Morgunblaðið - 17.11.1989, Blaðsíða 37

M0RGUÍ)I9LfVÐW)F0Sí'VDAQHR ,1.7rs^0\(EMBIííl ,198?, ,
Rósinkransa Jónsdóttir
Magnús V. Guðbrands-
son - Hjónaminning
Minning:
Þórhildur Margrét
Þórðardóttir
Rósinkransa:
Fædd 9. niaí 1907
Dáin 6. október 1987
Magnús:
Fæddur 5. júní 1901
Dáinn 9. nóvember 1989
Okkur langar í örfáum orðum
að minnast þeirra elskulegu hjóna,
Rósinkrönsu Jónsdóttur og Magn-
úsar Guðbrandssonar.
Rósg og Maggi, eins og þau
voru kölluð í daglegu tali, voru
einstaklega hjartahlý og trygg. Ég
kynntist þeim ekkert fyrr en ég
var orðin fullorðin ogkom til þeirra
á heimili þeirra inní Árhvammi, en
þar bjuggu þau lengst af eftir að
þau fluttu til Reykjavíkur. Þó hlý-
legt og fallegt væri í Árhvammi
þá er mér minnisstæðast viðmótið
og elskulegheitin er mættu manni,
og sýndi best hvern mann þau
höfðu að geyma. Óhætt er að segja
að þar sannaðist hið fornkveðna,
að þar sem nóg er hjartarúm er
ætíð húsrými, því alltaf voru allir
velkomnir að dvelja á þeirra heim-
ili.
Þau hjón, Rósa og Maggi, voru
talsvert ólík að lunderni, hann
glettinn og gamansamur en hún
alvörugefnari en hafði þó gaman
af að vera með. Hún söng m.a. í
kirkjukór Bolungarvíkur á fyrri
árum. Rósa var mjög trúuð kona
og rækti sína trú í kyrrþey. Hún
var ákaflega merkileg hannyrða-
kona og eru ófáar myndir og ann-
ar fallegur útsaumur til eftir hana.
Einnig pijónaði hún og saumaði
mikið.
Eftir að þau fluttust til Reykja-
víkur vann Maggi lengst af í Raf-
stöðinni við Elliðaár. Einnig rak
hann hænsnabú.
Þeim Rósu og Magga varð
þriggja barna auðið. Þau eru Hörð-
ur, verslunarmaður á Selfossi,
kvæntur Hjördísi Elinorsdóttur,
Oddný, húsmóðir í Texas, gift Vin-
cent Cercano, og Grétar, trésmíða-
meistari á Ólafsfirði, kvæntur
Grétu Ágústsdóttur. Barnabörnin
eru 9 og barnabarnábörnin 5.
Við og fjölskyldur okkar sendum
ástvinum öllum innilegustu samúð-
arkveðjur og biðjum góðan guð að
blessa minningu þeirra. Fari þau
í friði, friður guðs þau blessi, hafi
þau þökk fyrir allt og allt.
Marta, Karvel og börn.
Mig langar að minnast í örfáum
orðum þessara heiðurshjóna, sem
ég mat mikils, og má segja að við
systkinin höfum litið á sem afa og
ömmu. Er mér þá efst í huga
fyrsta ferð okkar til Reykjavíkur
með foreldrum okkar. Dvöldumst
við þá hjá þeim inni í Árhvammi.
Fannst mér eins og það væri nú
ekki Reykjavík, því þetta var eins
og í sveit. Gaman var að leika sér
þar og láta Magga fara með okkur
út í hænsnahús og fara með honum
að sækja sag fyrir hænurnar. Hann
raðaði vel í poka og setti í Fólks-
vagninn sinn, svo rétt sást út um
gluggana. Hann hafði gaman af
að segja frá þessu, enda gaman-
samur mjög alveg fram á síðasta
ár. Þegar við heimsóttum hann á
Hrafnistu reyndi hann alltaf svolí-
tið að sprella svo við gætum hleg-
ið. Meðan hann dundaði við hæn-
urnar sínar, og einnig við smíðar
í skúrnum sínum, sat Rósa ávallt
með handavinnuna sína, jafnt út-
saum sem pijóna. Hún pijónaði svo
lopapeysur og seldi.
Þeim hjónum varð þriggja barna
auðið og lifa þau öll foreldra sína.
Þau eru: Hörður, Oddný og Grét-
ar. Barnabörnin eru 9 og
langömmu- og langafabörnin orðin
5. Óll voru þau mjög kær foreldrum
sínum og afa og ömmu og komu
þau utan úr heimi í heimsókn af
og til, þar sem einkadóttirin er
búsett erlendis.
Ég bið góðan guð að blessa
minningu elsku Magga og Rósu
og sendi börnum þeirra og allri
fjölskyldu samúðarkveðjur. Einnig
Döggu frænku, sem var þeim sér-
lega góð.
Nú legg ég augun aftur,
ó Guð, þinn náðarkraftur
min veri vörn í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
Stína Karvelsdóttir
Fædd 6. maí 1899
Dáin 11. nóvember 1989
Margrét Þórðardóttir var ein-
stök sæmdarkona. Það er við hæfi
að hún skuli til moldar borin í
Víkurkirkjugarði. í Vík lifði hún
sitt hamingjusamasta skeið með
manni sínum Guðna Hjörleifssyni
lækni, elskuð af öllum þar eystra.
En einnig þar mátti hún lifa þá
dýpstu sorg að missa mann sinn
og standa ein uppi með stóran
barnaskara. En það lýsir best
mannkostum og æðruleysi Margr-
étar, að hún kom öllum barnahópn-
um til mennta.
Það var mér og börnum okkar
Daníels mikil hamingja að eiga að
þessa góðu og hlýju konu. Alltaf
var hún boðin og búin að leggja
okkur lið. Tengdamóðir mín, Mar-
grét, er lýsandi dæmi um mann-
eskju sem hefst af sjálfri sér, lítur
á það sem hlutskipti sitt að þjóna
og hlú að þeim sem henni eru
næstir.
Við Daníel og börnin fylgjum
nú þessari elskulegu konu síðustu
sporin er hún verður lögð við hlið
sínum heittelskaða manni, Guðna
lækni. Það var mikið á eina konu
lagt, en hún bar sinn kross með
sæmd og fullri reisn. Síðustu árin
átti hún við mikla vanheilsu að
stríða og er því efalaust hvíldinni
fegin. En mynd hennar mun ávallt
lifa með okkur öllum og þá ekki
síst hinum yngstu afkomendum.
Megi hún hvíla í friði.
Gerður Birna Guðmundsdóttir
Lokið er löngu og árangursríku
ævistarfi. Hvíldar var þörf eftir
annasaman dag.
Margrét var gift Guðna Hjör-
leifssyni síðast héraðslækni í Vík
í Mýrdal, en hann féll frá á besta
aldri. Eftir lát hans flutti Margrét
til Reykjavíkur og var búsett þar
til enda. Þau hjón áttu 6 börn, það
yngsta skírt við kistu föðurins. Þau
eru Sigurbjörg skrifstofustjóri bú-
sett í Bandaríkjunum, Hjörleifur
verslunarmaður í Reykjavík, Þórir
læknir í Stuttgart í Þýskalandi,
Daníel læknir í Reykjavík, Sigurð-
ur bókbindari í Reykjavík og Guðni
menntaskólakennari í Reykjavík.
Það hvíldi því ekki lítið á herðum
þessarar ungu konu að koma ölium.
þessum stóra barnahóp til nokkurs
þroska, en það gerði hún svo af
bar ein og óstudd. Á þeim árum
var eigi slík samhjálp sem nú er.
Það segir sig sjálft að oft hefir
Margrét haft iangan vinnudag inn-
an heimilis og utan, en hún hafði
bæði þrek og viljastyrk til að axla
þá byrði. Það má segja að ég hafi
þekkt Þórhildi Margréti frá barn-
æsku, þótt náin kynni yrðu ekki
fyrr en leið á ævina. Hún bar nafn
ömmu minnar Þórhildar og ég
heyrði oft á það minnst.
Svo bar til að tengdaforeldrar
afa míns, séra Guttorms Vigfús-
sonar, séra Jón Austmann og kona
hans, Helga Jónsdóttir, fluttust að
Stöð í Stöðvarfirði árið 1882, þar
sem séra Jón tók við prestskap.
Með þeim fluttust þijú systkini
norðan úr Eyjafirði, Sigurbjörg,
Daníel og Johannes Sigurðarbörn.
En Sigurbjörgi var móðir Margrét-
ar sem hér er kvödd. Þessi systk-
ini fóru ekki aftur norður og þegar
afi minn, séra Guttormur, gerðist
prestur að Stöð að tengdaföður
sínum látnum voru þau þar til
heimilis að nokkru þar til þau festu
ráð sitt. SigurbjÖrg giftist Þórði
Árnasyni, hinum mætasta manni,
afi minn.vígði þau í hjónaband og
orti til þeirra brúðkaupsljóð sem
þá var mikill siður að syngja í brúð-
kaupsveislum. Svo létu þau hjón
fyrsta barn sitt heita í höfuðið á
ömmu, Þórhildi að fyrra nafni og
Margréti í höfuðið á Margréti vin-
konu ömmu, húsfreyju að Löndum
í Stöðvarfirði. Síðar féll fyrra nafn-
ið að mestu leyti niður sem oft
vill verða, en nú ber sonardóttir
Þ. Margrétar og dótturdóttir mín
nafn formóður sinnar og er kölluð
Þórhildur.
Ein fyrsta bernskuminning mín
er í sambandi við Margréti, þá er
hún kom að Stöð að heimsækja
nöfnu sína, þá 15-16, ára ásamt
frænku sinni, Sigrúnu Daníels-
37 ,
dóttur. Ég hefi verið 6—7 ára þá.
Afi minn ætlaði að láta mig lesa
upphátt fyrir þær, líklega til að
láta þær heyra árangur kennslu
sinnar, en ég var víst feimin við
þessar ungu og fallegu stúlkur og
fór að gráta, því.minnist ég þessa.
Lítið hefur þá orðið úr lestri.
Svo liðu árin. Á fermingaraldri
var ég á Hallormsstað hjá móður-
systur minni, Sigríði Guttorms-
dóttur, og manni hennar, Guttormi
Pálssyni skógarverði. Þá komu þar
ung og glæsileg hjón nýgift, Guðni
og Margrét, til að njóta hveiti-
brauðsdaganna í fögru umhverfi.
Brúðurin átti vinum að fagna þar
sem þau Hallormsstaðahjón voru,
því að hún hafði dvalið þar áður
um nokkurn tíma og virst öllum
vel. Ég man enn hvað mér fannst
þessi ungá kona falleg og glæsileg
og það entist henni ævilangt.
Svo liðu tímar. Við Margrét hitt-
umst aldrei, en ég vissi alltaf af
nöfnu hennar ömmu minnar. Einn
góðan veðurdag giftu þau sig son-
ur þeirra hjóna, Daníel, og dóttir
mín, Gerður Birna. Þá varð eins
og við Margrét hefðum ailtaf
þekkst. Hjá henni var ætíð opið
hús þegar við hjón eða einhver úr
fjölskyldu okkar átti leið til
Reykjavíkur. Hjá Margréti var allt-
af sama hlýjan og alúðlega viðmó-
tið, fyrir það og ógleymanleg kynni
sendum við hjónin nú að leiðarlok-
um kæra þökk og kveðjur yfir
móðuna miklu. Aðstandendum
sendum við innilegar samúðar-
kveðjur.
Guð blessi minningu Þórhildar
Margrétar.
Pálína Þorsteinsdóttir
t
Hjartkær eiginkona min, móðir og stjúpmóðir,
GUÐRÚIM BJARNADÓTTIR,
Granaskjóli 15,
andaðist 15. nóvember 1989.
Sigurður Ingvarsson,
börn, bárnabörn.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför
móður minnar, tengdamóður og ömmu,
SÚSÖNNU PÁLSDÓTTUR,
Hverfisgötu 73.
Lárus Guðgeirsson, Aðalbjörg Hólmgeirsdóttir,
Unnur Björk Lárusdóttir,
íris Ósk Lárusdóttir.
t
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GÚSTAF A. VALDIMARSSON,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju föstudaginn 17. nóvember
kl. 13.30.
Sigurbjört Gústafsdóttir, Emil Guðmundsson,
Reynir S. Gústafsson, Elísabet Árnadóttir,
Svala Gústafsdóttir, Jan Erik Lensvik,
Helga Gústafsdóttir, Gunnar Örn Gunnarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum af alhug auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför
eiginmanns míns, föður, tengdaföður og afa,
BJÖRNS GUÐMUNDSSONAR
fyrrv. framkvæmdastjóra,
Stórholti 29,
Reykjavík.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ingibjörg Hallgrímsdóttir.
t
Faðir okkar,
ÓSKARPÉTURSSON
(Garðar Óskar Pétursson)
járniðnaðarmaður,
Langholtsvegi 54,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni mánudaginn 20. nóvember
kl. 13.30.
Sverrir Garðarsson,
Pétur Garðarsson.
t
Þökkum af alhug öllum þeim sem sýndu okkur samúð og vináttu
við andlát og útför eiginmanns míns, föður, tengdaföður, afa ög
langafa,
KRISTJÁNS ÚLFARSSONAR,
Bjarnhólastfg 24,
Kópavogi.
Margrét Sigurðardóttir,
Kristrún Kristjánsdóttir, Viggó Magnússon,
Sigurður Kristjánsson, Áslaug Sverrisdóttir,
Svanhvít Kristjánsdóttir, Guttormur Rafnkelsson,
Leifur Kristjánsson, Aðalheiður Bjarnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.