Morgunblaðið - 09.09.1990, Blaðsíða 28

28 C
MORGUNBLAÐIÐ MINIMINGAR SUNNUDAGUR 9. SEPTEMBER 1990
Stefán Krisijáns-
son fyrrv. íþrótta-
fulltrúi - Minning
Fæddur 30. júní 1924
Dáinn 1. september 1990
Af hverju? Af hverju endilega þú?
Þannig spyijum við gjarna þegar
við þurfum að sjá á bak fólki, sem
manni finnst að eigi enn svo margt
ógert.
Stefán Kristjánsson var ekki
hávaðasamur í starfí eða á manna-
mótum. En hann stóð fyrir sínu hvar
sem hann fór. íþróttamaður var hann
af lífí og sál. Af því leyti má segja
að það hafi verið vel við hæfi að
hann féll frá mitt í leik þeirrar íþrótt-
ar, sem hann síðari árin dáði mjög.
En það var golfíð sem hann gaf sig
æ meira að upp á síðkastið.
Vissulega er langur tími liðinn
síðan Stefán Kristjánsson byijaði
sem aðstoðarmaður Jóns Þorsteins-
sonar íþróttakennara, þá nýútskrif-
aður íþróttakennari. En mér er enn
í minni hvað þessi ungi maður náði
strax góðum tökum á okkur, sem
sumir vorum eldri en hann. Það voru
ánægjuleg kvöld í húsi Jóns Þor-
steinssonar hvort sem það var Jón
sem kenndi okkur glímu eða Stefán
sem kenndi okkur aðrar íþróttir. Því
miður var sá tími, sem ég gat eytt
í þessa íþróttagrein allt of stuttur.
Og tíminn stendur ekki í stað.
Hann hleypur frá okkur hraðar en
við vildum. Og áður en varir er kom-
ið kvöld í lífí okkar. En kvöldvökurn-
ar nýttust mörgum vel í gamla daga.
Þannig nýtist líka mörgum vel sá
tími sem eftir er þegar brauðstriti
lýkur. Og menn geta farið að velja
sér verkefni eftir því sem hugur
stendur til. En því miður, myrkrið
skellur stundum yfír fyrirvaralaust.
Og þá eru allar áætlanir úr lagi
færðar.
Það var mikil gæfa fyrir son minn
er hann eignaðist að förunaut Jó-
hönnu Stefánsdóttur, sem líkt og
faði hennar, lætur ekki mikið yfir
sér, en er þeim mun traustari, sem
kynnin verða meiri. Slíkt fólk er
mikils virði.
Þau fátæklegu orð sem hér eru
sett á blað eru lítil huggun harmi
gegn. En innilega samúð mína og
bama minna vildum við senda Kristj-
önu og bömum hennar.
Andres Guðnason
Ármenningum kemur andlát Stef-
áns Kristjánssonar, fyrrum íþrótta-
fulltrúa Reykjavíkurborgar, á óvart.
Stefán var vel á sig kominn, hress
í viðmóti og ávallt reiðubúinn að lið-
sinna sínu gamla íþróttafélagi,'
Glímufélaginu Armanni.
Sjálfur var Stefán einn af fáum
alhliða íþróttamönnum, sem lagði
stund á, og þjálfaði, nánast hvaða
íþróttagrein sem var.
Árum saman var Stefán ötull þjálf-
ari hjá Glímufélaginu Ármanni og
em margir fijálsíþróttamenn, hand-
knattleiksmenn og skíðamenn úr
okkar röðum sem syrgja í dag horf-
inn leiðbeinanda_ sinn.
Glímufélagið Ármann sýndi þakkir
sínar í verki á 100 ára afmæli félags-
ins þann 15. desember 1988, en þá
var Stefáni afhentur heiðurskross
félagsins og útnefndur heiðursfélagi.
Minningu Stefáns Kristjánssonar
er vel lýst í eftirfarandi erindi úr
kvæði hinnar merku konu Rannveig-
ar Þorsteinsdóttur fyrrum skíðakonu
og heiðursfélaga Ármanns:
Ármenningar, iþrótt göfug
eykur gildi hins sanna manns.
Stæltur þróttur, sterkur vilji
er stefna, leið og takmark hans.
Ávallt þeir, sem áfram keppa
eru heill og sómi lands.
Ármenningar, íþrótt göfug
eykur gildi hins sanna manns.
Glímufélagið Ármann sendir ekkju
Stefáns Kristjánssonar, frú Kristjönu
Jónsdóttur, svo og öllum aðstandend-
um dýpstu samúðarkveðjur.
Grímur Valdimarsson,
formaður Glímufélagsins
Ármanns.
Vegferð Stefáns í jarðneskri til-
veru er lokið, einn áfangi á langri
leið í gegnum sviðin. Hvort sem við
erum ung eða gömul, getur andlátið
að höndum borið á hverri stundu.
Mörgum ánægju- og hamingju-
dögum hefir dauðinn spillt. Og aldrei
gerir hann boð á undan sér, til þess
að gera okkur aðvart, þess vegna
standa eignir okkar, hreysti og líf á
veikum fæti.
Við erum aðeins sem gestir eða
útlendingar, sem eigum að hverfa
héðan af jarðnesku sviði aftur eftir
skemmri eða lengri tíma til hærri
sviða, etersviðið eða Paradísarsviðið.
Við þurfum stöðugt að hafa það
hugfast að við erum á leiðinni til
hærri sviða.
Við getum ekkert betra gert, þeg-
ar við ætlum að fara að leggjast til
svefns, en að fela okkur og ástvini
okkar jarðneska sem framliðna vernd
og varðveizlu Guðs, til styrktar og
undirbúnings undir annað líf að loknu
þessu, til sumarlanda kærleikans.
Það er ekki hægt að sýna fram-
liðnum vinum meiri ástúð en að biðja
fyrir þeim, kveikja á kerti á heimil-
inu. Þetta er dýrmætasta bróðurhönd
aðstoðar sem við jarðneskir vinir
getum veitt framliðnum. Ég skrifa
þessi orð ekki alveg út í bláinn, því
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
ARI LÁRUSSON
frá Heiði, Langanesi,
til heimilis á Heiðarvegi 23a,
Keflavík,
áður búsettur á Brimbakka,
Bakkavegi 7, Þórshöfn,
andaðist í Landspítalanum fimmtudaginn 6. september sl. Jarðar-
förin verður auglýst síðar.
Nanna Baldvinsdóttir,
börn, tengdabörn, barnabörn og barna-
barnabörn.
t
Eiginmaður minn og faðir okkar,
STEFÁN G. BJÖRNSSON
fyrrverandi framkvæmdastjóri,
Hrefnugötu 10,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni miðvikudaginn 12. septemb-
er kl. 13.30.
Sigríður Jónsdóttir,
Ólafur W. Stefánsson,
Björn S. Stefánsson,
Jón Ragnar Stefánsson.
t
Útför eiginmanns míns, föður, tengdaföður og afa, .
GUNNLAUGS ÓLAFSSONAR
fyrrv. skrifstofustjóra,
Álfheimum 50,
verður gerð frá Fossvogskirkju þriðjudaginn 11. september kl.
13.30.
Oddný Pétursdóttir,
Álfrún Gunnlaugsdóttir,
ÓlafurGunnlaugsson, Margrét Ingimarsdóttir,
Gylfi Gunnlaugsson, Ragnhildur Hannesdóttir
og barnabörn.
ElgiQfllaðuOAiijgi, dgjaðir,. Ji*
*INGIMAR DAVÍÐSSON,
J"
Stórholti 5,
Akureyri,
verður jarðsunginn frá Glerárkirkju mánudaginn 10. september
kl. 13.30.
Unnur Óskarsdóttir,
Rúnar H. Ingimarsson.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir og tengdafaðir, ^
HÖRÐUR BJARNASON
fyrrverandi húsameistari ríkisins,
sem lést 2. september, verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni í
Reykjavík mánudaginn 10. september nk. kl. 13.30.
Katla Pálsdóttir,
Áslaug G. Harðardóttir, Jón Hákon Magnússon,
Hörður H. Bjarnason, Áróra Sigurgeirsdóttir.
t
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
BERGÞÓR N. MAGNÚSSON,
Nökkvavogi 1,
verður jarðsunginn frá Langholtskirkju þriðjudaginn 11. septemb-
er kl. 15.00.
Jarðsett verður á Mosfelli.
Hulda Bergþórsdóttir,
Magnús Bergþórsson, Þórunn Jónsdóttir,
Björn Bergþórsson, Anný Bergþórsson,
Ragnhildur Bergþórsdóttir, Atli Elíasson,
Konráð Bergþórsson,
Gunnar Bergþórsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
MAGNÚS ÓLAFSSON
læknir,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni þriðjudaginn 11. september
kl. 13.30.
Annella Stefánsdóttir,
Stefán Ágúst Magnússon, Ragnheiður Ólafsdóttir,
Ólafur Friðrik Magnússon, Guðrún Kjartansdóttir
og barnabörn.
Ástkær eiginkona mín, fósturmóðir okk-
ar, tengdamóðir, amma og langamma,
RAGNHEIÐUR ÞÓRÓLFSDÓTTIR,
Skipasundi 60,
■ Reykjavík,
• verður jarðsett frá Langholtskirkju
mánudaginn 10. september kl. 13.30.
Kristján J. Einarsson,,
Erna M. Kristjánsdóttir, Símon Ágúst Sigurðsson
Ómar Á. Kristjánsson, Anna Björg Kristbjörnsdóttir,
Sólveig Kristjánsdóttir, Sigþór Ingólfsson,
barnabörn og barnabarnabarn.

ég hef verið svo gæfusamur að fá
að eiga samleið með framliðnum vin-
um í hálfa öld, eða frá frumbemsku.
Það er heilagt og veglegt hlutverk,
að koma skilaboðum á milli heim-
anna.
í fjörutíu ár hef ég þekkt Stefán
kennara, því eiginkona hans, Krist-
jana Jónsdóttir kennari frá Hesteyri
í Jökulfjörðum, er náin frændkona
mín, erum við þremenningar að
skyldleika. Þegar ég nú minnist Stef-
áns, finn ég vinhlýjan anda streyma
til mín, hann var sá maður, sem öll-
um var vel við. Honum var meðfædd
geðprýði, og svo vinhlýtt viðmót bar
með sér höfðinglega mildi.
Stefán var kennari við mikinn
orðstír í Laugamesskólanum, er ég
var þar í skóla. Hann lét sér annt
um að greiða götu ungra manna sem
hann hugði efnilega, og þótti vænt
um ef einhver virtist líklegur til að
halda uppi heiðri íþrótta.
Hvert sem litið er, stóðu að Stef-
áni góðar ættir úr Aðaldal og af
Tjörnesi í Þingeyjarsýslum.
Stefán og Kristjana áttu friðsælt
og vingjarnlegt heimili, með miklum
menningarbrag liyar sem litið er. Þau
hjón eiga fjögur mannvænleg börn,
öll prýðilega menntuð og öll úrvals-
hæfíleikum búin.
Ég votta mína dýpstu samúð og
minnumst þess að látinn lifir.
Helgi Vigfússon
Enginn veit sína ævina fyrr en öll
er. Þessi sannindi eru sífellt að minna
á sig. Nú síðast við fráfall Stefáns
Kristjánssonar fyrrverandi íþrótta-
fulltrúa, Stóragerði 31 í Reykjavík.
Hann kvaddi í þann mund er grösin
voru að byrja að sölna í toppinn og
stöku lauf að falla af tijánum rétt
til að minna á að sumri væri tekið
að halla að hausti.
Hann hafði slegið upphafshöggið
á 9. brautinni á Nesvellinum. Það
hafði heppnast vel og annað höggið
var í undirbúningi. Mið var tekið á
flötina með blaktandi fánanum á
stönginni. Þar átti kúlan að lenda.
Golfið er skemmtileg íþrótt. Það
veitir í senn hæfílega áreynslu, úti-
veru og síðast en ekki síst afþreyingu
fyrir þá sem lokið hafa mesta amstri
ævinnar og eignast stundir til að
sinna hugðarefnum.
Það er ánægjuleg tilfínning að
hafa slegið vel heppnað upphafs-
högg, standa hjá kúlunni, meta fjar-
lægðina, velja rétt jám og búa sig
undir að senda kúluna inn á flötina.
Þetta allt fékk vinur minn ti!
margra ára að reyna á Nesvellinum
áður en kallið kom. En annað högg-
ið var aldrei slegið á níundu braut- ■
inni. Áður en að því kom hneig hann
niður með golfkylfuna í höndunum.
Það var um hádegisbil. Eftir það kom
hann ekki til meðvitundar og var
örendur um kvöldmatarleytið.
Það er mikið áfall fyrir aðstand-
endur og vini þegar fólk á góðum
aldri og vel á sig komið andlega og
líkamlega fellur frá svo skyndilega
og óvænt.
En þannig er nú þetta stundum.
Röddin sem kallar fólk yfir móðuna
miklu kemur oft og tíðum óvænt og
er hvorki mild né hlý heldur „kulda-
leg og djúp“ eins og Jón Helgason
orðar það í kvæði sínu, Áföngum.
I þeim fátæklegu svipmyndum
sem hér verða dregnar upp er ekki
ætlunin að rekja æviferil né ævistörf
Stefáns Kristjánssonar.
Reyndar kynntist ég honum ekki
fyrr en við vorum komnir vel á miðj-
an aldur sem kallað er. Að vísu hafði
ég vitað af honum úr fjarlægð. Ég
vissi að hann var Þingeyingur að
ætt og uppruna, hafði lesið í blöðum
um afrek hans í skíðaíþróttinni bæði
hér heima og erlendis, einkum á,
sjötta áratugnum. Þá var aitalað
meðal kennara að íþróttakennarinn
í Laugarnesskóla væri mjög stjórn-
samur og góður kennari og liðtækur
skákmaður í sveit kennara skólans
sem stundum keppti við sveitir kenn-
ara annarra skóla. En fyrst og fremst
mundi ég samt eftir honum sem frá-
bærum fimleikamanni í flokki Jóns
^ Þorsteinssonar. Þá voru fimleikar í
| heiðri hafðir og úrvalsflokkar í þeirri
- grein aufúsugestir hvar sem þeir
komu til að sýna. Þá skipti miklu
máli hver fór hæst í heljarstökki eða
hvort sex eða sjö gátu staðið samtím-
is í handstöðu á kistunni. Ég vissi
að hann var kvæntur ágætri konu
að vestan sem líka var íþróttakenn-
ari.