Morgunblaðið - 21.12.1989, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 21. DESEMBER 1989
mwm ámm KEMST NÆST
1 Ull og aciyl NÁTTÚRUNNI
l i lym p=i?a_ Laugavegi 26, sími 13300. - Glæsibæ, sími 31300. TIL FJALLA
Gull ermahnappar
og bindisnœlur fyrir
herrann.
Gull og demantar
Kjartan Asmundsson, gullsmiður.
Aðalstrœti 7,sími 11290.
. t rr ,,, vi ' , «• /
— Xáfl/ úrBændur á hvunndagsfötum —
í bókinni Bændur á hvunn-
dagsfotum sem Hörpuútgáfan
gefiir út eru sex viðtöl Helga
Bjarnasonar blaðamanus við
bændur. Hér á eftir er gripið
niður í frásögn Aðalsteins Aðal-
steinssonar bónda á Yaðbrekku
í Jökuldal:
Eg byijaði að veiða hreindýr um
1950 þegar fyrstu leyfin voru gefin
út og hef síðan veitt eitthvað á
hveiju ári, misjafnlega mikið að
vísu. Á tímabili veiddi ég fyrir aðra
og mest hef ég skotið 64 dýr á einu
ári. Eg hef verið mikið í veiðiskap
um dagana. Auk hreindýra- og
fuglaveiði hef ég legið á grenjum á
vorin. Það er misjafnt lífið við tófu-
veiðarnar, en við þær hef ég átt
margar af mínum skemmtilegustu
stundum. Maður kemst næst náttú-
runni upp til fjalla. Þá eru veiðarn-
ar ekki aðalatriðið. Ég nefni vor-
næturnar þegar maður er við tófu-
veiðina á heiðinni, það er einhver
sérstakasti tími sem maður getur
lifað. Ég hef oft haft orð á því að
ég vilji heldur sofa á daginn og
vaka á nóttunni á vorin. Sú breyt-
ing sem verður á náttúrunni við
sólarupprás, klukkan tvö, þijú eða
fjögur á nóttunni, þegar lífið lifn-
ar, hefur meiri áhrif á mig en ann-
að sem ég hef upplifað. Engin list
jafnast á við þá sjón.
Það fer vel saman að vera nátt-
úruunnandi og veiðimaður. Enginn
er sannur veiðimaður sem ekki
þekkir náttúruna og unnir henni —
og hefur líka tilfinningu fyrir bráð-
inni. Veiðimenn eiga ekki nenia
nafnið saman. Náttúi-uunnandinn
nær lengst í veiðiskapnum. Sannur
veiðimaður sækist aldrei eftir því
að drepa, hann veiðir. Þarna er
nokkurt bil á milli, í það minnsta í
huga veiðimannsins. Til eru menn
sem skjóta fugla og önnur dýr án
þess að vera raunverulegir veiði-
menn. Þeir gætu alveg eins unnið
við að drepa fé í sláturhúsi.
Mér hefur alltaf fundist mikið til
þess koma, sérstaklega í viðureign
við ref inn, að stundum vinnur veiði-
dýrið en ég tapa. Ég hef aldrei
áfellst refinn fyrir það, hann hefur
frekar vaxið í áliti hjá mér ef honum
tekst að sigra mig með klókindum
og aðgæslu því vígstaða hans er
auðvitað miklu verri.
Aldrei séð ástæðu til annars
en komast til bæja
Það gerist ýmislegt í veiðiskap
og heiðaferðirnar geta verið erfið-
ar. En ég er alinn upp við þetta og
það getur verið mér auðveldur leik-
ur sem öðrum er þraut. Ég fór eitt
sinn sem oftar einn ríðandi til hrein-
dýraveiða og skaut tvo tarfa í
Þrælahálsi hér suður á heiðinni,
skömmu fyrir myrkur. Hreindýra-
hópurinn fældi hest minn svo ég
Pétur Maack Þorsteins
son - Afinæliskveðja
Stundum hvarflar að manni að
heimildir um aldur fólks, svo sem
kirkjubækur og ýmsar opinberar
skýrslur, séu ekki alls kostar rétt-
ar. Sú spurning vaknar hvort það
geti hent, að þeir sem færðu inn
ártalið hafi bætt við svo sem tíu
árum? Vitanlega er ljótt að hugsa
svona, hvað þá heldur að segja
það. Svona tal leyfist einungis stór-
pólitíkusunum, sem geta sagt hvað
sem er, hvenær sem er.
Ástæðan fyrir þessum hugleið-
ingum er einföld. Ég verð þess
áskynja að vinur minn og félagi,
Pétur Maack Þorsteinsson, yrði 70
ára í dag, 21. desember. Þetta hefði
maður látið segja sér tvisvar.
Sé það hins vegar rétt að Pétur
sé í raun 70 ára, þá veit ég ekki
hvar ungiingsárin enda og fullorð-
insár taka við. Maðurinn er einfald-
lega ungur enn. Og þá vaknar
spurningin: Hvernig fara menn að
þessu? Svar: Sífelldur áhugi fyrir
góðum málum, áhugi og fram-
kvæmdasemi þannig að maðurinn
má engan tíma missa. Mér er í
fersku minni að fyrir nokkrum árum
komum við hjónin í stutta heimsókn
til þessara vina okkar Péturs og
konu hans,_Öglu Bjarnadóttur. Pét-
ur sagði: Ég skal sýna þér dálítið
úti í bílskúr. Þarna var húsbóndinn
að smíða bíl, var búinn með grind-
ina og langt kominn með fjaðra-
og stýrisbúnað. Og bíllinn var tilbú-
inn á götuna nokkrum vikum seinna
og á honum óku þau hjónin austur
á Hérað til sumardvalar í bústað
sínum í Hjallaskógi. Pétur hefir alla
tíð verið mikill félagsmálamaður og
þar sem annars staðar verið í fafar-
broddi. Hann er mjög virkur Rot-
aryfélagi, var um tíma umdæmis-
stjóri þess félagsskapar hér á landi,
og margur annar félagsskapur hef-
ir notið starfskrafta hans. Hann
hefir um árabil setið í stjórn Spari-
sjóðs Kópavogs, lengst af sem for-
maður eða varaformaður.
Sá óformlegi félagsskapur, sem
undirritaður kann Pétri mestar
þakkir fyrir að koma á laggirnar
er Landnemar Hjallaskógi, óform-
leg samtök nokkurra vina, sem
hann bauð _að njóta með sér töfra
skógarins. Ég veit að mælt er fyrir
okkur öll, sem þar eigum hlut að
máli, er Pétri Maack Þorsteinssyni
er af alhug þakkað fyrir að gefa
okkur hlutdeild í þeim unaðsreit og
fyrir óeigingjarna forgöngu um
framkvæmdir. Um leið og við Mæzý
þökkum Pétri og Öglu langa og
góða vináttu sendum við þeim, son-
um þeirra og fjölskyldum, okkar
innilegustu hamingjuóskir.
Sveinn Sæmundsson
BLBKKIIVG ER BEITTASTA \C)P\H)
■.' ■ ÖLL ÖKUTÆKIN VERÐA AÐ TVEIMUR •'.'.-
'. OG STJÓRNENDUR ÞEIRRA EIGA TÖLVUTVÍFARA '•
TómsTunDnHúsio ý
■.••.. Laugavegi 164-Reykjavík-S: 21901 . .