Morgunblaðið - 12.11.1992, Blaðsíða 46

Morgunblaðið - 12.11.1992, Blaðsíða 46
46 MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. NÓVEMBER 1992 „Jicwn y/arctldrei swoncz. v/nsacU i i/fanclCL Lt'fv. " Hann notar ekki reyk. Þetta hlýtur að vera leyniþjón- ustumaður. Ást er... 8-14 ... að sýna henni aðdáun í verki. TM Reg. U.S Pat Off. — all rights reserved ® 1992 Los Angeles Times Syndicate Varðstu fyrir áfalli fyrir skömmu? HOGNI HREKKVISI Jjj $ & ® •®' ^ ö ö ■ é h 4 'fc. ,0AP / WU3.VIP FÖKU/M i' L/AUF/N Á /VtORGUN.'' BREF HL BLAÐSINS Aðalstrætí 6 101 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691222 Þj óðernishreinsanir taka sinn toll Frá Friðriki Ásmundssyni Brekkan: FYRIR fáeinum dögum barst mér bréf frá umræðuhópi einstakl- inga á Seyðisfirði en þeir hafa það á dagskrá sinni að finna leiðir til að leggja stríðshrjáðum börnum í fyrrum lýðveldum Júgóslavíu lið. í bréfi þeirra er bent á þijár hugsan- legar leiðir til aðstoðar. í fyrsta lagi fatasöfnun, í öðru lagi pen- ingasöfnun til þess að kaupa mat og hjálpargögn og í þriðja lagi að stofnaðar yrðu stöðvar í öðrum löndum, þangað sem flytja mætti börn frá hættusvæðunum og þau gætu þar dvalist þar til úr rættist heima fyrir. Umræðuhópurinn gerir sér grein fyrir þeirri meginreglu al- þjóðlegra hjálparstofnana að ekki skuli flytja börn frá upprunaslóð- um sínum nema ekki sé annars kostur. En í þessu tilfelli, segir áfram í bréfmu, virðist þó vera um líf og dauða að tefla. Börnin væru betur komin í öryggi erlendis um stundarsakir fremur en að búa við sífellda hættu og yfirvofandi dauða á heimaslóðum. Við íslendingar höfum alla að- stöðu til að bjóða börnum af hættu- svæðunum til slíkrar dvalar. Seyð- firðingar eru reiðubúnir fyrir sitt leyti að veita slíkum hópi viðtöku og svo er víða úti um landið. Finna þyrfti einhvem fjöldastuð- ul, þannig að ef hingað til Reykja- víkur kæmu tvö hundruð börn ásamt tíu fóstrum sem tala tungu- mál þeirra mætti síðan dreifa öðr- um tvö hundruð börnum hlutfalls- lega niður á smærri byggðarlög. Samtals gæti þetta orðið um 500 manns, eða álíka margir og falla á einum til tveimur dögum á svæð- unum. Á meðan ég rita þessar lín- ur em mörg heimili eyðilögð, margir fallnir og særðir. í slævingarmætti fjölmiðlaum- ræðunnar er talað um fallna og særða. Þegar við heyrum að ein- hver hafi særst þá drögum við andann léttar því hann er þó ekki dáinn. En hugleiðum við nægilega hvað hugtakið „særður“ getur þýtt? Sært kornabarn getur þýtt að það hafi misst báðar fætur eða fengið í sig mörg þúsund glerbrot í sprengjuárás. Særð á líkama eru hundruð þúsunda á dag, en eilíf- lega særðir á sál eru allir hinir sem tengjast þessum atburðum með einhverjum hætti. Ég leyfi mér að leggja til að innlendar hjálparstofnanir og stjómvöld liðsinni þessu framtaki. Þetta þarf ekki að vera svo flott og fínt, heldur að gert sé af hlýhug og skilningi. Víða er laust húsnæði úti um landið og alltaf er hægt að finna til mat. Ég held að í hinni efnahagslegu lægð sem nú gengur yfir er starf að málum sem þessum þroskandi fyrir þjóðina og gæti enn styrkt þá ímynd okkar sem við viljum halda á loft, að landið sé hreint, fagurt og að hér búi friðelskandi þjóð. Nú kann einhver að spyija: Höfum við ekki nóg með að bjarga sjálfum okkur í öllu atvinnuleys- inu? Vissulega eru hér erfiðleikar en þeir eru aðeins áskapaðir. Kaup- æði og minnimáttarkennd hefur verið í algleymingi hér allt frá því að fyrstu nýsköpunartogararnir lögðust að bryggju. Á hveiju ári fleygir þessi þjóð á öskuhaugana timbri, matvælum, algerlega heil- um munum og bifreiðum, sem greitt er fyrir með vaxandi rá- nyrkju á fiski. Eitt árið var frétt um að loðnumjöl hefði verið flutt út fyrir 98 milljónir, en plastleik- föng, bardagakallar alls kyns og geimverur úr skransmiðju auglýs- ingamennskunnar hafi verið flutt inn fyrir rúmar 100 milljónir. Á hveiju ári missum við marga sjómenn í eilífðarstreði okkar við að kaupa skran til þess að geta fleygt því svo á haugana. Lítum okkur nær, stöðvum ofureyðslu og nýtum það sem við eigum. Víða standa ónotaðar byggingar og þeim mætti auðveldlega breyta t.d. bráðabirgðaleikskóla. Átak af þeim toga sem Seyðfirð- ingar standa fyrir er rödd sem ber að hlusta á, auk þess sem framtak af þessu tagi getur skapað tíma- bundna vinnu fyrir nokkra tugi ef ekki hundruð manna og kvenna um allt land. FRIÐRIK ÁSMUNDSSON BREKKAN Mímisvegi 6, Reykjavík Víkveiji skrifar Helsta röksemd þeirra sem vildu þjóðaratkvæði um aðild ís- lands að Evrópska efnahagssvæð- inu var sú að það væri lýðræðisleg- asta aðferðin, auk þess væri ljóst af skoðanakönnunum að Alþingi endurspeglaði varla vilja þjóðarinn- ar í þessu máli. Það er ljóst að þjóðaratkvæði hlýtur að eiga við í öðrum mikil- vægum málum, sé sömu röksemd- um beitt. Þar má nefna jöfnun at- kvæðisréttar' sem allir hljóta að viðurkenna að er geysilega mikil- vægt mál og alls ekki víst að Al- þingi endurspegli þar meirihluta þjóðarinnar. Einnig má benda á deiluna um kvótakerfí eða veiði- leyfagjald, aðstoð við þá sem vilja flytjast frá litlum byggðum en hafa ekki efni á því, hugmynd sem kennd var við hreppaflutninga, og spyija mætti hvort ekki mætti leggja ýmis grundvallarágreinings- mál í hagstjórn undir dóm þjóðar- innar. Sumir vilja ákveða vaxtastig með handafli, er ekki rétt að þjóðin fái að velja t.d. milli 5% eða 7%? Það er athyglisvert að Samstaða um óháð ísland, sem berst gegn EES, hefur ekki lagt til að þessi mikilvægu mál verði lögð undir þjóðaratkvæði, að því er Víkveija er bezt kunnugt. Líklega vefst það fyrir mörgum áköfustu talsmönn- um Samstöðu að þá yrði vægi at- kvæðisins að sjálfsögðu hið sama hvar á landinu sem fólk býr. En sé þessu fólki alvara um þá lýðræð- isást sem það ber í bijósti hljóta slíkar efasemdir að hverfa og verða léttvægar, hér er nefnilega um slíkt réttlætismál að ræða. xxx Um síðustu helgi hlustaði Vík- veiji á endurtekin viðtöl úr dægurmálaútvarpi Rásar 2, þar sem Sigurður G. Tómasson ræddi við Ossur Skarphéðinsson, alþingis- mann og formann þingflokks Al- þýðuflokksins. Sigurður þýfgaði Ossur um fjarvist hans í EES- atkvæðagreiðslunni á Alþingi og spurði hann jafnframt um þá breyt- ingu sem orðið hefði á afstöðu hans frá því er Össur var einn af forystumönnum í stúdentahreyf- ingunni. Sigurður varð greinilega mjög æstur og hluti viðtalsins fór þannig fram að starfsmaður Rásar 2 varð svo óðamála að þeir félagar töluðu hvor upp í annan og hlustandinn skildi ekki aukatekið orð. Nú á Rás 2 að vera hlutlaus stofnun og sýna viðmælendum þá kurteisi að þeir geti sagt skoðun sína. Eða til hvers er verið að kalla menn í viðtöl, fái þeir ekki að tjá skoðun sína? Við- mælandinn hefur ótakmarkaðan tíma, eða því sem næst, en gestur- inn aðeins þá stuttu stund sem ætluð er til viðtalsins. Framkoma Sigurðar í þessu viðtali var í hæsta máta undarleg, svo að ekki sé meira sagt. Það hlýtur að vera til- gangur slíkra viðtala að gesturinn í útvarpssal megi tjá sig án þess að óðamála viðmælendur trufli þá endalaust. xxx Kunningi Víkveija kom nýlega frá Flórída með Flugleiðum og kvartaði sáran undan þeirri þjónustu sem hann fékk á þessari annars löngu leið yfir Atlantshafið, en flugið tekur á sjöundu klukku- stund. Þegar hann kom í flugstöð- ina til þess að skrá sig var mjög lítið af sætum fyrir reykingafólk. Á leiðinni heim kom síðan í ljós að talsverður fjöldi reykingafólks var meðal farþega og urðu hin mestu vandræði um borð, sem flug- freyjur réyndu að leysa með því að biðja fólk að flytja sig fram á Saga Class og láta síðan reykinga- mennina skiptast á um að sitja í reykingasætunum sem losnuðu. Flugfreyjurnar gerðu sitt bezta til þess að leysa vandamálin sem sköp- uðust, en út úr þessu varð hið mesta ráp um vélina alla leiðina til Keflavíkur. Víkveija er því spurn: Hvers vegna eru menn ekki spurðir að því við bókun hvort þeir vilja reykja í vélinni? Ef slíkar upplýsingar lægju fyrir væri unnt að skipu- leggja sætaskipan í vélinni sam- kvæmt því og koma til móts við allar óskir fólks. Þar með myndu Flugleiðir sýna öllum jafngóða þjónustu og allir verða ánægðir.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.