Morgunblaðið - 03.01.1989, Blaðsíða 48

48
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 3. JANÚAR 1989
mmmn
C198) Univenol Prett Syndicote
2=11
"M-f hverju hor-fir þú eKki d Prúbuí&iKar-
ana , þegtfr <2? er búihn dö hor-fh. cl
•fréfctirnar ?"
. . . stundum ekki höndluð.
TM Rog. U.S. Pat Off.—all rights reserved
° 1988 Los Angeles Times Syndicate
L —,
Með
morgunkaffinu
POLLUX
C.1_ 1205
121}
Fer þessari heimavinnu
þinni ekki að ljúka?
Afturför hjá Stöð 2,
Til Velvakanda.
Undirritaður hefur um skeið hug-
leitt að skrifa fáein orð um þróun
þá sem virðist í gangi á Stöð 2, og
á ég þá eingöngu við það sem snýr
að hinum almenna áskrifanda að
stöðinni, þ.e. þá dagskrá sem sjón-
varpað er.
Ég var einn af þeim sem fagnaði
því mjög þegar Stöð 2 hóf útsend-
ingar, fannst útvarpslögin gömlu
orðin ákaflega úrelt og Ríkissjón-
varpið þunglamalegt og leiðinlegt,
sérstaklega á sviði afþreyingarefn-
is. Stöð 2 kom þarna inn sem kær-
komin viðbót og uppbót fyrir fólk
sem kemur þreytt heim úr vinnu
og vill sjá góða grínþætti, lögreglu-
þætti og annað afþreyingarefni í
stað endalausra fræðslumynda um
allt milli himins óg jarðar og
„Derrick" á föstudögum!
Nú er það vitað, samanber
myndaval kvikmyndahúsa og
myndbandaleiga, að hið svokallaða
engilsaxneska myndefni, og þá sér-
staklega frá Bandaríkjunum, er
langvinsælast hér á Islandi. í byrjun
var Stöð 2 með mikið af þessu efni
og bar þar hæst ýmsa framhalds-
þætti í léttum dúr svo og góða lög-
reglu- og spennuþætti sem voru þó
alls ekki blóðugir eða of ofbeldis-
fullir fyrir yngri aldurshópa.
Nú hefur brugðið svo við að í
stað þessa efnis hefur verið farið í
gerð ýmissa íslenskra þátta sem að
mínu mati eru bæði einhliða (spurn-
ingaþættir) og gæðasnauðir. Eg vil
taka fram að mér finnst þátturinn
„Áfangar" bæði vel unninn og fróð-
legur auk þess að vera hæfilega
langur hverju sinni. Við þetta bæt-
ist svo sífellt meira efni frá Þýska-
landi sem yfirleitt er með eindæm-
um leiðinlegt. Nú er svo komið að
ég hugleiði að hætta sem áskrif-
andi að Stöð 2 og láta mér nægja
það sem sent er út ótruflað, og svo
gamla Ríkissjónvarpið. Á þeim bæ,
þ.e. hjá Ríkissjónvarpinu, hefur
nefnilega nokkur breyting átt sér
stað undanfama mánuði sem virðist
stefna í öfuga átt við Stöð 2. Farið
er að sjónvarpa betra efni en áður,
bæði framhaldsþáttum og kvik-
myndum og er nú svo komið á mínu
heimili að mörg kvpld horfum við
eingöngu á Ríkissjónvarpið og er
það mikil breyting frá því sem áður
var. I sambandi við framansagt vil
ég taka fram að flest það fólk sem
ég hef rætt þessi mál við er sama
sinnis og segist sakna þeirrar stefnu
sem var ríkjandi í efnisvali hjá Stöð
2 fyrstu mánuðina eftir að útsend-
ingar hófust.
Að lokum þrátt fyrir allt. Kveðjur
til Stöðvar 2 með von um eilítið
breytta stefnu svo ég geti haldið
áfram að greiða afnotagjaldið með
bros á vör.
Vilhjálmur Gíslason
Launráð í bak og fyrir
Meinleg villa slæddist inn í
grein þessa er hún birtist í Vel-
vakanda 16. desember og er hún
því birt hér að nýju.
Ágæti Velvakandi! Gömul vísa
hljóðar svo:
Mikið er um hvað maðurinn býr,
margt hefur sá að hugsa.
Þarf nú hey fyrir þrettán kýr
- þijátíu Iðmb og uxa.
Raunar veit ég ekki af hvaða
toga þetta er spunnið en telja má
þó líklegt að búandkarl sá, er vísan
fjallar um, hafi verið tæpt staddur
með fénað sinn þegar leið á vetur,
máski fyrr. „Nú er öld hin“ og bend-
ir flest til að þau mál öll séu nú á
hreinu varðandi kotbýlin vegna þess
að saxið Fótbítur hefur komið þar
við sögu, eins og flestir vita, þótt
stóru búin hafi hins vegar fengið
að halda sínu öll með tölu, og þurfi
ekki einu sinni að binda kaun sín,
meðan hinum blæðir út. Þetta heit-
ir víst jafnrétti. En það er samt bót
í máli að flestum þeim sem þar eiga
hlut að skuli líða vel, ekki síst ráð-
gjöfunum í „Bændahöllinni", með
launráð sín í bak og fyrir.
Samt kastar tólfunum, ef litið
er til þjóðarbúsins marg umrædda.
Það fjölgar jafnt og þétt á garðinum
frá degi til dags, án þess að nokkur
rétti hönd til eins né neins þar að
lútandi. Mætti þó sennilega fækka
þeirri hjörð um helming, öllum að
meinlausu og myndi það iækka út-
gjöld rikisins og meðgjöf hins al-
menna borgara. Að ráðast alltaf á
þann sem „í vökinni verst“ og
„högva í sama knérunninn þrisvar",
nær vitaskuld ekki nokkurri átt.
Og svo er það blessuð krónan
okkar, sem aldrei fær að halda gildi
sínu. Þegar eitthvað bjátar á, þá
er á henni lúskrað miskunnarlaust,
næstum því eins og sé verið að
hengja smið fyrir bakara, eða þá
öfugt. Líkt og gefur að skilja kikna
þá hinir lægstlaunuðu undan svo
heimskulegum aðgerðum, vegna
síhækkandi verðlags. Því gengis-
fellingar hafa aldrei leyst neinn
vanda heldur þveröfugt. Næstum
skoplegt fyrirbæri, ekki ósvipað því
er hvolpur eltir skott sitt hring eft-
ir hring uns hann dettur niður og
getur ekki meir. Það er máski dálí-
tið óþægilegt að nema skottið brott
af „hvutta", þótt reiknimeistararnir
geti hins vegar látið núllin fjúka
aftan af krónunum og vísað afleið-
ingunum síðan inn á banka landsins
og verslanir auðvitað li'ka, sem hafa
rúmgóða athafnaþjónustu fyrir
nokkrar milljónir viðskiptafólks, án
þess að nokkur træðist undir. Eng-
in furða þó keraldið leki.
Valtýr Guðmundsson
Víkverji skrifar
Landsmenn eru duglegir við að
skjóta upp flugeldum á gaml-
árskvöld og kveikja í alls konar
sprengjum. En þegar gengið er um
garða og útivistarsvæði á nýársdag
blasa afleiðingarnar við! Það sem
eftir er af þessu dóti er út um allt.
Hveijir hreinsa þetta upp?
Vafalaust sjá húseigendur um það
í nágrenni húsa sinna en hvað um
útivistarsvæðin. Þegar Víkveiji
gekk um Fossvogsdal á nýársdag
var þetta drasl alls staðar. Verða
gerðar ráðstafanir til þess að
hreinsa þetta upp eða verður þetta
rusl á víðavangi fram eftir vetri?
XXX
Víkveiji hefur nokkrum sinnum
hvatt forráðamenn Listahátí-
ðar til þess að fá hingað óperusöng-
konuna Editu Gruberovu, sem
syngur við Vínaróperuna og er
tvímælalaust í hópi fremstu söng-
kvenna um þessar mundir. í fyrra-
dag mátti hlýða á Gruberovu í Don
Giovanni, en sú ópera var sýnd í
Ríkissjónvarpinu á nýársdag. Þar
kom vel í ljós hve stórbrotin Gru-
berova er í söng sínum. Af þessu
tilefni skal enn ítrekuð áskorun á
forsvarsmenn Listahátíðar að
leggja drög að því að fá þessa frá-
bæru óperusöngkonu hingað til
lands.
Raunar var ekki síður skemmtilegt
að fylgjast með stjórnandanum Ric-
ardo Muti, sem nýtur mikillar hylli
meðal áheyrenda í Scalaóperunni,
eins og heyra mátti.
XXX
að var myndarlegt framtak hjá
Stöð 2 að gera heimildarmynd
um Halldór Laxness. Sannleikurinn
er sá, að þótt eldri kynslóðir þekki
margt af því, sem þar kom fram,
var það áreiðanlega töluverð upplif-
un fyrir yngra fólk að kynnast ferli
Halldórs Laxness með þessum
hætti.
Yngra fólk þekkir t.d. ekkj mikið
til þess, þegar Laxness fékk Nóbels-
verðlaunin árið 1955 og þeirra
áhrifa, sem það hafði hér heima
fyrir. Þá var ánægjulegt að heyra
hjá útgefanda Nóbelskáldsins, að
nánast í hveijum mánuði eru gerðir
samningar um nýjar útgáfur á verk-
um Laxness í útlöndum. Þetta
minnti Víkveija á það, að fyrir
nokkrum árum var hann staddur á
litlu sveitahóteli í fámennri byggð
í Vermontríki í Bandaríkjunum. Þar
voru nokkrar bækur í hillu og þar
var m.a. Sjálfstætt fólk. Skömmu
síðar var komið í annað hús á sömu
slóðum og þar var sama bók einnig
í bókaskáp. Verk Halldórs Laxness
hafa farið víða.