Morgunblaðið - 10.09.1991, Síða 50

50
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 10. SEPTEMBER 1991
Lárus Pétursson
Hjaltested — Minning
Fæddur 24. janúar 1945
Dáinn 1. september 1991
Eitt sinn verða allir menn að
deyja, en það er samt alltaf jafn
sárt þegar einhver manni kær yfir-
gefur þetta líf. Lárus Hjaltested lést
á heimili sínu þann 1. september sl.
og hafði þá barist við illvígan sjúk-
dóm í tæp þijú ár. í sinni hljóðu
baráttu sýndi hann mikinn styrk því
það er erfitt að horfast í augu við
dauðann og fá þar engu breytt.
Lárus er farinn frá okkur langt um
aldur fram. Við hefðum öll viljað
& njóta nærveru hans og félagsskapar
lengur.
Kynni okkar Lárusar hófust er
ég kom inn í fjölskylduna með Ófeigi
bróður hans og mun ég ætíð minn-
ast hversu vel hann tók mér. Kynni
okkar voru ekki löng en þau voru
góð, en mitt í skugga sorgar og
saknaðar streyma fram minningar
um þær skemmtilegu stundir er við
áttum með þeim hjónum Lárusi og
Gróu.
Ungur að árum gekk Lárus að
eiga Unni Magnúsdóttur og eignuð-
ust þau synina Georg Pétur og
Magnús Jens en þau slitu samvist-
um. Seinni kona Lárusar var eins
og áður er getið Gróa Siguijónsdótt-
■1 ir.
Lárus var maður hæglátur, fríður
og bjartur yfirlitum. Sú ást og sú
umhyggja er hann sýndi sonum sín-
um og fóstursyninum Arnari var
aðdáunarverð.
I hjörtum okkar eigum við minn-
ingu um góðan dreng sem nú hefur
lokið vegferð sinni hér á jörð.
Elsku Gróa, Pétur, Magnús Jens
og Arnar svo og foreldrar hans
Guðrún og Pétur, söknuður ykkar
er mikill og megi algóður Guð gefa
I ykkur styrk í ykkar miklu sorg.
Blessuð sé minning Lárusar Hjalte-
sted.
„Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir alit og allt.“
(V.Briem)
Edda Tryggvadóttir
Það kom sem reiðarslag er frétt-
in barst sunnudaginn 1. september
að Lárus mágur minn væri látinn.
Lalla, en svo var hann jafnan
kallaður, kynntist ég fyrir 28 árum
og eigriaðist þar fljótlega góðan vin
og hefur sá vinskapur haldist síðan
án þess að skugga bæri á. Lalli var
sonur hjónanna Guðrúnar Ófeigs-
dóttur og Georgs Péturs Hjaltested
næst elstur fjögurra systkina. Val-
gerður elst, síðan Lárus, Ófeigur
og Pétur yngstur. Ungur kynntist
hann Unni Magnúsdóttur og gengu
þau í hjónaband 1968. Þau byggðu
sér fallegt hús í Kópavogi og eign-
uðust drengina Georg Pétur og
Magnús Jens, sem ávallt voru hans
augasteinar.
Þeim Unni auðnaðist ekki sam-
búðin og slitu samvistum. Nokkrum
árum seinna hitti hann eftirlifandi
konu sína Gróu Siguijónsdóttur.
Gróa á þijú börn og því yngsta
Arnari gekk Lárus í föðurstað.
Mér varð strax ljóst er ég kynnt-
ist Lalla að hann var á margan
hátt all- sérstæður persónuleiki.
Hann var bráðgreindur bæði til
munns og handa. Það sem hann tók
sér fyrir hendur var alltaf vel af
hendi Ieyst.
Þótt manni fyndist hann ekki
fara hratt við vinnu hafði hann
þann ágæta eiginleika að þurfa
aldrei að vinna sama verkið tvisvar
því það var alltaf í lagi eftir fyrstu
umferð. Lalli var mjög hlédrægur
og ekkert var fjær honum en að
trana sér fram, þannig að þeir voru
ekki margir sem náðu því að kynn-
ast honum vel, en þeir sem áttu
því láni að fagna vissu hve leiftr-
andi fyndinn hann var og hvernig
hann gat beitt hárfínu háði þegar
því var að skipta. Einnig fékk mað-
ur að kynnast stríðnispúkanum sem
Lalli gat ekki stillt sig um að leyfa
að njóta sín á stundum. En allt var
það græskulaust, ekki var hægt að
hugsa sér heiðvirðari mann en
Lalla, engan vildi' hann særa vilj-
andi og mörg eru þau orðatiltæki
og setningar, sem maður notar og
eru komin beint frá honum.
Náttúruunnandi var Lalli og
hafði þó sérstaklega gaman af fu-
glaskoðun og var búinn að safna
mikilli vitneskju um líferni þeirra
margra þótt aldrei hafí hann skráð
neitt þar um, til þess var hógværð-
in alltof mikil. Þó var mjög gaman
að fylgjast með hve vel hann gat
sinnt þessum fræðum eftir að þau
Gróa fluttu að Kríunesi fyrir u.þ.b.
ári síðan.
Nú kveðjum við góðan og sér-
stæðan dreng, sem lést alltof fljótt
einmitt þegar þau Gróa voru búin
að búa svo vel um sig á Kríunesi
við Vatnsenda en þeim stað fannst
manni Lárus alltaf tiiheyra.
Ég votta aðstandendum öllum
mína dýpstu samúð.
Gestur Einarsson
Sunnudagurinn 1. september sl.
var að kvöldi kominn er mér barst
sú harmafregn, að minn góði vinur
og frændi Lárus Hjaltested væri
allur. Kom dánarfregn haijs mjög
óvænt og varð okkur hans nánustu
verulegt áfall. Reyndar vissum við
að Lárus hafði glímt við sjúkdóm
hin síðari árin, en ekkert okkar bjóst
við því að svona skjótt yrði um
hann.
Lárus heitinn var fæddur í
Reykjavík 24. janúar 1945, sonur
hjónanna Guðrúnar Ófeigsdóttur
Hjaltested og Péturs Hjaltested,
Brávallagötu 6 í Reykjavík. Stóðu
að Lárusi sterkir stofnar, móðurfor-
eldrar hans voru hjónin Valgerður
Guðmundsdóttir frá Hólakoti í
Hrunamannahreppi og Ófeigur
Jónsson frá Eystra-Geldingaholti í
Gnúpveijahreppi. Föðurforeldrar
Lárusar voru hins vegar Sigríður
Guðný Jónsdóttir og eiginmaður
hennar Lárus Pétursson Hjaltested
frá Sunnuhvoli í Reykjavík, en þau
eru einnig afi og amma undirritaðs.
Afí Lárus og amma Sigríður
bjuggu mestallan sinn búskap á
Vatnsenda við Elliðavatn. Þar í
sveitinni lágu saman fyrstu spor
okkar Lalla frænda eins og Lárus
heitinn var oft nefndur. Þar lifðum
við áhyggjulausa bernsku og áttum
mjög góða daga, en Pétur og Rúna
foreldrar Lalla reistu sumarhús þar
efra er þau nefndu Kríunes og var
það næsta hús við æskuheimili mitt
Fagranes. Þau hjónin á Brávalla-
götunni komu á vorin eins og far-
fuglamir og settust að í Kríunesi
með sinn bjarta bamahóp en auk
Lalla heitins áttu þau synina Ófeig
og Pétur og dótturina Valgerði. Var
svo dvalist sumarlangt við leiki og
störf og stóð Lalli oftast okkar
fremstur enda íþróttamaður góður.
Lék hann knattspyrnu með yngri
flokkum KR og Þróttar og þá ávallt
sem sóknarmaður.
Á þessum árum hóf Lalli skóla-
göngu við Melaskólann og sóttist
honum námið vel. Fór hann síðan
í Gagnfræðaskóla Vesturbæjar og
þaðan lá leið hans í Verslunarskóla
Islands og lauk hann prófi þaðan
1964. Það var einmitt á unglingsár-
unum, sem ég kynritist Lalla
frænda betur en margur annar. Ég
bjó þá um eins árs skeið á heimili
foreldra hans á Brávallagötu 6.
Urðum við Lalli upp frá því eins
og bestu bræður og þykir mér vænt
um að geta sagt í dag að það var
.bræðravinátta sem aldrei bar
skugga á.
Þetta ár mitt á heimili Péturs og
Rúriu var um margt ógleymanlegt,
ekki síst fyrir þann kærleik sem
þar ríkti. Móðurforeldrar Lalla voru
þá á lífi og þar að auki bjuggu í
húsinu Stefanía móðursystir hans
og hennar maður Eiríkur. Fór Lalli
ekki varhluta af velvild þessa sóma-
fólks.
Margt var auðvitað brallað á
unglingsárunum. Við strákarnir
stunduðum böll og aðrar skemmt-
anir eins og gengur og fórum í
ævintýraferðir austur í sveitir á
sumrin. Lalli þekkti vel til í Hruna-
mannahreppi þar sem hann var í
sveit nokkur sumur hjá móðurfólki
sínu í Dalbæ en ég var um svipað
leyti á Fjalli á Skeiðum. Sóttum við
því mikið í sveitirnar fyrir austan
Fjall.
í einni slíkri ævintýraferð í Þjórs-
árdal hittum við ágæta stúlku,
+ Stjúpa okkar og föðursystir, PETRÍNA KRISTÍN JAKOBSSON, Fossöldu 5, Hellu, verður jarðsungin frá Dómkirkjunni föstudaginn 13. september kl. 13.30. Aðstandendur. + Eiginmaður minn, INGÓLFUR EIDE EYJÓLFSSON, Garðbraut 74, Garði, lést aðfaranótt 7. september. Fyrir mína hönd og annarra aðstandenda, * Erla Magnúsdóttir.

t Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, SÓLBORG GUNNARSDÓTTIR frá Reyðarfirði, Einarsnesi 29, Reykjavík, verður jarðsungin frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 12. septem- ber kl. 15.00. Gunnar Þorkelsson, Erna Grétarsdóttir, Erlendur Á. Erlendsson, Vilborg Nikulásdóttir, Ingi S. Erlendsson, Rannveig Gisladóttir, barnabörn og barnabarnabörn. + Vinur minn, faðir, tengdafaðir, afi og langafi, JÓN DANÍELSSON fyrrv. skipstjóri frá Siglufirði, verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju miövikudaginn 11. sept- ember kl. 13.30. Anna Marta Guðmundsdóttir, Sigrún Jónsdóttir, Hartmann Jónsson, Sveinbjörg Helgadóttir, Ásta Jónsdóttir, PállJónsson, Eva Jónsdóttir, Björk Jónsdóttir, Leifur Karlsson, barnabörn og barnabarnabörn.
í
+ Ástkær eiginkona min og móðir okkar, HELGA SÆMUNDSDÓTTIR, Miðbraut 26, Seltjarnarnesi, sem lést 2. september sl., verður jarðsett frá Seltjarnarneskirkju í dag, þriðjudaginn 10. september, kl. 15.00. Karl Þórðarson, Guðný Kristjánsdóttir, Páll Kristjánsson, Kristjana Kristjánsdóttir, Bjarni Þór Kristjánsson, Gunnar Kristjánsson, Anna Katrín Kristjánsdóttir.
+ Bróðir okkar, JÓN PÁLSSON, Seljaiandi i Fljótshverfi, lést 26. ágúst. Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna. Þökkum innilega alla veitta aðstoð og samúð. Guð blessi ykkur öll. Systkinin.
Unni Magnúsdóttur úr Kópavogi.
Lalli vann um þær mundir við fyrir-
tæki foreldra sinna, Málningaversl-
un P. Hjaltested, og varð það hans
aðal starfsvettvangur að námi
loknu. Mál þeirra Unnar þróuðust
þannig næstu árin að þau giftu sig
og stofnuðu heimili. Áttu þau sam-
an synina Pétur og Magnús, sem
nú sjá á eftir kærleiksríkum föður.
Já, Lalla þótti innilega vænt um
drengina sína og þó þau Unnur slitu
samvistum reyndist hann þeim allt-
af sérlega vel. Lalli tók skilnaðinn
nærri sér. Þó ekki flíkaði hann til-
finningum sínum vissum við, sem
þekktum hann best, að þetta var
tími þungu sporanna. Eigi að síður
var samband þeirra Unriar ávallt
gott.
Lífíð brosti líka við honum á ný
þegar hann kynntist Gróu Sigur-
jónsdóttur. í henni fann hann kær-
leiksríka konu og góðan félagsskap.
Þau Gróa hófu sambúð og giftu sig
síðan. Gekk Lalli ungum syni henn-
ar Arnari í föður stað og var sam-
band þeirra mjög kært og báðum
mikilvægt. En það lýsir Lalla mjög
vel að eitt það síðasta sem hann
sagði við mig var: „Arnar litli verð-
ur að skilja, að hann á tvo pabba.“
Þessi orð lýsa Lalla frænda einmitt
mjög vel. Hann var tilbúinn að gefa
Amari litla alla föðummhyggju en
vildi þó engan veginn skyggja á
fyrri mann Gróu.
Og þannig var Lárus frændi minn
alla tíð. Hann hafði gaman af að
gleðjast með glöðum, en kærði sig
ekki um það að vera í sviðsljósinu.
Þó var hann mannblendinn á sinn
hátt. Einkum gagnvart gömlum
vinum og ættingjum. Kom það ber-
lega í ljós í sumar, er hann sagði
mér frá ættarmóti móðurfólks síns.
Þar hitti hann marga úr Hreppun-
um og hafði mikla ánægju af. Með-
al annarra sem Lalli hitti þá var
Dalbæjarfólkið, sem alla tíð reynd-
ist honum afar vel. Föðurættin kom
líka saman fyrir rúmum mánuði.
Var það góður mannfagnaður og
Lalli lék við hvern sinn fingur.
Þau Gróa höfðu nýlega lokið end-
urbótum á Kríunesi, þar sem þau
höfðu búið um eins árs skeið. Þar
uppfrá undu þau hag sínum vel.
Þar gat Lalli verið með hestana
sína, en við frændurnir stunduðum
hestamennsku hin síðari árin. Héld-
um við hópinn nokkrir saman á
þeim vettvangi og var Lalli þá í
essinu sínu. Og þannig lætur mér
vel að muna kæran vin, glaðan og
reifan í góðra vina samfylgd.
Ég veit að söknuður hans nán-
ustu er mikill: Eiginkonunnar Gróu,
sonanna Péturs, Magnúsar og Arn-
ars litla, systkinanna Völu, Offa og
Péturs og þeirra fjölskyldna, svo
og Stebbu móðursystur hans. Allt
þetta fólk og margir fleiri eiga nú
um sárt að binda. Söknuður for-
eldra Lárusar er mikill. Öll árin sem
hann stóð með þeim í verslunar-
rekstrinum batt þau böndum sem
voru óvenju sterk. Veit ég að þau
þakka honum sérstaklega alla
tryggðina gegnum árin. Og ég veit
að hann vill einnig þakka þeim, sem
aldrei brugðust.
Blessuð sé minning Lárusar
Hjaltested.
Óli frændi
Blómostofa
Fridfinns
Suðuriandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
Opið öll kvöld
tilkl. 22,-einnig um helgar.
Skreytingar við öll tilefni.
Gjafavörur.