Morgunblaðið - 08.04.1989, Blaðsíða 29

Morgunblaðið - 08.04.1989, Blaðsíða 29
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 8. APRÍL 1989 29 Unnur Jónsdóttir frá Vík - Minning Fædd 11. maí 1928 Dáin 1. apríl 1989 Unnur Jónsdóttir frá Vík, dóttir hjónanna Laufeyjar Sigursveins- dóttur og Jóns Guðmundssonar. í Vík var bernskuheimili þeirra systkina Unnar og Amars þar til 1955 að ijölskyldan flytur á Höfn. Unnur hóf störf hjá Kaupfélagi Austur-Skaftfellinga eftir að hún flutti á Höfn og helgaði hún kaup- félaginu sína starfskrafta alla ævi. Ég man eftir henni Unni minni, frá því að ég var lítil stelpa. Ég eins og aðrir krakkar á Höfn, fór í sendiferðir út í kaupfélag þar sem Unnur, Mæja, Skafti og stelpurnar þutu fram og til baka fyrir innan búðarborðið og fundu hina ólíkustu hluti sem viðskiptavinina van- hagaði um. Efalaust hefur þurft til að bera mikla þolinmæði og þrautseigju að vera á hlaupum frá morgni til kvölds fyrir viðskipta- vini. Allt breyttist þetta til batnað- ar þegar verslunin flutti í ný húsa- kynni og voru allar deildir verslun- arinnar með sjálfsafgreiðsluformi. í fjölda mörg ár var vinkona Unnar, María Marteinsdóttir, deildarstjóri í vefnaðarvörudeild Kaupfélags Austur-Skaftfellinga. Síðar tók Unnur við hennar starfi og gegndi því um árabil, eða þar til hún flyst aftur á sinn gamla vinnustað en þá til skrifstofustarfa sem hún gegndi fram að síðustu dögum ævi sinnar. Þegar Unnur var ung stúlka nam hún við Húsmæðraskólann á Hallormsstað í tvo vetur. í skólan- um stóð hún sig með prýði, bæði í bóklegum og verklegum náms- greinum. Til marks um það var hún fengin til að kenna vefnað. Áhugamál hennar voru mörg og má t.d. nefna lestur góðra bóka, ferðalög og garðrækt. Flestar jurt- ir þekkti hún, bæði garðplöntur og villtar íslenskar jurtir. Kynni okkar Unnar urðu betri er ég vann með henni í kaupfélag- inu, alltaf var hægt að treysta því að Unnur vissi um alla hluti því að hún var ákaflega minnug á hvaðeina. Við mæðgurnar sjáum nú á eft- ir ástkærri vinkonu okkar. Vin- konu sem að í senn var ráðagóð, vitur og umfram allt traust mann- eskja, það vita aliir sem áttu því láni að fagna að kynnast henni. Þann dugnað og þá elju sem hún lagði í hvert það verk er hún tók sér fyrir hendur, hvort heldur það var við sín skyldustörf í sinni at- vinnu eða á sínu heimili, fyrir sína nánustu eða vini, á sér varla hlið- stæðu. Alltaf lagði hún metnað sinn í að gera alla hluti sem best. Samvisku hennar var þannig farið að helst mátti hana ekki vanta í vinnu nokkurn dag, heldur skyldi hún mæta þó að sjúk væri. Betri starfskraft var varla hægt að hugsa sér. Við sem áttum Unni fyrir vin söknum hennar öll. Allt eins og blómstrið eina upp vex á sléttri grund fagurt með ftjóvgun hreina fyrst um dags morgunstund, á snöggu augabragði af skorið verður fljótt, lit og blöð niður lagði,- líf mannlegt endar slq'ótt. (H. Pétursson) Laufeyju, Arnari, ættingjum og vinum votta ég mína innilegustu samúð. Elsa Bjartmars eiginlega í stofufangelsi langtímum saman til að þrestirnir gætu verpt í garðinum við bæinn. Maríuerlan var líka mikill uppáhaldsfugl. Amma hafði gaman að handa- vinnu, og þá sérstaklega fínum út- saum. Rúmfötin sem við sváfum við hversdags voru drifhvít og listi- lega útsaumuð. En amma vissi að allir þurfa sokka og þó hún segði að henni hálfleiddist pijónaskapur pijónaði hún sokka á allt sitt fólk fram undir það síðasta. Hún vildi að við systurnar væru duglegar við handavinnuna og hvatti okkur óspart en áleit handavinnu ekki vera karlmannsverk. Amma var bóndi og gekk í öll verk úti sem inni og máttum við bræðurnir oft hafa okkur alla við, þó að við vær- um orðnir stálpaðir, að halda í við hana við útiverkin. Á vorin reyndi mamma að láta okkur fara vel fötuð í sveitina svo að amma þyrfti sem minnst fyrir fötunum að hafa. Einhveijirgarmar flutu þó með til að nota við óþrifa- legustu verkin. Amma hafði aðra skoðun á þessu. Hún taldi rétt að nota út úr görmunum í sveitinni þar sem enginn sæi til en nota betri fötin í kaupstaðnum um veturinn. Þetta leiddi til þess að sömu garm- amir voru stagaðir og bættir allt sumarið og við fórum heim með meirihlutann af fötunum ónotaðan. Amma hafði mjög gaman af lestri og þá helst skáldsögum sem enduðu vel og alger óþarfi fannst henni að vera að lesa einhveijar raunarollur. Við lásum oft fyrir hana upphátt allra handa bækur til dæmis Fomaldarsögur Norður- landa, Mannamun og Kapitólu. Per- sónur og atburðarás vom síðan rædd fram og aftur og því dvöldust alltaf með okkur í Fossgerði ýmsar sögupersónur. Það var henni mikið metnaðar- mál að við værum læs þegar við byijuðum í skóla. Til þess var ætl- ast þegar hennar börn fóru í skóla um tíu ára aldur. Það að skóla- ganga byijaði núna á sjöunda árinu fannst henni ekki skipta neinu máli. Flosi og Þorleifur muna vel eftir lestramámi hjá ömmu. Hún vissi að þeir höfðu gaman af sög- um. Námið fór því fram á einhveija spennandi bók. Til að byija með las amma löngu orðin til að eitthvað gengi með söguna. Það stóðst á endum að við sögulok voru þeir orðnir stautandi. Þegar við vorum að fara heim á haustin og ailir voru' að hamast við að tír.a saman dótið átti amma til að segja: „Vonandi gleymið þið ein- hverju". Hún var viss um að yrði eitthvað eftir kæmum við aftur til að ná í það. Þetta fannst okkur skrítið því auðvitað ætluðum við að koma aftur. Okkur hlýnaði alltaf um hjarta- ræturnar þegar við komum austur á vorin og sáum Fóssgerði birtast framundan klettunum og við feng- um kökk í hálsinn á haustin þegar húsið og amma á tröppunum hurfu bak við þessa sömu kletta. Gísli, Björg, Þorleifíir ívar, Flosi og Elín. SÖLUSÝNINC A EINSTOKUM HÚSBÚNAÐI ítalski Memphis húsbúnaðurinn - eftirlæti fagurkera um allan heim. Frumleiki og fegurð í formum, litum og efnum. Nú er tækifæri, sem kemur aldrei aftur, tækifæri til að eignast glæsilega muni á verði sem á engan sinn líka - um viða veröld. Sölusýning stendur aðeins þessa helgi. Opið laugardag 10:00 — 16:00 og sunnudag 14:00 —17:00 MW VIÐ ENGJATEIG, SlMl 689155

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.