Morgunblaðið - 30.09.1990, Blaðsíða 7

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 30. SEPTEMBER 1990
C 7
stórhljómsveita, djass og sígilda
tónlist."
— Þið eruð dálítið andlega sinn-
aðir, einkum á kvöldin?
„Við erum nú líka með morgun-
bæn á hveijum degi,“ svarar hann
að bragði. „Það er mikill áhugi og
umræða um þessi mál í þjóðfélaginu
núna og við reynum að þjóna eftir-
spurn.“
— En þú sjálfur, ert þú andlega
sinnaður?
„Ekki endilega, en ég er þokka-
lega trúaður og hef sett mér það
markmið að mæta hvern sunnudag
í einhveija kirkju á höfuðborgar-
svæðinu. Kirkjan hér er að gera
mjög áhugaverða hluti og það eru
mörg svör fólgin i trúnni.“
En menn hafa viljað fá svör við
því hvers vegna vinsæll sjón-
varpsmaður sem Helgi hætti
á Stöð 2.
„Það er kannski skrýtið að ég
lenti hér,“ segir Helgi, „en þó er
það enn skrýtnara að ég skyldi
hefja störf á Stöð 2.
Eftir að hafa búið bæði á Norð-
urlöndum og í Bandaríkjunum fer
maður að átta sig á því að hér eru
ekki nema 250 þúsund manns, sem
er sérkennileg stærð og sérkenni-
legur hópur. Og það eru forréttindi
að búa hérna,
fá að brölta hér
um þar sem all-
ir passa upp á
mann og fylgj-
ast með því
sem maður er
að gera. Við
tölum tungu-
mál sem eng-
inn skilur,
höldum úti rík-
isstjórn og ell-
efu sendiráðum
og eigum í eilífum rifrildum út af
tekjum okkar og gjöldum.
Við verðum að sameinast um að
varðveita þessi sérkenni okkar og
það gerist m.a. með fjölmiðlun. Ég
óttaðist að við myndum glata þess-
ari sameiginlegu arfleið þegar lög-
unum um ríkisútvarp var breytt,
og hélt um það erindi á sínum
tíma. Ég hef ekki skipt um skoðun
á því, en hins vegar finnst mér sjálf-
sagt að aðrar útvarps- og sjón-
varpsstöðvar fái að spreyta sig, svo
framalega sem menn ætla að gera
eitthvað annað en það sem RUV
er að gera. Ég tók þátt í starfi
Stöðvar 2 með þetta fyrir augum.
Ég varði tæpum fjórum árum á
Stöð 2, fyrst sem fréttamaður, og
síðan sem dagskrárgerðarmaður.
Ég boðaði önnur vinnubrögð og
held að þátturinn 19:19 hafi komist
næst hugmyndum mínum. En sá
þáttur kostaði endalausan skoðana-
ágreining milli mín og Valgerðar
Matthíasdóttur annars vegar, og
Páls Magnússonar og fleiri hins
vegar. Ég vildi ekki að við værum
með venjulegan fréttatíma eins og
Sjónvarpið, en reyndum heldur að
finna nýja fleti á hinu ýmsu málum,
færum meira út í fréttaskýringar,
og skýrðum frá
menningarlegum at-
burðum. A móti
komu hugmyndir um
hefðbundinn frétta-
flutning og þau sjón-
armið urðu ofan á.
Ég skildi aldrei
hvað það var sem
átti að koma út úr sérstakri sam-
keppni um áhorf á fréttatíma sjón-
varpsstöðvanna. Menn töluðu um,
að það þyrfti að veita Ríkissjónvarp-
inu aðhald í fréttaflutningi. Það
þýddi þar með, að ríkissjónvarps-
menn matreiddu fréttir á einhvern
þann hátt sem mönnum líkaði
ekki. Attum við þá að matreiða þær
á þann hátt sem mönnum líkaði?
Hver þurfti þá á aðhaldi að halda
í raun og veru?
Þessi samkeppni var vonlaus frá
upphafi. Við höfðum ekki dreifi-
kerfi til að keppa á jafnréttisgrund-
velli, né peninga, og vomm að ráð-
ast á 20 ára venjur landsmanna.
Þetta var í fyrstu prívatkeppni
milli Páls og Ingva Hrafns, ein-
hvers konar fréttabófahasar sem
áskrifendur Stöðvar tvö græddu
ekkert á.
Ég fór frá Stöð tvö vegna þess,
að framundan voru klén verkefni,
langt frá því sem ég vildi vinna við
í sjónvarpi. Auk þess höfðu valist
til forystu menn sem eru á öndverð-
um meiði við mig, eins og Páll
Magnússon. Ég tel líka, að fram-
undan séu mjög erfiðir tímar þar
sem þessi andlitslausi hópur kaup-
manna ætlar að reyna að bjarga
fyrirtækinu. Skoðun mín er sú, að
það geri þeir ekki með núverandi
forystu, a.m.k. vil ég ekki virma í
sjónvarpi sem er í eigu Jóns Ólafs-
sonar í Skífunni, stjórnað af Páli
Magnússyni. Ef menn ætla að
bjarga Stöð tvö, verða þeir að gera
það með öðruvísi efni, öðruvísi
efnistökum og góðum tengslum við
áskrifendur."
Almenningur hefur stundum
líkt fjölmiðlafólki við film-
stjörnur og þykir stundum
nóg um pijálið sem því á að fylgja.
Helgi neitar að hafa til heyrt þeim
hópi sem varð frægur á því að koma
fram í Stöð 2.
„Ég varð ekki til á Stöð 2,“
segir hann örlítið móðgaður.
„Maður sem var búinn að
skemmta í mörg ár á sviði og kenna-
í Þingholtsskóla.
Ómar Ragnarsson varð ekki
heldur til á Stöð
2, hann kom
annars staðar
frá. Ég verð að
segja þér, að ég
var mjög á móti
því að Ómar
Ragnarsson
yrði ráðinn á
Stöð 2. Ómar
er vinur minn
og listamaður
og ég marg-
benti á að við
hefðum ekki efni á að bjóða honum
þá umgjörð sem þarf. Við myndum
fara illa með hann vegna þess að
við ættum ekki fyrir ferðum um
landið, myndatökufólki og þvílíku
sem hafði orðið til þess að hæfileik-
ar Ómars nýttust svo vel á Ríkisút-
varpinu. Menn töluðu um sálfræði-
legt högg sem verið væri að veita
Ríkisútvarpinu þegar Ómar hætti
þar. Mér finnst nú að það hafi áðal-
lega verið Ómar sem varð fyrir
höggi þegar upp er staðið.
Það er menningarleg skylda
þessarar þjóðar að sjá vel um Ómar
Ragnarsson. Stöð 2 getur það
ekki.“
Við skoðum loftið vandlega og
einkum listana sem eru langt frá
því að vera beinir, meðan við hlust-
um á marrið í óteljandi stigum húss-
ins. í þessu herbergi sem skrifstofa
Helga er núna, var stofa gömlu
konunnar sem hann talaði við þegar
hann var blaðamaður á DV.
Eftir þvi sem manni skilst átti
Helgi marga aðdáendur sem sjón-
varpsmaður og vitað er um mann
nokkurn sem tók alltaf hátíðlega
undir kveðju hans þegai; hann bauð
gott kvöld, en heilsaði annaj's eng-
um öðrum sjónvarpsmanni. Ég sþyr
hann hvort það
geti ef til vill verið
eitthvað heimilis-
legt í fari hans?
„Heimilislegt?“
endurtekur hann
og horfir á mig.
„Já kannski er ég
svona heimilisleg-
ur. Það má þá rekja til norðanbelj-
andans á Kópavogshálsi og um-
ræðna á æskuheimilinu. Eg hef
aldrei litið á mig sem stjörnu, og
við spilafélagarnir í Ríó höfum aldr-
ei borist neitt á. Aldrei sett okkur
á háan hestaf, einungis gert það
sem fólki þykir gaman.
Það er ekkert lífsspursmál fyrir
mig að vera í sjónvarpi og ég er
ekkert stressaður yfir því að vera
að hætta. Ég er búinn að fá fullt
af lófaklappi.
En ef sjónvarpsmönnum tekst
að tala við einn áhorfanda, þegar
þeir eru í raun að tala við alla, þá
eru þeir einlægir. Mér finnst
skemmtilegt að vera bæði á sviði
og í sjónvarpi, og að tala við fólþ,
koma við það, halda í það. Höfuð-
galli minn, sem er mér til trafala,
er sá að ég er alltaf í góðu skapi.“
Útvorp á fmmtíiinu
ivrir sér, íólk er að
dragasig frá
sjómrpi IIW
Égvaróekkitilá
Stoój 2
— Já hvernig er það, býr ekkert
að baki ljúfu viðmótinu?
„Maður hefur auðvitað oft orðið
fyrir áföllum. Ég missti móður mína
þegar ég var rétt tvítugur og tók
það mjög nærri mér. Heimilið leyst-
ist upp og við fórum sitt í hvora
áttina, faðir minn og bræður mínir.
En við höfum oft rætt um það bræð-
urnir hversu gott veganesti við
fengum frá
frumbýlisárun-
um í Kópavogi,
þar sem ekki var
svo mikið sem
rennandi vatn.
Móðir mín sagði
alltaf að það
þýddi ekkert
annað en að
taka hlutunum
með bros á vör.
Og það þýðir ekkert annað. Mér
finnst það ofboðslegt veikleika-
merki að íjúka upp á nef sér, og
ég bara hreinlega þoli ekki menn
sem ijúka upp.
En það er kannski veikleiki minn
að láta ekki oftar í mér heyra.“
— Þú átt þá auðvitað fáa óvini?
„Ja, hrefnuveiðimenn voru ein-
hvern tíma illir út í mig út af
fréttapistlum sem ég sendi frá
Bandaríkjunum. Þeir töldu mig eiga
sök á þessu öllu, en ég var bara
að lýsa afstöðu manna þarna úti
að sjálfsögðu. Svo var ég með bróð-
ur mínum eldri úti að borða hér í
bænum þegar hrefnuveiðimenn að
vestan komu og vildu drepa mig.
ísleifur bróðir minn bað þá um að
vera ekki að því, og þeir hættu við.“
ott lunderni, er það ekki með-
fætt? spyr ég.
„Ætli það ekki, ég var
farinn að syngja áður en ég gat
rekið upp önnur hljóð. Ég hef alltaf
verið raulandi, raula þar sem ég á
ekki að raula. Og segi víst brand-
ara þar sem á ekki að segja þá.“
— Sumir segja að þú sért mont-
inn?_
„Ég get vel trúað að sumum finn-
•ist það. Maðurinn alltaf á einhveiju
flandri, hlýtur að vera góður með
sig.“
— Ertu leitandi maður Helgi?
„Það getur
verið. Ég sætti
mig ekki við að
vera nema þar
sem ég nýtist
mér og öðrum.
Ég trúi að hægt
sé að þræða ein-
hvern veg fram
á við. Það er
lykilatriði að
fólk sé sátt við
sig í starfi sínu.
Leitandi? Já. En ég get sagt þér,
að eins og gyðingarnir bíða eftir
Messíasi þá bíð ég eftir nýju dag-
blaði. Það mundi bæta blaða-
mennskuna svo fremi sem menn
fara ekki að búa til nýjan Mogga.
Ég veit ekki hversu lengi Tíminn,
Alþýðublaðið og Þjóðviljinn ætla að
þverskallast við að setja krafta sína
í sameiginlegan farveg.
Það er sífellt sótt að okkur, þess-
um 250 þúsund manna hópi. Er-
lendir menn reyna að hafa áhrif á
okkur, einkum á yngra fólkið, vilja
að við neytum menningar þeirra.
Það er ekkert sjálfgefíð að barna-
börnin okkar vilji búa í þessu
landi. Við verðum að tryggja það
með því að varðveita sérkenni okk-
ar og það er m.a. hlutverk fjölmiðla-
fólks og listafólks að gera það.“
Eg spyr Helga hvort löng fjöl-
miðlareynsla hafi eitthvað
breytt honum, og hann hugs-
Ég hreinleffa þoli
ekkimennsem
rjókoupp
Fimmtíu ára
afmœlisfagnaður
Islensk-ameríska félagsins
_ Laugardaginn 6. október n.k. heldur
Íslensk-ameríska félagið afmælisfagnað
í Átthagasal Hótels Sögu.
DAGSKRÁ
Kl. 18:00-19:30
Móttaka sendiherrahjónanna
Sue og Charles E. Cobb Jr. fyrir
gesti hátíðarkvöldverðar að Laufásvegi 21.
Kl. 19:30
Hátíðarkvöldverður og dansleikur
í Átthagasal Hótels Sögu.
Heiðursgestur: Sig. Rogich, sérlegur ráðgjafi
George Bush Bandaríkjaforseta, flytur ávarp.
Skemmtiatriði.
Dans.
Borðapantanir og miðar seldir hjá
Verslunarráði íslands dagana 3., 4. og 5. október
á skrifstofutíma í síma 67 89 10 og á Hótel Sögu
4. og 5. október frá kl. 17:00 til 19:00.
Verð aðgöngumiða kr. 4.700.
ÍSLENZK - AM ER ISKA FÉLAGIÐ
THE ÍCELANDIC- AMERICAN SOCIETY
ar sig stundarkorn um. „Nei ég
held ekki. Ef eitthvað er þá hefur
maður ef til vill lokað meira að
sér. Það kemur af sjálfu sér, þegar
maður vinnur með mörgum finnst
manni komið nóg að kvöldi. Það
kemur sennilega niður á samskipt-
um við aðra, konan og börnin líða
ef til vill fyrir það.“
— Menn hafa á orði að Aðalstöð-
in eigi undir högg að sækja, ert þú
kominn til að gera stórar breyting:
ar?
„Högg að sækja?! Eiga ekki allir
undir högg að sækja nema Mogg-
inn? Er þetta ekki eilífur barningur
hjá þessum 250 þúsund manna
hópi sem heldur þó úti sex útvarps-
rásum og ellefu sendiráðum?
Ég ætla ekki að breyta neinu til
að byija með. Ég mun setja mig inn
í dagskrána, sel auglýsingar og
geri allt mögulegt, og verð með sem
útvarpsmaður ef menn telja það
stöðinni til framdráttar. Útvarp á
framtíðina fyrir sér. Fólk er að
draga sig frá sjónvarpinu og á
umræða um heilsufar og útivist sinn
þátt í því. Fólk vill veija tíma sínum
betur núna. Það er hægt að dunda
sér við ýmislegt meðan hlustað er
á útvarp, og mér var t.d. sagt að
veruleg aukning á útvarpshlustun
hafði orðið í Bandaríkjunum.“
— Er Áðalstöðin biðstöð fyrir
þig?
„Nei alls ekki.
— Heldurðu að þú eigir eftir að
starfa aftur í sjónvarpi?
„Það held ég örugglega."
— Á hvorri stöðinni?
„Liggur það ekki í augum uppi?“'
— Þá er Aðalstöðin semsagt bið-
stöð.
„Nei, það er hægt að gera svo
margt, hægt að gera svo margt...“
Lausnin
fyrir
lagerinn
LÉTTIR OG LIPRIR
BV-LYFTARAR
RAFMAGNSLYFTARAR
Margargerðir
Lyftigeta:
500-2000 kíló.
Lyftihæð upp í
6 metra.
Mjóar aksturs-
leiðir.
HANDTJAKKAR
cr
\JfVj Eigum ávallt fyrirliggjandi
lr hinavelþekktu BV-hand-
lyftivagna með 2500
og 1500 kflóa lyftigetu.
HANDLYFTARAR
Lyftigeta: 800 kg.
Lyftihæð: 80 cm.
Hentugt hjálpartæki
við allskonar störf.
Sparið bakið,
stillið vinnuhæðina.
BlLDSHÖFDA J6SÍMI672444 TELEFAX672580