Morgunblaðið - 30.09.1990, Blaðsíða 6

6 C
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 30. SEPTEMBER 1990
Helgi P.. sem er aftur sestur vió hljóónemann
eftir flakk í fjölmiðla-
heimi, rífjar upp
lióna sjónvarpsdaga
og ræóir
um framtíó
AFTIETH
útvarps
FRAMT
✓
II
M
eftir Kristínu Marju Baldursdóttur/mynd Einar Falur
ÞAÐ HLAUT að koma að því að Helgi færi að starfa í húsinu
við Aðalstræti 16, svo oft hafði það komið við sögu hjá honum.
Þarna hafði hann unnið við fornleifauppgröft á lóðinni eitt suma-
rið, í einu herbergi hússins æft söng og spil ásamt félögum sínum
í Ríótríói, og eitt sinn komið í erindagjörðum blaðamanns og átt
tal við eldri konu er bjó á loftinu. Nú situr hann sem útvarpssljóri
í þessu húsi, sem sumir sérfræðingar segja vera hið elsta í Reykja-
vík, og kann vel við sig. „Ég var hér aleinn fram á nótt í gær og
leið vel þrátt fyrir brak og bresti. Annars er ég nú frekar myrkfæl-
inn,“ bætir hann hugsi við.
E'
I kki einungis húsið er gamalt
heldur starfið líka því Helgi
Pétursson nýráðinn útvarps-
stjóri Aðalstöðvarinn ar og fyrrver-
andi sjónvarpsmaður, hefur svosem
áður setið við hljóðnemann. Hann
er kominn hringinn eftir flakk í fjöl-
miðlaheiminum, og ég spyr hann
hvort það hafi ekki annars verið
ætlunin í upphafi að verða kennari?
„Blaðamaðurinn blundaði nú allt-
af í mér,“ segir Helgi. „Ég ólst upp
við hliðina á Andrési Kristjánssyni
ritstjóra Tímans, og fannst þetta
afar spennandi heimur sem hann
lifði í. Og þegar ég var átján ára
vann ég Iétta útvarpsþætti með
Jóni Þór Hannessyni og kynntist
þá fyrst þessum rafeindamiðli.
Annars kenndi ég í tvo og hálfan
vetur eftir að ég útskrifaðist sem
kennari, þá rúmlega tvítugur. Elstu
nemendurnir voru sextán ára, ég
kenndi um 50 til 60 tíma á viku
og var jafnframt að spila með Ríó
á þessum árum. Nú þama voru
margir litríkir karekterar sem tóku
bæði tíma og orku, og ég bæði
kenndi og spilaði yfir mig, en þegar
ég, lít til baka þá finnst mér þetta
hafa verið nokkuð skemmtiíegur
tími.
Hins vegar
hef ég oft spurt
sjálfan mig
hvort ég sé.
meiri tónlistar-
maður eða fjöl-
miðlamaður, á
stundum í
vandræðum
með að skil-
greina það.
Lengst hef ég
þó unnið sam-
fellt hjá merkri stofnum sem verður
25 ára í haust. Það er Ríótríóið,“
segir Helgi og brosir breitt.
Þegar Helgi hætti að kenna
fór hann í nám í þjóðfélags-
fræðum í Danmörku, og síð-
ar til Washington þar sem hann
lauk BA-prófí í fjölmiðla fræðum,
en hefur annars starfað við flestar
tegundir fjölmiðla. Hann hefur ver-
ið lausamaður hjá norska útvarpinu,
unnið að þáttgerð hjá því íslenska,
unnið sem sumarmaður á Tímanum,
verið blaðamaður á Dagblaðinu, rit-
stjóri Vikunnar, fréttamaður á
fréttastofu RUV, verið stuttan en
örlagaríkan tíma ritstjþri Nútímáns,
verið blaðafulltrúi SÍS, og síðast
fréttamaður og dagskrárgerðar-
h íssí andlifslausi
há mkaupmant w
ætlar aó revna ai
bjargafyrirtækii w
maður á Stöð 2.
— Hvar heldurðu að þú hafir nú
lært mest? spyr ég hann.
„Án efa á fréttastofu Ríkisút-
varpsins í kringum 1980 þegar ég
vann með Margréti Indriðadóttur
og Kára Jónassyni.
Þarna voru þeir einnig Friðrik
Páll Jónsson, Stefán Jón Hafstein,
Helgi H. Jónsson, Hermann Gunn-
arsson og fleiri. Á þessum tíma var
fréttaflutningur að breytast í það
form sem hann er núna. Ég lærði
t.a.m. að skrifa fyrir útvarp og þar
með sjónvarp líka, lærði atriðaröð,
þ.e. vægi mála og atriða í frásögn,
og síðast en ekki síst lærði ég að
virða afl þessa fjölmiðils.
Húmorinn þarna var nú reyndar
eins og á hersjúkrahúsi í styijöld
og maður varð að taka því sem að
höndum bar. Kannski einn á kvöld-
vakt og 97% þjóðarinnar við út-
varpstækið. Ég efast um að ég
hafi unnið undir annarri eins pressu
hvorki fyrr né síðar. Manni leyfðist
ekki mörg mistök.“
— Ætlarðu að setjast aftur við
hljóðnemann hérna á Aðalstöðinni?
„Ekki alveg strax. Ég byrja á
því að skoða málin, einkum þau er
varða kynningu
á stöðinni. Við
höfum ekki tekið
þátt í hlustunar-
könnunum, en
erum reiðubúnir
til þess þegar um
hlustendur á
aldrinum 25 ára
og eldri er að
ræða, og sem eru
á hlustunarsvæði
Aðalstöðvarinn-
ar. En ég verð
var við mikil áhrif og viðbrögð
hlustenda.
Á þessari útvarpsstöð er verið
að gera hlutina öðruvísi, og það er,
auk kunningsskapar míns við Ólaf
Laufdal, eina ástæðan fyrir því að
ég kom hér inn. Talmálsþættimir á
kvöldin eru dálítið sérstakir, og það
er bara vitleysa þegar menn halda
því fram að það sé ekki hægt að
keppa við sjónvarpið á kvöldin.
Aðalstöðin á ekki að burðast við
að vera með fréttir, heldur gera
aðra hluti. Látum stóru ijölmiðlana
vera „í tékkinu“. Við erum með
viðtöl í hádeginu og milli kl. 5 og
7 síðdegis, og höfum lagt sérstaka
áherslu á tónlistina. Erum ekki með
dægurlagalista, en leikum bjtlalög,
vísnalög, sveitatónlistaf, tónlist
Helgi P.: Ég hef alltaf verið raulandi, raula þar sem ég á ekki að raula.