Morgunblaðið - 12.03.1989, Blaðsíða 40

* 40 C
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 12. MARZ 1989
Ný kjólasending
v/Laugalæk,
simi 33755.
WIKA
Þrýstimælar
Allar stæröir og geröir
■LlLL
SfltarflaoQJigxLœ2
MmMVtm <St
Vesturgötu 16, sími 13280
Verd..
oggæói
tara saman
hjáokkur
nerræ
liúsió^
Laugavegi 47
Sími 29122.
VERÐSAMANBURÐUR STOÐVAR 2
á 3ja vikna ferðum miðað við 2 fullorðna og 2 börn.
Saga .................................kr. 190.200,-
Atlantik..............................kr. 179.400,-
Pólaris ..............................kr. 168.604,-
Veröld ...............................kr. 165.900,-
Úrval ................................kr. 159.800,-
Ferðaskrifstofa Reykjavíkur ..........kr. 159.000,-
Samvinnuferðir........................kr. 158.000,-
Útsýn .............................. kr. 148.600,-
ÚTSÝN
Ferðaskrifstofan Otsýn hf.
- aldrei betri
Austurstræli 17, sími 26611 ■ Álfabakka 16, sími 603060 ■ Akranesi, sími 93-11799
Hafnarfirði, sími 652366 ■ Akureyri, simi 96-25000 ■ Umboðsmenn um tand allt
BAKÞANKAR
Þjóðarsálin
Nú á dögum er mikið rætt
um þjóðarsálina. Eitt sinn
var alvörugefinn maður sem
fór að leita að henni. Ekki var
hún á Lækjartorgi. En þar
hitti hann
' gamlan mann
sem sagði:
Taktu rútu frá
Umferðarmið-
stöðinni, farðu
úr í Hveragerði
og gangtu á há-
lendið. Þá
muntu fyrir-
hitta þjóðarsálina,
Alvörugefni maðurinn gerði
svo sem fyrir hann var lagt.
Hann fór úr rútunni á réttum
stað og stefndi til heiða, hann
gekk á öræfin og fyrir íslandi
miðju, efst á hálendinu, í
hjartastað landsins stóð ægi-
fagurt hringlaga völundar-
hús, gjört úr svörtum gljá-
fægðum steini og Ijómaði í
sólinni. Hann fór inn um
fyrstu dyrnar sem hann fann.
Maðurinn gekk lengi lengi,
langa ganga þessa völundar-
húss. Dagar liðu. Hann fann
krækiber til að næra sig á og
stöku sinnum henti það að
væn lömb gengu honum í
fang, hann tíndi saman sprek
og sauð þau og át. Þegar sólin
var hátt á lofti á morgnana
og skein niður í ganginn, gat
hann séð spegilmynd sína í
veggjunum.
Hann gekk og hann gekk. En
völundarhúsið var stærra en
hann hafði haldið. Það kom
vetur, það snjóaði, gangana
tók að fylla og vindur dró skaf-
renning um rangalana. Hann
flæktist frá einum til þess
næsta. Hvergi var skjól að fá.
Eitt sinn er hann sá ísbirni
bregða fyrir við enda eins
gangs, þá þótti honum ráðlegt
að grafa sig í fönn og þar féll
maðurinn í vetrardvala og
svaf vært til vors. Að vori
vakti hann sólin. Leysinga-
vatn vætlaði um gangana.
Hann hélt áfram ferð sinni
um völundarhúsið, þegar
hann þyrsti bar hann vatn sér
að munni í lófa sínum. Einn
dag sá hann í spegli veggj-
anna að hann var tekinn að
eldast. Þá skar hann sér grein
af tré og hafði greinina til að
styðjast við á göngunni. Hár
hans var orðið skjannahvítt
og náði í mittisstað. Hann var
orðinn aldraður maður.
Eitt vorið heyrði hann gný,
hróp og köll, þar voru fyrstu
hljóðin fyrir utan hvein vinda
og söng fugla sem han hafði
heyrt svo áratugum skipti.
Hann beygði fyrir horn, þar
voru dyr og allt í einu gekk
hann inn í hjarta völundar-
hússins, þar sem sjálfa þjóð-
arsálina var að finna.
Og þar fyrir miðju í stóru her-
bergi sat ungur maður og var
< að horfa á sjónvarpið. Við
fætur sína hafði hann bjór-
kassa. I sjónvarpinu var
landsleikur í handbolta. Ungi
maðurinn skírskotaði til bjór-
kassans og þar næst til sjón-
varpsins og sagði, kipptu ein-
um köldum gamli minn, við
erum að vinna leikinn. Það
stendur 29—25 fyrir okkur,
og tvær mínútur eftir.
eftir Ólaf
Gunnarsson
VZterkurog
k-# hagkvæmur
auglýsingamiöill!