Morgunblaðið - 17.03.1993, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 17. MARZ 1993
Minning
*
Gunnar Olafsson
' frá Reykjarfirði
Fæddur 9. janúar 1918
Dáinn 8. mars 1993
Andlát Gunnars kom ekki vanda-
mönnum hans og vinum á óvart.
Fyrir nokkrum misserum var hon-
um, eins og hendi væri veifað, kippt
úr sambandi við hið daglega amst-
ur. í slíkri eldraun skírist sá málm-
ur sem hverjum einstaklingi er gef-
inn og kjarninn kemur í ljós. Við
köllum þann kjarna gjarnan karl-
mennsku. Hún kom ríkulega í ljós
í fari Gunnars Ólafssonar er örlögin
sköpuðu honum, fyrirvaralaust,
sjúkrahúsvist er eftir það varð hlut-
skipti hans.
Gunnar var fæddur 9. janúar
árið 1918 í Reykjarfirði í Arnarfirði
vestur, elstur þriggja systkina,
barna hjónanna Ólafíu Vigfúsdóttur
og Ólafs Jóhannessonar, búenda
þar. Yngri honum eru Jóhannes og
Guðrún, sem bæði eru búsett á
Bíldudal. Faðir þeirra andaðist er
Gunnar var aðeins níu ára gamall.
Þannig barði alvara lífsins að dyrum
hjá fjölskyldunni í Reykjarfírði.
Jk Fráfall Ólafs bónda í Reykjarfírði
varð til þess að strax og Gunnar
gat unnið að búskapnum færðust
störfin mjög yfir á hans herðar.
Afleiðing þess varð sú að hann gat
ekki farið í burtu til náms, eins og
hugur hans stóð til. Var hann því
heima fram á fullorðinsár. Hann
kynntist Sigurlaugu Magnúsdóttur,
ljósmóður frá Vindheimum í Skaga-
firði, er varð eiginkona hans og lífs-
förunautur. Bjuggu þau um nokk-
urt árabil í Reykjarfirði en fluttust
síðan til Bíldudals, þar sem Gunnar
vann ýmis störf, bæði til sjós og
lands, síðustu árin sem verkstjóri.
Var Gunnar kallaður til félagsmála-
starfa þar vestra. M.a. var hann
formaður búnaðarfélagsins og það
kom í hans hlut að vera fulltrúi á
hinum sögulega stofnfundi Stéttar-
sambands bænda á Laugarvatni
sumarið 1945. Gunnar starfaði í
sveitarstjórn á Bíldudal, var sýslu-
nefndarmaður, í stjóm kaupfélags-
ins og stjórnarformaður um skeið.
Hann var einn af stofnendum Lions-
klúbbsins á Bíldudal árið 1971 og
þannig mætti fleira upp telja er
sýnir hversu Gunnar var virkur á
hinu félagslega sviði þar á Bíldudal.
Það einkenndi mjög dagfar
Gunnars hversu hann var jákvæður
og bjartsýnn. Hann var jafnan glað-
ur og reifur, góðgirni var honum í
blóð borin og er varla ofmælt að
það geislaði frá honum lífskrafti,
samfara óvenjulegri snyrtimennsku
í orðum og háttum, að hveiju sem
hann gekk, bæði heima og heiman.
Þau Gunnar og Sigurlaug gengu
í hjónaband 1. desember árið 1955.
Þeim varð fjögurra bama auðið,
sem öll eru uppkomin og eiga fjöl-
skyldur. Elstur er Ólafur, markaðs-
stjóri, giftur þýskri konu, Sibylle
Matthes. Þau eru búsett í Banda-
ríkjunum og eiga þijú börn. Anna
er gift Guðmundi Magnússyni skip-
stjóra á Tálknafirði og þeirra böm
em fjögur. Selma er hjúkmnar-
fræðingur, gift Kristjáni Jóhannes-
syni kennara. Þau eru búsett í Dan-
mörku og eiga þijú böm. Yngstur
er svo Bragi, íþróttakennari að
mennt. Sambýliskona hans er Aðal-
björg Þorsteinsdóttir. Þau em bú-
sett í Hafnarfirði og eiga eina dótt-
ur. Barnalán þeirra Gunnars og
Sigurlaugar var mikið og fjölskyld-
an öll mjög samhent. Var það Gunn-
ari mikið ljós og gleðigjafi er hann
þurfti svo mjög á umhyggju að
halda. Þar stóð eiginkonan honum
næst í hinni daglegu varðstöðu.
Árið 1976 fluttust þau Gunnar
og Sigurlaug til Blönduóss. Var þá
hafín, þar á staðnum, uppbygging
rækjuvinnslunnar Særúnar og þótti
nauðsyn að leita til kunnáttumanns
í greininni til þess að móta fýrirtæk-
ið. Gunnar gerðist verkstjóri Sær-
únar og starfaði þar, sem slíkur,
rúman áratug, en að þeim ámm
liðnum lá leið þeirra hjóna til
Reykjavíkur þar sem Gunnar tók
að sér umsjónarstarf við fýrirtæki
tengdasonar síns, meðan honum var
starfs auðið.
Þau Gunnar og Sigurlaug féllu
vel inn í húnvetnskt samfélag og
er óhætt að segja að þeim varð
ekki vina vant. Gunnar gekk strax
í Lionsklúbb Blönduóss, sem full-
gildur og virkur félagi. Kom þá
strax í ljós hvað hann kunni vel til
verka á félagsmálasviðinu. Leiddi
hann þó hjá sér önnur afskipti af
félagsmálum á dvalarárunum á
Blönduósi. Blönduóss árin urðu
þeim hjónum góður tími og stutt
var til vina og vandamanna í æsku-
héraði Sigurlaugar, Skagafirði.
Þessa tíma var ríkulega notið og
við, sem nutum gestrisni þeirra
hjóna, á fallegu heimili þeirra, varð-
veitum þaðan kærar minningar.
Þótt þau Gunnar og Sigurlaug
fæm frá Blönduósi slitnuðu ekki
þau tengsl sem skapast höfðu. „Til
góðra vina liggja gagnvegir." Heim-
ili þeirra hjóna í Reykjavík stóð
okkur norðanfólki opið og þau litu
gjarnan til okkar þegar færi gafst.
Gunnar skrapp líka gjaman vestur
á æskuslóðimar í Amarfirði og á
sjó með tengdasyninum þar, yfir
sumarmánuðina. Dýpst stóðu þó
ræturnar heima í Reykjarfirði.
Sundlauginni þar heima var haldið
í horfinu og ólýsanlega var gott að
fá sér þar sundsprett.
Hinum sýnilega þætti Gunnars
Ólafssonar er nú lokið. Vinir hans
geta glaðst yfir því að hann er laus
úr fjötrum lamaðra lífskrafta, en
lýsa samhug með eiginkonu hans
og öðmm ættingjum og vinum.
Gott er að minnast samfylgdar
við hugljúfan dreng og hans verður
vissulega saknað. - Þannig er gott
að kveðja.
Gunnar Ólafsson verður jarð-
sunginn frá Fossvogskirkju mið-
vikudaginn 17. mars kl. 15.
Grímur Gislason.
Eitt sinn verða allir menn að deyja eftir
bjartan daginn kemur nótt.
Eg harma það, en samt ég verð að segja
. að sumarið, það líður alltof fljótt.
(Vilhjálmur Vilhjálmsson)
Er ég rita þessa stafi á blað er
ég í senn hryggur og glaður. Ég
er hryggur yfír því að fá ekki leng-
ur notið samfylgdar mikilmennis,
þeirra tengsla er þú og ég, Gunnar
minn, höfum haft okkar á milli, þó
svo að undanfarið hafi Qarlægð
skilið okkur að. Ég er hryggur yfir
því, sem teljast má til minnar eigin-
girni, að njóta ekki lengur návistar
þinnar í jarðnesku lífi.
Glaður er ég yfir því að þú ert
nú loksins laus úr fjötmm líkama
þíns, sem eftir veikindi bar þann
skaða að geta ekki sinnt sínu hlut-
verki og látið að þinni stjórn. Glað-
ur er ég yfir þeim fögnuði er himna-
faðirinn mun veita þér í návist sinni.
Kæri vinur! Ég hugsa til þess
tíma er við kynntumst, það var eins
og við þekktumst, viðmót þitt og
hlýja ristir djúpt. Seinna varð ég
svo lánsamur að eignast dóttur þína
fyrir konu og þú og þín dásamlega
kona buðuð mig velkominn í fjöi-
skyldu ykkar. Ég hef notið þess að
kynnast börnum ykkar hjóna, öll
bera þau þess merki að þau hafa
notið ástúðar og umhyggju, sem
alltaf hefur verið þitt aðalsmerki.
Samverustundir okkar hafa verið
fáar, en þó stórar. Ég hef fengið
tækifæri til að kynnast mannvini,
já einstaklingi sem alltaf hugsaði
um samferðamann sinn, lastaði
engan og fann málsbætur fyrir þá
sem á var deilt. Þar fer göfugur
maður, maður sem á hið mesta ríki-
dæmi. Sú fegurð er þú barst í bijósti
þér og sýndir í framkomu gagnvart
náunganum er hið sama leiðarljós
er birtist í boðorðum trúar okkar.
Það veganesti sem öllum er gefið,
en því miður er það nú svo, að við
erum mörg sem eigum erfitt með
að lifa eftir þeim línum og uppfylla
þann boðskap.
Þú lagðir áherzlu á, að í um-
gengni við meðbræður okkar, fælist
hlustun og skilningur. Það sem
skipti máli er að hlusta, taka eftir
því sem verið er að tjá, reyna að
skilja einstaklinginn og aðstæður
hans, segja svo skoðun sína og
gefa ráðleggingjar væri þess óskað
og væri maður þess umkominn.
Sérhver einstaklingur er hluti af
okkur sjálfum.
Framkoma þín gagnvart þeim er
fóru til þín bónarveg var á einn
veg, henni má lýsa með tveim orð-
um: „Ekkert mál.“
Elska þín og umhyggja beindist
ekki síst að börnum, því barnelskur
varstu, ekki aðeins gagnvart barna-
börnum þínum, heldur umvafði ást-
úð þín öll börn. Enda hændust öll
börn að þér, þú gafst þeim alltaf
tíma til þess að tjá sig, lagðir þig
fram um að vera jafningi þeirra í
leik og starfi, hafðir tíma til að
hlusta á þau og skilja.
Mannkærleikurinn var ekki það
eina, fóstuijörðin, grundvöllurinn,
undirstaðan undir fótum okkar var
ekki undanskilin. Reykjarfjörðurinn
var þér ætíð ofarlega í huga, æsku-
heimili þitt, þar sem þú sem barn
fékkst það hlutverk að vera ábyrg-
ur. Slíkt álag myndi mörgum vera
ofviða, en þessi þolraun sýndi, að
þótt ungur væri, var hún þér ekki
ofvaxin. Frá þeim tíma er ég kynnt-
ist þér hefur ættjarðarást þín til
þess staðar er mótaði þig í bernsku,
borið í þínu bijósti ósk, um að allt-
af mætti betur gera.
Megi umhyggja þín og góð-
mennska fylgja eiginkonu þinni og
ástvinum, guðs blessun og kærleik-
ur þau umlyki og verndi.
Þín kærleiksgjöf til oss er væn
á hjörtu vor hún skín.
í lotningu og heitri bæn
minn drottinn guð til þín.
Kristján Jóhannesson.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
LIUA GAMALÍELSDÓTTIR,
Kárastig 1,
lést 12. mars.
Jarðarförin verður gerð frá Fríkirkjunni föstudaginn 19. mars
kl. 13.30.
Börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Ástkœr dóttir mín og systir okkar,
ODDNÝ SIGURÐARDÓTTIR
KRISTIANSEN
frá Reyðarfirði,
lést í sjúkrahúsi í Þrándheimi 14. mars.
Útförin ferfram fimmtudaginn 18. mars
í Þrándheimi.
Björg Bóasdóttir
og systkini hinnar látnu.
*
Eiginmaður minn, faöir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
JÓHANN GUÐMUNDSSON
fyrrverandi forstjóri,
Helgamagrastræti 53,
Akureyri,
sem lést 14. mars, verður jarðsunginn
frá Akureyrarkirkju fimmtudaginn 18.
mars kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent
á íþróttafélagið Akur eða góðgerðastofnanir.
Freyja Jónsdóttir,
Jón Dan Jóhannsson, Ruth Hansen,
Rúnar Hafberg Jóhannsson, Jónheiður Kristjánsdóttir,
Heiðar Jóhannsson, Maria Garðarsdóttir,
Guðmundur Jóhannsson, Eva Ingólfsdóttir,
■ barnabörn og barnabarnabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
SIGURÐUR ÓLAFSSON,
Hólmgarði 18,
lést þann 11. mars.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Lára Ólafsson
Ólafur E. Sigurðsson, Finnbjörg Hákonardóttir,
Asdís Sigurðardóttir Cosby, Michael J. Cosby,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær eiginmaður minn, sonur, faðir,
tengdafaðir og afi,
ÞÓRIR J. W. BJARNARSON,
Miðtúni 6,
lést 15. mars.
Guðfríður Hermannsdóttir,
Þuríður T. Bjarnarson,
Skarphéðinn Þórisson, Ragnhildur R. Indriðadóttir,
Elsa Þórisdóttir, Höskuldur Ásgeirsson,
Hermann Þórisson, Hallfríður Eysteinsdóttir,
Þórir Örn Þórisson, Catherine Flament
og barnabörn.
t
Móðir okkar,
SIGRÍÐUR JÓNSDÓTTIR RAGNAR,
Smiðjugötu 5,
ísafirði,
verður jarðsungin frá ísafjarðarkapellu laugardaginn 20. mars kl
16.00.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á Tónlistarskóla ísafjarðar.
Anna Aslaug Ragnarsdóttir,
Sigrfður Ragnarsdóttir,
Hjálmar Helgi Ragnarsson.
Mánudaginn 8. mars sl. lést á
Heilsuverndarstöð Reykjavíkur ást-
kær móðurbróðir minn, Gunnar Vig-
fús Aðalbjörn Ólafsson frá Reykjar-
fírði í Amarfirði. Gunnar var fædd-
ur 9. janúar 1918 og var því liðlega
75 ára gamall. Foreldrar hans voru
Ólafía Vigfúsdóttir frá Reykjarfirði
og Ólafur Jóhannesson frá Múla á
Barðaströnd.
Þau hófu búskap árið 1917 og
eignuðust þau þijú böm: Gunnar
1918, Jóhannes 1919 og Guðrúnu
1923. Ekki stóð búskapur þeirra
hjóna lengi því Ólafur lést úr
lungnabólgu árið 1926.
Það má nærri geta að fráfall fyr-
irvinnu frá búi og ungum börnum
hefur reynt mikið á fátækt heimili
þess tíma. Þá hefur reynt á alla þá
mannkosti sem Ólafía hafði, og
hygg ég að ábyrgð elsta barnsins
hafi reynt mikið á Gunnar. Þar tel
ég að mótast hafi hinir einstöku
mannkostir sem Gunnari voru gefn-
ir og honum fylgdu alla ævi. Gunn-
ar var vel gefinn og hugurinn stefndi
til náms, en vegna fráfalls föður
hans gat ekki orðið af því. Gunnar
var glaðvær, hreinskilinn, traustur
og mikill vinur vina sinna.
Árið 1954 kynntist Gunnar eftir-
lifandi eiginkonu sinni, Sigurlaugu
Magnúsdóttur ljósmóður frá Vind-
heimum í Skagafirði. Þau eignuðust
fjögur börn: Olaf Jóhannes 1956,
Onnu Maggý 1957, Selmu Sigrúnu
1960 og Braga Geir 1961. Þau
bjuggu með sauðfjárbú og kartöflu-
rækt í Reykjarfirði til ársins 1961,
en þá fluttust þau til Bíldudals í
Þórshamar þar sem þau bjuggu í
nær 20 ár og komu upp börnum
sínum. Þaðan fluttust þau til
Blönduóss og síðan til Reykjavíkur
þar sem heimili þeirra var lengst af
í Skaftahlíð 16.
Að búskap loknum tók Gunnar