Morgunblaðið - 16.12.1990, Blaðsíða 53

MORGTUNBLAÐIÖ SUNNUDAGUR 16. DBSÉMBER lððÖ
53
\
aK
eftir Árna Matthíasson,
myndir Sverrir Vilhelmsson
EITT er það sem óbrigðult er til að meta
verðleika poppsveitar og það er að sjá hana
á tónleikum — fáar hljómsveitir sem ekki
geta troðið upp skammlaust eiga sér langa
lífdaga. Tónleikahaldið verður einnig til að
treysta vináttubönd og samheldni
hljómsveitarmeðlima og gefur þeim betri
hugmynd um það hvað þar er sem þeir
vilja, ekki síður en hvað það er sem
áheyrendur vilja.
Tónleikahald er lýjandi og l'jöl-
margar hljómsveitir hafa leyst
upp vegna þess að límið sem hélt
þeim saman þoldi ekki álagið. Fyrir
mörgum verður þó tónleikahaldið
ein helsta ástæðan fyrir poppstreð-
inu; að komast í samband við áheyr-
endur og fá að þeim aðdáun og til-
beiðslu verður mönnum nauðsyn.
Hér á landi er tónleikahald erfiðara
en víða annars staðar, enda landið
fámennt og víðlent. Það kostar sitt
að fara á Raufarhöfn fyrir fjögurra
eða fimm manna hljómsveit, með
söngkerfi og rótara og mixermann
og þegar ekki búa margir á staðn-,
um er ekki alltaf hægt að búast
við að aðgangseyrir hrökkvi fyrir
kostnaði.
Síðan skein sól er ein þeirra
hljómsveita sem þeytist um landð
endilangt árið um kring; í dag á
Egilsstöðum, á morgun í Reykjavík,
hinn á Flateyri. Sveitin leikur á
tugum tónleika á ári hveiju og læt-
ur ekki á sér bilbug finna þrátt
fyrir ferðastreðið. Á dagskránni eru
frumsamin lög að mestu, en einnig
er skreytt með gömlum rokkurum
eftir því sem við á. Þrátt fyrir ann-
Efri mynd: Það þarf mörg handtök til að koma viðeigandi tólum fyrir og
á myndinni má sjá tækjamenn stilla upp. Neðri mynd: Það getur verið
snúið að velja lög; Helgi og félagar ræða málin fyrir tónleikana.
ir vegna plötuútgáfu í nóvember
og desember slá sveitarmenn lítið
af í tónleikahaldinu. Fyrir stuttu
fylgdumst við með tónleikum sveit-
arinnar í Púlsinum.
Undirbúningur fyrir sjálfa tón-
leikana hefst fyrr um daginn að
magnarakerfi er stillt upp og öll tól
prófuð. Hljómsveitin kemur í hljóð-
prufu um miðjan dag og sú prufa
tekur yfirleitt einn til tvo tíma.
Ekki eru þeir þó lengi að koma
græunum fyrir í Púlsinum og stilla
af hljóminn, enda staðurinn vel fall-
inn til tónleikahalds. Eftir hljóð-
prufuna er frí hjá sveitinni, en iðu-
lega eru ekki nema einn til tveir
tímar á milli hljóðprufu og tónleika,
sérstaklega ef sveitin er 'að koma
langt að.
Helgi þarf að leika um kvöldið
og því er ákveðið að tónleikarnir
hefjist ekki fyrr en ellefu. Fyrir ell-
efu eru svo allir komnir í hús og
undirbúa sig fyrir tónleikana. Þrátt
fyrir að hér sé á ferð afar sjóuð
tónleikasveit, má greina að menn
eru spenntir; segjast reyndar vera
það fyrir hverja tónleika, þeir viti
í raun aldrei hvernig fari. Sveitin
ákveður tónleikadagskrána í sam-
einingu, enginn ágreiningur er um
hvaða lag eigi við og hvaða lag
ekki, það er löngu búið að spila
slíkar deilur frá sér. Klukkan ellefu
er svo komið að því að fara á sviðið.
Áhorfendur í Púlsinum taka
sveitinni vel og sjá má að sveitar-
menn slaka ósjálfrátt á, þegar þeir
finna hlýjuna. Sveitin byijar tón-
leikana rólega til að hita fólk upp,
en síðan eykst hraðinn jafnt og
þétt þar til hópur er kominn fyrir
framan sviðið. Það er samþykkt
með handauppréttingu að breyta
tónleikunum í ball og dansgólf er
búið til fyrir framan sviðið með því
að ýta borðum og stólum til hliðar,.
Eftir dijúga keyrslu, þar sem Helgi
hamast á sviðinu, vel studdur af
félögum sínum og stekkur meðal
annars upp á borð, tekur sveitin
pásu til að kasta mæðinni og und-
irbúa síðari hluta tónleikanna.
Sveitarmenn fara á bakvið og ræða
þar tónleikana, velta fyrir sér ein-
hveiju sem fór miður og öðru sem
var smellið og ákveða dagskrána
eftir hlé. Eftir stuttar vangaveltur
ákveða þeir að hægja á ferðinni og
leika „kassarokkið" sitt með kas-
sagíturum og harmonikku.
Eftir tónleikanan eru allir án-
ægðir, áhorfendu fengu það sem
þeir vildu og sveitin sitt. Sveitar-
menn fara til síns heima um hálftvö-
leytið um nóttina, en þurfa að vera
snemma á fótum, því þeir eiga að
leika fyrir Héraðsbúa annað kvöld
og fljúga austur fyrir hádegi.