Morgunblaðið - 06.10.1992, Blaðsíða 9

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 6. OKTÓBER 1992
9
Nýkomnir
þœgilegir dömuskór „Flexi“
Verð kr. 5.300.-
Stærðir: 3672-41.
Teg. 8216-leður
Litir: Svart,
dökkblátt og bordaux.
Póstsendum.
Teg. 8205-leður.
Litur: Svartur.
SKÓSALAN
Laugavegi 1 (gegntSkólavörðustíg), sími 16584.
m til zmmmitt
Hitatúba / rafketill 12kw, 230v.
1 fasa. Útvegum aðrar stærðir allt
að 1200kw.
ELFA-VORTICE
Rafmagnsþilofnar, 600 - 2000w.
Elfa rafhitunarbúnaðurinn er þraut-
reyndur við íslenskar aðstæður.
HAGSTÆTT VERÐ OG ■ M"M"\
GREIÐSLUSKILMALAR. HjMmM
Einar Farestveit&Co.hf.
Borgartúni 28 - S 622901 og 622900
pany
5 dyra hlaðbakur
• útvarp/segulband - 4 Kátalarar
• 84 hestafla vél
• tölvustýrð fjölinnspýting
• 5 gíra beinskipting eða 4 þrepa
töívustýrð sjálfskipting
• veltistýri
• rafknúnar rúðuvindur
• rafknúin samlzesing
• litað glcr
• samlitir stuðarar og hliðarspeglar
• hvarfakútur
HYLHIDFI!
...til framtíðar

tiív
íS
Níctö
BIFREIÐAR &
LANDBÚNAÐARVÉLAR HF.
ÁRMÚLA 13, SÍMI: 68 12 00

Metsölublað á hverpm degi!
Búskapur á
eigin ábyrgð
Víkurblaðið á Húsavík
segir:
„Kári [í Garði 2, Mý-
vatnssveit] hefur fengið
^staðfestingu á því hjá
landbúnaðarráðuneyt-
inu, að með því að hann
hefur afneitað öllum bót-
um og beingreiðslum frá
ríkinu er honum fijálst
að framleiða og selja á
eigin ábyrgð eins mikið
dilkakjöt og hann getur.
Og hið sama gildir auð-
vitað um aðra bændur.
Þessi niðurstaða er auð-
vitað stórtíðindi og saiun-
ar enn frekar að búvöru-
samningnum og iandbún-
aðarkerfinu í heild.“
Blaðið hefur eftir
Kára bónda, aðspurðum
um afstöðu hans og við-
brögð:
„Fyrir því eru margar
ástæður. í fyrsta lagi
hefi ég aldrei verið sáttur
við framkvæmd fram-
leiðslustjómunarinnar,
né heldur þá stefnu að
sniða búvöruframleiðslu
að innanlandsmarkaði.
Ég hafði líka velt því
fyrir mér hvort það væri
ekki alveg eins hægt að
búa án greiðslumarks
eins og að búa við það
og taka þeim skerðingum
sem því fylgdi. í okkar
dæmi hér í Garði hefur
það litið þannig út að við
höfum okkar fullvirðis-
rétt og leigðum að auki
rétt af Búnaðarsamband-
inu, en nú er ekki um
neitt slíkt að ræða og þá
á maður að fara að taka
þriðjunginn af fénu og
skera það. Búið hefur
150—160 ær og hefur
haft í mörg ár og ef ég
á að fækka fénu niður í
• 100, þá get ég alveg eins
hætt þessu, hvað sem öU-
um ríkisstyrkjum Hður,
og það var því í raun
engu að tapa að reyna
nýja leið og lúta þá eng-
um framleiðslutakmörk-
unum...“
iudtóÉíEí?
Enginn framleiðslu-
réttur - ótakmörkuð
framleiðsla
Bóndi norður í Mývatnssveit hefur afsal-
að sér bótum og beingreiðslum frá rík-
inu. Hann telur sig hafa ráðuneytisbréf
upp á að hann megi af þeim sökum fram-
leiða og selja eins mikið af sauðfjárafurð-
um og hann geti á eigin ábyrgð. „Það
kemur sjálfsagt einhverjum spánskt fyrir
sjónir að þeir bændur, sem engan fram-
leiðslurétt eiga, mega nú framleiða eins
mikið og þeir vilja," segir Kári Þorgríms-
son, bóndi í Garði, í viðtali við Víkurblað-
ið á Húsavík.
Kaupfélag
Þingeyinga og
afsetning
framleiðsl-
unnar
Síðar i Víkurblaðsvið-
talinu segir Kári:
„Auðvitað er enginn
skyldugur til að kaupa af
mér afurðir. Ég verð hins
vegar ekki í minnstu
vandræðum með að selja
þetta sjálfur. Og ég hef
enga ástæðu til að ætla
að Kaupfélag Þingeyinga
muni ekki kaupa af mér
afurðir, því þar á bæ hafa
menn kvartað undan of
litlu kjöti og of lítilli
mjólk, eins og reyndar
aðrar afurðastöðvar.
Það væri stórundar-
legt, ef KÞ færi að rifta
með einhveijum hætti
viðskiptum sem hafa stað-
ið í þijár kynslóðir á
þessu búi, enda hef ég
enga ástæðu til að ætla
það...“
Tækifærið
sem ekki var
notað
Bóndinn í Garði kemst
svo að orði um afskipti
ríkisvaldsins og tækifær-
ið sem glataðist í þjóðar-
sáttarsamningunum
1990:
„Já. Og það er er
stærsti ávinningurinn: að
vera laus við afskipti rík-
isvalds og bændasamtak-
anna af núnum búskap.
Nú stendur þetta og fell-
ur með mér sjálfum.
Og ég hef reyndar talið
að búskapur verði ekki
rekinn með eðlilegum
hætti upp á þau býti að
þurfa að lúta stjómun
utan frá, jafnt í smáu sem
stóm. Auðvitað ætti það
að vera öllum markmið
að framleiða þessa vöm
og selja hana með eðlileg-
um hætti eins og aðra
vöm. Og til þess höfðum
við bændur reyndar eitt
gott tækifæri. Það var
þegar þjóðarsáttarsamn-
ingamir vom gerðir og
búvörusamningurinn
spratt upp úr þeim.
Ég tel að það hefði
verið miklu betri kostur
fyrir bændur þá, að segja
ríkinu að hirða sínar nið-
urgreiðslur, hækka í stað-
inn búvömverð um
kannski 10% til bænda,
sem hefði væntanlega
þýtt minni hækkun til
neytenda. Og ég er viss
um að þjóðin hefði getað
fengið jafn góðar kjara-
bætur út úr þvi 'að niður-
gi'eiðslufjármagiúnu
hefði verið varið til lækk-
unar virðisaukaskatts á
öllum vömm. Og um
þetta hefði getað náðst
sú þjóðarsátt sem þurfti
til þess að innflutningur
búvara hefði ekki verið
upp á borðinu, þ.e. ef
þjóðin hefði haft búvöm-
framleiðslu án ríkisstyrks
á ekki verr viðunandi
verði en nú er.“
Sáttur við nið-
urstöðuna
Kári Þorgrímsson í
Garði segist ekki afhuga
ríkisstyrkjum í landbún-
aði „ef menn te[ji það
góða leið til að jafna kjör-
in I landinu. En ég hef
aldrei skrifað upp á að
sem bóndi verði maður
sjálfkrafa á einhvers kon-
ar opinberum framlögum
frá ríkinu eins og hver
annar sjúklingur. Ég tel
þessar beingreiðslur til
bænda nánast vera fram-
færslustyrk og þvi tæp-
lega veijandi siðferði-
lega“.
Lokaorð bóndans í við-
talinu við Víkurblaðið:
„Ég vil bara segja það
að ég er afskaplega sátt-
ur við þessa niðurstöðu
ráðuneytisins í minu máli.
Og ég tel það vera góð
skipti, að vera laus við
framleiðslustjómun og
láta stuðning rikisins af
hendi í staðinn“.
Hugræktin
pöntunarsími 682-343
NÚ í FMSTtt S'INN tt ÍMINDI
Bókin um
tant Minni
víkkar sjóndeildar-
hring þinn og hjálpar
þér að lifa ánægjulegu
og fullnægjandi lífi.
Verð: 1.550.-
UILT ÞÚ:
-Ntt ÖETÚI PttÓFUM
-mttumm ÞREVTU 06
-Uimn QUG tt SUmSKQFKK
-OPNtt FVQIR ÚLFVMOttll
MiNNiNcaa
-UINNtt í ÍÞPÓTTUM
-uamn Un uciaapaiauKuu
-FINNtt HLUTI ÍCM ÞÚ
TVNT
-auaa EFTIÍtTCKT ÞÍNtt
-LÆBtt HRnÐLHTUQ