Morgunblaðið - 12.03.1989, Síða 31

G86I SHAM .Sí HUOAriTOViyg ntMmmmm GlGAJaVlUOHOM 3 08
MORGONbLWÐ -Mll\lNINGAR SUNNUDA(YUR Í2. MÁKZ~'i989 C 31
Sverrír Kjartans-
son - Kveðjuorð
„Vér minnumst þeirra er dóu í draumi
um djarft og voldugt ævintýr."
(Jóhannes úr Kötlum.)
Þessi orð koma upp í huga mér
er ég minnist ungs vinar míns,
Sverris Kjartanssonar, er lést ný-
verið tæplega tvítugur að aldri. Eg
þekkti hann frá fyrstu dögum hans
á þessari jörð, skírði hann og fermdi
og átti oft tal við hann við kirkju
er hann kom þangað með Erlu
Gísladóttur ömmu sinni eða foreldr-
um sínum, Magneu Guðmundsdótt-
ur og Kjartani Ólafssyni. Sverrir
var ógleymanlegur persónuleiki,
talaði eins og fullorðinn maður barn
að aldri, hugsaði djúpt og spurði
svo margs að furðu sætti og átti
aðeins að því leyti einn sinn líka
sem ég hefi kynnst á þessum aldri.
Ég man ekki til þess að önnur ferm-
ingarbörn mín á langri prestsskap-
artíð „kynnu betur“ eins og sagt
er og væru spurulli um það sem
rökvísin á örðugast með að leysa
úr, hið eilífa og stóra, „spyrðu“
prestinn jafnvel meira en hann þau.
En þegar stórt er spurt verður oft
fátt um svör, og Sverrir spurði aldr-
ei smátt, alltaf stórt. Presturinn
fann því óneitanlega oft til þess í
návist þessa drengs hve lítið hann
vissi og skildi. Ennþá standa stóru
spurningarmerkin í augum hans
fyrir hugskotssjónum mínum, ekki
ásakandi en alvöruþrungin og biðj-
andi, jafnvel krefjandi um svör. Nú
hefir þessi mikli leitandi með stóru
spumingarnar í hjartanu og á vör-
unum fengið langt um aldur fram
að skyggnast bak við það tjald, sem
hann þráði að lyfta. Það var eins
og hann gæti ekki beðið lengur
opinberunar leyndardómanna.
Hann varð að fá svör sem allra
fyrst. E.t.v. þráði hann þeim mun
heitari æðri sýn sem iíkamssjón
hans var takmarkaðri og hann hafði
meira fyrir að læra af þeim sökum,
þó hann stæði sig drengja best. Það
lá alltaf í loftinu af einhveijum
ástæðum að sú sýn opnaðist á hans
ungum aldri. Nú hefir alvaldið sjálft
svarað stóru spurningunum.
Sverrir Kjartansson var glöggt
dæmi þess að heilbrigð og stór sál
getur sannarlega búið í óhraustum
líkama. Auk sjóndeprunnar var
hann ætíð hjartaveill. Þeim mun
aðdáunarverðari var lífsgleði hans,
gamansemi, kjarkur og bjartsýni.
Vafalítið hefir hann hugsað fleira
og spurt stærra en ella sökum þess
sem hann var sér meðvitandi um
heilsufar sitt. Það sem vantaði á
líkamlegt þrek hans varð þannig til
að víkka andlegan sjóndeildarhring
hans og skerpa innri sýn, sem ekki
er óalgengt þegar vel gefið og gert
fólk á í hlut.
Sverrir heillaðist af undrum
tölvutækninnar og þeim nýju heim-
um sem hann skynjaði að mannkyn-
ið var að uppgötva fyrir þessa þró-
un. En hann leit fyrst og fremst á
þessa tækni sem mannkynsdraum
og dýrlegt ævintýr sem væri að
rætast en ekki sem þurra lærdóma.
Fyrir honum var lífið sjálft undur
og ævintýri þó lífskrafturinn væri
Indríði Jónsson stýrí-
maður - Kveðjuorð
Fæddur 21. febrúar 1934
Dáinn 19. febrúar 1989
Bernsku- og æskuvinur minn og
leikfélagi, Indriði Jónsson frá
Grund, var jarðsettur 27. febrúar,
ég gat ekki fylgt honum síðasta
spölinn sakir ófærðar á okkar
ágæta landi.
En svo vill til að ég er veður-
teppt á heimaslóðum okkar beggja,
vestur í Reykhólasveit.
Um leið og ég sest niður til að
skrifa fáein kveðjuorð, brýst bless-
uð sólin fram úr skýjunum og nær
í gegnum él og skafrenning og hlýj-
ar okkur mannanna börnum. Þann-
ig hlýjar líka minningin um góðan
vin okkur sem eftir stöndum.
í bernsku og æsku áttum við
Sigurgeir bróðir minn okkur góða
vini og leikfélaga á Grund. Þá bræð-
ur Ólaf, Indriða og Lárus, en þó
sérstaklega þá Ólaf og Indriða, en
þeir voru jafnaldrar okkar. Stutt
var á milli bæja og enginn taldi
eftir sér að skreppa þegar leyfi var
fengið eða jafnvel að stelast ef svo
bar undir og þá frekast undirrituð.
Ætíð var við nóg að vera, fara á
skauta eða sleða að vetrinum. Æfa
leikrit og sýna og svo mætti lengi
telja.
Á sumrin var svo margt
skemmtilegt hægt að gera, þegar
tími var til, eins og að fara í beija-
ferðir. Ein Grundarferð mín er mér
mjög minnisstæð Grundaráin renn-
ur rétt innan við túngarðinn á
Grund og var hún í vexti í þetta
skiptið. Venjulega er hún mjög
meinlaus og hæg yfirferðar. Nú
vorum við Indriði að leika okkur
þar nálægt, töldum við að mikið
skemmtilegra væri á árbakkanum
handan árinnar. En vandamálið var
það að Indriði hafði ekki leyfi til
að fara yfir ána. Við ræddum þessi
mál og töldum að þetta yrði í lagi
ef hann blotnaði ekki. Bauðst ég
nú til að bera hann yfir og lagði
af stað með Indriða á bakinu en
viti menn, verður ekki kempunni
fótaskortur og fellur í ána með
byrði sína, sem þó slapp að mestu,
blotnaði aðeins í fæturna en burðar-
maður öllu meira. Yfir var þó farið,
föt undin og sólin sá um þurrkun-
ina. Ferðin til baka gekk vel og
engum varð meint af, en ekki var
lagt oftar í ána eftir að mamma
hafði bannað slíkt.
Bernsku- og æskuárin liðu, vin-
áttan hélst-óbreytt, en lengra varð
milli funda. Nám og störf kölluðu
og tíminn sem ætíð var nóg til af
áður var allt í einu orðinn svo lítill.
Hin síðari ár hef ég sjaldan hitt
þennan góða félaga minn og vin,
en frétti alltaf af honum öðru hvoru.
Vissi að hann eignaðist góða konu
og dætur og gott heimili sem sjó-
manninum þótti gott að koma heim
til.
Ég sendi eiginkonu Indriða,
dætrum og fjölskyldum, móður og
systkinum innilegar samúðarkveðj-
ur og bið Guð að blessa minningu
hans.
Sé ég af sólaríjöllum
svip hinna miklu djúpa.
Svipt er á brott blæjum,
sem blikandi firð hjúpa.
Síungar sólir brenna
saman veraldir renna.
I dögun skal duft jarðar
dýrð himnanna kenna. (D.Stefánsson)
Dídí
skertur og færi dvínandi. Og það
vissu ekki allir, þó foreldrar hans
vissu það, að tölvuáhugi hans náði
til endimarka sköpunarverksins,
upp að skör hins eilífa og stóra.
Þessvegna hafði hann tekið þá
ákvörðun undir andlátið, þótt tölvur
gerðar af manna höndum og hug-
viti væru freistandi, að þjóna heldur
tölvumeistara alheimsins og sköp-
unarverksins ef honum entist aldur.
En aldurinn entist ekki til þess.
Ákvörðun hans stendur engu að
síður óhögguð. Með einhveijum
hætti og á einhverju sviði tilverunn-
ar er ég þess fullviss að þjónusta
hans verði þegin, og trúasta þjóninn
hefir tölvumeistarinn mikli kosið sér
þar sem hann er.
„Flýt þér vinur i fegri heim,
kijúptu að fótum friðarboðans,
fljúgðu á vængjum morgunroðans
fljúgðu á vængjum morgunroðans,
meira að starfa guðs um geim.“
(J. Hallgr.)
Ástríkum foreldrum Sverris og
systkinum hans báðum vottum við
Álfheiður okkar dýpstu hluttekn-
ingu í söknuði þeirra og eftirsjá.
Emil Björnsson
Byrjendanámskeið
í stjörnuspeki
16. mars til 1. apríl
Á námskeiðinu verður farið í undirstöðu-
atriði stjörnuspekinnar. Fjallað verður um
merki, plánetur, hús, afstöður og útreikn-
ing stjörnukorta. Kort þátttakenda verða
notuð til að kenna undirstöðuatriðin.
Með námskeiðinu fylgir stjörnukort og
námsgögn sem hjálpa þátttakendum að
skilja stjörnuspeki og eigið stjörnukort.
Tími:
Fimmtudagur 16. og 30. mars kl. 20-23.
Laugardagur 18. mars og 1. apríl kl.
10-15.30
Leiðbeinandi
er Gunnlaugur Guðmundsson stjörnu-
spekingur, höfundur Hver er ég? Bókar-
innar um stjörnuspeki. Skráning og nán-
ari upplýsinar í Stjörnuspekimiðstöðinni,
Laugavegi 66, sími 10377.
ENDURUNNINN
ÓBLEIKTUR PAPPÍR
Gætum heilbrigðis,
virðum náttúruna
og skóglendi jarðar,
notum endurunninn pappír.
WC-pappír, handþurrkur, margar stærðir
mikið úrval, ótrúlegur sparnaður.
Þekking - Úrval - Þjónusta
REKSTRARVÖRUR
Draghálsi16 -HOR.vík - Simar31956-685554