Morgunblaðið - 12.08.1990, Blaðsíða 34

34
Eg er
óléttur!
Eg er orðinn kasóléttur. Allt
byrjaði þetta þó sakleysis-
lega. Fyrst varð konan mín
ólétt og ég var bara stoltur
verðandi faðir. Farið var með
mmmmmmmmmm tíðindin rétta
boðleið þegar
tilhlýðilegur
tími var liðinn
frá getnaði. For-
eldrar, systkini
og bestu vinir
urðu fyrstir til
að fá gleðifrétt-
irnar og síðan
eftir Steingrím
Ólafsson
smám saman fréttu þetta æ
fleiri. Byrjað var að gera viðeig-
andi ráðstafanir og framtiðin
var skipulögð út í ystu æsar.
‘ Þetta er ekki hægt að gera leng-
ur og hitt verður að gerast
núna. Nú verður að fara að
spara þetta og leggja hitt til
hliðar. Síðan upphófst mar-
tröðin. Konan mín byrjaði að
fá meðgöngukvilla. Hún varð
mjög fljótt þreytt, kastaði upp
á morgnana, fékk brjóstsviða,
vaknaði um nætur til að losa
sig við umframvökva í lika-
manum (pissa), pirraði sig út
af smámunum og fór að borða
■•^hina furðulegustu rétti. Raun-
*ar fékk hún algjöra dellu fyrir
mjólkurhristingi með kirsju-
berjabragði og fúlsaði við öllu
öðru. Eftir þvi sem leið á ólétt-
una fóru kenjar hennar að
verða sérkennilegri og óút-
reiknanlegri. Smám saman fór
mér þó að lærast að umbera
þessa persónubreytingu og
jafnvel að meta hana. Ég gerð-
ist meira að segja svo djarfur
að hvetja hana til dáða í hinum
ólíklegustu athöfnum. Ég
hvatti hana til að leggja sig sem
mest, helst frá því að hún kom
úr vinnu, þangað til hún þurfti
að mæta í hana aftur. A ein-
hvern óskiljanlegan hátt túlk-
l aði hún það þó sem svo, að ég
nennti ekki að hafa hana í
kringum mig! Hvað um það.
Ég gerðist jafnréttissinnaður
mjög og lagði til róttækar breyt-
ingar á heimilinu. Nú skyldi
ég vaska upp aleinn, en ekki
annan hvern dag eins og áður
tíðkaðist hjá okkur. Ég tók líka
við stjórntækjum þvottavélar
heimilisins, ryksugunnar, af-
þurrkunarklútsins, bý daglega
um rúmið, þríf klósettið (hún
segir að ég hitti aldrei), fer út
með ruslið og kaupi inn ný-
lendu- og hreinlætisvörur. En
göfuglyndi mitt er engum tak-
mörkunum háð. Ég leyfði
henni að halda eldamennsk-
unni áfram, þó aðeins eftir að
hafa gefið loforð um að drífa
mig bráðum á matreiðslu-
námskeið. í stuttu máli gerðist
ég hinn fullkomni eiginmaður
og verðandi faðir. Eg fór að
vinna hálfan daginn og nýtti
hinn helminginn innan veggja
heimilisins. Kvöldin fóru svo
aðallega í að stjana við konu
mína kasólétta, bera fram mat,
sækja kirsubeijamjólkurhrist-
ing, leigja videospólur, sækja
kirsuberjamjólkurhristing,
nudda á henni lappirnar og
sækja kirsuberjamjólkurhrist-
ing. í sem stystu máli; að stjana
við hina verðandi móður. Loks-
ins stakk ég upp á því að við
færum á foreldranámskeið.
Frá því segir í næsta pistli. Ég
er einfaldlega of þreyttur til að
skrifa meira núna, og þarf auk
þess að sækja einn kirsuberja-
mjólkurhristing. Bless að
sinni.
MORGUNBLAÐIÐ FOLK I FRETTUM SUNNUDAGUR 12. ÁGÚST 1990
BRÚÐHJÓN VIKUNNAR
Ég hlýt að hafa
týnt hringnnum
BRÚÐHJÓN vikunnar eru Jón
Óskar Gíslason og Birna Magn-
úsdóttir en þau voru gefin sam-
an í Fella- og Hólakirkju laug-
ardaginn 28. júlí. Prestur var
séra Guðmundur Karl Ágústs-
son.
Birna er heimafyrir þegar
blaðamann ber að garði. Hún
segist varla vera búin að jafna sig
eftir allt umstangið um helgina
en tekur fram að allt hafi farið
vel, að lokum. „Dagurinn byijaði
að vísu dálítið brösulega," segir
hún. „Við höfðum farið seint að
sofa og vöknuðum ekki fyrr en
um níuleytið en klukkan níu átti
ég að vera mætt í snyrtingu. Hún
dróst á langinn og klukkan ellefu
hringdi ég í tengdamóðir mína og
bað hana um að fara með kjólana
fyrir mig og brúðarmeyjarnar
tvær á Holiday Inn þar sem við
fórum í hárgreiðslu. Á Holiday Inn
lenti tengdamóðir mín í því að
festast í lyftunni en að lokum
vorú við komin í fötin og tilbúin
til að fara til ljósmyndarans.
Á leiðinni miðri sagði Jonni eins
og við sjálfan sig. „Best að hafa
hringana tilbúna," og teygði sig
í vasann en þar voru engir hring-
ar. Ég hélt ég yrði ekki eldri þeg-
ar hann stundi upp. „Ég hlýt að
hafa hent þeim,““ segir Birna. Jón
Óskar hefur þæst í hópinn og
segir að hann hafi geymt hring-
ana með bréfarusli í jakkavasan-
um en þegar hann fór til rakarans
hafi hann þeðið hann að henda
ruslinu. „Ég varð náttúrulega
skelfingu lostinn þegar ég uppgöt-
vaði að hringarnir voru horfnir,"
segir hann. „Rakarinn var farinn
í mat og ég vissi ekki hvar hann
hafði hent þeim. Við brugðum á
það ráð að biðja mömmu að sækja
hringana og hún fór til baka og
fann þá. Þar með var þó ekki
sagan öll því á leiðinni til ljós-
myndarans sprakk hjá henni
hljóðkúturinn. Mamma var ekki
hvít í framan heldur glær af
stressi þegar hún kom með hring-
ana. Ekki skánaði það þegar hún
kom heim og sá að pabbi átti eft-
ir að klæða sig,“ segir Jón Óskar
og bætir við að eftir þetta hafa
dagurinn gengið eins og í sögu.
„Ég gleymdi að vísu að setja
blæjuna fyrir andlitið þegar ég
gekk inn kirkjugólfið en ég held
Brúðhjón vikunnar, Birna Magnúsdóttir og Jón Óskar Gíslason.
að fáir hafi tekið eftir því,“ segir
Birna. „Eftir athöfnina fórum við
á Galaxy ’62, sem vinur Jonna á,
í veisluna sem haldin var í Húsi
verslunarinnar. Bílinn vakti eftir-
tekt og fólkið sem við mættu veif-
aði til okkar, nokkrir móturhjóla-
menn slepptu meira að segja báð-
um höndum og klöppuðu fyrir
okkur,“ bætir hún við. Eftir veisl-
una borðuðu brúðhjónin og nán-
asta skyldfólk þeirra í Hallargarð-
inum en um kvöldið var haldið á
Hótel Sögu þar sem brúðhjónin
gistu.
Jón Óskar og Birna eru búin
að vera saman í sjö ár eða frá
því þau voru átján ára. „Við stun-
duðum Borgina,“ segir Jón Óskar.
„Svo æxlaðist þetta einhvern veg-
inn svona,“ bætir hann við. „Vin-
kona hennar kynntist vini mínum
og seinna kynntist ég henni. Ég
man alltaf þegar ég sá hana fyrst.
Hún var í alvöru netabol,“ segir
hann en Birna segist best muna
eftir hárinu á Jóni Óskari. „Hann
var með hár niður á herðar,“ seg-
ir hún. „Stuttu seinna lét hann
klippa sjg, en ég sakna þess alltaf
hálfpartinn að hafa hann ekki
með sítt hár.“
Jón Óskar er rafvirki en Birna
stundar nám í Fósturskólanum.
Þau eiga tvö, börn Elvu, 5 ára,
og Marteinn , eins og hálfs árs.
Kara, Anna Björk, Jóhanna Ella, Jón Stefnir, Birkir bróðir Davíðs
Arnar, Berglind, Olga mamma Davíðs Arnar, Davíð Arnar, Jón Pét-
ur og Svavar.
DANS
Tóku þátt í alþjóðlegri
keppni á Italíu
„Við vorum þrjár vikur úti. Æfð-
uin í viku. Tókum þátt í keppn-
inni sem stóð yfír í viku og
hvíldum okkur í viku,“ sagði
Kara í Dansskóla Jóns Péturs og
Köru þegar þau Jón Pétur komu
við í Aðalstrætinu í liðinni viku
til þess að segja frá opinni alþjóð-
legri keppni sem þau ásamt
þremur pörum úr skólanum tóku
þátt í dagana 24. júní til 1. júlí.
Keppnin fór fram í bænum Cer-
via norðan við Rimini á Italíu.
Dagskrá keppninnar byijaði
klukkan hálf fjögur með fyrir-
lestrum og æfingum,“ segir Kara.
„Klukkan sex var gert hlé en um
hálfníuleytið tók sjálf keppnin við.
í prógramminu segir að hún standi
yfir til miðnættis en raunin varð
sú að yfirleitt var dansað til klukk-
an tvö til þrjú á nóttunni," bætir
hún víð. Jón Pétur og Kara kepptu
í atvinnumannariðli en auk þeirra
kepptu Davíð Arnar Einarsson og
Jóhanna Ella Jónsdóttir í flokki
tólf til fimmtán ára, Svavar Björg-
vinsson og Anna Björk Jónsdóttir
í flokki sextán til átján ára og Jón
Stefnir Hilmarsson og Berglind
Freymóðsdóttir í flokki þijátíu og
fimm ára og eldri en þess má geta
að þau Jón Stefnir og Berglind eru
. foreldrar Jóhönnu Ellu og Önnu
Bjargar.
Mótið var tvíþætt. Annars vegar
var keppt í svokölluðum standard-
dönsum sem eru enskur vals,
tangó, quickstepp, hægur foxtrott
og Vínarvals og hins vegar í
suður-amerískum dönsunum
samba, cha cha cha, rúmbu, paso
doble og jive. Þijúhundruð og
sextíu pör tóku þátt í keppni í
standarddönsum en tvöhundruð
tuttugu og fimm kepptu í suður-
amerísku dönsunum. Islensku pör-
Berglind og Jón Stefnir taka við verðlaunum fyrir suður-ameríska
dansa.
in, sem kepptu öll í báðum grein-
um, stóðu sig vel. Jón Stefnir og
Berglind urðu til að mynda í öðru
sæti í suður-amerískum dönsum.
Tuttugu og einn dómari frá níu
löndum dæmdi keppnina. Nokkur
pör kepptu í seqe á mótinu en þar
voru einnig uppákomur frá nokkr-
um landanna, t.d. Batmann-atriðið
ogþjóðdansasýning. Mótið vartek-
ið upp á 14 myndbandsspólur sem
Kara og Jón Pétur höfðu með sér
frá Ítalíu til að liggja yfir og læra
af í vetur.
Kara og Jón Pétur segja að
áhugi á samkvæmisdönsum hafi
aukist töluvert eftir fyrstu íslands-
meistarakeppnina árið 1986. „Svo
ef það líka tíðarandinn núna,“ seg-
ir Jón Pétur. „Áður voru strákar
sem voru í dansi litnir hornauga
ep núna segjast þeir hækka í áliti
hjá stelpunum ef þeir segjast vera
í dansi.“ í Dansskólanum, sem Jón
Pétur og Kara hafa rekið í rúmt
ár, segjast þau leggja mesta
áherslu á gömlu dansana og sam-
kvæmisdansana. „Fyrir yngstu
börnin erum við svo með bama-
dansa sem er blanda af dansi, leik
og söng,“ segir Kara. „En fljótlega
förum við yfir í dansa eins og cha
cha cha,“ bætir hún við og í ljós
kemur að þau Jón Pétur standa í
töluverðum framkvæmdum þessa
dagana. „Við erum að bæta við
öðrum danssal til þess að fölk geti
æft sig á kvöldin þó við séum með
kennslu," segir Jón Pétur.og bætir
við að þau leggi metnað sinn í að
þjóna bæði þeim sem ætla að ná
langt í dansi og hinum sem dansa
meira fyrir sjálfan sig.
í samtalinum kom einnig fram
að hópur áhugafólks um dans hef-
ur í samráði við Dansráð íslands
ákveðið að halda dansdag í Laug-
ardalshöllinni 4. nóvember.