Morgunblaðið - 13.05.1990, Síða 22

22 C
MORGUNBLAÐIÐ MIIMiVlllMGAR SUNNUDAGUR 13. MAÍ 1990
Sigríður H. Sigurðardóttir
vestur á Patreksfjörð, en þar stund-
uðu þau kennslu við barna- og ungl-
ingaskólann til 1959.
Árin 1959-71 áttu þau Sissa og
Bjössi heima á Stokkseyri, í
Grindavík 1971-79 og síðan í
Reykjavík. Alls staðar þar sem þau
áttu heima fékkst Sissa við kennslu
ásamt húsmóðurstörfunum og
reyndist farsæll og góður kennari.
Hún iét sér annt um nemendur sína,
náði vel til þeirra og eignaðist traust
þeirra og vináttu.
í kennarastarfinu var hún ávallt
leitandi, fylgdist vel með nýjungum
og hafði glögga dómgreind um það
hvað við átti á hveijum tíma. Sissa
var alltaf viðbúin að rétta þeim
hönd, sem höllum fæti stóðu í
lífsbaráttunni. Það var kannski m.a.
þess vegna sem síðasti starfsvett-
vangur hennar í skóla var einmitt
í Öskjuhlíðarskóla. Þar var verk að
vinna, henni vel að skapi.
Það var líka oftast svo í þeim
skólum þar sem Sissa kenndi, að í
hennar hlut kom að kenna erfiðustu
bekkjunum. Menn vissu það af
reynslunni að þannig var þessum
bömum best borgið og einnig það
að Sissa var fús til starfans. Hún,
bar sérstaka umhyggju fyrir þess-
um nemendum og vildi svo fegin
verða þeim að liði. Og það gerði
hún svo sannarlega.
Réttlæti, jöfnuður og félags-
hyggja voru Sissu í blóð borin. Hún
þoldi ekki ranglætið í þjóðfélaginu
og misréttið. Hún skipaði sér í sveit-
ir þeirra sem breyta vildu samfélag-
inu og bæta aðstöðu þeirra sem
verst voru settir.
Jafnaðarstefnan setti mark sitt á
lífsviðhorf hennar og gerðir. Fynd-
ist henni menn eða flokkar hvika
frá stefnunni til réttlætis og jafnað-
ar, þá átti hún ekki lengur samleið
með þeim. Hugsjónin var hafin yfir
flokka og menn. Þannig var hún
Sissa.
Það var þess vegna eðlilegt og
sjálfsagt, að menn leituðu til Sissu
að taka að sér ýmis trúnaðarstörf.
Hún var t.d. hreppsnefndarmaður
á Stokkseyri 1966-70. Einnig lét
Sissa að sér kveða í ýmsum félags-
málum og var m.a. formaður Kven-
félags Stokkseyrar 1966-67.
Sissa hafði næma tilfinningu fyr-
ir íslensku máli, var skýr og rökvís
í hugsun og einbeitt og ákveðin í
málflutningi. Þessir eiginleikar
nýttust henni vel bæði í kennslu
og á félagslegum vettvangi.
Sissa varð að hætta kennslu árið
1982 vegna vanheilsu. Síðan hefur
hún háð baráttu við veikindi sín,
stundum verið þungt haldin en ver-
ið sæmilega hress á milli. Hún bar
þessi veikindi sín með mikilli hug-
prýði og þeir sem í kring um hana
voru gleymdu því oft á tíðum að
þarna var sjúklingur á ferð. Það
átti sinn þátt í því að kallið var
óvænt þegar það kom.
Hvar sem Sissa kom var eins og
allt lifnaði við. Gamansemin og
góðvildin fylltu andrúmsloftið.
Þetta fylgdi henni alla tíð. Þetta
fundum við æskufélagar hennar.
Þetta fann fólkið sem var með
henni, hvort heldur á sjúkrahúsi, í
Hveragerði eða hjá Sjálfsbjörgu.
Oft var gripið í spil. Þá var glatt
á hjalla og Sissa hrókur alls fagnað-
ar. Þess vegna var hún aufúsugest-
ur, sem hafði einstakt lag á að
skapa í kring um sig andrúmsloft
ljúfmennsku og lífsgleði.
Það var hinn 2. október 1954,
sem þau Sigríður og Friðbjörn gift-
ust. Hjónabandið færði þeim bæði
gæfu og gleði. Þau eignuðust fjögur
börn, þtjár dætur og einn son. Og
barnabörnin voru orðin 9, þegar
dauða Sigríðar bar að höndum.
■Og auðvitað var það sama sagan
sem fyldi Sissu þar sem annars
staðar. Glettnin, hlýjan, umhyggjan
einkenndu samskiptin við þau.
Bæði börn hennar og barnabörn
fundu að þau skiptu hana miklu
máli. Orð þeirra og gerðir, viðhorf
þeirra og lífsgengi voru ávallt und-
ir vökulu og viðkvæmu móður- eða
ömmuauga.
Barnabörnin sóttu ástúð og yl til
ömmu sinnar, sem alltaf var tilbúin
að gefa hið besta af sjálfri sér.
Þannig var hún Sissa, heil í verki,
sönn í athöfn og orði. Fyrir það
erum við þakklát.
Við bekkjarfélagarnir hennar
Sissu í Kennaraskólanum þökkum
henni samfylgdina nú að leiðarlok-
um. Þökk, góðar óskir og fyrirbæn-
ir fylgja henni áleiðis yfir móðuna
miklu.
Friðbirni, börnunum, tengda-
börnunum, barnabörnunum og aldr-
aðri móður sendum við hjartahlýjar
samúðarkveðjur. Guð blessi ykkur
öll.
Fyrir hönd bekkjarsystkina
þeirra Sigríðar og Friðbjarnar í
Kennaraskólanum og Ásthildar
konu minnar,
Hörður Zóphaníasson
Á morgun verður til grafar borin
Sigríður Sigurðardóttir. Hefur hún
verið sjúk um langa hríð, en þrátt
fyrir það bar hún oftast höfuðið
hátt og þannig kjósum við ölí að
minnast hennar.
Ég kynntist Sissu, eins og við
ávallt kölluðum hana, þegar þau
Friðbjörn keyptu ásamt foreldrum
mínum og nokkrum öðrum skóla-
mönnum stóran sumarbústað við
Þingvallavatn. Þar dvöldust á
hvéiju sumri saman tvær til fjórar
fjölskyldur með fullt hús barna og
gesta og þá var oft líf í tuskunum.
Nýjar kynslóðir komu til sögunn-
ar en einhvern veginn var Sissa
samt alltaf einn af þessu föstu
punktum tilverunnar í Bakkaseli.
Ekki ætla ég hér að rekja ættir
Sissu, til þess munu aðrir færari
en ég. Mér fínnst frekar við hæfi
að draga upp mynd af henni þar
sem hún stendur eða situr frá
morgni til kvölds með veiðistöngina
sína í bátnum okkar á vatninu og
leggur snörur sínar fyrir sællegar
bleikjur. Líklega munu margar
þeirra hrósa happi yfir því að Sissa
á ekki framar eftir að freista þeirra
með litfögrum spúnum og alls kon-
ar pijáli sem heillar þess konar
skepnur. Sama hvernig viðraði var
Sissa komin út í býtið og hún fór
ekki í land nema svona rétt til að
næra sig eða hvílast þegar kraftar
voru á þrotum.
Við veiðiskapinn eins og svo oft
annars naut Sissa aðstoðar eigin-
mannsins Friðbjarnar og þar eins
og svo oft annars voru þau ekki
alltaf jafn sammála um hvaða leiðir
væri best að fara. Oftast kom þó í
ljós, þótt síðar væri, að bæði höfðu
á sína vísu haft rétt fyrir sér.
Sissa var aldeilis ekki einsömul
í þessum veiðiferðum sínum.
Síðustu árin fylgdi henni eins og
skugginn lítill hnokki sem hún tók
sérstöku ástfóstri við. Kannski var
það ekki síst vegna þess að þau
áttu það bæði sameiginlegt að þurfa
að hafa farið til Lundúna í hjartaað-
gerð. Sissu var þar að auki einkar
lagið að umgangast börn, enda fyr-
irtaks kennari, og börnin eru líka
fljót að finna hvort fólk stendur á
sama um þau eða ekki. Mér er það
ljúft að skila hinstu kveðju frá Átla
Þór til Sissu á báti, eins og hann
kallaði hana um langa hríð.
' Síðastliðið sumar dvaldist Sissa
uppfrá, en við fundum öll að mikið
var af henni drengið, þótt ekki léti
hún sitt eftir liggja við veiðiskap-
inn. Samt átti enginn von á öðru
en því að næsta sumar myndum
við fylgja henni út á vatnið. En
örlögin flýr enginn og við munum
nú fylgja henni aðra leið.
Við erum þess samt fullviss að
nú í sumar, þegar Friðbjöm kemur
uppeftir með sitt fólk, muni Sissa
einhvers staðar fylgjast með veiði-
mennskunni, vorkenna okkur þegar
við missum þann stóra og gleðjast
með okkur þegar væn bleikja lendir
í háfnum.
Fjölskylda mín þakkar vináttu
og samfylgd og óskar Sissu alls
hins besta á þeim stigum sem hún
nú gengur.
Við vottum flölskyldu hennar
okkar dýpstu samúð, um leið og
við vitum að minningin um Sissu
mun ætíð lifa með okkur öllum.
Matthías Kristiansen
„Þegar þú ert sogmædd, skoðaðu þá aftur
huga þinn og þú munt sjá, að þú grætur
vegna þess, sem var gleði þín.“ (Ur Spá-
manninum.)
Þessi orð koma í huga okkar
núna, þegar við óviðbúin stöndum
frammi fyrir því að kveðja systur
okkar, hana Sissu.
Vegna vanheilsu seinni ára hefur
hún eflaust verið viðbúnari kallinu
en við hin, sem eftir stöndum, sorg-
mædd og svarafá.
í hugum okkar, sem þetta skrif-
um, var hún Sissa meir en bara
systir.
Þegar hún og Bjössi höfðu nýlok-
ið kennaranámi, fluttu þau vestur
til Patreksijarðar, og hófu þar sinn
kennsluferil. Þá þegar áttum við
athvarf hjá þeim, þegar við ungar
að aldri bjuggum hjá þeim til lengri
tíma. Þetta voru okkur öllum góð
ár, ár gleði og mótunar í þroska
okkar og menntun. Við kynntumst
þeim þarna sem fósturforeldrum,
kennurum og ekki síst sem félögum.
Þá var setið á kvöldin, spilað, farið
í leiki, samdar stökur og auðvitað
kveðist á.
Þarna lærðum við að menntun
og efling hugans er ekki síður
ánægjuleg afþreying en nauðsyn.
Þetta er veganesti sem við höfum
búið að og verðum ævinlega þakk-
látar fyrir.
Sissa var vel gefin og sérstök
kona. Hún lagði metnað sinn í að
skila aðeins af sér vel unnu verki,
þar sem hin smæstu atriði voru
úthugsuð. Til marks um þetta er,
að þegar heilsa hennar bilaði, þá
dró hún sig í hlé frá vinnu, frekar
en að ganga til verks af skertum
krafti.
Upp frá þessu þurfti hún æði oft
að dvelja til lengri eða skemmri tíma
á sjúkrastofnunum. Þar nutu marg-
ir félagsskapar hennar og umönn-
unar. Eðli hennar var að hlúa að
þeim sem minna máttu sín í þjóðfé-
laginu eða áttu erfitt af einhveijum
sökum. Þar sem annars staðar
reyndist hún tryggur vinur og eiga
örugglega margir henni gott að
gjalda.
Áhugamálin átti hún mörg, en
einna hæst bar áhugi hennar á
brids. Þar var hún enginn viðvang-
ingur heldur mjög fær keppniskona.
Þessi áhugamáli deildi hún m.a.
með móður okkar, en þær hafa átt
margar ánægjulegar spilastundir
saman, bæði til gamans og í keppni.
Móðir okkar á því um sárt að
binda núna, hún sem sér á bak
dóttur og góðum félaga. Fyrir henn-
ar hönd og okkar systkinanna send-
um við Bjössa, börnunum og fjöl-
skyldunni allri okkar innilegustu
samúðarkveðjur. Megi þau öðlast
styrk á sorgarstundu.
Þó Sissa okkar hafi kvatt í bili,
þá viljum við enn gera orð spá-
mannsins að okkar þar sem hann
segir:
„Skyldi skilnaðarstundin verða dagur sam-
fundanna?"
Sjana og Matta
Blómastofa
Fnðfinm
Suðurlandsbraut 10
108 Reykjavík, Sími 31099
Opið öllkvöld
til kl. 22,- elnnig um helgar.
Skreytingar við öll tilefni.
Gjafavörur.
Ástkær eiginkona t mín og móðir,
EYGLÓ VIKTORSDÓTTIR
söngkona,
verður jarðsungin frá Fríkirkjunni í Reykjavík mánudaginn 14. maí
kl. 15.00.
Aðalsteinn Guðlaugsson,
Sólveig Aðalsteinsdóttir.
t
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ÞÓRA SIGRÍÐUR GUÐNADÓTTIR,
Hraunbæ 12,
Reykjavfk,
sem andaðist í Borgarspítalanum 2. maí, verður jarðsungin frá
Árbæjarkirkju mánudaginn 14. maí kl. 13.30.
Hallgrímur Kristjánsson,
Hörður Hallgrímsson, Óddný Guðmundsdóttir,
Kristján Hallgrfmsson, Steinhildur Sigurðardóttir,
Herdfs Hallgrfmsdóttir, Guðni Pálsson,
Svava Hallgrímsdóttir, Magnús Vilhjálmsson
og barnabörn.
t
Elskuleg eiginkona, dóttir, móðlr,
tengdamóðir og amma,
KRISTJANA RAGNARSDÓTTIR,
Klyfjaseli 5,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju
þriðjudaginn 15. maí kl. 13.30.
Stefán Guðmundsson,
Sveinbjörn Stefánsson,
Arnþór Stefánsson,
Ragnheiður Stefánsdóttir,
Anna J. Stefánsdóttir,
Erna D. Stefánsdóttir,
Guðmundur B. Stefánsson,
Stefán H. Stefánsson,
Hans H. Stefánsson,
Hólmfríður Stefánsdóttir,
Hrafnhiidur Stefónsdóttir,
Lúðvík Guðmundsson
og barnabörn.
Anna M. Guðmuncísdóttir,
Ásta B. Eðvarðsdóttir,
Bertha Biering,
Ólafur Pálsson,
Pétur Pétursson,
Nanna Björg Benediktsdóttir,
Salvör Guðmundsdóttir,
Alda Ægisdóttir,
Viðar Norðfjörð,
t
Eiginmaður minn,
RICHARD E. PATTERSON
fyrrverandi flugstjóri hjá Pan Am,
Damariscotta,
Maine,
lést fimmtudaginn 26. apríl sl.
Jarðarförin hefur farið fram.
Stefanía Guðmundsdóttir Patterson.
t
Móðir okkar,
ÁRDÍS SIGURÐARDÓTTIR
frá Sunnuhvoli,
Bárðardal,
sem andaðist 5. maí sl., verður jarðsungin frá Akureyrarkirkju
þriðjudaginn 15. maí kl. 13.30.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim, sem vilja minnast hennar,
er bent á dvalarheimilið Hlíð.
Sigrún Gunnlaugsdóttir,
Jón Aðalsteinn Gunnlaugsson,
Herdís Gunnlaugsdóttir.
LEGSTEINAR
GRANÍT - MARMARI
Helluhrauni 14, 220 Hafnafjörður,
pósthólf 93, símar 54034 og 652707.
LEGSTEINAR
MOSAIK H.F.
Hamarshöföa 4 — simi 681960