Morgunblaðið - 17.03.1993, Page 29
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 17. MARZ 1993
29
sér hin ýmsu störf fyrir hendur á
Bíldudal, en var þó lengst af verk-
stjóri, fyrst hjá sveitarfélaginu, þá
hjá frystihúsi staðarins og síðan hjá
rækjuvinnslu á Blönduósi. Gunnar
rak útgerð Sóknar hf. á Bíldudal
um nokkurra ára skeið. Trúnaðar-
störf á Bíldudal urðu mörg, svo sem
hreppsnefndarmaður í mörg ár, for-
maður verkamannabústaða, í stjóm
Kaupfélags Amfirðinga, fulltrúi á
Búnaðarþingi, í stjórnum ýmissa
fijálsra félagasamtaka og í sýslu-
nefnd V-Barðastrandarsýslu til
fjölda ára auk ýmissa annarra starfa
sem hér verða ekki rakin. í Reykja-
vík var Gunnar lengst af umsjónar-
maður hjá Gufubaðstofu Jónasar.
Lundarfar og mannkostir Gunn-
ars gerðu það að hann var ávallt
hrókur alls fagnaðar þar sem hann
var og vom vinir þeirra hjóna
ábyggilega fleiri en gengur og ger-
ist, og sá vinskapur var gagnkvæm-
ur og hjartahlýr.
Nú þegar kveðjustundin er mnnin
upp hrannast upp ljúfar minningar
frá bemskuámm mínum, tilhlökk-
unin að fá að fara með Gunna
frænda inn í Reykjarfjörð, heyskap-
ur, smalamennska, garðrækt, sund
í pollinum og ótal aðrar minningar
einnig frá unglings- og fullorðins-
ámm líða gegnum huga manns,
hversu stutt manni finnst þó síðan
allt iðaði af gleði og skemmtilegneit-
um í Reykjarfirði í sveitinni hjá
frænda.
Það var sem strengur slitnaði í
btjósti mér fyrir einu og hálfu ári
þegar ég frétti að Gunni hefði veikst
alvarlega. Veikindi þau vom erfíð
og kom þá best í ljós æðmleysi
Gunnars og hæfíleiki til að horfa á
björtu hliðamar.
Þegar stórt er spurt verður fátt
um svör, eins er það þegar stórt er
höggvið og aðili manni kærkominn
þá myndast tómarúm sem best er
að fylla með góðum minningum um
góðan frænda.
Að lokum ætla ég að birta vísu
sem afí Gunnars orti til hans sem
bams og henni fylgja bestu kveðjur
ættingja á Bíldudal, en hún er svona:
Ég þess bið,
að englalið þín gæti
og gefi þér sína gleði og vöm,
Gunnar Vigfus Aðalbjöm.
Elsku Laula, Óli, Anna, Selma
og Bragi, ykkar missir er mikill,
megi góður guð styðja ykkur og
styrkja.
Magnús Björnsson.
Mig langar með fáum orðum að
minnast frænda míns, sem látinn
er eftir erfíð veikindi. Hann Gunni
frændi átti stórt rúm í hjarta mínu.
Við Gunni vorum frændsystkini og
afar nátengd frá bernsku til síðasta
dags.
Foreldrar Gunnars vora hejðurs-
hjónin Ólafía Vigfúsdóttir og Ólafur
Jóhannesson sem bjuggu í Reykjar-
fírði við Amarfjörð. A unga aldri
missti hann föður sinn. Stóð þá
Ólafía uppi með þrjú ung böm,
Gunnar, Jóhannes og Guðrúnu, auk
aldraðs föður. En tíminn leið og
börnin uxu úr grasi og veittu móð-
ur sinni alla þá aðstoð sem þau
gátu látið í té. Gunnar var elstur
og hvíldi mest á honum. Það var
mikið lagt á ungar herðar á þeim
tíma. Þá vora engar bætur eða
tryggingar en með Guðs hjálp bless-
aðist þetta allt. Reykjarfjarðar-
heimilið var annálað fyrir gestrisni.
Má segja að það stæði um þjóð-
braut þvera, allt var gert til að
veita beina. Það var arfur úr for-
eldrahúsum.
Það þarf mikið þrek og kjark
fyrir jafn lífsglaðan og hressan
mann og Gunni frændi var, að taka
öllu sem á hann var lagt með þeirri
ró og því æðraleysi sem hann sýndi
í veikindum sínum. Alltaf var þakk-
að fyrir alla veitta aðstoð með ljúfu
brosi. Hann naut frábærrar umönn-
unar eftirlifandi eiginkonu sinnar,
Sigurlaugar Magnúsdóttur frá
Vindheimum í Skagafírði. Hvar sem
þau bjuggu var heimili þeirra með
miklum myndarbrag. Þar var tekið
á móti gestum með glaðværð og
hjartahlýju.
Þeim hjónum varð fjögurra bama
auðið sem öll hafa hlotið góða
menntun. Elstur er Ólafur, eigin-
kona Sibylle Gunnarsson, búsett í
Bandaríkjunum; Anna, eiginmaður
Guðmundur Magnússon, búsett á
Tálknafirði; Selma, eiginmaður
Kristján Jóhannesson, búsett í Dan-
mörku; og yngstur er Bragi, eigin-
kona Aðalbjörg Þorsteinsdóttir, bú-
sett í Hafnarfírði. Bamabömin era
orðin ellefu. Börn þeirra hafa svo
sannarlega erft góða kosti foreldra
sinna. í veikindum Gunnars hafa
þau endurgoldið honum alla þá ást
sem hann ávallt sýndi þeim. Allt
var gert til að létta honum lífíð.
Flogið var heimsálfa og landa á
milli í heimsóknir til að veita honum
gleði og umhyggju.
Gunnar var vel gefínn maður.
Hann átti mjög gott með að kasta
fram vísu og ég veit að margur
fékk skemmtilegan afmælisbrag.
Gunnar var með afbrigðum hjálp-
fús, vildi hvers manns vanda leysa.
Hann var svo ljúfur í allri um-
gengni og allt varð svo eðlilegt sem
hann bauð fram. Ég veit að margur
getur sagt að genginn sé góður
'maður.
Við fráfall elskulegs frænda míns
verður erfiðara að rifja upp æsku-
minningar sem við áttum saman
og hlógum dátt að. Ég þakka allar
fallegu rósimar sem hann færði
mér. Hann var sannkallaður rósa-
karl.
Samband Gunnars við systkini
sín var alla tíð mjög náið og kveðja
þau nú góðan bróður.
Ég votta eiginkonu hans, Sigur-
laugu, bömum og ástvinum öllum
mína dýpstu samúð. Ég, eiginmaður
minn og dætur, Gerður og Rafnhild-
ur, kveðjum Gunnar frænda með
söknuði. Hvíli hann í Guðs friði.
Margrét Finnbogadóttir.
Fleiri minningargreinar um
Gunnar Ólafsson bíða birting-
ar og munu birtast í blaðinu
næstu daga
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
INGÓLFUR JÓNSSON frá Prestbakka,
kennari og rithöfundur,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju föstudaginn 19. mars kl.
13.30.
Fyrir hönd vandamanna,
Margrét Fjóla Guðmundsdóttir,
Ómar Ingólfsson,
Auður Ingólfsdóttir,
Sigurður Ingólfsson.
tengdasonur, barnabörn
og barnbarnabarn.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
SESSEUA J. MAGNÚSDÓTTIR
frá Borgarnesi,
Þverárseli 10,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni mið-
vikudaginn 17. mars kl. 13.30.
Þóra G. Grönfeldt, Gylfi Konráðsson,
Magnús Hreggviðsson, Erla Haraldsdóttir,
Hreggviður Hreggviðsson, Maria J. Einarsdóttir,
Halla Hreggviðsdóttir, Bjarni Benediktsson,
Guðmundur Jónsson, Guðrún Ingvarsdóttir,
barnabörn og langömmubarn.
t
Þökkum innilega samúð og hlýhug við andlát og útför föður míns
og fósturföðurs,
PÉTURS GUÐBJARTSSONAR
frá Vestmannaeyjum,
Fyrir hönd vandamanna,
Ottó Laugdal,
Kristín Karlsdóttir.
Kjartan Halldórsson
frá Bæjum - Minning
Sumarið 1942 stóðu yfir flutn-
ingar hjá læknishjónunum í Ögri
til nýrra heimkynna á Ísafirði. Þá
var farið með báti um Djúpið enda
engir vegir. Þegar báturinn hlaðinn
búslóð hjónanna kom að bryggju á
ísafírði stóð þar fyrir vörpulegur
maður með flokk af mönnum sem
var óbeðinn að bjóða hjálp sína við
flutninginn frá bryggju heim í hús-
ið við Silfurgötu 6. Þetta var Kjart-
an frá Bæjum.
Þremur eða fjórum áram síðar
var snáði einn, sem verið hafði far-
þegi í þessum flutningum, að klifra
uppi á handriðinu við stigaopið á
efri hæðinni á móts við neðstu
tröppuna. Hann vissi auðvitað ekki
að einmitt á þessari stundu vora
þeir að kveðjast á neðri hæðinni
faðir hans og Kjartan en þeir höfðu
setið á tali um verkstjórastarf
Kjartans hjá ísafjarðarbæ, en sá
fyrmefndi hafði átt þátt í að fá
Kjartan í það starf.
í þessum gömlu timburhúsum er
hátt til lofts svo að hæðin frá grind-
verkinu niður á neðsta þrepið var
milli fimm og sex metrar. Skyndi-
lega missti snáðinn takið og féll
niður. Hann sá í undran sinni neðsta
þrepið, járnslegið, nálgast með ógn-
ar hraða.
Á nákvæmlega sama augnabliki
var opnuð hurð úr herbergi við hlið-
ina á stiganum. Ut úr því kom
Kjartan frá Bæjum og í skrefínu
sem hann steig fram yfír þröskuld-
inn rétti hann út ógnarsterka hand-
leggi og greip snáðann.
Þessi „sena“ var ekki sett upp
með neinum venjulegum „leikara“
því að við strákamir í Silfurgötunni
vissum, að Kjartan var álitinn sterk-
asti maðurinn á Vestfjörðum.
Þessi minningarorð um Kjartan
frá Bæjum eru því um manninn,
sem bjargaði þeim sem þetta skrif-
ar frá limlestingu eða jafnvel dauða.
Með árunum hef ég svo gert mér
betur og betur grein fyrir persónu
þessa manns sem ég kynntist aðal-
lega sem stráklingur.
Af öllum þeim persónum sem ég
hef kynnst minnti Kjartan frá Bæj-
um mest á klett. Þegar ég nú hugsa
hvaða klettur af þeim, sem ég þekki,
myndi best hæfa sem samlíking,
þá er ég ekki frá því að Heimaklett-
ur í Vestmannaeyjum geri það. Það
væri ekki bara vegna þess að
Heimaklettur er ósprunginn, óbrot-
inn og samanpressaður úr móbergi,
myndaður undir fargi jökulsins
heldur er það líka græni hatturinn,
sem samsvarar svo vel þeim óvenju-
lega hlýleika, sem allir fengu að
njóta sem Kjartan þekktu. Það kall-
ast að hafa ísbjamaryl. Návist
Kjartans fylgdi ávallt rósemi og
stöðugleiki, en það sem mér fannst
þó alltaf sterkast var sú óvenjulega
öryggistilfinning sem ég fékk við
það að vera í nálægð hans. Ég sótt-
ist því eftir því. Skaphöfn Kjartans
frá Bæjum og hæfileikar hans voru
reyndar svo sérstakir, að ég finn,
að þessar tilraunir til þess að lýsa
honum era jafnvel of fátæklegar
til þess að þær séu þess verðar að
fara á prent, því að svo lítið er sagt.
Kjartan var kenndur við Bæi á
Snæfjallaströnd, þar sem hann var
fæddur og uppalinn. Skammt jiar
undan landi er Æðey, perlan í Isa-
fjarðardjúpinu.
Sumarið 1953 dvaldi undirritaður
sumarlangt í Æðey og þá blöstu
Bæir við sjónum dag hvem. Um-
JM&ÍVEXTIR
HAFNARSTRÆTI 4 SÍMI 12717
Skreytiitgar
unnar af
fagmönnum
OPIÐ KU. 9-19
gjörðin um þann stað frá Æðey séð
var Unaðsdalur að norðri, Kaldalón
að suðri og Drangajökull gnæfði
yfír.
Þama á Snæfiallaströndinni var
afar snjóþungt svo að á vetram lá
móður langt í sjó fram. í brúnunum
fyrir ofan Bæi var venjulega skafl
svo mikill að sjaldnast tók hann upp
að fullu á sumram. Þessi skafl var
samt talinn til mikilla landkosta því
hann vökvaði túnið á Bæjum sumar-
langt sem annars hefði oft ofþomað
eins og gjaman gerðist á heitu
sumrunum við E)júp sem voru svo
algeng fyrr á öldinni. í mati jarðar-
innar var skaflinn einn metinn til
margra hundraða.
Þeir sem þeklcja sig á þessum
slóðum skilja betur úr hvaða efni
þessi maður, sem nú hefur kvatt,
var gerður.
Kristínu ekkju Kjartans, dóttur
þeirra hjóna og fiölskyldu allri sendi
ég samúðarkveðjur með innilegu
þakklæti fyrir að hafa fengið að
vera þar sem leið hans lá.
Skúli G. Johnsen.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og út-
för konu minnar, móður okkar og tengdamóður, ömmu og
langömmu,
SVANBORGAR ÓLAFAR MATTHÍASDÓTTUR,
Hraunbæ 27.
Stefán E. Jónsson,
Halldór Stefánsson, Hjálmfríður Þórðardóttir,
Ásdís Stefánsdóttir, Sigurður Pétursson,
barnabörn og banrabarnabörn.
+
Þökkum innilega samúð og hlýhug við andlát og útför föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
JÓNS ÁGÚSTSSONAR
prentara,
Langagerði 30,
Reykjavik.
Sérstakar þakkir til Félags bókagerðamanna fyrir þá vinsemd og
virðingu sem þeir sýndu við útför hins látna.
Sigurður Grétar Jónsson, Díana Garðarsdóttir,
Þórir Ágúst Jónsson,
Margrét Jónsdóttir, Friðjón Alfreðsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
Eriidr\kl\jur
Glæsileg kidii-
hlaðborð fallegir
síilir og mjög
g(>ð þjónusta.
l'pplýsingar
í síma 2 23 22
FLUGLEIÐIR
IÍTEL LtmEHII
+
Innilegar þakkir til allra, er sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför
eiginkonu minnar, móður, tengdamóð-
ur, ömmu og langömmu,
ÞÓRUNNAR
SVEINBJARNARDÓTTUR,
Kvisthaga 2,
Reykjavík.
Hafliði Halldórsson,
Sveinbjörn Hafliðason, Anna Lárusdóttir,
Ólöf Klemensdóttir, Þórunn Halldórsdóttir,
Hrafnhildur Halldórsdóttir, Eydís Sveinbjarnardóttir,
Þórunn Sveinbjarnardóttir, Anna Sveinbjarnardóttir
og barnabarnabörn.