Morgunblaðið - 22.07.1990, Blaðsíða 35

rr
MORGUNBLAÐIÐ
FOLK I FRETTUM SUNNUDAGUR 22 JÚLÍ
35
Frá borgarafundinum sem haldinn var á hótelinu.
garð og má reikna með að viðskipt-
in eigi eftir að aukast enn meir.“
Norður-Jótland er mjög eftirsótt
af Dönum sem ferðast innanlands
og er Skovgaard á einum fallegasta
stað Danmerkur. Þaðan eru ekki
nema 10 km að næstu baðströnd
auk þess sem gróðursældin er sér-
staklega mikil.
Draugagangur
Skovgaard Hotel, sem er í ald-
argömlu húsi, á sér litríka sögu.
Er skemmst að minnast bókar sem
kom út nýlega þar sem ítai'lega er
greint frá draugagangi á hótelinu.
Höfundur bókarinnar er fyrrverandi
eigandi hótelsins en hann átti erfitt
uppdráttar með ýmsar nýjungar
sem hann reyndir að innleiða. í
bókinni segir höfundur að sér hafi
verið bolað burt og eru bæjarbúum
ekki vandaðar kveðjurnar. Bókin
hefur vakið mikla athygli og hefur
verið fjallað um hótelið og málið í
heild sinni í dönsku sjónvarpi. Borg-
arafundur var meðal annars haldinn
á hótelinu sem sjónvarpað var frá.
En þó málið sé ekki enn til lykta
leitt eru íbúar Skovgaard fyrst og
fremst ánægðir með nýju kráareig-
endurna. „Bæjarbúar eru eins og
aðrir Danir. Þeir vilja geta komið
á sfna eigin krá og skemmt sér,“
segir Bergþóra að lokum.
-skór
r-» y
Brúðhjónin og presturinn, séra
Arni Pálsson.
púða undir hringana en sonur
þeirra, Ágúst Skorri, fékk það hlut-
verk að halda á púðanum.
Sigurður Orri og Halldóra fara
ekki í brúðkaupsferð í sumar enda
eru þau á förum til Óðinsvéa þar
sem Sigurður Orri ætlar að leggja
stund á véltæknifræði. „Ég tók
fyrsta árið í Tækniskólanum en
framhaldið verð ég að taka úti,“
segir Sigurður Orri, „við förum
flestir úr vél- og rafmagnstækni-
fræðinni." Sonurinn, Ágúst Skorri,
er hvergi banginn við að flytjast tií
Danmerkur og segist kunna þrennt
í dönsku. „Snakker du dansk?“ seg-
ir Ágúst Skorri og lítur feimnislega
upp. „Ja og Nej,“ bætir hann við
öruggari með sig og upplýsir blaða-
mann um að hann kunni eitt í við-
bót en hann er frekar mótfallinn
því að gera það uppiskátt. Hann
er búinn að vera tvær vikur í sveit
hjá afa sínum og ömmu, skógar-
varðarhjónunum í Skorradal, og
ætlar að vera eitthvað hjá ömmu
sinni í Skerjafirði áður en hann flyt-
ur. „Svo eru það hinir ættingjarn-
ir,“ segir mamma hans brosandi.
„Það eru margir búnir að panta
nætur hjá honum áður en hann fer
út.“ Halldóra hefur hugsað sér að
bæta við myndlistarmenntun sína
ef hún finnur skóla við hæfi í Dana-
veldi.
Laugavegi 41, s. 13570.
Skóverslun Þórðar,
Kirkjustræti 8,
sími 14181.
KONUNGSBÖRN
Syngja á íslandi
Morgunblaðið/Þorkell
Emma Willetts, Hrefna María Ragnarsdóttir, Susanne Sloth, John
Littleton og Kristjana Thorarensen.
Hér á landi er nú staddur hóp-
ur ungs fólks á aldrinum 5-20 ára
sem kallar sig King’s Kids eða
Konungsbörn. Hópurinn, sem flyt-
ur kristilega söngva með leik-
rænni 1jáningu> . hefur haldið
þrenna tónleika á íslandi en í dag
syngja krakkarnir í Seltjarnar-
neskirkju klukkan 11.00 og í
Fíladelfíukirkjunni klukkan
20.00.
Ungmennin sem hingað eru komin
á vegum samtakanna Ungt fólk með
hlutverk, Kj alarnesprófastsdæmis
og barnastarfs Keflavíkurkirkju, eru
frá ellefu þjóðlöndum. Má þar nefna
Danmörk, Finnlatwþ Bretland,
Frakkland, Sviss og Ástralíu. Ekki
má heldur gleyma íslensku krökkun-
um sem taka þátt í kórstarfinu.
Þeirra á meðal eru Kristjana Thorar-
ensen og Hrefna María Ragnarsdótt-
ir sem ásamt Emmu Willetts frá
Bretland, John Littleton frá Banda-
ríkjunum og Susanne Sloth frá Dan-
mörku komu við í Aðalstrætinu fyr-
ir tónleika á Lækjartorgi á þriðju-
daginn.
í fylgd með guði
Kristjana segir að fyrsti King’s Kids
kórinn hafi verið stofnaður árið
1979. „Nú eru svona kórar til útum
allan heim,“ segir hún og bætir við
að þeir starfi innan samtaka sem
nefnd hafa verið Yoth with a missi-
on en á íslensku heita _ samtökin
Ungt fólk með hlutverk. „í kórunum
eru yfirleitt krakkar sem eiga heima
í landinu en einnig er hægt að sækja
um að taka þátt í kórstarfi utan síns
heimalands. Svo eru líka til kórar
eins og þessi þar sem krakkar frá
mismunandi þjóðlöndum koma sam-
an og mynda sérstakan hóp.“ Stalla
Kristjönu, Hrefna María, segir að
íslensku krakkarnir hafi farið til
Skotlands 30.maí en þar hafi kórinn
æft áður en haldið var til íslands.
„Æfingarnar gengu alveg ótrúlega
vel,“ segir Hrefna María. „Enda
vorum við í guðsfylgd," segir hún
en Kristjana segir að yngstu krakk-
amir hafi náð danssporunum undra-
vel.
Fundu peninga við
dyrnar
Emma Willetts er með þeim elstu
í hópnum, nýorðin tvítug. Með henni
á íslandi er sautján ára gömul syst-
ir hennar en bróðir systranna er á
ferðalagi með öðrum hópi. „Við héld-
um að við myndum ekki hafa efni á
að fara til íslands en við báðum til
guðs og hann sendi okkur peninga,"
segir Emma. „Við fundum peninga
í umslagi við dyrnar og menntaskól-
inn minn styrkti okkur til fararinn-
ar,“ segir Emma en hún hefur ekki
áður tekið þátt í kórstarfi af þessu
tagi. Það hefur aftur á móti John,
sem er tólf ára. „Ég fór til Bret-
lands og írlands í fyrra,“ segir hann.
„Mér finnst mjög gaman að starfa
með kórnum. Maður kynnist líka svo
mörgum,“ segir hann. John segist
hafa vitað heilmikið um ísland áður
en hann kom hingað. „Þegar ég fer
til útlanda sest ég alltaf niður með
kort og bækur og reyni að kynna
mér landið eins vel og ég get,“ seg-
ir John og í ljós kemur að hann er
sérstaklega hrifinn af íslenskum
mat. „Það er fiskurinn. Hann er
bestur," segir hann. Eftir ferðalagið
á íslandi flytur John með fjölskyldu
sinni til Malasíu þar sem hún mun
starfa við kristniboðsstarf.
Gaman að fylgja guði
Susanne, sem á heima á Jótlandi,
segir að fólk hafi hrætt hana á ís-
landi og íslendingum áður en hún
fór. „Sumir voru að segja að þið
borðuðuð ógeðslegan mat og svoleið-
is en þegar ég sagði mömmu frá því
hló hún bara og sagði að það væri
ekki satt. Núna sé ég að hún hefur
rétt fyrir sér. Það er ósköp svipað
hér og í Danmörku,“ segir Susanne.
Hrefna María, sem er ellefu ára,
segist eiga ýmis áhugamál fyrir utan
kórstarfið en, að sögn krakkanna,
er megintilgangur þess að gera ungu
fólki grein fyrir að það er gaman
að fylgja guði. „Ég les dálítið," seg-
ir Hrefna María. „Helst fornleifa-
fræði og um eitthvað gamalt. Svo
les ég líka Biblíuna þegar mér líður
illa,“ bætir hún við en segist, að-
spurð, ekki vera mikið fyrir íþróttir.

Utsala
Útsala
VERSLUNARHUSINU MIÐBÆR
HÁALEITISBRAUT 58-60 S: 38050 105 RVK.
Úrvalsskór í miklu úrvali
Teg. 9233-34
Litur: Svart leður
Stærðir: 37-47
Verð kr. 4.995,-
Konur leggja
á borð
að fór illa fyrir einum vini
mínum um daginn. Þetta er
alræmt karlrembusvín, það er
táfýla af honum og hann notar
svo mikinn rakspíra að ókunn- „
ugir halda að*
hann vinni hjá
Höskuldi í áfeng-
inu. Hann hefur
fyrir fastan sið
þegar hann
drattast heim úr
vinnu að kasta
sér endilöngum
upp í sófa með
blað og spyrja:
„Kva er í matinn?"
Það sem verra er, dýrið gengst
upp í karlrembunni. Brandar-
arnir sem hann segir eru samt
orðnir dálítið lúnir: „Maður á að
berja konuna sína þangað til
henni fer að þykja það gott. Þá
á maður að hætta því." Þessi^
þótti góður fyrst í kunningja-”
hópnum á billanum en það var
farið af honum nýjabrumið eftir
nokkrar endursagnir í sauma-
klúbbi konunnar.
Bölvaður óþverrinn þóttist
samt hafa komist í nýja námu
um daginn þegar hann lá í sófan-
um og las grein Jónu Ingibjargar
í Pressunni. Þar var kynlifsfræð-
ingurinn að boða konum hvílik
mengun og náttúruspjöll væru
af tíðabindum og töppum. Ekki
væru einungis hráefnum og,
náttúru spillt við framleiðsluna'*•,,
á þessu böli heldur spillti það
líka umhverfi eftir notkun eins
og annað einnota dót og firrti
konur auk þess eðlilegri tilfinn-
ingu ogást á líkama sínum. Jóna
Ingibjörg benti á að konur
ýmissa frumstæðra þjóðflokka
notast við náttúruleg efni, sem
ganga eðlilega til móður jarðar,
til dæmis mosa. Ef ég man rétt
stakk Jóna upp á að islenskar
konur færu að nota sjávar-
svampa til þessa brúks, þvæu
þá eftir hveija notkun oggeymdu
síðan til skrauts á hillu inni í
stofu á milli tiða. Þarna þóttist
vinur minn karlrembusvínið
hafa himin höndum tekið. Þessi
hugmynd um svampinn á stofu-r >
hillunni kveikti með honum
stórkarlalegan hlátur, rétt eins
og gamall og góður klámbrandari
í Samúel eða Sjómannablaðinu
Víkingi. Hann gat varla staðið
upp hann hló svo mikið og fékk
nánast krampa við að horfa á
langþreytta eiginkonuna. Hann
skjögraði veinandi fram í eldhús
og greip pottasvampinn af vask-
brúninni og sagði: „Hérna elsk-
an, hún sendi þér þetta hún
Jóna.“ Svo skýrði hann út fyrir
konunni, sem ekki hafði lesið
Pressuna, hvað var svona fynd-
ið. Auðvitað eins varfærnislega
og háttvíst og honum einum var
unnt. Áður en hann hætti að
hlæja greip hann lítinn blóma-
pott úr eldhúsglugganum, skelltrt
úr honum í lófann, otaði því að
konunni og sagði „Eða þetta.
Náttúrlegt maður!"
Karlrembusvín þetta var í
besta skapi allt kvöldið og þegar
hann hafði skemmt sér yflr
Pressunni eins og hann gat greip
hann eitt dagblaðanna þar sem
sagt var frá fyrirhuguðu lands-
móti ungmennafélaganna:
„Heyrðu kona," emjaði hann úr
sóffanum „Þú ætti kannski að
fara á landsmótið. Það er keppt
í pönnukökubakstri og að leggja
á borð. Við strákarnir revnnn^
með okkur í langspræni á með-'
an." Þegar hér var komið sögu
var hann með tárin i augunum
af eigin fyndni. Þið getið nærri
að það sljákkaði í mínum þegar
blöðin birtu myndir af keppni í
pönnukökubakstri á Landsmóti
UMFÍ. Fremst var karl að baka
pönnukökur. Engar sögur fórú
hins vegar af keppni í hefðbund'ÍP
inni íþrótt drengja, langspræni.
eftir Sigurð G.
Tómosson