni.
Það er hægt að komast í svo nána
snertingu við hana. í júní er
varptfminn og þá getur maður náð
í unga og sýnt útlendingunum. í
ágúst er lundapysjutíminn og frá
1. júlí til 15. ágúst er lundinn veidd-
ur. Ferðamönnum fínnst raddalegt
að við skulum veiða lundann. Þeim
fínnst hann svo fallegur. En lundinn
er ekki í neinni hættu. Það er munn-
regla að ef lundi er með físk þá er
hann ekki veiddur. Hann er þá að
fæða yngri fugla.
— Era Vestmanneyingar bestir?
Já, við segjum oft um Islendinga:
Við megum vera þakklátir vegna
þess að íslands er stærsta eyjan í
kringum Heimaey. Þetta er nú
meira sagt í gríni. Fólk vinnur mik-
ið héma. Mikil tilfínning fyrir at-
vinnugreininni. Mörgum fínnst
furðulegt að hafa lesið um það að
það era um það bil 5.000 sjómenn
í landinu og 4.000 bankamenn.
En hér snýst allt um útgerðina.
Ef útgerðin gengur vel þá gengur
allt vel. En það verður að fylgjast
vel með útgerðinni til að allt gangi
upp. Mér fínnst mikill uppgangur í
öllu hér í Eyjum.
— Heldurðu að þú eigir eftir að
búa hér í framtíðinni?
Ég veit það ekki. Ég fer í Meist-
araskólann í húsasmíði í vetur og
ætli maður starfí ekki í bænum í
framhaldi af því. Mér fínnst að það
ætti að skylda arkitekta og bygg-
ingartæknifræðinga til að læra til
smiðs. Maður hefur séð suma vera
að gera dýra og afkáralega hluti.
Sérstaklega þegar er verið að gera
eitthvað fyrir ríkið og bæjarfélög.
Það er oft um ótrúlegt braðl að
ræða. Furðulegt hvað sumir fá að
leika sér.
Maður getur aldrei flust alveg
úr Eyjum. Maður á alltaf eftir að
koma í lundaveiði. Ég gæti aldrei
slitið mig alveg frá eyjunum. Það
era ákveðin tengsl. Hér er maður
fæddur og uppalinn.
— Er einhver tími fyrir áhuga-
mál Palli?^
Já, já. Ég er í Lúðrasveit Verka-
lýðsins og Lúðrasveit Vestmanna-
eyja þegar ég get. Ég er líka áhuga-
maður um köfun. Það er geysilega
fallegt að kafa hér í kringum eyj-
amar. Ég hef líka prófað fallhlífar-
stökk. 1986 komu hingað Amerík-
anar sem kenndu okkur á þetta.
Við voram þrír, bræðumir, og einn
annar. Við hoppuðum úr flugvél í
8.000 feta hæð. Þetta er skrýtin
tilfinning. Við vorum í svokölluðu
fijálsu falli þangað til við opnuðum
fallhlífína í 4.000 feta hæð. Við
lentum fyrir framan flugstöðvar-
bygginguna. Það er alveg ótrúlegt
hvað hægt er að stýra fallhlífunum.
Ég sé að Palli er farinn að ókyrr-
ast vegna þess að hann þarf að
fara að ná í hóp af Þjóðveijum
uppá völl. Ég bið hann að segja
mér í lokin frá einhverri skondinni
uppákomu í sambandi við leiðsögn
hans um eyjamar.
Maður fær alveg ótrúlegar
spumingar stundum. Einu sinni
spurði amerísk kona mig í einni
bátsferðinni hvemig við kæmumst
upp í fíöllin til að gefa fuglunum
að borða. Ég náði þessu nú ekki
alveg svo hún spurði mig strax aft-
ur. Hvað gefiði þeim að borða? Ég
hélt að hún væri að grínast og svar-
aði henni: Við gefum þeim ham-
borgara á sunnudögum. Svo þegar
við komum í höfn þá kom konan
til mín og spurði hvort ekki væri
dýrt að gefa þeim hamborgara á
hveijum sunnudegi. Þetta er alveg
ótrúlegt, segir Palli og skellihlær.
»»
Ferðamönnum finnst
ruddalegtað viðskul-
um veiða lundann.
Þeim finnst hann svo
fallegur. En lundinn er
ekki íneinni hættu.
PÁLLPÁLSSON
Iðnaðarhúsnæði
til leigu!
100 fm iðnaðarhúsnæði til leigu í Ármúla 17a.
Upplýsingar í síma 75721 og685335.
Tannlæknastofa
Hef hafið s'törf á tannlæknastofunni
Laugavegi 74. Viðtalsbeiðnum veitt mót-
taka í símum 10446 og 623889 kl. 9.00-
12.00 og 13.30-16.00 virka daga.
Gunnar Rósarsson,
íann/æknir.
Badmintonfélag
Hafnarfjarðar
Skráning ítíma fer fram í íþróttahúsinu
við Strandgötu mánudaginn 5. september
kl. 18.00.
Upplýsingar í síma 54801 (Gísli) og 54403
(Odda) eftir mánudag.
Stjórnin.
NÁMSK
Myndþerapía
Námskeiðið er aðallega ætlað fagfólki sem starfar að heilbrigð-
is—, félags-, uppeldis- og kennslumólum, en einnig öðrum þeim
sem óhuga hafa ó að kynnast myndþerapíu.
Námskeiðið verður verklegt og veitir þótttakendum æfingu í:
• að nota hugmyndaflug og frumkvæði
• að akapa myndir
• aðtjá slg
• að skoða myndir
• að skoða elgln hug og tilfinningar
• að taka ókvarðanir
Kunnátta í myndlist engin forsenda.
Leiðbeinandi verður Sigrfður Björnsdóttir
(löðlegur aðili að The British Association of Art Therapists).
Innritun og nánari upplýsingar f síma 17114 flest
kvöld og eftirmiðdaga.
EIÐ
FIMLEIKAR - ÁRMANN
Innritun verður
5.-7. sept.
kl. 16.00-20.00.
Æfingar hefjast
5. sept. í sérhæfðu
fimleikahúsi.
Fimleikadeild
Ármanns,
ÁrmannsheimiHnu v/Sigtún.