Morgunblaðið - 25.10.1988, Blaðsíða 51

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 25. OKTÓBER 1988
51
Þorvaldur Ásgeirs-
son — Minning
Fæddur 15. mars 1917
Dáinn 14. október 1988
Hann pabbi er dáinn. Þegar
Kristín, dóttir Þorvaldar, hringdi til
mín og tilkynnti mér lát föðurs síns
kom það mér ekki á óvart því ég
vissi um líðan hans síðustu vikuna.
Þorvaldur tengist sögu Golf-
klúbbsins Keilis þau 21 ár sem liðin
eru frá stofnun hans. Þorvaldur var
fenginn til að gera drög að fyrsta
golfvellinum á Hvaleyrinni og síðan
ýmsum breytingum, sem gerðar voru
á vellinum fyrstu árin. Hann er
fyrsti og eini íslendingurinn sem
alfarið hefur sinnt golfkennslu hér
á landi. Starfsaðstöðu sína hafði
hann á Hvaleyrinni og það eru ófáir
kylfingar sem hafa slegið sín fyrstu
golfhögg f kennslustund hjá honum.
Þorvaldur fór víða um landið til að-
stoðar þar sem verið var að stofna
nýja golfklúbba, bæði til að skipu-
leggja golfvelli og kenna golf. Það
er óhætt að segja að hann á þátt í
þeirri miklu útbreiðslu golfíþróttar-
innar sem orðið hefur síðustu árin.
Þorvaldur var margfaldur íslands-
meistari í golfi en þó að hann væri
búinn að leika golf í marga áratugi
var það fyrst á haustdögum 1987
að honum heppnaðist það, sem allir
kylfíngar þrá, að fara holu í höggi
og var gaman að heyra hann lýsa
þeim atburði.
Hann var vakandi yfir öllu er var
að gerast í heimi golfíþróttarinnar
bæði hér heima og erlendis.
Arið 1979 var Þorvaldur heiðrað-
ur sérstaklega fyrir störf hans í
þágu Golfklúbbsins Keilis.
Síðasti starfsdagur hans var á
Hvaleyrinni þann 4. okt. en þá sá
ég til hans vera að kenna nýliða
réttu tökin. Þá um nóttina veiktist
hann og lést síðan þann 14. okt.
Fyrir hönd félaga í Keili færi ég
aðstandendum Þorvaldar okkar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Guðlaugur Gíslason
Þegar mætur samferðamaður er
kvaddur þá lítur maður oft yfír far-
inn veg og vill þakka fyrir sam-
fylgdina. Þorvaldur var borinn og
barnfæddur Reykvíkingur. Hann
stundaði nám við Verzlunarskóla
íslands og útskrifaðist úr þeim
skóla árið 1936. Hann starfaði hjá
málningarverksmiðjunni Hörpu og
við heildverslun föður síns, Asgeirs
Ólafssonar. Þorvaldur var ætíð mik-
ill áhugamaður um íþróttir, stund-
aði badminton og náði þar góðum
árangri en hans aðalíþróttagrein
var golf. Hann gerðist félagi í Golf-
klúbbi Reykjavíkur árið 1936. Þar
vann hann að margvíslegum félags-
störfum og var formaður Golf-
klúbbs Reykjavíkur í sex ár og var
kjörinn heiðursfélagi Golfklúbbs
Reykjavíkur árið 1984. Hann varð
íslandsmeistari í golfí árið 1945,
1950 og 1951 og var forseti Golf-
sambands íslands árið 1952-’55.
Ifyrir tuttugu árum síðan braut
Þorvaldur blað í sögu golfíþróttar-
innar hér á landi þegar hann gerð-
ist fyrsti atvinnumaðurinn í þeirri
íþróttagrein og stundaði hann golf-
kennslu í tuttugu ár. Mikill fjöldi
kylfinga naut tilsagnar hans og
golfþekkingar. Þovaldur ferðaðist
um landið þvert og endilangt og
aðstoðaði við að gera uppdrætti af
golfvöllum um leið og hann annað-
ist kennslu. Ég varð þess aðnjót-
andi að starfa með Þorvaldi að okk-
ar sameiginlega áhugamáli en það
er að efla golfíþróttina á íslandi.
Ég votta eftirlifandi bömum Þor-
valds og aðstandendum öllum sam-
úð. Blessuð sé minning hans.
Konráð R. Bjarnason
forseti GSÍ.
Skólabróðir og jafnaldri er nú
burtu kvaddur.
Ég kynntist Þorvaldi Ásgeirssyni
á skólaárum okkar í Verzlunarskóla
íslands, veturna 1933—1936, en þá
var skólinn undir stjórn Vilhjálms
heitins Þ. Gíslasonar. Við bjuggum
þá sitt hvoru megin við norðurhom
Tjamarinnar hér í Reykjavík, þar
sem nú á að rísa hin umdeilda bygg-
ing, Ráðhús Reykjavíkur. Þoiyaldur
bjó þá með föður sínum, Ásgeiri
Ólafssyni heildsala, og Þómnni syst-
ur sinni, en móðir þeirra lést er þau
voru á unga aldri.
Þorvaldi veittist létt að læra og
með okkur varð kunningsskapur og
vinátta, enda þótt við háðum kapp
í vélritun í skólanum, sem lauk með
sigri hans. Sú vinátta okkar átti
eftir að standa í mörg ár þótt síðar
skiptust leiðir okkar.
Nokkrum árum eftir námsárin og
lokapróf vorið 1936 kvæntist Þor-
valdur hinn 21. júní 1942 hinni
ágætustu konu, Karen f. 10.5. 1922,
dóttur P. L. Mogensen, lyfsala í Ing-
ólfs Apóteki, sem þá var til húsa á
horni Aðalstrætis og Vesturgötu í
Reykjavík, þar sem nú er Verslunin
Geysir. Hélst vinátta með þeim hjón-
um um árafjölda. Konu sína missti
Þorvaldur 31. janúar 1980 frá fjór-
um börnum þeirra hjóna.
Það vom kreppuár er við lukum
prófi frá Verzlunarskólanum 1936,
og lítt um atvinnu á lausu. Það var
Þorvalds lán að fá strax vinnu hjá
lakk- og málningarverksmiðjunni
Hörpu hf. við skrifstofustörf og var
hann þar starfsmaður í fjölda ára.
Ef til vill var Þorvaldur þekktast-
ur fyrir áhuga sinn á golfíþróttinni
hér á landi, enda byijaði hann ungur
að leika golf. Áttum við mörg sporin
saman á Öskjuhlíðarvellinum fyrr á
ámm golfíþróttarinnar í fjölda ára.
Gerðist hann síðar kennari í þeirri
íþrótt og fór vítt um land til þess
að kenna byijendum og jafnvel þeim
er lengra vom komnir að leika þessa
íþrótt, allt fram að andláti hans, sem
bar svo brátt að. Standa sjálfsagt
margir í þakkarskuld við hann fyrir
fyrstu tök þeirra á golfíþróttinni hér
á landi.
Vini mínum og skólafélaga áma
ég fararheill á þeirri leið hans sem
nú er hafín, til þeirra ástvina sem
honum vom hjartfólgnir.
Bömum hans, Ásgeiri, Stefáni,
Kristínu og Pétri, og öðmm vanda-
mönnum fylgir hluttekning frá
gömlum skólafélaga og vini.
Megi hann í friði fara og honum
Guðs blessun fylgja.
Sv.Bj.
Kveðja frá Golfklúbbi
Reykjavíkur
I dag kveðjum við félagar í GR
heiðursfélaga okkar, Þorvald Ás-
geirsson.
Þorvaldur sat stofnfund Golf-
klúbbs Reykjavíkur í desember
1934 og var hann virkur félagi allt
til dauðadags. Saga golfsins á Is-
landi er því nátengd Þorvaldi Ás-
geirssyni. Ekki aðeins var hann Is-
landsmeistari fyrir GR þrisvar sinn-
um, heldur varð hann fyrsti og eini
Islendingurinn, sem hefiir lagt fyrir
sig golfkennslu sem aðalstarf.
Nemendur Þorvalds skipta hundr-
uðum og líklega á enginn einn
maður jafn mikinn þátt í þeirri
miklu grósku, sem nú er í golfíþrótt-
inni. Sú ákvörðun að gera golf-
kennslu að atvinnu á þeim tíma
þegar ekki var ljóst hvort golfíþrótt-
in ætti framtíð fyrir sér lýsir mik-
illi framsýni og áræði Þorvalds.
Golfklúbbur Reykjavíkur stendur
í mikilli þakkarskuld við Þorvald
Ásgeirsson. Félagar í GR senda
ástvinum hans innilegar samúðar-
kveðjur.
Hannes Guðmundsson formaður
Sigríður Ebenezer-
dóttir — Minning
Sigríður Ebenezerdóttir lést á
Akranesi 21. september sl. Hún var
fædd í Reykjavík 16. september
1899 og átti því eftir ár í nírætt.
Sigríður var dóttir hjónanna Ingi-
bjargar Gunnarsdóttur f. 1857 í
Gullberastaðaseli í Lundarreykja-
dal, borgfírskrar ættar og Ebenez-
ers Helgasonar sem ættaður var
úr Breiðafjarðareyjum, fæddur í
Ólafsvík 1854. í Ólafsvík hafði
Ebenezer stundað sjómennsku frá
unglingsárum þar til hann fluttist
til Reykjavíkur 1882 ásamt þremur
hálfsystkinum sínum; fluttust þau
vestur um haf til Ameríku, en
Ebenezer varð eftir og munu hafa
valdið því veikindi fyrri konu hans,
Sigurlínar Hannesdóttur frá Tungu
í Hörðudal. Eftir að þau Ingibjörg
og Ebenezer giftust fengu þau út-
hlutað lóð að Lindargötu 2, síðar
10, þar byggðu þau sér steinbæ um
1890 en nýtt hús byggðu þau sér
og bömum sínum sumarið 1914,
stendur það enn. Ebenezer var
verkamaður allt sitt líf og átti jafn-
framt lítinn árabát og reri á hrogn-
kelsi einn eða með öðrum og seldi
úr börum á götum bæjarins en Ingi-
björg hugsaði um heimilið og var á
stundum í kolaburði við uppskipun
á höfninni. Á lóðinni við húsið þeirra
hnýtti og lagfærði Ebenezer net sín
og þar ræktuðu þau kartöflur til
heimilisins, í húsinu þeirra gisti
skyldfólk að vestan einkum ofanúr
Borgarfirði sem kom erinda sinna
til Reykjavíkur. Þau hjónin áttu
fímm böm. Elstur var Helgi, f.
1891. Hann var sjómaður og eign-
aðist liðlega þrítugur lítinn dekkbát
sem útgerðarmaðurinn Haraldur
Böðvarsson minnist á í frásögn sem
Guðmundur Hagalín skrifaði eftir
honum í bókina I fararbroddi síðara
bindi (bls. 230-231). Haraldur seg-
ir svo frá „Árið 1924 tóku tveir
bátaeigendur á Akranesi upp þá
nýbreytni að hefja róðra heiman
að á vetrarvertið. Sá, sem átti fmm-
kvæðið, var reykvískur maður,
Helgi Ebenezerson. Hann var ný-
fluttur upp á Akranes og átti bát,
sem hann hafði skírt í höfuðið á
föður sínum. Hann var aðeins 6
smálestir, en traustur og í honum
all aflmikil vél. Helgi var ekki for-
maður á bátnum, enda ókunnugur
miðum Akurnesinga, og hafði hann
ráðið sem formann vanan sjósókn-
ara af Akranesi, Guðmund á Vega-
mótum, en hafði sjálfur vélgæzluna.
Helgi réð því, að haustið 1923
stundaði Ebbi veiðar allt fram á
jólaföstu, þegar veður var einsýnt,
og aflaði hann vonum framar."
■Helgi hafði hug á að halda bátnum
út áfram þennan vetur en var lóða-
fátækur og enn fátækari af uppi-
höldum, fór hann því á fund útgerð-
armannsins Haralds og bar sín
vandræði upp við hann og sagði: . . .
ég veit ekki hvort nokkur mundi
reynast fáanlegur til að lána mér,
ef mig henti það óhapp að tapa
lóðum, — ég er ekki ríkur maður.“
En Haraldur brást vel við, lofaði
Helga lóðum og uppihöldum, gerði
Helgi svo bát sinn út um veturinn
og næsta vetur og tapaði ekki á
þeirri útgerð. Helgi fórst með ms.
Kveldúlfi, mótorbát sem gerður var
út frá Akranesi er týndist með allri
áhöfn í janúar 1933.
Elst dætra þeirra Ebenezers og
Ingibjargar var Sigurlína f. 1893,
hún var kona Magnúsar H. Jónsson-
ar, prentara, lét hann til sín taka
í réttindabaráttu stéttar sinnar og
var nær tvo áratugi formaður Hins
íslenzka prentarafélags. Næstelst
var Gunnfríður Agatha, f. 1896,
hún nam eitt ár í Kaupmannahöfn
og starfaði lengstum við afgreiðslu
í versluninni Edinborg í Hafnar-
stræti í Reykjavík, var einhleyp og
bjó í húsi foreldra sinna alla ævi
og leigði öðru fólki þar jafnan hæð
og herbergi. Þá var Sveindís f.
1897, lést hún tvítug árið 1917.
Sigríður sem hér er minnst var
yngst systkinanna. Ung réðist hún
kaupakona austur í Rangárþing,
það var sumarið 1915. Var þar á
ferð landpóstur og hafði meðreiðar-
svein, nítján ára pilt, Harald Sig-
urðsson frá Þingnesi { Borgarfirði.
Réðust þá örlög Sigríðar svo að þau
Haraldur felldu hugi saman en hún
var ung og urðu þau að bíða með
að gifta sig þangað til árið 1919.
Haraldur varð lærlingur í hús-
gagnasmíði og gekk í Iðnskólann í
Reykjavík og leigði herbergi hjá
foreldrum Sigríðar á Lindargötu
ásamt vini sínum, Jóhanni Valdi-
marssyni, járnsmíðanema frá Sól-
eyjarbakka í Hrunamannahreppi.
Haraldur var hagur maður og mál-
aði myndir til að hengja á veggi,
ein þeirra er á Listasafni alþýðu,
einnig skar hann út húsgögn sem
hann smíðaði sjálfur, hillur, borð
og bekki. Þau Sigríður voru tvö ár
í hjónabandi, þá veiktist hann og
dó en Sigríður syrgði smiðinn sinn
og unni honum alla ævi. Síðar gift-
ist Sigríður vini Haralds, Jóhanni
áðumefndum, þau slitu sitt hjóna-
band en áttu í því einn son, Har-
ald, hann er hagfræðingur að
mennt. Fjögur sumur, 1929—1932,
var Sigríður kaupakona að Skarði
í Lundarreykjadal, bar þar saman
fundum hennar og Magnúsar Ás-
mundssonar af Bergsætt, hann
hafði verið vinnumaður í Þingnesi
sumarið 1919 en þá höfðu þau
Sigríður og Haraldur, fyrsti maður
hennar, verið þar. Giftust þau
Sigríður og Magnús árið 1932 og
settu saman bú á Akranesi. Magnús
hafði keypt ásamt bræðrum sínum,
Þorkeli og Sigurbimi, Lambhús á
Akranesi, þá 23 ára og við Lamb-
hús vom systkini Magnúsar oft
kennd. Bræður Magnúsar staðfestu
ráð sitt um líkt leyti og hann, seldu
þeir þá Lambhús en Magnús og
Þorkell byggðu þriggja hæða hús á
Akranesi, Deildartún 4, lokið var
að byggja það 1932 og þótti veg-
legt hús á sínum tíma og í því
bjuggu þau Sigríður og Magnús í
52 ár uns þau fluttu til dóttur og
tengdasonar er bjuggu hið besta
að foreldrum sínum. Magnús hafði
stundað sjó í tíu ár áður en hann
giftist en við það varð hann land-
maður á vertíðum nær tvo áratugi,
lengstum hjá Haraldi Böðvarssyni
og Þorkeli á Bakka, en verkamaður
var Magnús aðra hluta ársins. Hann
lifir Sigríði, kominn á tíræðisaldur.
Dóttir Sigríðar og Magnúsar er
Ebba Ingibjörg, f. 1938, gift Högna
Ingimundarsyni, stýrimanni frá
Hveravík í Kaldrananeshreppi á
Ströndum, eiga þau tvö böm; sonur
þeirra Sigríðar og Magnúsar er
Gylfi, f. 1940, bókbindari og verka-
maður, var hann giftur Jóhönnu
Aðalsteinsdóttur frá Fellsaxlarkoti
í Skilamannahreppi, þau skildu,
eiga tvær dætur.
Sigríður Ebenezerdóttir var lag-
Legsteinar
MARGAR GERÐIR
Mmorex/Gmít
Steinefnaverksmiöjan
Helluhrauni 14, sími 54034,
i 222 Hafnarfjörður
leg kona, ljós yfirlitum, hlýleg á
svip, andlitið reglulegt, hún var í
meðallagi á vöxt, hnellin á æsku-
ámm en varð holdug þegar aldurinn
færðist yfír hana og vanheilsa
stríddi á. Á uppvaxtarámm hennar
var Reykjavík litill verslunarbær og
á þann bæ leit hún ávallt sem sinn
stað. Hún gekk bam í Miðbæjar-
skólann og allt frá unglingsámm
var afþreying hennar að lesa
dönsku vikublöðin, sem Gunnfríður
systir hennar keypti jafnan og lét
Sigríði eftir, þau las hún fram á
síðustu ár. Hún var lítt áberandi
kona í mannfélaginu, heimakær,
heimilið var henni allt, og var til
þess tekið hve ræktarlega hún hélt
heimili sitt. Orð fór af þrifnaði
hennar og sagt var að gólfin hjá
henni hefðu jafnan verið svo
stífbónuð að mannhætta var að
ganga þar um. Vel hélt hún áfram
við vinnu þá til þurfti að taka.
Sigríður var vellátin og virt af þeim
sem þekktu hana, létt í skapi, hlát-
urmild á jmgri ámm en að henni
þyngdi með ámm sem yfír færðust.
Hún var fróð um fólk í Borgarfírði
þar sem hún hafði ung dvalið; Borg-
arfjörður var hennar heimur og
hennar eigin ættingjar var hennar
fólk. Hún hvíli í friði.
Guðrún Asa Grímsdóttir
Blómastofa
FnÖfinm
Suöuriandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
Opið öil kvöld
tít td. 22,- einnig um helgar.
Skreytingar við öli tílefni.
Gjafavörur.

\