Morgunblaðið - 03.09.1992, Qupperneq 44

44
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 3. SEPTEMBER 1992
1 mmmn
© 1992 Jim Unger/Distributed by Universal Press Syndicate ) ' »llll 1
þctrf einhveryktrar at nobcu któsettfb á meban i//b erum hkmo. ?"
\-^
Hún ætlar að ná sér í hús.
Ast er...
... afneitun á óhollum
mat.
TM Reg. U.S. Pat Off. — all rights reserved
° 1991 Los Angeles Times Syndicate
Var helgin ekki ánægjuleg
með fjölskyldunni i sveit-
inni?
fRsrpn^ym
BRÉF TIL BLAÐSINS
Aðalstræti 6 101 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691222
Sýnið tillitssemi við gangbrautir
Frá Margréti Sæmundsdóttur, full-
trúa Umferðarráðs:
FYRIR nokkrum dögum hringdi
óttaslegin móðir í mig og sagði
mér frá lífsháska sem hún og tvö
böm hennar lentu í. Sagan er á
þessa leið: Fjölskyldan ákvað að
fara á hjóli úr Háaleitishverfí í
Fossvog. Leiðin sem þau fóru er
auðveld og hættulaus (eða svo
hélt hún), góðir gangstígar eru á
leiðinni og þar hjóluðu þau. Þar
kom að því að þau urðu að fara
yfir akbraut til þess að komast
leiðar sinnar. Þau stoppuðu við
gangbraut á Bústaðavegi þar sem
vel sést til allra átta og hugðust
leiða reiðhjólin yfir. Nokkur tími
leið þar til tveir kurteisir ökumenn
stoppuðu til þess að hleypa þeim
yfír. Þegar þau voru nærri því
Frá Birni Bjömssyni:
ÓTTAR Guðjónsson vakti athygli
á spákaupmennsku í Morgunblað-
inu þann 1. september. Nú er það
svo að ég lét ekki sannfærast að
öllu leyti.
Eftirfarandi málsgrein var mér
torskilin: „Spákaupmennska eykur
líkur á réttu verði vegna þess að
ef ekki er rétt verð þá geta spá-
kaupmennimir hagnast á viðskipt-
unum uns rétt verð næst.“ Finnst
mér málsgrein þessi mótsagna-
kennd alla vega miðað við fyrir-
sögn fyrrnefndrar greinar.
Eg sé t.d. ekkert hagkvæmt við
það að nokkur hópur manna hefur
af því allgóðar tekjur að hanga á
bílasölum borgarinnar braskandi
með gamla bíla. Ekki heldur sé
ég aukinn hágvöxt í verðbréfa-
braski því er hér er stundað og
nú skal kallað því nafni er Óttar
boðar með fyrirsögn greinar
sinnar. Mér fínnst heldur ekki nóg
að sjá nafnið Karl Marx til að
sannfærast um réttmæti skoðana
komin yfír gangbrautina kom hvít-
ur fólksbíll á ofsa hraða og tróðst
fram úr bílnum sem stoppað hafði
á hægri akrein. A þessum stað er
aðeins um tvær akreinar að ræða
en önnur akreinin er dálítið breið-
ari en hin og það bil og hluta af
gangstéttinni notaði þessi ökuníð-
ingur til þess að troða sér fram
úr. Konan segist vera viss um að
hefðu þau hjólað yfir akbrautina
en ekki leitt hjólin eins og þau
gerðu réttilega hefðu þau að líkind-
um öll verið ekin niður.
I 24. gr. umferðarlaga stendur
m.a. skýrum stöfum: „Eigi má aka
fram úr ökutæki rétt áður en kom-
ið er að gangbraut eða á henni.“
Einfaldara getur þetta ekki verið.
Lang flest umferðarslys verða
hvorki Óttars né annarra þeirra
er nú um stundir vilja gerast boð-
berar hinnar einu réttu stefnu.
Spá mætti í það hvernig á því
stendur að Háskóli Islands virðist
nú í seinni tíð vera farin að út-
skrifa presta sem ekki trúa á guð,
lögfræðinga sem gera sinn eigin
tryggingasjóð gjaldþrota, lækna
sem líta á 20 millj. sem hæfíleg
árslaun og viðskipta- og hagfræð-
inga sem helga spákaupmennsk-
unni starfskrafta sína.
Fyrir örfáum árum vissi hver
maður að þeir einir bárust á er
af dugnaði og áræði höfðu eignast
arðbær fyrirtæki. Nú eru nýir
tímar. Nú keyra um götur borgar-
innar á gljáandi fjallabílum
frakkaklæddir, ilmvatnsbornir
stráklingar klæddir grænum bux-
um og bleikum jakka með aðra
hönd á stýri og hina á bílasíman-
um, spákaupmennskan er þeirra
fag.
BJÖRN BJÖRNSSON,
Reykjafold 11.
vegna þess að ökumenn virða ekki
lög og reglur og haga sér á þann
veg að þeir stofna lífi annarra og
sínu eigin í hættu. Sem betur fer
er sá hópur manna fámennur sem
veldur slysum á fólki í umferðinni
eða um 5% ökumanna. En þó hóp-
urinn sé fámennur eru afleiðing-
arnar ægilegar. Það sem af er
þessu ári hafa 12 manns látist í
umferðarslysum hér á landi og á
milli sjö og átta hundruð manns
hafa slasast, sumir svo alvarlega
að þeir bíða þess aldrei bætur.
Senn fer að dimma og búast
má við að aksturskilyrði versni.
Slysum fjölgar því miður oft á
haustin. En það er ekkert náttúru-
lögmál að þeim fjölgi. Það er út-
breidd skoðun að umferðarslys séu
oftast vegakerfínu að kenna.
Vissulega má rekja mörg slys til
gallaðra umferðarmannvirkja en
yfirgnæfandi meirihluti allra slysa
verða þó vegna mannlegra mis-
taka.
Því miður er erfiðara að breyta
hegðun fólks en lagfæra vegakerf-
ið. En það er hægt ef vilji er fyrir
hendi. Það krefst sjálfsaga að vera
góður ökumaður. Bætt hegðun er
fyrst og fremst undir okkur sjálf-
um komin, hvað við viljum leggja
á okkur til þess að gera betur,
vegna öryggis okkar og annarra
vegfarenda. Góður ökumaður á að
haga akstri sínum í samræmi við
lög og reglur. Góður ökumaður
ekur ekki eins og honum hentar,
heldur í samræmi við þau lög og
reglur sem samfélagið setur.
Skólarnir eru að byrja aftur eft-
ir langt sumarleyfi. Á næstu dög-
um og vikum flykkjast börn út á
göturnar. Sum þeirra þurfa nú í
fyrsta sinn að fara ein til og frá
skóla, leið sem oft er ekki hættu-
laus. Okkur ber skylda til að sam-
einast um að þau komist heil á
húfi í skólann sinn og heim aftur.
Umferðin er hluti af lífsháttum
okkar sem ber að taka alvarlega,
en það er of seint að sýna aðgát
eftir á, þegar skaðinn er skeður.
Akstur er enginn leikur, akstur er
dauðans alvara.
MARGRÉT SÆMUNDSDÓTTIR,
fulltrúi Umferðarráði.
Spákaupmennska,
hvað er það.
HÖGNI HREKKVÍSI
Víkveiji skrifar
Ríkisvaldið aflar tekna til sam-
eiginlegra verkefna með
skattheimtu og skattakerfíð hefur
löngum verið endalaus uppspretta
umræðu og álitaefna. Víkverji er
almennt þeirrar skoðunar að
skattheimtu eigi að stilla í hóf eins
og frekast er kostur og brýna
nauðsyn þurfí að bera til þeirrar
tilfærslu fjármagns og eigna sem
skattheimta felur í sér. Einstakl-
ingarnir sjálfir eru best til þess
fallnir að ákveða hvernig fé þeirra
er varið, jafnframt því sem það
tryggir besta nýtingu þeirra pen-
inga sem til ráðstöfunar eru. Það
er undarleg árátta sumra að vilja
hafa vit fyrir öðrum í tíma og
ótíma og útþenslu ríkisbáknsins á
undanförnum áratugum má að
verulegu leyti rekja til þess hug-
arfars.
Framangreind orð breyta þó
engu um það að skattheimta á
rétt á sér til allra þeirra mörgu
verkefna sem ríkisvaldið eitt getur
leyst af hendi. Hins Vegar verður
að gera þær kröfur að skattheimta
sé eins réttlát og kostur er. Eitt
er það við núgildandi skattakerfi
sem Víkveiji á afar erfítt með að
sætta sig við og það er sá mismun-
ur sem gerður er á persónuaf-
slætti heimavinnandi fólks og ann-
arra, en eins og kunnugt er fær
heimavinnandi fólk einungis 85%
af persónuafslætti sínum yfírfærð-
an til maka. Víkveija eru röksemd-
imar fyrir þessu fyrirkomulagi
hulin ráðgáta og fær ekki skilið
að fólk þurfí minni tekjur til að
komast af ef annað hjóna vinnur
úti og hitt heima heldur en ef
bæði eru útivinnandi. Því ætti í
raun líklega að vera öfugt farið.
Það er heldur ekki svo lítið talað
um gildi þess að böm hafi foreldra
heima í uppvextinum og mörg
nútímavandamál em rakin til þess
að foreldrar hafi ekki tíma til að
sinna börnunum sem skyldi vegna
lífsgæðakapphlaupsins. Að auki
ætti það að líkindum að spara hinu
opinbera fé vegna útgjalda til dag-
heimilismála að annað foreldra sé
heima og sinni börnunum.
Víkveiji sagði í pistli þessum á
laugardag að Strákagöng
væru fyrstu jarðgöng í þágu land-
samgangna hér á landi. Glöggur
lesandi hringdi og benti á að að
löngu fyrir daga Strákaganga, eða
haustið 1948, voru fyrstu jarðgöng
til samgöngubóta gerð í gegnum
Arnardalshamar á leiðinni milli
ísafjarðar og Súðavíkur. Arnar-
dalshamarinn er blágrýtisgangur
og liggur í sjó fram um 2 km inn-
an við Arnardal. Sprengd voru 30
metra löng göng, 5 metrar á hæð
og breidd, voru notuð um 900 kg
af sprengiefni við framkvæmdirn-
ar. Verkið var vandasamt því í þá
daga vom ekki til tímastilltar
sprengikveikjur. Verkstjóri við
þessa frumraun í gangagerð var
Charles Bjarnason, bróðir Matthí-
asar alþingismanns. Nánar má
lesa um göngin gegnum Arnar-
dalshamar í Ársriti Sögufélags
ísfirðinga 1990-91.