Morgunblaðið - 25.02.1990, Qupperneq 33

33
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR SUNNUDAGUR 25. FEBRÚAR 1990
------------------ —■■ —.. 1 --------------■' ;—rr— . ■
Bára Arngríms-
dóttír — Minning
Fædd 9. ágúst 1916
Dáinn 15. febrúar 1990
Á morgun, mánudag, verður
jarðsungin frá Bústaðakirkju frú
Bára Arngrímsdóttir. Okkur langar
að minnast hennar með nokkrum
orðum. Bára fæddist á Akureyri
9. ágúst 1916 og ólst þar upp. Ung
að árum fór hún til Sigluijarðar og
kynntist þar eftirlifandi eiginmanni
sínum, Jóni Guðjónssyni skipstjóra.
Þau settust að á Siglufirði og
bjuggu þar fyrstu búskaparár sín.
Eignuðust þau 8 börn sem öll eru
á lífi. Þau eru: Arngrímur og Guð-
jón búsettir á Siglufirði, Sólveig,
búsett í Svíþjóð, Jón, búsettur á
Ólafsfirði og Ómar, Hugrún, Már
og Örn, öll búsett í Reykjavík. 1963
fluttu þau til Ólafsfjarðar og bjuggu
þar til 1984 er þau fluttu til til
Reykjavíkur.
Aðalstarf Báru var að halda
heimili fyrir þessa stóru fjölskyldu
og lagði hún allt í sölurnar fyrir
hana. Má nærri geta að það hafi
verið ærinn starfi og oftast var hún
ein, því Jón var á sjó. Megum við
sem yngri erum hugsa stundum um
þannig aðstæður í allsnægtum nú-
tímans. Bára tók einnig virkan þátt
í uppeldi barnabarna sinna sem
mörg hver dvöldust um lengri eða
skemmri tíma hjá henni. Alls eru
barnabörnin orðin 23 og barna-
barnabörnin 8. Heimili hennar bar
vott um mikla snyrtimennsku og
var það henni mikið metnaðarmál
að svo væri. Hafði hún yndi af blóm-
um og döfnuðu þau vel í umsjá
hennar. Hún var heimakær og tók
vel á móti öllum er til hennar komu.
Við kynntumst henni fyrir um 10
árum og aldrei heyrðum við hana
segja styggðaryrði við nokkum
mann. Bára var mikil persóna, róleg
og hæg og æsingur var henni ekki
að skapi. Hún hélt mikilli tryggð
við allt sitt samferðafólk og fylgd-
ist vel með því. Hún vildi vita hvað
var að gerast hjá hverjum og einum
og reyndi alltaf að létta undir með
þeim sem hún gat. Bára fylgdist
vel með útvarpi og hafði einkanlega
gaman af ýmiss konar samtals-
þáttum. Gat hún oft frætt okkur
yngra fólkið um ýmislegt sem gerst
hafði í samfélaginu,
Við þökkum Báru kærlega fyrir
samferðina og hlökkum til að sjá
hana handan við móðuna miklu,
þangað sem við öll förum.
Og hvað er að hætta að draga andann
annað en að frelsa hann frá friðlausum
öldum lifsins, svo hann geti risið upp
í mætti sínum og ófjötraður leitað
á fund guðs síns?
ágúst 1916 á Akureyri, og var elsta
bam hjónanna Amgríms Jónssonar
og Helgu Sigríðar Jónsdóttur. Um
ævi og störf ömmu minnar em
eflaust margir fróðari en ég, og
ætla ég því að láta það þeim eftir
að rekja það.
Árið 1932 kynntist amma afa,
Jóni Guðjónssyni skipstjóra, er hún
vann við beitningar hjá honum.
1939 eignuðust þau sitt fyrsta bam,
og giftu sig 13. desember 1940.
Þau áttu miklu bamaláni að fagna,
eignuðust átta börn, sem öll kom-
ust til manns, og eiga nú börn og
jafnvel barnaböm. Elstur barnanna
er Amgrímur fæddur 1939, Guðjón
Sævar fæddur 1941, Sólveig fædd
1946, Jón fæddur 1947, Sigurður
Ómar fæddur 1948, Hugrún fædd
1951, og loks tvíburarnir Öm og
Már fæddir 1953. Bamabörnin em
23 og barnabamabömin orðin átta.
Fyrst eftir að amma og afi gift-
ust bjuggu þau á Siglufirði, en 1963
fluttust þau til Ölafsfjarðar, og
bjuggu þar á Kirkjuvegi 3.
Fjölskyldan var alltaf mikilvæg-
asti þátturinn í lífi ömmu, og þótt
bömin væru flutt að heiman fylgd-
ist hún náið með þeim, og flest eldri
bamabarnanna hafa dvalið hjá
henni um lengri eða skemmri tíma,
og meira að segja fæddumst við
tvær frænkurnar heima hjá henni
á Kirkjuveginum. Henni þótti alltaf
gaman að fá fólk í heimsókn og
var alltaf þakklát þegar við gáfum
okkur tíma til að kíkja inn til henn-
ar og segja henni fréttir úr skólan-
um eða af fjölskyldunni.
Flestar minna fyrstu bernsku-
minninga em tengdar ömmu Báru
á einhvern hátt. Eg man t.d. eftir
því að pabbi bar mig niður á Kirkju-
veg í snjókomu og roki seint um
kvöld, því ég vildi hvergi annars
staðar sofa en hjá henni ömmu
minni. Og það var sama hvað klukk-
an var, alltaf fór hún og bjó um
rúm inni í saumaherbergi, svo ég
fengi að sofa þar. Marga morgnana
sat ég svo hjá henni á búrþrepinu
inni í eldhúsi, og spjallaði við hana
um heima og geima á meðan hún
bakaði, þreif og eldaði. Ég man líka
sérstaklega eftir rigningardögun-
um, því þá fómm við alltaf út að
labba, enda vorum við báðar jafn
hrifnar af rigningunni. Við löbbuð-
um út að sjó og horfðum á brimið,
skvömpuðum í pollunum og hlupum
svo heim, rennandi blautar og ham-
ingjusamar. Þá var alltaf til stór
og góð súkkulaðikaka í búrinu sem
við gæddum okkur á meðan við
vorum að þoma. Eftir að foreldrar
mínir slitu samvistum flutti pabbi
aftur heim til ömmu og afa um
nokkurra ára skeið. Þess vegna
áttum við systkinin jólin hjá ömmu
og afa á Kirkjuveginum í tvö-þijú
ár. Það var eins með jólahaldið og
allt annað sem amma mín gerði,
þar skyldi allt vera eins og best
varð á kosið.
Smám saman fóru börnin að
flytjast burt úr Ólafsfirði, og þegar
ekki var nema eitt eftir, þá vildi
amma líka flytja til Reykjavíkur,
svo hún gæti verið nálægt börnun-
um sínum. Þau afi seldu þess vegna
húsið sitt á Kirkjuvegi 3, og keyptu
sér litla íbúð í Efstalandi 2. Þar
bjuggu þau aðeins í stuttan tíma,
en fluttu í Álftamýrina og þar býr
afi enn.
Amma hafði lengi þjáðst af liða-
gigt, og þegar hún var í meðferð
vegna hennar á Grensásdeild Borg-
arspítalans' í desember 1986, fékk
hún fyrsta heilablóðfallið sem leiddi
til þess að heilsu hennar hrakaði
mjög. Hún náði sér furðuvel, en
varð þó aldrei söm aftur. Seinustu
árin hefur hún lítið getað farið út,
og ekki getað lesið mikið því sjónin
var orðin léleg. Hún hlustaði því
þeim mun meira á útvarpið og hafði
af því mikla ánægju.
Mér er sérstaklega minnisstætt
eitt af síðustu samtölum mínum við
ömmu. Þá talaði hún um það hversu
mikillar gæfu hún hefði orðið að-
njótandi í lífinu að eignast svo góð-
an mann sem raun bar vitni, aldrei
hefði hann brugðist henni á nokk-
urn hátt heldur ávallt verið góður
eiginmaður og faðir. Ámma hafði
alltaf ánægju af því að sjá aðra
gleðjast, og best þótti henni ef hún
gat gert eitthvað til að láta fyöl-
skyldu sinni líða betur. Ég er þess
fullviss að þess nýtur hún nú, í
þeim heimi sem hún var viss um
að biði sín. Ég trúi því að ömmu
minni líði vel núna, og veit að hún
fylgist ennþá með öllum þeim sem
henni þótti vænt um, þó svo hún
sé ekki á meðal okkar lengur. Ég
þakka fyrir að hafa kynnst svo
góðri konu og að hafa átt hana að.
Silja Bára
(Úr Spámanninum)
Friður og ró ríki með henni.
Magga og Olga Lísa
Á morgun, mánudaginn 26.
febrúar verður amma mín, Bára
Arngrímsdóttir, jarðsungin. Mig
langar til að minnast hennar í
nokkrum orðum. Amma fæddist 9.
Þakka auðsýnda samúð og minningargjafir við andlát og jarðarför
móður minnar,
ELINAR H. MAGNUSDOTTUR,
Sólvallagötu 17.
Kristján Bjarnason.
FASTEIGN Á SPÁNI
Verð frá ísl. kr. 1.450.000,-
Aðeins 30% útborgun - Einstök afborgunarkjör.
Ódýrar ferðir fyrir húseigendur.
Sérstakur kynningarfundur
á Laugavegi 18 í dag, sunnudag, 25. febrúar
frá kl. 14.00-17.00, sími 91 -617045.
Komið í kaffisopa og kynnið ykkur málin.
ORLOFSHÚS SF.
Blémastofa
Friöfinm
Suðuriandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
Opið öll kvöld
til kl. 22,- einnig um helgar.
Skreytlngar við öll tilefni.
Gjafavörur.
Björg Tómasdótt-
ir — Kveðjuorð
Fædd 12. desember 1917 Bögga er dáin, ég trúi þessu
Dáin 16. febrúar 1990 varla.
í örfáum orðum vil ég minnast
Bjargar er kom til mín á heimili
mitt fyrir 15 árum.
Hún var kennari að mennt en
veiktist á besta aldri og verður að
hverfa frá eiginmanni og syni er
sárt saknaði móður sinnar. Hjá
okkur á heimilinu var hún nokkurs
konar amma, börnin fóru til hennar
með hugðarefni sitt og fengu hana
til liðs við sig í leik og starfi. Henni
þótti mjög gaman að geta hjálpað
þeim við verkefni sín. Eins var oft
gaman að sitja og spila við litlu
strákana mína eða hjálpa þeim með
reiknisdæmin eða letur.
Sambýlisfólkið biður fyrir kveðj-
ur og þakklæti fyrir öll samveruár-
in.
Við hjónin viljum senda innilegar
samúðarkveðjur syni hennar, Tóm-
asi Guðmundssyni, og hans fjöl-
skyldu og systrum hennar og fjöl-
skyldum þeirra.
Guð blessi minningu hennar.
Beta og Tómas
Hún var mér alltaf svo góð og
nokkurs konar amma í mínum
huga. Ég var varla farinn að ganga
er ég man eftir Böggu sem ég gat
alltaf farið til og hún gat setið og
leikið við mig eins lengi og ég vildi
bæði með kubba og bíla eða hvað
sem er. Síðar er ég hóf skólagöngu
var gott að hafa Böggu gömlu til
að hjálpa sé að þekkja stafina og
reikna dæmin, en þar var Bögga í
því sem hún kunni vel enda lærður
kennari. Hún kom á heimili mitt
áður en ég fæddist fyrir um 16
árum. Hún var mér alltaf góð, og
alltaf var gaman að leika við hana
því svo stutt var í glens og hlátur.
Ég vil þakka elsku Böggu fyrir
allar samverustundirnar og vona
af öllu hjarta að guð geymi hana.
Far þú í friði,
friður guðs þig blessi.
Birkir Arnar Tómasson
t
Þökkum innilega öllum þeim, er sýndu okkur samúð og vinarhug
við andlát og útför móður okkar, tengdamóður og ömmu,
ÞORFINNU SIGFÚSDÓTTUR,
Siglufirði.
Margrét Ólafsdóttir, Jónas Ásgeirsson,
Kristfn Rögnvaldsdóttir,
Bragi Dýrfjörð, Sigrún Kristinsdóttir,
Jón Dýrfjörð, Erla Eymundsdóttir,
Birgir Dýrfjörð, Kristín Viggósdóttir,
börn, barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum auðsýnda samúð við andlát og útför
VILHELMS STEINSSONAR
bónda,
Fögrubrekku,
Hrútafirði.
Aðstandendur.
t
Alúðarþakkir fyrir auðsýnda samúð og
vinarhug við andlát og útför
PÁLÍNU GUÐRÚNAR
GUÐJÓNSDÓTTUR,
Njörvasundi 10.
Sigurður E. Ágústsson,
Helga Sigurðardóttir, Sigurður Harðarson,
Guðjón Sigurðsson, Sigríður Pálsdóttir,
Hermann Sigurðsson, Steinunn Sigurðardóttir,
Gréta Sigurðardóttir, Sveinbjörn Sævar Ragnarsson
Kristin Sigurðardóttir
og barnabörn.
LEGSTEIIMAR
GRANÍT - MARMARI
Helluhrauni 14, 220 Hafnafjörður,
pósthólf 93, símar 54034 og 652707.