Morgunblaðið - 02.06.1992, Side 19

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 2. JÚNÍ 1992
19
Furðuleg viðbrögð
sjávarútvegsráðherra
eftir Ragnar
Óskarsson
Hinn 20. maí sl. gerðist sá ánægj-
ulegi atburður að bæjarstjórn Vest-
mannaeyja samþykkti með 8 sam-
hljóða atkvæðum svohljóðandi til-
lögu:
„Bæjarstjórn Vestmannaeyja
skorar á sjávarútvegsráðherra að
flýta sem frekast er kostur endur-
skoðun sjávarútvegsstefnunnar.
Við endurskoðunina verði þess
freistað að ná sem víðtækastri sam-
stöðu allra hagsmunaaðila og að
sameign þjóðarinnar, þ.e. fiskurinn
í sjónum, geti hvorki orðið eign til-
tölulega fárra né að þeir geti látið
þessa sameign ganga kaupum og
sölum sín á milli.
Bæjarstjórn Vestmannaeyja tel-
ur fulla þörf á að meta að nýju
sóknarmarksleiðir, byggðakvóta,
krókaleyfi meðal smábáta og aðrar
leiðir sem koma í veg fyrir að sam-
eign þjóðarinnar verði eign tiltölu-
lega fárra.“
Hvers vegna?
Hvers vegna skyldi bæjarstjórn
Vestmannaeyja hafa sameinast um
tillögu af þessu tagi? Svarið er í
raun afar einfalt. Sú sjávarútvegs-
stefna sem nú er við lýði er svo
gölluð að við svo búið má ekki
standa öllu lengur. Meginmarkmið
stefnunnar sem sett voru í upphafi
hafa mistekist. Þannig hefur stefn-
an hvorki stuðlað að verndun fiski-
stofnanna né rennt traustari fótum
undir sjávarútveginn almennt. Hins
vegar hefur stefnan leitt það af sér
að sameiginleg auðlind þjóðarinnar
er að færast á hendur fárra ein-
staklinga sem geta síðan braskað
með þessa auðlind að vild. Þessir
fáu einstaklingar, stundum nefndir
sægreifarnir, fá þannig fjöregg
þjóðarinnar í hendur sér og það er
undir þeim komið hvernig einstök-
um byggðarlögum vegnar. Ákveði
þeir að selja fjöreggið stendur fólk-
ið í byggðarlögunum uppi ráðþrota,
atvinnulaust og í fullri óvissu um
framtíðina. Þetta er sú mynd sem
víða blasir við sem afleiðing af þeirri
fiskveiðistefnu sem nú er við lýði.
Af þessum ástæðum m.a. gerði
bæjarstjórn Vestmannaeyja ofan-
greinda samþykkt.
Viðbrögð sjávar-
útvegsráðherra
í Morgunblaðinu hinn 23. maí
birtust viðbrögð sjávarútvegsráð-
herra við samþykkt bæjarstjórnar-
innar. Þar afgreiðir hann bæjar-
stjórnina eins og hún hafi nánast
ekkert vit á málinu. Ráðherrann
segir við Morgunblaðið að Vest-
manneying ar hefðu skaðast mjög
verulega ef farið hefði verið eftir
hugmyndum þeim sem í samþykkt
bæjarstjórnarinnar eru. Við Vest-
manneying ar værum einfaldlega
um 5.500 þorkígildistonnum fátæk-
ari.
Ég hélt satt að segja að sjávarút-
vegsráðherrann sjálfur bæri ekki
slíkt á borð og drægi ekki slíka og
þvílíka ályktun af samþykkt bæjar-
stjórnar. Sé um útúrsnúning af
hans hálfu að ræða er það ekki
sæmandi þeim manni sem fer með
æðstu stjórn sjávarútvegs í landinu.
Sé hins. vegar um vanþekkingu að
QJterkurog
kJ hagkvæmur
auglýsingamiðill!
„Sameiginleg auðlind
þjóðarinnar er að fær-
ast á hendur fárra ein-
staklinga sem geta síð-
an braskað með þessa
auðlind að vild.“
ræða er málið ekki síður alvarlegt
bæði fyrir ráðherrann sjálfan og
það sem verra er, einnig fyrir þjóð-
ina, það fólk sem byggir afkomu
sína á hinni verðmætu sameiginlegu
auðlind.
Þar sem sjávarútvegsráðherra
hefur fullyrt að við Vestmanneying-
ar værum 5.500 tonnum fátækari
ef fylgt hefði verið hugmyndum
bæjarstjórnar langar mig að biðja
ráðherrann, embættismenn hans
eða ráðgjafa (helst ekki úr hópi
sægreifanna) að sýna hvernig hann
kemst að þessari niðurstöðu. Hvern-
ig er hægt að reikna út að við
Vestmanneyingar værum 5.500
tonnum fátækári ef fylgt hefði ver-
ið sóknarmarki og krókaleyfi væri
við lýði hjá smábátum, en hvort
Ragnar Öskarsson
tveggja eru hugmyndir sem bæjar-
stjórn setur fram í áðurnefndi sam-
þykkt sinni.
Mér finnst sjávarútvegsráðherra
skulda bæjarstjórn Vestmanney-
inga, Vestmanneyingum öllum og
einkanlega þeim sem ganga um
atvinnulausir, skýringar á þessum
ummælum.
Að endingu vil ég hvetja ráðherr-
ann til að standa við orð sín er
hann viðhafði í Vestmannaeyjum á
borgarafundi um sjávarútvegsmál,
sem sé þau að eðlilegt væri að mik-
il og málefnaleg umræða færi fram
um mótun fiskveiðistefnunnar. Því
miður finnst mér viðbrögð ráðherr-
ans við samþykkt bæjarstjórnar
Vestmannaeyja ekki í anda málefn-
alegrar umræðu.
Höfundur er bæjarfulltrúi
Alþýðubandalagsins.
Lágmúla 8. Slmi 38820