Morgunblaðið - 03.06.1993, Side 41

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 3. JÚNÍ 1993
41
Minning
Hulda Eiríksdóttir
Fædd 17. júlí 1938
Dáin 27. maí 1993
{ dag, fimmtudag, 3. júnf kveðjum
við mágkonu mína Huldu hinstu
kveðju. Hún lést eftir mjög skamm-
vinn veikindi á Borgarspítalanum.
Hulda fæddist á Þingeyri við
Dýrafjörð, dóttir hjónanna Önnu
Guðmundsdóttur frá Syðra-Lóni við
Þórshöfn og Eiríks Þorsteinssonar,
f.v. kaupfélagsstjóra og alþingis-
manns frá Surtsstöðum í Jökulsár-
hlíð.
Hulda ólst upp í stórum systkina-
hópi, þriðja af átta systkinum. Oft
var gestkvæmt á heimili Önnu og
Eiríks og fengu börn þeirra innsýn
í íslenskt atvinnu- og menningarlíf.
Að barnaskólanámi loknu fór
Hulda í Héraðsskólann á Núpi í
Dýrafirði og síðan í Menntaskólann
á Akureyri og útskrifaðist stúdent
þaðan. Seinna lauk hún kennara-
prófi frá Kennaraskóla íslands.
Að námi loknu vann hún skrif-
stofustörf og þá aðallega við bók-
hald, sem hún var eftirsótt í. Þar
nýttust reikningsgáfur hennar vel.
Árið 1967 giftist Hulda eftirlif-
andi eiginmanni sínum Hreini
Sveinssyni. Þau eignuðust soninn
Hlyn, viðskiptafræðinemi, fæddur
4. janúar 1969.
Á fyrstu búskaparárum sínum
bjuggu þau í Reykjavík, en árið
1973 var Hreinn ráðinn skattstjóri
á ísafirði og bjuggu þau þar til árs-
ins 1984. Þá fluttust þau til Hellu
þar sem Hreinn tók við skattstjóra-
embættinu þar. Það var kærkomið
fyrir þau hjón að flytjast aftur suður
og komast í nálægð vina og vanda-
manna. Eftir að Hlynur fór í fram-
haldsskóla í Reykjavík voru margar
ferðirnar farnar í bæinn til að geta
verið í návist hans.
Vandvirkni og ósérhlífni ein-
kenndu Huldu. Allt, sem hún tók sér
fyrir hendur, vann hún af alúð og
vandvirkni. Ekkert var íjær henni
en sýndarmennska. Við gátum öll
treyst því að Hulda var aldrei annað
en sönn og heil. Minnisstætt er af
hve mikilli alúð og smekkvísi hún
valdi þær gjafir sem hún gladdi fjöl-
skylduna með. Ekkert var of gott
fyrir okkur hin.
Eftir að henni var ljóst að hún
gengi með illvígan sjúkdóm fékk hún
nokkra daga. Það var alveg í hennar
anda að vinna, sárlasin, faglega og
af þekkingu við að afla meðala og
gagna til að byrja bardagann. Til
þess bardaga kom aldrei.
Minningarnar eru margar, heim-
sóknir til Isafjarðar og allar ferðirn-
ar austur á Hellu, þar sem gestrisni
og vinátta var í fyrirrúmi. Farið út
í garðinn og fjölbreyttur gróðurinn
skoðaður. Kvöldin enduðu oftast við
bridsborðið og við Hulda spiluðum
saman gegnum árin.
Kæru Hreinn og Hlynur. Okkur
er öllum ljóst hvað mikið þið missið.
Guð gefi ykkur styrk. Við erum
þakklát fyrir að hafa átt hana að.
Sigurður Kristjánsson.
Við viljum með örfáum orðum
minnast starfsfélaga okkar Huldu
Eiríksdóttur sem svo skyndilega var
hrifin á brott frá okkur langt um
aldur fram.
Hulda kom til starfa á Skattstofu
Suðurlandsumdæmis síðla sumars
1984 og hefur verið með okkur síð-
an, sumum allan tímann, öðrum
skemur. Hulda var góður starfs-
kraftur, samviskusöm, ósérhlífin og
hafði gott vald á þeim verkefnum
sem henni voru falin. Þá var gott
að spjalla við hana bæði um það
sem viðkom vinnunni svo og um
allt annað því að hún var vel gefin,
víðlesin og hafði ákveðnar skoðanir
á þeiin málefnum sem rædd voru
hveiju sinni. Þennan stutta tíma,
síðan hún greindist með þann sjúk-
dóm sem varð henni að aldurtila,
höfum við sveiflast milli vonar og
ótta, og trúðum því í fyrstu að þessi
duglega og kjarkmikla kona mundi
yfirstíga sjúkdóminn, en það fór á
annan veg. Við stöndum eftir með
söknuð og harmi slegin.
Við biðjum Guð að styrkja og
blessa Hrein eiginmann Huldu og
son þeirra Hlyn, þeirra missir er
mestur, því að fyrst og fremst var
hún eiginkona og móðir, þar var
Minning
Katrín Magnea
Guðmundsdóttir
Fædd 4. janúar 1908
Dáin 11. maí 1993
Það er ófyllt rúm í þjörtum margra
eftir fráfall minnar ástkæru tengda-
móður, Katrínar Magneu Guðmunds-
dóttur, sem oft var kölluð Magga.
Maðurinn minn, Haukur Helgason,
heimsótti móður sína næstum dag-
lega og borðaði hjá henni í hadeg-
inu, og oft var gestkvæmt hjá henni
og síminn hringdi. Hún var mér allt-
af góð, frá því að ég fyrst kom til
íslands. Hún var alltaf boðin og búin
til að aðstoða og hlífði sér aldrei.
Hún sýndi mönnum og málleysingj-
um umhyggju, kötturinn okkar átti
hjá henni líka annað heimili og dæmi-
gert var, að hennar síðasta verk í
lífinu var að gefa smáfuglunum í
vondu veðri.
Katrín var mörg sumur í Dan-
mörku hjá dóttur sinni, Maríu Krist-
offersen, og manni hennar, Steen
Kristoffersen, og hennar mesta gleði
var að sjá dóttursynina, Mikael,
Daniel og Robert, vaxa úr grasi í
úrvalsmenn. Drengirnir höfðu mikla
ánægju af að heimsækja ömmu sína
á íslandi. Katrín hefði svo gjarnan
viljað lifa það að sjá yngsta barna-
barnið, Robert, fermast á næsta ári.
Hún var stolt af fjölskyldu sinni
og naut þess að eiga að hamingju-
samt og gott fólk. Katrín var hæfi-
leikarík kona, sem gerði frábæran
myndvefnað, tréskurð og ísaum svo
fagran, að mikla umhyggju og elju
þurfti til að ná slíkri fullkomnun.
Hún var sem önnur móðir margs
barnsins, samtímis því sem hún ól
upp sín eigin. Katrín var áhrifavaldur
í lífi margra, sem þótti vænt um
hana og dáðu.
Katrín mín, megi Guð varðveita
þig. Þú munt alltaf lifa í hjörtum
okkar.
Nanci
3M
Sýningartjöld
hennar vettvangur ásamt því að
rækta og hlúa að í kringum sig.
Eftirlifandi móður og öðrum vanda-
mönnum er vottuð samúð.
Blessuð sé minning góðrar konu.
Vinnufélagar.
Elsku systir!
Það er erfitt að sætta sig við það,
að þú skulir fallin frá tæpiega 55
ára gömul.
Það leiðir hugann að því, hve lífið
er hverfult og við fáum ekki við
neitt ráðið. Eða eins og segir í kvæð-
inu „Úr Rubajjat" eftir Omar Khajj-
am:
„Sjá tíminn, hann er fugl sem flýgur
hratt
hann flýgur máski úr augsýn þér í
kveld!"
Skelfing verður maður vanmátt-
ugur, þegar hann stendur frammi
fyrir dauðanum.
Þegar upp kom sú staðreynd, að
þú bærir þann illkynja sjúkdóm, sem
tók þig svo skyndilega frá okkur,
þá minnist ég þess, þegar við sátum
heima fyrir u.þ.b. mánuði og röbbuð-
um saman. Þú sagðir mér þá, að
eftir að þú gekkst í gegnum erfitt
tímabil fyrir 12 til 13 árum og komst
yfir það, að þú hefðir eftir 10 árin
frá þeim tíma algjörlega afskrifað,
að þú fengir nokkurn tíma aftur
krabbamein. Þetta lýsti þér vel. Það
var eins og þú hugsaðir: einu sinni,
búið, aldrei aftur.
Þú varst svo skynsöm og fórst
aldrei geyst í hlutina. Þú gafst þér
alltaf tíma til að skoða hlutina vel
og kynna þér staðreyndir áður en
þú tókst ákvarðanir. En okkur grun-
aði áreiðanlega hvoruga þá, að svo
fljótt drægi fyrir sólu og þú værir
öll mánuði síðar.
En systir góð! Minningin um þig
lifir.
Þegar við bjuggum fyrir vestan
áttum við oft góðar stundir saman.
Þú varst mér líka oft hjálpleg, þegar
ég þurfti á hjálp að halda. Þú varst
svo dugleg og hafðir svo næmt auga
fyrir hinu smáa. Börnin mín mátu
þig líka mikils. Við söknum þín,
elsku systir.
Ég bið til Guðs:
Sofanda sýndu þá
sólstigans braut
upp í þitt eilífa
alföðurskaut.
(Matth.Joc.)
og að hann sendi Hreini og Hlyni
styrk í þeirra sorg og missi.
Far vel á Guðs vegum og hafðu
hjartans þökk fyrir allt og allt.
Þórey Eiríksdóttir.
SUMAR '93
Hágæða sumarfatnaður á alla fjölskylduna
Þú færð
I O I #%
hjá okkur
Hummelbúðin, Sporthúsið, Sporthlaðan,
Armúla 40, Reykjavík. Akureyri. ísafirði.
Sportvöruverslun Óskars,
Keflavík.
Akrasport,
Akranesi.