Morgunblaðið - 12.03.1989, Blaðsíða 19

Morgunblaðið - 12.03.1989, Blaðsíða 19
e86I SHAM .SI HUOAaUMVÍUS HIVIOI3T8A=l GIOAJBMUOHOM a os 18 riíii : i í Z ■: MbRGUNBÚÁÐIÐ SUNNUDÁGUR 12. MARZ 1989 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 12. MARZ 1989 19 4Það var ekki nein • sérstök köilun heiztu heimspekinga í Aþenu á 5. öld f.Kr. að boða lýðræði. Sókrates hafnaði íýðræðislegri stjórn íjöldans. Hann taiar um að þeir eigi að stjóma sem kunni það; það er hirðirinn, konungur- inn. Hann gagnrýnir Períkles sem var lýðræðissinni og sagði eftir dauða hans að hann hefði verið misheppnað- ur leiðtogi vegna þess hjörðin hefði verið villtari þegar hirðirinn lét af embætti en þegar hann tók við, ein- sog hann kemst að orði. Það var Plat- ón sem ritaði þetta, hann gældi sífelld- lega við alls kyns hugmyndir um al- ræðisstjóm og má nú sjá sumra þeirra stað í harðstjómartilburðum samtíð- arinnar. Hann talar t.a.m. um alræði eins eða nokkurra heimspekikonunga. Þessir hugsuðir fyrirlitu lýðræðis- sinna einsog Þemistókles sem vom eins konar persónugervingar aþenskr- ar hugsunar og Sókrates var ekki sízt dæmdur til dauða vegna ótta manna við það að hann og lærisveinar hans vanvirtu lýðræðið og kollvörpuðu því að lokum. Aristóteles tiifærir gamla dæmisögu í einu rita sinna og gæti hún lýst viðhorfi margra heimspek- inga í Aþenu um daga Sókratesar: Þegar hérarnir töluðu á samkom- unni og heimtuðu jafnrétti handa öll- um, þá svöruðu ljónin, „Hvar eru klæmar ykkar og tennurnar?" En Vespúsíanus sem var einna mannleg- astur rómverskra keisara var nær skilningi okkar á mannréttindum. Hann sagði við andstæðing sinn, Þú storkar mér og reynir mig. En ég drep ekki hunda, þótt þeir gelti(!) Jafnvel Pindar söng frægum harð- stjórum fagran óð í virðingarskyni og minnir á sum nútímaskáld sem lagzt hafa við fótskör alræðishyggjunnar; Kristmann og Hagalín bentu réttilega á tvískinnung í þessum kollegum sínum og áttu fyrir bragðið ekki uppá pallborðið hjá þeim sem stjórnuðu bókmenntatízkunni. Þeir sóttu vin- sældir sínar annað; til þess bók- menntahneigða almennings sem kaupir góðar bækur til að njóta þeirra; skilmálalaust. Þá áttu Davíð og Gunn- ar einnig undir högg að sækja, svo og Tómas síðustu árin. Síðasta bók hans var dýrgripur. En hún vakti litla gleði hjá klappliðinu. Almenna bókafélagið var ekki sízt stofnað þessum höfuðskáidum og hugsjón þeirra til vam- ar. Að því er enn sótt. Þjóðviljaritstjóri var eitthvað að tala um „þjóðviljaskáld" af mik- illi velþóknun í útvarps- þætti. Það segir sína sögu. Enginn skyldi halda gömlu klíkurnar séu dauðar úr öllum æðum. Grísku dæmin sýna að mannskepnan hefur ávallt verið höll undir harð- stjóm; rithöfundar ekki síðuren aðrir. Okkur hættir til að gangast upp við hégóma og er það með öllu óskilj- anlegt þegar listamenn eiga í hlut. Þeir sækja ekki aflið annað en í sjálfa sig. Spegillinn kallaði þá krossfiska sem sóttust eftir fálkaorðum. Það fer rithöfundum illa að vera krossfískar, eða gæiudýr einhverra útvaldra hirð- siðameistara í verðleikum. Það eru kvæði Pindars sem varðveita nafn hans, en engin veraldleg upphefð né viðurkenning úthlutunarstjóra. Það er vöntun að strefa eftir viðurkenn- ingu; Þórbergur kallaði þessa ástríðu: að fylla tómið. Og líkti henni við þorstann í helvíti. Annað grískt ljóðskáld, Þeognis, aristókrat að ættemi og lítili unnandi lýðræðis, fyrirleit vaxandi millistétt og áhrif hennar, iðnaðar- og kaup- menn sem kröfðust kosningaréttar og annarra opinberra réttinda; kallaði þá pöpul. En hann þykir ekki verra skáld fyrir það(!) Bókmenntir og listir lúta öðrum lögmálum en þær þjóð- félagshræringar sem allt ætla að kæfa, áður en þær koðna niður. Stone minnir á að menn skyldu ekki hneykslast oní tær yfír því að atkvæðisréttur í Aþenu skyldi vera bundinn við karlmenn sem eitthvað áttu undir sér, því að eignalausir menn í Vestur-Evrópu fengu ekki kosningarétt fyrr en undir síðustu aldamót og eignalaust fólk í Banda- ríkjunum fékk ekki slíkan rétt fyrr en með Jackson-byltingunni svoköll- uðu í kringum 1820 og 1830. Sólon veitti öllum karlmönnum, ríkum og fátækum, kosningarétt tveimur öldum áður en Sókrates fæddist. Það hefur þá þótt saga til næsta bæjar. Það var einnig sófisti sem rök- ræddi við Sókrates um Iýðræðið og komst upp með að hafa á því nokk- urt dálæti. Það var Protagóras, fræg- astur þeirra kennara og heimspekinga sem kepptu við Sókrates og Platón — og naut þó nokkurrar aðdáunar þeirra að því er Stone segir. Virðing og rétt- land, Þýzkaland, Frakkland og Bandaríkin, en það er matar- kostnaður. Matur er mun dýr- ari hér en í þessum löndum og munurinn svo mikill, að það skiptir sköpum um afkomu fólks. Hvað veldur þessum mikla mun á matarkostnaði? Að ein- hverju leyti má vera, að Evr- ópubandalagsríkin greiði mat- arverð svo mikið niður, að þar sé skýringuna að finna, en það getur alla vega ekki átt við um Bandaríkin, þar sem matar- kostnaður er mun lægra hlut- fall í heildarframfærslukostn- aði fjölskyldu en hér. Þetta hefur auðvitað oft verið rætt hér en hins vegar hefur farið minna fyrir því, að málið hafi verið rannsakað ofan í kjölinn. Innlendar búvörur eru veru- legur hluti af matarkostnaði fjölskyldu. Að hve miklu leyti er hægt að skýra ótrúlega hátt verð á búvöru hér með óhófleg- um kostnaði við vinnslu land- búnaðarafurða og dreifíngu? Kjúklingar eru orðnir ótrúlega dýrir hér miðað við það, sem tíðkast annars staðar. Hvað veldur? Jafnvel fiskur er ekki lengur ódýr matur á íslandi. Nú þegar umrót er að kom- ast á íaunamál og fjölskyldur benda á, að heimili séu rekin með halla ekki síður en fyrir- tækin, er áreiðanlega ástæða til að beina einhverjum af starfskröftum ríkisins í það verkefni á næstu vikum að kanna þennan mismun á mat- arverði á íslandi og í nálægum löndum. ur voru gjafir frá guðunum sem átti að skipta réttlátlega niður milli borg- aranna, en voru ekki ætlaðar útvöld- um einum. Protagóras minnir Sókrat- es á þetta með því að rifja upp gamla goðsögn — en Sókrates gefur ekkert útá það. Aþeningar höfðu rétt til að stjórna sér sjálfir án útvalinna leiðtoga; án fyrirhyggjusams hirðis sem á betur við í trúarlegum útleggingum og líkindaboðskap en pólitískri úttekt á veraldlegri stjómun. Aþeningar voru ekki dæmdir til þess af guðunum að hlíta „þeim sem veit“, einsog Sókrates boðaði, heldur þeim sem þeir kusu sjálfir, hvað sem Sókrates og læri- sveinum hans leið. Grímur Thomsen snaraði •grískum skáldskap yfir á íslenzku og það er gott til þess að vita, hve hann þýddi mörg af ljóðum Pindars með fomeskjulegu ívafi gam- als andrúms. Grímur líkir Pindar við örn með hvassa sjón; hann er talinn mesta skáld Grikkja eftir Hómer og hátindur griskrar ljóðlistar framað klassísku leikritunum, en þar hafnaði ljóðlistin að mestu í rúmgóðu sam- félagi Períklesar. Aldrei hefur jafnfá- mennt samfélag ræktað upp jafn- mikla menningu á jafnskömmum tíma — og mætti það vera okkur íhugunar- efni öðru fremur. Pindar var ekkert að skafa utanaf því. í einu ljóða sinna óskar hann þess að harpa hans sé fræg um allt Grikkland og talar við harðstjóra ein- sog hirðskáld. Á öðrum stað, eða í Annarri ólympísku drápunni, til Þer- ons í Akragas, útaf vagnsigri, bendir hann á þessi sannindi sem falla full- komlega að hugsun okkar og hug- myndum. Eitt er, sem að sjálfur tímans kraptur, sjálfur megnar eigi allra faðir, gjöra það, sem gjört var, ógjört aptur, ott hvort eður illt þú afrekaðir. meðlætinu mæðan þó að gleymist, meinið eins og fræ í djúpi geymist. Grikkir ortu um íþróttamenn, jafn- vel þung kvæði; það þótti tilheyra svo merku samfélagi. Nú hefðu fáir áhuga á slíku; hetjudáðin og poppið eiga samleið. Munurinn á Grikkjum og okkur er kannski ekki nema brekku- munur. Við göpum uppí dægurflug- una, þeir bönduðu henni frá sér. M. (meira næsta sunnudag) Útgefandi Framkvæmdastjóri Ritstjórar Aðstoðarritstjóri Fulltrúar ritstjóra Fréttastjórar Auglýsingastjóri Árvakur, Reykjavík Haraldur Sveinsson. Matthías Johannessen, Styrmir Gunnarsson. Björn Bjarnason. Þorbjörn Guðmundsson, BjörnJóhannsson, ÁrniJörgensen. Freysteinn Jóhannsson, Magnús Finnsson, Sigtryggur Sigtryggsson, Ágúst IngiJónsson. Baldvin Jónsson. Ritstjórn og skrifstofur: Aðalstræti 6, sími 691100. Auglýsingar: Aöalstræti 6, sími 22480. Afgreiðsla: Kringlan 1, sími 83033. Áskriftargjald 900 kr. á mánuði innanlands. f lausasölu 80 kr. eintakið. Laun og matur Nú hefur fyrsta félag opin- berra starfsmanna boðað verkfall og viðræður eru að hefjast milli ríkisstjórnar og Alþýðusambands íslands. Jafnframt stendur yfir at- kvæðagreiðsla hjá félögum kennara og fleiri opinberra starfsmanna um verkfallsað- gerðir. Það er því ljóst, að kjaramál eru að komast í brennidepil. Miðað við þá almennu vel- megun, sem hér ríkir, eiga margir erfítt með að skilja hvað valdi því, að fólk eigi svo erfitt með að láta enda ná sam- an, eins og raun ber vitni. Þeg- ar litið er á grunnkostnað, sem fylgir framfærslu venjulegrar fjölskyldu annars vegar og umsamin laun hins vegar, verður auðvitað ljóst, að undir þessum kostnaði verður ekki staðið nema með mikilli yfír- vinnu og tekjuöflun tveggja einstaklinga í hverri fjölskyldu. Þegar samdráttur verður eins og nú og yfirvinna fer minnk- andi harðnar enn á dalnum hjá fólki. Islendingar, sem búa í ná- lægum löndum, bæði í Evrópu og í Bandaríkjunum, eru sam- mála um að einn kostnaðarlið- ur í daglegu lífi fólks skeri sig úr hér samanborið við t.d. Bret- HELGI spjall REYKJAVÍKURBRÉF Laugardagur 11. marz SL. ÞRIÐJUDAGSKVÖLD urðu tvö alvarleg sjóslys fyrir sunnan land og vest- an. Björgun tókst ótrúlega vel. Áf 15 skipverjum á bátunum tveimur björguð- ust 14. Eins og jafnan, þegar slík slys verða, beinist athygli manna að björgunarbúnaði skipanna og hvemig hann reynist. Fróðlegt er því að kynnast reynslu skipbrotsmanna í þeim efnum. í Morgunblaðinu í gær, föstudag, birt- ust viðtöl við skipveijana á Sæborgu, sem fórst á Breiðafirði. Þeir komust allir af nema skipstjórinn, sem fór síðastur frá skipi sínu. I samtali við blaðamann Morg- unblaðsins varð þeim tíðrætt um vinnufiot- gallana, sem hingað til hafa ekki flokkast undir öryggisbúnað. Um þessa flotgalla segja skipveijarnir: „Aðeins tveir okkar, Sigurður matsveinn og Eymundur stýri- maður, vom í slíkum göllum og þeir voru líka þeir einu, sem gátu athafnað sig með góðu móti í gúmbjörgunarbátnum. Við hinir vorum svo kaldir, að við gátum varla hreyft okkur. Ef við hefðum verið lengur í sjónum er hæpið, að við hefðum lifað það af. Það ætti að vera skylda, að allir sjómenn klæddust slíkum göllum, en þá verða yfirvöld líka að hætta að leggja á þá alls konar tolla og gjöld. Þetta er örygg- isbúnaður og hann á að vera sem ódýrast- ur, svo allir geti eignast hann. Það voru átta sérstakir flotgallar um borð, en það er ekki alltaf, sem menn hafa tíma til að klæðast þeim." Einn skipveijanna bætti því við, að hann væri ósyndur, en hann hefði fundið hversu öruggur hann var í vinnuflotgallanum. Þessi umsögn hinna ungu sjómanna, sem björguðust úr miklum sjávarháska, ætti að nægja til þess, að opinber gjöld verði afnumin af vinnuflotgöllum. Þetta er í annað sinn á stuttum tíma, sem í ljós kemur, að þeir eiga mikinn þátt í að bjarga lífi sjómanna. Sjómennirnir af Sæborgu hafa ýmislegt að segja um gúmbjörgunarbáta. Sá þeirra, sem fyrstur komst í björgunarbátinn, Sig- urður Hafsteinsson, matsveinn, segist hafa lent í vandræðum með að ná félögum sínum um borð í bátinn. Hann sagði í sam- tali við Morgunblaðið: „Ég leitaði eftir stig- um, sem eiga að liggja út úr honum, en þeir voru bundnir saman í miðjum bát og voru þar frekar til vandræða en hitt.“ Síðan segir í frásögn blaðamanns Morgunblaðs- ins: „Félagar hans segja, að þeir hafi átt erfitt með að athafna sig í bátnum, þar sem neyðarljós í honum hafi verið alltof dauft, svo þeir sáu varla handa sinna skil. Þegar þeim hafði loks tekizt að finna hníf, svo þeir gætu skorið bátinn iausan frá sökkvandi skipinu, reyndist hnífurinn nær bitlaus. „Þetta er einhver járnþynna, sem bítur tæpast á jafn sterka taug og þar að auki kengbognaði hann við átak,“ sögðu þeir. „Við óttuðumst mjög að báturinn drægist niður með skipinu, en sem betur fór tókst okkur að skera á taugina.“ Það gekk þó ekki þrautalaust að tryggja, að báturinn færi ekki með skipinu niður. „Það lágu ýmsar taugar frá gúmbjörgunarbátn- um, en þær eru allar eins, svo við vissum ekki hvetja átti að skera. Til vonar og vara sörguðum við í sundur alla spotta, sem lágu út 'frá bátnum. Þannig vorum við nærri búnir að skera á taugina, sem Erik náði taki á. Þessar taugar eiga auðvit- að að vera mismunandi á litinn og í neon- litum, svo þær sjáist í sjó.“ Þriðja atriðið, sem þeir félagar nefndu, var hversu lítið sjómenn almennt vita um notkun gúm- björgunarbáta.„Ég hef verið mörg ár á sjó, en vissi ekkert hvernig ég ætti að bera mig að við bátinn," sagði Vagn. Fé- lagar hans sögðu, að þeir hefðu flestir aldrei séð uppblásinn gúmbát. „Við sjáum bátana bara í hylkjum um borð og einu sinni á ári eru hylkin send suður til skoðun- ar. Það ætti að skoða bátana hér og allir sem fara á sjó í fyrsta sinn ættu að vera fræddir um notkun þeirra," sögðu þeir.“ Þetta er frásögn blaðamanns Morgun- blaðsins af samtali við skipveijana, sem komust lífs af á Breiðafirði sl. þriðjudags- kvöld. Lýsing þeirra á aðstæðum er skýr og skilmerkileg. Hún kallar óhjákvæmilega á, að yfirvöld taki þessar ábendingar til meðferðar og komi þeim í framkvæmd. Það er ómetanlegt að fá slíka lýsingu manna, sem lent hafa í sjávarháska. Með því að bregðast skjótt við er hægt að bjarga mannslífum í framtíðinni. Sjóslysin nú sýna, að þrátt fyrir fullkomnari báta og góðan búnað, verða þau enn við ís- lands strendur. viðræður um Danir no* virí n#a kJ'arasamn- uamr og vio inga eru að hefjast um þessar mundir og ljóst að það verða opinberir starfs- menn, sem hafa forystu að þessu sinni. Morgunblaðið lýsti fyrir nokkru þeirri skoðun í forystugrein, að ekki væri grund- völlur fyrir nokkrum kjarabótum að þessu sinni. Við íslendingar erum ekki eina þjóð- in í okkar heimshluta, sem þannig er stödd. Hið sama má segja um frændur okkar Dani. Viðræður um nýja kjarasamninga hafa staðið yfir þar í landi. Búizt er við samning- um um minnstu kauphækkun í þijá ára- tugi. Poui Schluter, forsætisráðherra Dan- merkur, lýsti þeirri skoðun sinni, að samn- ingamenn ættu að stefna að 10% lækkun launa og að fallið yrði frá fyrirhugaðri styttingu vinnutíma um hálfa klukkustund á þessu ári og hálfa klukkustund á næsta ári. Danski Seðlabankinn hefur lýst því sjón- armiði, að óhjákvæmilegt væri að lækka laun, til þess að komast hjá enn meira atvinnuleysi og of hægum hagvexti. Þjóð- arframleiðsla Dana hefur farið minnkandi síðustu tvö árin. Búizt er við, að hún aukizt um 1% á þessu ári og 1,5% á næsta ári. Atvinnuleysi nemur nú um 8,5% af vinnuafli, sem þætti gífurlegt og óviðun- andi hér og búizt er við að atvinnuleysi nemi um 10% á næstu misserum.. Við- skiptahalli hefur komizt upp í rúm 5% á undanförnum árum og erlendar skuldir Dana nema nú um 40% af þjóðarfram- leiðslu. Vaxtagreiðslur Dana af þessum erlendu skuldum nema nú um 13% af gjald- eyristekjum. Dönum hefur tekizt að minnka við- skiptahallann niður í 1,7% af þjóðarfram- leiðslu en að öðru leyti er ástandið svart. Gjaldþrot jukust um 45% á síðasta ári og dönsku bankamir leggja nú fé til hliðar til þess að eiga fyrir fyrirsjáanlegum töp- um. Á síðasta ári fluttu 24 þúsund Danir til annarra landa og þá ekki sízt ungt fólk. Sumir eru að flýja skattana, sem nema um og yfir 50% af tekjum manna. Af þessu má sjá, að fleirum gengur erfiðlega að hafa stjóm á efnahagsmálum sínum en okkur íslendingum. Raunar höf- um við verið í harðri keppni við Dani um það síðustu árin að vera meðal skuldug- ustu þjóða heims. En kannski er það nokk- ur huggun fyrir fólk hér að vita af því, að ekki gengur betur hjá öllum öðrum! ÞÓTT ÞJÓÐFÉ- lagsumræður hér . snúizt að mestu um Öryggl efnahagsmál og at- vinnumál, beinast þær umræður oftast að öðrum þáttum en þeim, sem snerta fólk beint í daglegu lífi þess. Þó hefur mikið áunnizt í þeim efn- um. Velmegun er hér aúðvitað mikil, þótt hún sé að sumu leyti fölsk. Verulegur árangur hefur náðst í að sjá fyrir grund- vallarþörfum fólks. Atvinnuleysi er fátítt hér. Miklar framfarir hafa orðið í hús- næðismálum. Félagslega kerfið svonefnda hefur dugað mörgum vel og ljóst er, að hið nýja húsnæðislánakerfi er bylting fyrir Afkomu - ■ Morgunblaðið/Rúnar Þór þá, sem á annað borð fá lán. Miklar um- bætur hafa orðið í lífeyriskerfinu, þótt elzta kynslóðin búi enn við skarðan hlut í þeim efnum. Hér skal þó vikið að einu atriði, sem sjaldan er rætt um. Á hveiju ári missa svo og svo mörg heimili fyrirvinnu. Menn deyja enn ungir, annað hvort í siysum eða vegna sjúkdóma. Eftir stendur eftirlifandi maki með börn, oft á erfiðum aldri, húsnæðis- skuldir, börn í kostnaðarsömu námi o.sv. frv. Missir fyrirvinnu af einhveijum ástæð- um getur í einu vetfangi kippt grundvellin- um undan því lífi, sem fólk hefur byggt upp. Slíkri röskun á stöðu og högum fylgja ekki aðeins fjárhagsleg vandamál, heldur margvísleg sálræn vandamál fyrir eftirlif- andi maka og böm. Opinbera tryggingakerfið kemur hér lítið til hjálpar. Kjarasamningar duga hér skammt, þótt vafalaust sé það algengt, að t.d. einkafyrirtæki greiði eftirlifandi maka laun einhvern tíma. Líftryggingar hafa ekki verið algengar hér á íslandi og hafa ekki náð mikilli útbreiðslu, þótt þær séu þekktar í öðrum löndum og í mismun- andi formum. Líftrygging getur hins vegar skipt sköpum við aðstæður á borð við þær, sem hér hefur verið lýst og vel flest- ir lesendur þekkja áreiðanlega einhver dæmi um í sínu nánasta umhverfi. Nú þegar kjarasamningar standa fyrir dyrum og augljóst, að ekki er svigrúm til kjarabóta, má spyija hvort ekki sé tíma- bært að verkalýðsfélögin kanni möguleika á að tryggja öryggi félagsmanna sinna að þessu leyti með því að vinna kerfís- bundið að því, að líftryggingar verði þátt- ur í kjarasamningum launþega. Þær kosta auðvitað peninga, en er ekki hugsanlegt, að á móti megi fella niður kostnaðarliði í kjarasamningum, sem ekki eiga lengur við? Okkur hefur tekizt að byggja upp mynd- arlegt velferðarkerfi í þessu landi. Margir eru þeirrar skoðunar, að hvorki við, né nálægar þjóðir, höfum lengur efni á því að halda þessu kerfi uppi. Hvað sem slíkum skoðunum líður er það áreiðanlega vilji meginþorra þjóðarinnar, að halda þessu velferðarkerfi við. En jafnframt þarf að fylla upp í ýmis göt, sem í því eru. Eitt af þeim er sú mikla breyting, sem verður á högum fólks við missi fyrirvinnu. Nú má vel vera, að það megi gera með öðrum hætti en þeim að efla líftryggingakerfið. Verkalýðsfélögin hafa byggt upp digra sjóði, sem hugsanlega geta komið að not- um í þessum efnum. En menn verða að átta sig á því, að það fólk, sem hér um ræðir, ber harm sinn í hljóði og gerir lítið af því að bera vandamál sín á torg. ÞAÐ ER SAM- dóma álit þeirra, senj fylgjast með o g deyfð þróun viðskipta- og atvinnulífs, að sam- dráttur og deyfð einkenni þessa þætti Samdráttur þjóðlífsins. Atvinnureksturinn á við áfram- haldandi erfiðleika að glíma. Þær upplýs- ingar Guðjóns. B. Ólafssonar, forstjóra SIS, í útvarpsfréttum í gær, föstudag, að samvinnufélögin í landinu hafi verið rekin með tveggja milljarða tapi á sl. ári vekja óhug. Eimskipafélag íslands er áreiðan- lega eitt af bezt reknu fyrirtækjum í landinu, en afkoma þess á sl. ári hefur bersýnilega verið léleg. Hvaðanæva að berast fréttir um vandamál fyrirtælcja í sjávarútvegi. Samdráttur í verzlun og þjónustu og öðrum atvinnugreinum en sjávarútvegi hefur komið nokkrum mánuðum og miss- erum á eftir samdrætti í sjávarútvegi. En sú þróun, sem við erum nú vitni að, sýnir að kreppa í sjávarútvegi þýðir að lokum kreppu í öðrum atvinnugreinum. Ef engin breyting verður á stöðu sjávarútvegsins mun enn harðna á dalnum hjá fyrirtækjum í öðrum atvinnugreinum. Fyrir einu ári voru menn sammála um að nauðsynlegt væri að draga úr spemx- unni í efnahagsmálum þjóðarinnar. Nú má spyija, hvort samdrátturinn sé að verða of mikill. Atvinnuleysi hefur að vísu ekki orðið mjög víðtækt enn sem komið er, en augljós hætta er á, að það geti farið vax- andi með vorinu og þá horfir ekki vel um atvinnu fyrir skólafólk. Það er tímabært að ríkisstjórnin endurskoði afstöðu sína til efnahags- og atvinnumálanna. „Lýsingþeirraá aðstæðum er skýr og skilmerkileg-. Hún kallar óhjá- kvæmilega á, að yfirvöld taki þess- ar ábendingar til meðferðar og komi þeim í fram- kvæmd. Það er ómetanlegt að fá slíka lýsingu manna, sem lent hafa í sjávar- háska. Með því að bregðast skjótt við er hægt að bjarga mannslíf- um í framtíðinni. Sjóslysin nú sýna, að þrátt fyrir full- komnari báta og góðan búnað, verða þau enn við íslands strendur.“

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.