Morgunblaðið - 30.11.1990, Side 47

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 30. NÓVEMBER 1990
47
Minning:
Úrsúla Schaaber
Fædd 17. ágúst 1946
Dáin 27. nóvember 1990
Það er oft skammt milli lífs og
dauða. Svo var nú um vinkonu okk-
ar og samstarfskonu, Úrsúlu. Hún
sem var stælt og undi glöð við sitt
í byrjun sumars hefur nú kvatt okk-
ur. Nú, þegar dregur að jólum, minn-
umst við þess, að hún heimsótti
gjarnan vini sína á jólaföstunni, með
heimatilbúið góðgæti í körfum,
þýsku jólakökuna með hvítu sykur-
húðinni, Weinachtsstollen, smákök-
ur og gúmíbirni handa börnunum.
Það verða bæði menn og skepnur
sem sakna hennar Úrsúlu, því hún
var mikil hestakona. Þau eru all-
nokkur börnin í vinahópnum sem sjá
á bak heimsóknum í hesthúsið til
hennar. Aliir fengu að fara á bak
með hjálm og hnakk og teymdi hún
undii þeim minnstu. Síðan fóru börn
og fullorðnir úttroðnir af gotti og
kökum frá litlu kaffistofunni inn af
hesthúsinu. Á sumrin voru sömu
gjafir fram reiddar í beitilöndum
hestanna undir Akrafjalli og þegar
haustaði hafði Úrsúla gaman af að
standa fyrir réttarferðum, hvernig
sem viðraði. Hún batt ástfóstri við
þetta land og tengdist því marg-
víslega.
Við viljum líka fá að þakka fyrir
rausnina sem hún sýndi á heimili
sínu í margskonar boðum. Afmælis-
boð, kvennaboð, jólaboð og alltaf
máttu börn vel við una, í innri stof-
unni var borðið alltaf drekkhlaðið
gotterísskálum sem þau gátu horfið
til, þegar þau höfðu borðað nóg af
holla matnum í fremmri stofunni.
Það gefst ekki tóm nú til að rekja
æviferil Úrsúlu né draga upp stóra
mynd af persónuleikanum. Hún er
þýskættuð en íslenskur ríkisborgari.
Það segir öriítið um hve hún ætlað-
ist til mikils af sjálfri sér, að hún
var bæði menntuð sem svæfinga-
læknir og geðiæknir. Draumur henn-
ar um að ávinna sér geðlæknisrétt-
indin hafði einmitt ræst, nú þegar
heilsan greip í taumana.
Móður Úrsúlu, frú Eriku Schaab-
er, systrunum Evu og Reginu, bróð-
urnum Jörg og börnum þeirra vott-
um við innilega samúð. Einnig vinum
hennar sem studdu hana með ráðum
og dáð í síðustu baráttunni, sam-
starfsfólkinu á geðdeild Landspítat-
ans og félögum hennar í hesta-
mennskunni sem öll misstu ungan
félaga sinn svo skyndilega.
Elísabet Berta Bjarnadóttir og
fjölskylda
Úrsúla vinkona mín er dáin, langt
um aldur fram. Hún var búin að
gera margt um ævina en hún átti
líka margt eftir ógert, þegar hún
var hrifsuð burtu frá okkur í blóma
lífsins aðeins 44 ára gömul.
Úrsúla Lore Schaaber fæddist í
Göppingen í Suður-Þýskalandi 17.
ágúst 1946. Hún fluttist 8 ára 'til
Bremen í Norður-Þýskalandi og
gekk þar í skóla.
Hún lauk stúdentsprófi 1966 og
stundaði síðan nám í læknisfræði í
Bonn og lauk þaðan læknaprófí
1972. Ári síðar varði hún doktorsrit-
gerð sína við sama, háskóla. Þaðan
lá leiðin til Bandaríkjanna og eftir
eins og hálfs árs nám við sjúkrahús
þar lauk hún MD-gráðu í lækning-
um. Sneri hún þá aftur til Þýska-
lands nánar tiltekið Freiburg, og
stundaði framhaldsnám í svæfingum
og lauk sérnámi í þeim 1980. Sama
ár fékk hún stöðu við fjórðungs-
sjúkrahúsið á Akureyri og var hún
þar í eitt ár. Hún flutti síðan til
Reykjavíkur og starfaði þar sem
svæfingalæknir og almennur læknir
við ýmsar stofnanir. Úrsúla hafði
alla tíð áhuga á því að hjálpa þeim
sem minna máttu sín. Hún kynnti
sér meðferð áfengissjúkra hérlendis
og erlendis og í framhaldi af því fór
hún að læra geðlækningar. Tímamót
voru í lífi hennar á þessu ári, hún
lauk sérnámi í geðlækningum í ár
og opnaði eigin stofu í Læknamið-
stöð Vesturbæjar. Rannsóknarve.rk-
efni hennar í geðlæknisfræði birtist
nú í nóvemberhefti norska lækna-
blaðsins.
Úrsúla veiktist fyrst í kringum
afmælisdaginn sinn 17. ágúst sl.
Þetta er því búin að vera stutt en
hörð barátta við sjúkdóm sem enga
miskunn sýndi. Úrsúla ætlaði ekki
að gefast upp en barðist fyrir lífi
sínu til hinstu stundar.
Ég kynntist Úrsúlu fyrir 10 árum
þegar hún kom hingað til lands. Með
okkur hófst strax góður vinskapur
sem hélst síðan. Úrsúla var glæsileg
og athafnasöm kona sem lét sér
ekki allt fyrir bijósti brenna. Hún
hafði mikinn áhuga fyrir ferðalögum
og útivist. Hún var búin að koma
sér upp þremur reiðhrossum og einu
folaldi ásamt hesthúsi og tilheyr-
andi. í hestamennskunni áttum við
margar ánægjustundir og ósjaldan
hringdi hún og spurði hvort ég væri
til í að koma á hestbak. Úrsúla hafði
einnig mjög gaman af sígildri tón-
list, fór oft í leikhús og sótti mál-
verkasýningar.
Úrsúlu mína kveð ég með þessum
fátæklegu orðum. Ég mun sakna
hennar og okkar góðu samveru-
stunda, sem verða ekki fleiri í þessu
lífí.
Móður Úrsúlu, Eriku, systkinum
hennar, Regínu, Jörg, Evu og systk-
inabörnum sendi ég mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Iris Bryndís Guðnadóttir
Mig langar í örfáum orðum að
minnast vinkonu minnar Úrsúlu er
lést að kvöldi 27. nóvember eftir
stutt og erfið veikindi.
Minningarnar streyma fram og
efst í huga mér er lífsgleðin og þrótt-
urinn sem þessi kona bjó yfir. Hún
gaf sig alla að því sem hún var að
gera hvetju sinni. Hvort heldur því
sem tengdist starfi hennar eða
áhugamálutn. Úrsúla ‘starfaði við
geðlækningar á Landspítalanum auk
þess sem hún rak undir það síðasta
sína eigin lækningastofu.
Lífið brosti við henni þar til upp
komst um veikindi hennar. Ég var
þá stödd hjá in<klur hennar í Þýska-
landi, það hvarflaði ekki að mér að
svona færi. Ekki Úrsúla, sem naut
þess svo að lifa. Hún var tnikið
náttúrubarn og notaði livetja stund
til þess að vera úti í náttúrunni,
hvort sem hún var að hvíla sig eða
að sinna hestunum sínum. Ég minn-
ist þeirra stunda þegar hún kom í
heimsókn hvort heldur í sumarbú-
staðinn eða heim að aldrei kom hún
tómhent. Úrsúla var ein af þeim sem
hugsaði alltaf fyrst um aðra, á eftir
kom hún sjálf. Þannig var hún allt
fratn á síðustu stundu.
Ég er þakklát fyrir að hafa feng-
ið að kynnast henni og þær góðu
stundir sem við áttum saman.
Megi góður Guð styrkja íjölskyldu
hennar í sorginni.
Blessuð sé minning hennar.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
(Sb. 1886 - V.Briem)
Þórdís G. Magnúsdóttir
TREFJA
Æma m bií íeA
Gott fyrír
meltinguna
íslensk
framleíðsla
Dreífíng:
Faxafell hf. símí 51775