Morgunblaðið - 03.06.1993, Side 41

Morgunblaðið - 03.06.1993, Side 41
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 3. JÚNÍ 1993 41 Minning Hulda Eiríksdóttir Fædd 17. júlí 1938 Dáin 27. maí 1993 { dag, fimmtudag, 3. júnf kveðjum við mágkonu mína Huldu hinstu kveðju. Hún lést eftir mjög skamm- vinn veikindi á Borgarspítalanum. Hulda fæddist á Þingeyri við Dýrafjörð, dóttir hjónanna Önnu Guðmundsdóttur frá Syðra-Lóni við Þórshöfn og Eiríks Þorsteinssonar, f.v. kaupfélagsstjóra og alþingis- manns frá Surtsstöðum í Jökulsár- hlíð. Hulda ólst upp í stórum systkina- hópi, þriðja af átta systkinum. Oft var gestkvæmt á heimili Önnu og Eiríks og fengu börn þeirra innsýn í íslenskt atvinnu- og menningarlíf. Að barnaskólanámi loknu fór Hulda í Héraðsskólann á Núpi í Dýrafirði og síðan í Menntaskólann á Akureyri og útskrifaðist stúdent þaðan. Seinna lauk hún kennara- prófi frá Kennaraskóla íslands. Að námi loknu vann hún skrif- stofustörf og þá aðallega við bók- hald, sem hún var eftirsótt í. Þar nýttust reikningsgáfur hennar vel. Árið 1967 giftist Hulda eftirlif- andi eiginmanni sínum Hreini Sveinssyni. Þau eignuðust soninn Hlyn, viðskiptafræðinemi, fæddur 4. janúar 1969. Á fyrstu búskaparárum sínum bjuggu þau í Reykjavík, en árið 1973 var Hreinn ráðinn skattstjóri á ísafirði og bjuggu þau þar til árs- ins 1984. Þá fluttust þau til Hellu þar sem Hreinn tók við skattstjóra- embættinu þar. Það var kærkomið fyrir þau hjón að flytjast aftur suður og komast í nálægð vina og vanda- manna. Eftir að Hlynur fór í fram- haldsskóla í Reykjavík voru margar ferðirnar farnar í bæinn til að geta verið í návist hans. Vandvirkni og ósérhlífni ein- kenndu Huldu. Allt, sem hún tók sér fyrir hendur, vann hún af alúð og vandvirkni. Ekkert var íjær henni en sýndarmennska. Við gátum öll treyst því að Hulda var aldrei annað en sönn og heil. Minnisstætt er af hve mikilli alúð og smekkvísi hún valdi þær gjafir sem hún gladdi fjöl- skylduna með. Ekkert var of gott fyrir okkur hin. Eftir að henni var ljóst að hún gengi með illvígan sjúkdóm fékk hún nokkra daga. Það var alveg í hennar anda að vinna, sárlasin, faglega og af þekkingu við að afla meðala og gagna til að byrja bardagann. Til þess bardaga kom aldrei. Minningarnar eru margar, heim- sóknir til Isafjarðar og allar ferðirn- ar austur á Hellu, þar sem gestrisni og vinátta var í fyrirrúmi. Farið út í garðinn og fjölbreyttur gróðurinn skoðaður. Kvöldin enduðu oftast við bridsborðið og við Hulda spiluðum saman gegnum árin. Kæru Hreinn og Hlynur. Okkur er öllum ljóst hvað mikið þið missið. Guð gefi ykkur styrk. Við erum þakklát fyrir að hafa átt hana að. Sigurður Kristjánsson. Við viljum með örfáum orðum minnast starfsfélaga okkar Huldu Eiríksdóttur sem svo skyndilega var hrifin á brott frá okkur langt um aldur fram. Hulda kom til starfa á Skattstofu Suðurlandsumdæmis síðla sumars 1984 og hefur verið með okkur síð- an, sumum allan tímann, öðrum skemur. Hulda var góður starfs- kraftur, samviskusöm, ósérhlífin og hafði gott vald á þeim verkefnum sem henni voru falin. Þá var gott að spjalla við hana bæði um það sem viðkom vinnunni svo og um allt annað því að hún var vel gefin, víðlesin og hafði ákveðnar skoðanir á þeiin málefnum sem rædd voru hveiju sinni. Þennan stutta tíma, síðan hún greindist með þann sjúk- dóm sem varð henni að aldurtila, höfum við sveiflast milli vonar og ótta, og trúðum því í fyrstu að þessi duglega og kjarkmikla kona mundi yfirstíga sjúkdóminn, en það fór á annan veg. Við stöndum eftir með söknuð og harmi slegin. Við biðjum Guð að styrkja og blessa Hrein eiginmann Huldu og son þeirra Hlyn, þeirra missir er mestur, því að fyrst og fremst var hún eiginkona og móðir, þar var Minning Katrín Magnea Guðmundsdóttir Fædd 4. janúar 1908 Dáin 11. maí 1993 Það er ófyllt rúm í þjörtum margra eftir fráfall minnar ástkæru tengda- móður, Katrínar Magneu Guðmunds- dóttur, sem oft var kölluð Magga. Maðurinn minn, Haukur Helgason, heimsótti móður sína næstum dag- lega og borðaði hjá henni í hadeg- inu, og oft var gestkvæmt hjá henni og síminn hringdi. Hún var mér allt- af góð, frá því að ég fyrst kom til íslands. Hún var alltaf boðin og búin til að aðstoða og hlífði sér aldrei. Hún sýndi mönnum og málleysingj- um umhyggju, kötturinn okkar átti hjá henni líka annað heimili og dæmi- gert var, að hennar síðasta verk í lífinu var að gefa smáfuglunum í vondu veðri. Katrín var mörg sumur í Dan- mörku hjá dóttur sinni, Maríu Krist- offersen, og manni hennar, Steen Kristoffersen, og hennar mesta gleði var að sjá dóttursynina, Mikael, Daniel og Robert, vaxa úr grasi í úrvalsmenn. Drengirnir höfðu mikla ánægju af að heimsækja ömmu sína á íslandi. Katrín hefði svo gjarnan viljað lifa það að sjá yngsta barna- barnið, Robert, fermast á næsta ári. Hún var stolt af fjölskyldu sinni og naut þess að eiga að hamingju- samt og gott fólk. Katrín var hæfi- leikarík kona, sem gerði frábæran myndvefnað, tréskurð og ísaum svo fagran, að mikla umhyggju og elju þurfti til að ná slíkri fullkomnun. Hún var sem önnur móðir margs barnsins, samtímis því sem hún ól upp sín eigin. Katrín var áhrifavaldur í lífi margra, sem þótti vænt um hana og dáðu. Katrín mín, megi Guð varðveita þig. Þú munt alltaf lifa í hjörtum okkar. Nanci 3M Sýningartjöld hennar vettvangur ásamt því að rækta og hlúa að í kringum sig. Eftirlifandi móður og öðrum vanda- mönnum er vottuð samúð. Blessuð sé minning góðrar konu. Vinnufélagar. Elsku systir! Það er erfitt að sætta sig við það, að þú skulir fallin frá tæpiega 55 ára gömul. Það leiðir hugann að því, hve lífið er hverfult og við fáum ekki við neitt ráðið. Eða eins og segir í kvæð- inu „Úr Rubajjat" eftir Omar Khajj- am: „Sjá tíminn, hann er fugl sem flýgur hratt hann flýgur máski úr augsýn þér í kveld!" Skelfing verður maður vanmátt- ugur, þegar hann stendur frammi fyrir dauðanum. Þegar upp kom sú staðreynd, að þú bærir þann illkynja sjúkdóm, sem tók þig svo skyndilega frá okkur, þá minnist ég þess, þegar við sátum heima fyrir u.þ.b. mánuði og röbbuð- um saman. Þú sagðir mér þá, að eftir að þú gekkst í gegnum erfitt tímabil fyrir 12 til 13 árum og komst yfir það, að þú hefðir eftir 10 árin frá þeim tíma algjörlega afskrifað, að þú fengir nokkurn tíma aftur krabbamein. Þetta lýsti þér vel. Það var eins og þú hugsaðir: einu sinni, búið, aldrei aftur. Þú varst svo skynsöm og fórst aldrei geyst í hlutina. Þú gafst þér alltaf tíma til að skoða hlutina vel og kynna þér staðreyndir áður en þú tókst ákvarðanir. En okkur grun- aði áreiðanlega hvoruga þá, að svo fljótt drægi fyrir sólu og þú værir öll mánuði síðar. En systir góð! Minningin um þig lifir. Þegar við bjuggum fyrir vestan áttum við oft góðar stundir saman. Þú varst mér líka oft hjálpleg, þegar ég þurfti á hjálp að halda. Þú varst svo dugleg og hafðir svo næmt auga fyrir hinu smáa. Börnin mín mátu þig líka mikils. Við söknum þín, elsku systir. Ég bið til Guðs: Sofanda sýndu þá sólstigans braut upp í þitt eilífa alföðurskaut. (Matth.Joc.) og að hann sendi Hreini og Hlyni styrk í þeirra sorg og missi. Far vel á Guðs vegum og hafðu hjartans þökk fyrir allt og allt. Þórey Eiríksdóttir. SUMAR '93 Hágæða sumarfatnaður á alla fjölskylduna Þú færð I O I #% hjá okkur Hummelbúðin, Sporthúsið, Sporthlaðan, Armúla 40, Reykjavík. Akureyri. ísafirði. Sportvöruverslun Óskars, Keflavík. Akrasport, Akranesi.

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.