Morgunblaðið - 30.11.1990, Blaðsíða 21

21
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 30. NÓVEMBER 1990
UPPLÝSINGAR: SÍMSVARI: 681511 LUKKULÍNA: 991000
Ný hljómplata
frá Sverri
Stormsker
SVERRlR Stormsker hefur sent
frá sér nýja hljómplötu og- ber
hún heitið Glens er ekkert grín.
Breiðskífa þessi sem er hin átt-
unda í röðinni frá hendi Sverris,
hefur einkum að geyma rokk og
popplög við texta sem mestmegn-
is eru háalvarlegt glens, grín,
spaug, spé, háð, skop, sprell og
gamanmál hverskonar, sem sé
allt nema djók eins og höfundur-
inn orðar það.
Meðal laga á plötunni má nefna
Göfugugginn sem Sverrir syngur
með Bubba Morthens, Hildur sem
Eyjólfur Kristjánsson syngur,
Paradís sem Alda Björk Ólafsdóttir
syngur. Plötuna tileinkar Sverrir 1
árs gamalli dóttur sinni, Hildi
Stormsker. Framleiðslu og dreifingu
annast Skífan.
(Fréttatilkynning)
Dómkirkj unni
berast stórgjafir
Blaðinu hefur borist eftirfar-
andi frá Dómkirkjunni:
Um miðjan september í haust var
nýtt safnaðarheimili Dómkirkjunn-
ar tekið í notkun svo sem kunnugt
er af fréttum. Safnaðarheimilið er
til húsa í gamla iðnskólanum við
Lækjargötu. Eigandi hússins er
Reykjavíkurborg, en fyrir mikinn
velvilja borgarstjóra og borgar-
stjórnar hefur Dómkirkjusöfnuður-
inn fengið það á leigu til ársins
2031.
í tilefni af vígslu safnaðarheimil-
isins bárust margar góðar og ómet-
anlegar gjafir, sem Dómkirkjusöfn-
uðurinn er afar þakklátur fyrir. Hér
skal nú gerð grein fyrir helstu gjöf-
um, sem borist hafa.
Kirkjunefnd kvenna Dómkirkj-
unnar hefur á undanförnum árum
og áratugum gefið Dómkirkjunni
margar rausnarlegar gjafir, sem
hafa stuðlað að því að bæta og fegra
kirkjuna og efla allt kirkjulegt starf.
Við vígsluna gaf kirkjunefndin
safnaðarheimilinu ýmsan borðbún-
að, og er sú gjöf ein milljón króna
að verðmæti.
Verktakafyrirtækið ístak hf. sá
um alla vinnu við safnaðarheimilið.
Við vígsluna flutti forstjóri ístaks
hf., Páll Siguijónsson, ræðu og til-
kynnti, að fyrirtækið gæfi safnaðar-
heimilinu flygil.
Rausnarlegar peningagjafir bár-
ust frá hjónunum frú Dagbjörtu og
séra Þóri Stephensen, og Gísli Sig-
urbjörnsson forstjóri færði gjöf frá
Elli- og hjúkrunarheimilinu Grund.
Iðnaðarmannafélagið í Reykjavík
færði safnaðarheimilinu fallegan
vasa með áletruðum silfurskildi.
Blómaskreytingar og blómvendir
bárust frá fjöldamörgum aðilum.
Þá skal þess getið, að Dómkirkju-
söfnuðurinn hefur notið mikillar
velvildar af hendi Skipadeildar
Sambandsins vegna flutnings á
húsgögnum í safnaðarheimilið.
Börn hjónanna Hafsteins Berg-
þórssonar og Magneu Ingibjargar
Jónsdóttur hafa gefið safnaðar-
heimilinu ákaflega fallegan útskor-
inn skáp, sem var gerður af Stefáni
Eiríkssyni myndskurðarmanni,
sennilega um 1906-1908 eða ein-
mitt um það leyti sem gamli iðnskól-
inn var reistur. Skápurinn er gefinn
til minningar um systurnar Guðríði
Júlíönnu Jónsdóttur og Magneu
Ingibjörgu Jónsdóttur.
Ýmsir aðrir hafa sýnt safnaðar-
heimilinu hlýhug sinn og hjálpsemi
með margvíslegum hætti.
Þá er enn ótalin sú gjöf til Dóm-
kirkjunnar, sem hæst rís. Það er
dánargjöf Sigríðar B. Sigurðardótt-
ur, sem arfleiddi Orgelsjóð Dóm-
kirkjunnar að öllum eigum sínum,
þar með taldri íbúð sinni á Kapla-
skjólsvegi 53.
Sigríður er mörgum að góðu
kunn frá þeim árum, er hún og
Stefán Ágúst Stefánsson eiginmað-
ur hennar önnuðust húsvörslu í
Menntaskólanum í Reykjavík.
Sigríður fæddist 16. nóv. 1906 í
Fagradal í Vestmannaeyjum og hún
andaðist 13. sept. 1988. Foreldrar
hennar voru Guðbjörg Guðlaugs-
dóttir, sem ættuð var úr Vestur-
Landeyjum, og Sigurður Sigurðs-
son, ættaður undan Eyjafjöllum.
Sigríður ólst upp í Vestmanna-
eyjum og fór komung að vinna og
upp frá því var hún sívinnandi og
alltaf hörkudugleg óg ósérhlífin,
enda eftirsótt til starfa.
Sigríður flutti 17 ára gömul til
Reykjavíkur og þar kynntist hún
Stefáni eiginmanni sínum, og
gengu þau í hjónaband árið 1937.
Stefán hóf störf sem húsvörður
við Menntaskólann í Reykjavík árið
1942, og gegndi hann því starfi
með ákaflega styrkri stoð Sigríðar
eiginkonu sinnar til ársins 1957.
Nemendur, sem hófu nám við
Menntaskólann á þessum árum,
kynntust Sigríði fljótlega. Hún var
mikið á ferðinni um skólann, létt á
fæti, en jafnframt gustmikil og
snaggaraleg, og það geislaði af
henni krafturinn.
Sigríður ávann sér fljótt vináttu
og traust nemenda, sem fundu, að
þar fór ákaflega raungóð kona,
H0KUS
PÓKUSMl
VERTU MEÐ
trygg og trúföst, og í skóla voru
bundin þau vináttubönd við Sigríði,
sem stóðu traust allt til hinstu
stundar.
Þeir nemendur, sem nutu sam-
vista við Sigríði og Stefán á þessum
árum, minnast þeirra beggja með
virðingu og þökk fyrir liðin ár —
einmitt þau ár, sem oft skipta sköp-
um í lífi manna og einnig þau ár,
sem mörgum finnst hafa verið bestu
og fegurstu ár ævinnar. Sigríður á
sinn örugga sess í þeim góðu minn-
ingum, sem geymast frá þessum
árum.
Dómkirkjusöfnuðurinn minnist
Sigríðar með sérstöku þakklæti fyr-
ir rausn hennar og velvild og bless-
ar minningu hennar.
(Frá Dómkirkjunni)
Sigríður B. Sigurðardóttir
ÞAÐ ER GALDURINN
V)
WyWQj